မိုးရာသီအက္ေဆး

မိုးရာသီသို႔ ေရာက္ျပီဟု ေျပာစရာမလိုေအာင္ပင္ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္တြင္ မႈိပြင္႔ေရာင္စံုမ်ား ေပါက္ေနသည္႔ႏွယ္ ထီးေရာင္စံုတို႔ျဖင္႔ ၾသဂုတ္လ ေရာက္ကာစ အခ်ိန္သမယတြင္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး တို႔ေနစဉ္ ၀တၱရားအဖံုဖံုတို႔ျဖင္႔ သြားလာ လႈပ္ရွား လွ်က္ရွိေနၾကသည္ကိုး။

လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔တို႔သည္ ရာသီအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔တြင္ ေမြးဖြားရခဲ႔ၾကရကား ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း မိုးရာသီ၏ မိုးမ်ားသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းလွ်က္ ရွိေျခေသာ ညေနပိုင္းတြင္ ေမြးဖြားလာခဲ႔ရသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မိုးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ မိုးသည္ မစိမ္းလွေပ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မိုးရာသီကို မၾကိဳက္။ ေႏြရာသီႏွင္႔ ေဆာင္းရာသီ တို႔ကိုပင္ သာ၍ႏွစ္ျခိဳက္ေလသည္။ ေႏြရာသီကား ေက်ာင္းေနစဉ္ အရြယ္ တြင္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္၏အဆံုးသတ္ အားလပ္ရက္မ်ားျဖစ္ေသာ ေၾကာင္႔ လြတ္လပ္ျခင္းအတိျဖင္႔ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင္႔ပင္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဟိုဟိုဒီဒီခရီးတိုေလးမ်ားလည္း ထြက္ႏိုင္ေသးသလို။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင္႔လည္း လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကစားခုန္စားလည္းျပဳလုပ္ႏိုင္ေပေသးသည္။

ေဆာင္းတြင္းမွာကား ပို၍ ႏွစ္သက္ေသာ ရာသီဥတုပင္ျဖစ္ေလေတာ႔သည္။ စိုစိုစြတ္စြတ္လည္းမရွိ။ ဗြက္လည္းမထ။ ေႏြရာသီကဲ႔သို႔ မပူေလာင္ပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလည္းရွိေလသည္။ ညေနပိုင္းတြင္ကား သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရျခင္း။ စက္ဘီးစီးရျခင္း။ ေဘာလံုးကန္ရျခင္း မ်ားကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ပင္လုပ္ႏိုင္ေလသည္။ တစ္ခုသာရွိ၏။ အေၾကာင္းမွာ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ ေဆာင္းတြင္း၌ မနက္အိပ္ရာထ ေနာက္က်ျခင္းေၾကာင္႔ ေက်ာင္းေနာက္က်တာမ်ိဳးေတာ႔ ၾကံဳရေလသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ကၽြန္ေတာ္႔ငယ္ဘ၀တြင္ ကား ေႏြရာသီႏွင္႔ ေဆာင္းရာသီကိုကား လြန္စြာမွပင္ မက္ေမာခဲ႔ရဖူးသည္။

