ကျော်ညိုသွေး

ထားလိုက္ေတာ႔ေဟ႔ စိတ္နဲ႔အေစးမကပ္တဲ႔လိႈက္ေမာမႈ႕ေတြ ဦးတည္႔ရာေျပးလိုက္ေတာ႔ေဟ႔ ေျခဖေနာင္႔က ကမၻာေျမၾကီးကိုတြန္းႏိုင္သမွ် လူဘ၀မွာ ေနာက္ကလိုက္ရတဲ႔ အျဖစ္ရယ္ စိုးရြံ႕စြာ ေရွ႕ကေျပးရတဲ႔ အျဖစ္ရယ္…။ အခုတစ္ခါေတာ႔ စိတ္လိုလက္ရ ေပ်ာ္သေလာက္သာေျပးေနေတာ႔ေလ…။ ေဘးနားမွာတစ္ရိပ္ရိပ္ သစ္ပင္ေတြ၊ ျမင္ကြင္းေတြ၊ ဓါတ္တိုင္ေတြ၊ ျခံစည္းရိုးေတြ ေမာလာရင္ပစ္လွဲကာခ်လိုက္ေတာ႔။ ထားလိုက္ေတာ႔ေဟ႔..။ အလုိရွိတာ လုပ္ယူလို႔ရခ်င္မွရတဲ႔ ေလာကၾကီးမွာ ထားခဲ႔ေတာ႔ေဟ႔…။ ငါ႔မ်က္နွာငါျမင္ရဖို႔ ျပဒါးခ်ပ္ေတြကို မရွာေတာ႔ဘူး အနားမသတ္တဲ႔ေလာကၾကီးလို ငါ႔အတၱကလံုးတီးေခ်ာ္။ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ လက္ကိုေျမွာက္ စိတ္ရွိတိုင္းေအာ္… စည္၀ါးမကိုက္လည္း ငါ႔ကိုငါလည္းအျပစ္တင္ဖို႔မလိုေတာ႔ ျမင္သမွ်ေတြက အေတြ႕ခဏပဲ စိတ္ထဲမထားနဲ႔ လႊတ္လို႔ခ် ျပန္စရာမရွိေတာ႔တဲ႔ခဏ ျပင္စရာမရွိေတာ႔တဲ႔ခဏ ေနစရာမရွိသလို ေသစရာမသိသလို ေ၀ဒနာအသိကို ေရထဲေမ်ာလိုက္ေတာ႔။ နာသည္မရွိ၊ သာသည္မရွိ ေ၀ဒနာမရွိ၊ ေျဖစရာမရွိ ဘယ္အရာကိုမွလည္း အေသအခ်ာမၾကည္႔။ ကာလသံုးပါးနဲ႔ ေ၀းကြာစြာပဲ ေမ်ာလြင္ေနေသာ ျမဴလိုအခိုး။ စိတ္တိုင္းက်ျခင္းမက်ျခင္းေတြလည္း လက္ထဲကလႊတ္ ကပ္ျငိျခင္းေတြအားလံုးကလည္း စြန္ၾကိဳးျပတ္လို လြတ္။ မဲ႔ျခင္း၊ မမ

My Own Creation. I Have Designed All Of Creations By Using Adobe Photoshop CS3. Don't Allowed To Use It Any Other Media.

နားသယ္ကဆံပင္ကိုဆြဲ ရင္ခြင္ထဲေျခေထာက္၀င္ လက္ျပင္ထဲဒူးခ် နဖူးက လက္သီး၀င္ ခ်က္အနီးဗိုက္ကို ထိုး ေျခဖမိုးထက္နင္းတက္ လို႔အမွန္ေထာင္း နံေစာင္းကို ညိဳသၾကီးပါ ျပီးကာမွ ႏွာႏုရိုး သြင္သြင္ခ်ိဳး အရိုးေၾကေအာင္ အမ်ိဳးေတြစာရင္း အေပ်ာက္ ေနာက္ေစ႔ကိုခြဲ။ လက္၀ါးလည္းမေနတယ္ ဘယ္ပါးနဲ႔ညာတစ္ဖက္ ခါပ်က္ကာ လွ်ာေတြထြက္မွာ အနာေတြ ကြဲထြက္စမ္း ႏႈတ္းခမ္းက မြေနေသး ေသြးစက္စက္က်။ ေက်ာ္ညိဳေသြး