ငယ္ငယ္ဘ၀ေက်ာင္းတက္စဉ္တြင္ကား မိုးရာသီတြင္ေက်ာင္းစတက္ရျပီး ေဆာင္းတြင္းတြင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖင္႔ စာသင္ရျပီး၊ ေႏြ စခါစတြင္ စာေမးပြဲျပီးဆံုးကာ အားလပ္ရက္မ်ားရေသာေၾကာင္႔ ေဆာင္းႏွင္႔ေႏြကို အကဲပိုခဲ႔ျခင္းျဖစ္လိမ္႔မည္။ယူဆရေလသည္။ လူအမ်ားစုက ေျပာေလ႔ရွိသည္မွာ ရာသီသံုးခုထဲတြင္ မိုးႏွင္႔ ေႏြသာ ရွိျပီး ေဆာင္းတြင္းသည္ကား သိပ္အခ်ိန္ၾကာၾကာမခံစားလိုက္ရေပ။ ထိုအျပင္ မိုးတြင္းကာလသည္လည္း ေႏြထက္ပင္ပို၍ရွည္ၾကာေလရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားစုထိေတြ႕ခံစားရသည္မွာလည္း မိုးရာသီပင္ျဖစ္ေတာ႔သည္။ အေကာငး္ဘက္မွေတြး၍ ဆိုရလွ်င္ မိုးရာသီ၌အသြားအလာ မလြတ္လပ္ရံုမွလြဲ၍ သိပ္မဆိုးလွေပ။ ရာသီဥတုမွာလည္းပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္ျခင္းမရွိပဲ၊ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း စိမ္းစိုလန္းဆန္းေနသည္႔ျမင္ကြင္းမ်ိဳးကိုေတြ႕ရေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔နည္းဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သံုးသပ္၍ပင္မရလိုက္ပဲ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရာသီတို႔ကို လက္ခံလာႏုိင္ခဲ႔ျခင္းမွာ ေတြးဆ၍မရ။ မည္သည္႔ရာသီဥတုတြင္ျဖစ္ေစ လက္ခံႏိုင္စြမ္းရွိလာျခင္းမွာ ရင္႔က်က္မႈ႕ႏွင္႔ပင္ဆိုင္ေနလိမ္႔မလားမသိေခ်။ အသက္အရြယ္ၾကီးရင္႔လာမႈ႕ႏွင္႔လည္းသက္ဆိုင္လိမ္႔မည္ဟု ေတြးမိသည္။ ေႏြဆိုလွ်င္လည္း ေႏြအေလွ်ာက္၊ မိုးဆိုလွ်င္လည္း မိုးအေလွ်ာက္ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ျပန္လွ်င္လည္း ေနသားက်ေအာင္ ေနတတ္လာခဲ႔ျခင္းမွာ ေက်ာင္းကိစၥမ်ားျပီးစီး၍ လုပ္ငန္းခြင္သို႔ ၀င္ေရာက္ခ်ိန္မွ စ၍ ျဖစ္လာခဲ႔ျခင္း ဟု သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာကား ရာသီမ်ားအေပၚခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ ခံစားေနဖို႔အခ်ိန္ မရွိျခင္းေၾကာင္႔၊ နိစၥဒူ၀ကိစၥမ်ားႏွင္႔ ျပကၡဒိန္လူသား တစ္ေယာက္အဖုိ႔ တစ္ခါတစ္ေလတြင္ တစ္ရာသီျပီး တစ္ရာသီအေျပာင္းအလဲကိုပင္ ဘာသိဘာသာျဖစ္ေနေလတတ္ေတာ႔သည္။ အခုအခါတြင္ေတာ႔ မည္သည္႔ရာသီမွ ပဓာနမက်ေတာ႔ ၊ အတိလႈပ္ရွားရုန္းကန္ျခင္း ျဖင္႔သာအားရက္မရွိေတာ႔ေပ။

            ဤသို႔ျဖင္႔ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ႔ရင္းမွ ယခုတစ္ဖန္လည္းမိုးရာသီသို႔ ထဲထဲ၀င္၀င္ေရာက္မွန္းမသိေအာင္ ေရာက္ခဲ႔ျပန္ေပျပီ။ အလုပ္ႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္သည္ တစ္ကယ္တမ္းဆို မွတ္တိုင္ ေလးငါးမွတ္တိုင္ခန္႔ေ၀းေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံကားစီးသြားသည္။ တစ္ခါတစ္ေလတြင္ေတာ႔ အိမ္နားဆိုက္ကားဂိတ္မွ ေန၍ ဆိုက္ကား စီးေလ႔ရွိသည္။ ဇြန္၊ ဇူလိုင္လေတြတုန္းက ကေတာ႔ ဆိုက္ကားစီး၍သြားလွ်င္ ဆိုက္ကားသြားရာ ေဘး၀ဲယာကြင္းျပင္ေတြသည္ ဗလာအတိ ေရအျပည္႔ျဖင္႔သာ။ ေနာက္မ်ားမၾကာထိုကြင္းျပင္မာ်းထဲတြင္ ကၽြဲႏွစ္ေကာင္ ႏွင္႔ ထြန္တံုးတင္ကာလယ္ထြန္ေနသည္႔ လယ္ပိုင္ရွင္ကိုေတြ႕ရေလသည္။ ထိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးမွာ ေတာရြာမ်ားတြင္သာေတြ႕ရေလ႔ရွိသည္မို႔ ဆိုက္ကားစီး၍သြားတိုင္း လည္ျပန္ေငးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕တြင္ထိုေနရာကြက္မ်ားသာ လယ္ကြင္းဆိုတာရွိေတာ႔သည္။ ရွားရွားပါးပါးပင္ျဖစ္၏။ မၾကာေပ ေကာက္စိုက္သမတို႔ ကုန္းကာ ပ်ိဳးခ်ေနသည္ကိုေတြ႕ရျပီး ၾသဂုတ္လထဲတြင္ေတာ႔ စပါးပင္မ်ားမွာ တစ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ရွိေနေျချပီ။ တစ္ခါတစ္ေလ မိုးဖြဲဖြဲမ်ားၾကားမွ ဆိုက္ကားစီးရင္းထိုကြင္းျပင္မ်ားကို ေငးၾကည္႔ရသည္မွာ ။ စိမ္းစိမ္းစိုစိုႏွင္႔ အရသာရွိလွသည္။ ဒီႏွစ္မိုးမ်ားသျဖင္႔ ထိုစပါးပင္မ်ား အျမန္ပင္ ၾကီးထြားလာေခ်ေတာ႔မည္။ လယ္ပိုင္ရွင္လည္း မိုးကေကာင္း လယ္ကျဖစ္ထြန္းသျဖင္႔ အားရ၀မ္းသာျဖစ္ေခ်ေတာ႔မည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္စားေတြးမိေလသည္။ လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းႏွင္႔ ေရေဖြးေဖြးႏွင္႔တ၀ိုက္သည္ မိုးတြင္းျမင္ကြင္းအျဖစ္ ေက်နပ္စရာအတိပင္ ျဖစ္ေတာ႔သည္ မုိးရြာ မွ ပ်ိဳးသာမည္ ဆိုသည္႔ စကားလည္းရွိေသးသည္မဟုတ္လား။ မိုးရြာလွ်င္ပ်ိဳးသာ ေသာ္လည္း ၊ မိုးအခါ မိုးရြာသျဖင္႔ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ အာျဖင္႔ ဆိုးစရာေတြလည္း ရွိတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ရွိရာ ရပ္ကြက္တစ္၀ိုက္တြင္လည္းေတြ႕ရျပန္ေသးသည္ေလ။

ဒီႏွစ္မိုးတြင္း မိုးမ်ားသည္ႏွင္႔အမွ် ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ အိမ္ေရွ႕ေျမာင္းမ်ားမွာ ကမ္းကိုေက်ာ္လြန္၍ အိမ္တြင္းသို႔ပင္၀င္ေရာက္လာေခ်ျပီ။ အိမ္အျပန္ အိမ္ေရွ႕သို႔ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္းေတြ႕ရသည္မွာ ေရျပင္ၾကီးပင္ျဖစ္ေတာ႔သည္။ အိမ္ထဲ၀င္ရန္ စိတ္မွန္းျဖင္႔ နဂိုက ခ်ထားသည္႔ေက်ာက္တံုးမ်ားေပၚသို႔ နင္းရသည္ ေရျပင္ထဲတြင္ သိုင္းကြက္နင္းေနရသလိုလုိပင္။ ထိုေရမ်ားမွာ  အိမ္ထဲသို႔ဆက္၀င္ရန္ အင္အားမရွိေတာ႔ကာ အိမ္ထဲသို႔အ၀င္ တံတားနားေတြင္ အိုင္ထြန္းေနျခင္းပင္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္သံုးရက္ဆိုသလိုပင္ မိုးကား အားေကာင္းေကာင္းျဖင္႔ ရြာသြန္းလိုက္လွ်င္ ဤသို႔ပင္ျဖစ္္ေခ်၏။ ေျမာင္းကိုေက်ာ္လြန္ကာ တက္လာသည္႔ေရမ်ားကား မိုးစဲလွ်င္ ေျမာင္းထဲတြင္ အိုင္ထြန္းေနေလသည္။ တစ္ရက္လံုးလံုးပင္မုိးရြာမူကား ေျမာင္းထဲမွခုန္တက္ကာ တံတားျပင္တြင္လႊမ္းလွ်က္သာရွိ၍ ဤသို႔ျဖင္႔ပင္ သံသရာလည္ေနေတာ႔သည္။