မိုးရာသီသို႔ ေရာက္ျပီဟု ေျပာစရာမလိုေအာင္ပင္ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္တြင္ မႈိပြင္႔ေရာင္စံုမ်ား ေပါက္ေနသည္႔ႏွယ္ ထီးေရာင္စံုတို႔ျဖင္႔ ၾသဂုတ္လ ေရာက္ကာစ အခ်ိန္သမယတြင္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး တို႔ေနစဉ္ ၀တၱရားအဖံုဖံုတို႔ျဖင္႔ သြားလာ လႈပ္ရွား လွ်က္ရွိေနၾကသည္ကိုး။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔တို႔သည္ ရာသီအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔တြင္ ေမြးဖြားရခဲ႔ၾကရကား ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း မိုးရာသီ၏ မိုးမ်ားသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းလွ်က္ ရွိေျခေသာ ညေနပိုင္းတြင္ ေမြးဖြားလာခဲ႔ရသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မိုးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ မိုးသည္ မစိမ္းလွေပ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မိုးရာသီကို မၾကိဳက္။ ေႏြရာသီႏွင္႔ ေဆာင္းရာသီ တို႔ကိုပင္ သာ၍ႏွစ္ျခိဳက္ေလသည္။ ေႏြရာသီကား ေက်ာင္းေနစဉ္ အရြယ္ တြင္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္၏အဆံုးသတ္ အားလပ္ရက္မ်ားျဖစ္ေသာ ေၾကာင္႔ လြတ္လပ္ျခင္းအတိျဖင္႔ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင္႔ပင္။ ထိုအခ်ိန္ ၌ ဟိုဟိုဒီဒီခရီးတိုေလးမ်ားလည္း ထြက္ႏိုင္ေသးသလို။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင္႔လည္း လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကစားခုန္စားလည္းျပဳလုပ္ႏိုင္ေပေသးသည္။ ေဆာင္းတြင္းမွာကား ပို၍ ႏွစ္သက္ေသာ ရာသီဥတုပင္ျဖစ္ေလေတာ႔သည္။ စိုစိုစြတ္စြတ္လည္းမရွိ။ ဗြက္လည္းမထ။ ေႏြရာသီကဲ႔သို႔ မပူေလာင္ပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလည္းရွိေ

ဒီအေပ်ာ္ေတြက နင္နဲ႔သာျဖစ္သင္႔တယ္လုိ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတြးရင္း ေရရြတ္ေနမိ ကိုယ္ဘယ္မွာ ဘယ္သူနဲ႔သြား ဘယ္သူနဲ႔စား ဘယ္သူနဲ႔ ဟား မင္းနဲ႔သာ ေနပူမွာ ထီးေလးဖြင္႔ခ်င္တယ္။ မင္းနဲ႔ သာဆိုရင္ ေတြးမိတိုင္း ဟိုတစ္ကြက္သည္တစ္ကြက္ ပြင္႔လန္းလာဆဲ စံပယ္ေတြ ငါ႔အိမ္နံရံမွာ မင္းထားခဲ႔တဲ႔ ခေရေတြ သတိရတိုင္း ၀တ္ေနၾကအကၤ်ီေလးကိုပဲ ေကာက္၀တ္မိတယ္။ ဒီေန႔လည္း မင္းထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ အဂၤါေန႔ေလးပါပဲ။ မေန႔ညက လသာတယ္ မနက္ကေတာ႔ ေနသာတယ္ ညေနက် မိုးရြာတယ္။

အမွား။ အစကတည္းက ေဟာ႔ဒီေတြ႕ဆံုျခင္းေတြၾကား ငါတို႔က စည္းပါးပါးေလးျခာျပီး အမွား။၊ ကြဲျပားမႈ႕က ၾကီးထြားေနခဲ႔တာ ငါမသိခဲ႔။ အၾကည္႔တစ္ခ်က္နဲ႔တင္ ရင္ကို၀င္လာတဲ႔ ေလျပည္က မုန္တိုင္းအျဖစ္ ေဆာက္တည္ရာမရျပန္႔က်ဲေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔လိမ္မယ္လို႔မထင္ခဲ႔ ဆံုမွတ္တစ္ခုမွာ စံုရပ္လို႔ေတြ႕ခဲ႔ၾကေပမယ္႔။ ၾကံဳမွၾကံဳတတ္ခဲ႔တဲ႔ ပံုျပင္ဇတ္လမ္းက ထူးမျခားေသာ္လည္း ရူးသြားေအာင္မ်ိဳးေစ႔ခ်မိသလို တည္ရွိခဲ႔တာ အပီအျပင္ပါပဲ။ ငါ႕ရဲ႕ ေဟာဒီ႕ရင္ဟာလည္း မင္းအတြက္ပ်ိဳးက်ဲခဲ႔တဲ႔ ပန္းေတြက မေအာင္ျမင္ခဲ႔။ ေျမစမ္းလို႔ခရမ္းမပ်ိဳးခဲ႔ပါဘူး။ မေျဖႏိုင္ေအာင္တမ္းတခဲ႔လို႕၊ ဒီရင္ခြင္လမ္းအစမွာကတည္းက တမ္းတေၾကာင္းေၾကျငာခဲ႔မိတာ။ ခုေတာ႔ လည္းလြမ္းသမွ်က စခန္းခ်လို႔မရႏိုင္ေအာင္ပဲျဖစ္ရတယ္။ ေမတၱာအစစ္ကိုေၾကညာရင္း နစ္ကာႏြံထဲေျခက်ရင္း ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ လႈပ္ေလသမွ်ေတြလည္း ျမဳပ္ေစဖို႔ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာသိေပမယ္႔။ မင္းေမတၱာကင္းဗတ္ျဖဴေပၚ လွမ္းေယာင္လုိ႔ ပန္းေရာင္ခ်ယ္မိခဲ႔တယ္။ အစကတည္းက အားေကာင္းတဲ႔ အျဖဴေရာင္ နံရံမွာ ငါ႔ကဗ်ာတစ္ေၾကာင္းတည္းနဲ႔ သစ္ခဲ႔သမွ်ေတြ ညစ္မြဲ။ အခ်စ္မႏႊဲတတ္ခဲ႔ဘူးလို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲလို႔လည္းထင္မွာစိုးတယ္။ ရင္ကအညွိဳးေတြက မင္းကိုလွမ္းေျပာျပေနပါတယ္။