            အေၾကာင္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အိမ္မ်ားသည္ သူတို႔ စီးပြားေရးအလို႔ငွာ အိမ္ေရွ႕ေျမာင္းမ်ားကို အျပီးပိတ္က အိမ္ေရွ႕တြင္ ဆိုင္တည္ၾကေသာအခါ သနားစရာေကာင္းေသာ ေျမာင္းပုပ္ေရမ်ားမွာ အက်ဉ္းခ်ခံထားရသလို အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္း၏ေရွတြင္သာ ေညာင္းညာကိုက္ခဲစြာ ပုပ္အဲ႔နံေစာ္လွ်က္ ေနၾကရေလေတာ႔သည္။ သနားစရာေကာင္းေလစြေသာ ေျမာင္းပုဒ္ေရမ်ားပင္တကား။ ထိုေရမ်ားတက္လာျပီဆိုလွ်င္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္တြင္ေတာ႔ ဘာမွမသိသာေပ။ သံုးေလးရက္ျဖစ္လာျပီဆိုပါက ေျမာင္းပုပ္နံမ်ားကို ၀မ္းသာအားရပင္ရႈရိႈက္ၾကရေပေတာ႔မည္။ မခံႏိုင္၍ႏွာေခါင္းပိတ္ထားလွ်င္ကားအသက္ရႈမ၀ျဖစ္ကာ မူးေ၀ေအာ႔အန္ျခင္းမ်ားျဖစ္မည္စိုး၍ ၀င္လာသမွ်ေသာ ေျမာင္းပုပ္နံမ်ားကို ေက်နပ္စြာခံယူကာ အလုပ္ျပန္ညေနပိုင္းမ်ားတြင္ ဇိမ္ယူရေလသည္။ ထိုမွ်မကေသး။ ရွိရွိသမွ်ေသာ ခ်ိဳင္႔၊ ခြက္၊ ေျမာင္းက်ိဳ ေျမာင္းၾကားႏွင္႔ အိမ္ေရွ႕တံတား ႏွင္႔ လမ္းေပၚသို႔ပင္ တက္ေနေျခေသာေရမ်ားပုပ္ေဟာင္လာၾကေသာအခါ ျခင္ ဆိုေသာသတၱ၀ါမ်ားသည္။ ၄င္းတို႔၏ မ်ိဳးဆက္ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ လသာတုန္းဗိုင္းငင္ဆိုသလို ေရလွ်ံတုန္း ဥ အု ၾကေတာ႔သည္။ လံုးလ၀ီရီယရွိေသာ ျခင္မ်ားပင္တကား။ ျခင္တို႔၏သဘာ၀အရ မ်ိဳးပြားျခင္း ျမန္ဆန္မႈ႕ေၾကာင္႔ မၾကာမွီအခ်ိန္တြင္း မွာပင္၊ ေထာင္ေသာင္း၊ သိန္းသန္းခ်ီေသာ ဂ်က္ေလယာဥ္ပ်ံငယ္မ်ားပ်ံသန္းသလို ညေနေစာင္းပါက ေမွာင္မည္းေသာေနရာတို႔မွထြက္လာၾကျပီး ၄င္းတို႔၏အက်ိဳးအတြက္ ေမွာင္မည္းတုန္း ဗိုင္းငင္ၾကေလသည္။

            ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္သို႔ လာလာျပီး ေဆာ႔တတ္ေသာ ကေလးငတိတစ္ေကာင္ရွိေလသည္။ ထိုကေလး နာမည္ကား ႏိုင္လင္းေအာင္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုကေလးသည္ အလြန္ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းျပီး အလိုက္ကန္းဆိုး သိျပီး သကာလ ၊ ေစာက္မွန္း ကမ္းမွန္း သိေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေဖ၏ အသည္းေက်ာ္ေလးျဖစ္ေနေလေတာ႔သည္။ မိုးမ်ားသည္းထန္စြာရြာေနျပီး ရာသီဥတုပြင္႔လင္းမႈ႕မရွိေသာေၾကာင္႔ ႏိုင္လင္းေအာင္ကေလးသည္လည္း အိမ္ထဲမွာပင္ကုပ္ေနရေလသည္။ သံုးေလးရက္ေလာက္ မိုးရြာျပီးေနာက္ ရာသီဥတုလည္း ေကာင္းမြန္လာျပီး ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ျဖစ္လာျပီးသည္႔ တစ္ရက္တြင္ ညေနအလုပ္ျပန္ခ်ိန္တြင္ အေဖႏွင္႔အေမတို႔ ကေလးတစ္ေယာက္ေဆးရံုတက္သည္႔အေၾကာင္း ေျပာေနရင္းမွ ထိုကေလးမွာ ႏိုင္လင္းေအာင္ျဖစ္ေနမွန္းသိေတာ႔သည္။ လြန္ခဲ႔သည္႔ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ခန္႔ ႏိုင္လင္းေအာင္ကိုမေတြ႕ရျခင္းမွာ ေဆးရံုတက္ေနရျခင္းေၾကာင္႔ ျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာအလုပ္မအား သျဖင္႔ သြား၍မေမးႏိုင္ အေဖသာ သြား၍ေမးရေလသည္။ ေဆးရံုသို႔ေရာက္ေသာအခါ အေဖေတြ႕ရသည္မွာ ႏိုင္လင္းေအာင္ကေလး ဖလက္ ျပေနျခင္းပင္ ကေလးမွာေသြးမရွိေတာ႔။ ေသြးလြန္တုပ္ေကြးျဖစ္သည္ဟုေျပာသည္။ သူ႔ေသြးမ်ား ကိုျခင္မ်ားအတြက္ေပးဆပ္ခဲ႔ရသည္ျဖစ္ဧ။္။ ကံေကာင္းလို႔မေသ သံေခ်ာင္းတို႔အေဖ ဆိုသလိုပင္ျဖစ္ဧ။္ ႏိုင္လင္းေအာင္ေလး အသက္ေဘးမွသီသီေလးလြတ္ခဲ႔ဧ။္။

            အခုေတာ႔ ႏိုင္လင္းေအာင္ကေလး ဗြက္ေတာထဲလူးကာ ေဆာ႔ကစားေနဧ။္ ။ ေနမေကာင္းတုန္းက ခံစားရသမွ်ကို သူေမ႔၍သြားေခ်ျပီ။ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ားလည္း ေပ်ာက္ေျချပီ။ သို႔ေသာ္မေပ်ာက္ေသးသည္ကား သူတို႔အိမ္ေအာက္မွ ေျမာင္းပုပ္ေရမ်ားၾကား တြင္ ဒစ္စကိုဒန္စ္႔ ကေနေသာ ပိုးေလာက္လန္းမ်ားႏွင္႔ ျခင္မ်ားပင္ ျဖစ္ေျခေတာ႔၏။ ဤသည္ကား ၊ ဤအျဖစ္သည္ကား ကၽြန္ေတာ္ေမြးဖြားခဲ႔ေသာ မိုးရာသီ အခါသမယတြင္ျဖစ္ေတာ႔ေလသည္။

ေက်ာ္ညိဳေသြး