အဲ႔ဒီ႔စပ်စ္သီးေလး ေၾကြမက်လို႔ သည္းသည္းလႈပ္တုန္းကေတာ႔ အနာအက်ိတ္ကို ခြဲပဲထုတ္ရေတာ႔မလို။ အခုေတာ႔လည္း ေ၀ခြဲမိတာ… ငါတို႔ဟာ မီးရထားေတြပဲ…။ ဘယ္ဘူတာမွာမွ ၾကာၾကာရပ္ခြင္႔မရွိၾက။ အခုေန.. ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၾကည္႔ေတာ႔ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေ၀း အစက္အေပ်ာက္ေလး တစ္ခုကေနာက္မွာ က်န္ခဲ႔တယ္။ အစက္အေပ်ာက္ေလးေပါင္းမ်ားစြာက စီတန္းလို႔ အဲ႔ဒီ႕မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းေပၚမွာ ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္ကေတာ႔ မ်ဥ္းေျဖာင္႔အတိုင္း…။ ပံုျပင္ေတြကေတာ႔ မေရးဖြဲ႕ရပါပဲ စာအုပ္ထူၾကတယ္။ ေက်ာ္ညိဳေသြး

အနက္ေရာင္လမ္းမေပၚက ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္ ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္ ၀မ္းဗိုက္ထဲက ေနာက္ထပ္ ပုရြက္ဆိတ္ ေလးဆယ္႔တစ္ေကာင္။ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြ၊ ကင္မရာေတြ၊ ဧရာ၀တီရဲ႕ကမ္းနားက သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းေတြ။ က်ေရ အတိုင္းစုန္ဆင္းလာတဲ႔ ေမာ္ေတာ္ပံုရိပ္ေတြ ေနပူက်ဲက်ဲေတြ၊ နံရံေပၚမွာ ပံုရိပ္ေတြစီ၊ ေထာင္႔ေတြကိုတိပ္နဲ႔ကပ္လို႔ စီျခယ္တယ္။ ေဟ႔... ေတြ႕ျပီးျပီလား Tag ျပီးျပီလား။ ကိုယ္စီလက္ေရးေတြ၊ ကိုယ္စီ အေတြးေတြ ကိုယ္စီသတိတရေတြ၊ ကိုယ္စီ အမွတ္တရေတြ ျပန္လြမ္းေနတာလား၊ ျပန္တမ္းတေနတာလား ဟုတ္လား။ ဆိုင္ေဘးက သစ္ပင္ေလးနား မင္းကင္မရာကပံုေတြျပန္ၾကည္႔ေနတုန္းက သူငယ္ခ်င္းက သီခ်င္းသံနဲ႔ ေမွးငိုက္ေနတုန္းက လယ္ကြင္းထဲမွာ လက္ညိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္တုန္းက ကန္သင္းရိုးလမ္းေလးအတိုင္း ေျပးၾကတုန္းက ငါက ကင္မရာေလးေထာင္ျပီး ေနကိုရိုက္ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္ခဲ႔။ ေပ်ာ္ပါတယ္... ေနာက္တစ္ခါသြားမယ္ဆိုရင္ လိုက္ျဖစ္ေအာင္လိုက္မွာေပါ႔။ အက်ိဳးရွိတာတစ္ခုခုက... မေတြ႕ရတဲ႔သူငယ္ခ်င္းကိုေတြ႕ရလို႔... မေရာက္ဖူးတဲ႔ေဒသကို ေလ႔လာခြင္႔ရလို႔ WE UNITE မို႔လို႔ေပါ႔... ျပီးေတာ႔.... အင္း...............။ တူနဲ႔ ထမင္းစားခဲ႔ရတာအစ အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ နားလည္ေပးမႈ႕အလယ္ ကားေပၚမွာ အရ