အဲ႕ဒီ႔ျမိဳ႕ေလးမွာ

အဲဒီျမိဳ႔ေလးမွာ ကြ်န္မခ်စ္သူရွိေနတယ္ ေဆာင္းရာသီမွာ ေရခဲမတတ္ေအးျပီး ေႏြရာသီမွာေတာ႔ အလြန္တရာ အပန္းေျဖလို႔ေကာင္းတဲ႔ ျမိဳ႕ေလးပါ
ျမိဳ႔ေလးကို ေရာက္ဖို႔ရာ ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ လမ္းေလးကို ျဖတ္သန္းလာရတယ္ခ်ယ္ရီပန္းေတြအဆုပ္လိုက္ပြင္႔တတ္တယ္။
တခါတေလ ကုန္တင္ကားျကီးေတြ ျဖတ္သြားခ်ိန္ကလြဲလို႔ ျမိဳ႔ငယ္ေလးက ေအးေဆးျငိမ္သက္ ေနတတ္တယ္ ျမိဳ႔အနွံ႔အျပားႏြားနို႔ဆိုင္ေလးေတြ ရွိတတ္တယ္။ ရွမ္းထမင္း ရွမ္းဟင္း ပူပူေႏြးေႏြး ေရာင္းတတ္တဲ႔ ဆိုင္ေသးေသးေလးေတြ လည္းအမ်ားၾကီးရွိတယ္။
ျမိဳ႔ကို၀င္၀င္ခ်င္း ေတာင္ေပၚေလးမွာ ဘုရားတစူရွိျပီး ျမိဳ႔ကို အေပၚစီးကေန ျမင္ရတယ္
တခ်ိန္က စက္ဘီးနဲ႔ သြားလာတတ္ေပမယ္႔ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ဆိုင္ကယ္သံတ၀ီ၀ီနဲ႔ ျမိဳ႔ေလးက အသက္၀င္ေနတယ္။

ခ်စ္သူနဲ႔ အတူတူ လက္တြဲေလွ်ာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ လမ္းေလးမွာ ခ်စ္ရနံ႕ေတြသင္းပ်ံေနတယ္ ဟိုးအေ၀းကို ေမွ်ာ္ၾကည္႔လိုက္ရင္ ျမဳမွုန္ဆန္ဆန္နွင္းေတြ ပိတ္ဆို႔ေနေပမယ္႔ နွင္းထုေနာက္မွာေတာ႔ သာယာတဲ႔ ခ်စ္သူနွစ္ေယာက္ရဲ႕အနာဂတ္ရွိေနတယ္
ျပာလြင္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္မွာ အတူတူရွိခဲ႔ဖူးသလို မိုးေမွာင္က်ေနတဲ႔ ညေနေစာင္းေတြမွာလည္း တေယာက္လက္တေယာက္ မျဖဳတ္ခဲ႔ၾကဘူး။ ကယ္ရီယာ မပါတဲ႔စက္ဘီးေလးမွာ ဘားတန္းမွာထိုင္ျပီး ေလေအးေတြတိုးသြားတိုင္း သူ႔ရင္ခြင္ေခါင္းေလးပု၀င္သြားတတ္တယ္။
သူ႔ ရင္ခုန္သံတခ်ိဳ႔ကိုလည္း ၾကားရသလိုလိုပဲ။ ခ်ယ္ရီပင္ေတြနဲ႔ အုံ႔ဆိုင္းေနတဲ႔ လမ္းေလးမွာ ပင္စည္ခပ္ၾကီးၾကီးနွစ္ခ်ိဳ႔ေညာင္ပင္ၾကီးတပင္လည္းရွိေနတယ္။
ေညာင္ပင္ေစာင္းေလးမွာ လာလာထိုင္တတ္တဲ႔ ခ်စ္သူနွစ္ဥိးကိုေတြ႔ရလိမ္႔မယ္။
သူတို႔နွစ္ဦး တေယာက္မ်က္နွာတေယာက္ ၾကည္႔ျပီးၾကည္နူးခဲ႔ဖူးသလို တေယာက္ကိုတေယာက္ စိတ္ေကာက္ျပီး ေက်ာခိုင္းထိုင္ေနဖူးတယ္။
တခါတေလ ဘာမဟုတ္တဲ႔အေၾကာင္းေလးနဲ႔ မ်က္ရည္ လြယ္လြယ္က်တတ္ေပမယ္႔ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ျပီး ၾကင္နာစြာ ယုယေခ်ာ႔ျမဳတတ္တဲ႔ ခ်စ္သူလည္း အနားမွာ အျမဲရွိေနခဲ႔တယ္။ ဘာမွဟုတ္တဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြကိုလည္း ျငင္းခုံတတ္ၾကသလို တခါတေလေတာ႔ ဘ၀ေရွ႔ေရး အေလးအနက္တိုင္ပင္ဖူးတယ္။ ၀ယ္လာတဲ႔ ေခါပုတ္ေၾကာ္ကို အလုအယက္ အတူတူလုစားဖူးခဲ႔တယ္
ေနေရာင္မထိုးနိုင္ေအာင္ သစ္ရိပ္ေတြနဲ႔ အုံ႕ဆိုင္းေနတဲ႔ လမ္းေလးမွာ သူကြ်န္မကို စက္ဘီးစီး သင္ေပးဖူးတယ္ ကြ်န္မကေတာ႔ ဒီလို အမွတ္တရေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနတဲ႔ လမ္းေလးကို အခ်စ္လမ္းလို႔ ပဲ နာမည္ေပးထားခဲ႔ပါတယ္။

အခ်စ္လမ္းဆီ ျပန္လာခဲ႔ပါ ဆိုတဲ႔သူ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ကို မျဖည္႔ဆည္းေပးနိုင္ေသးတဲ႔ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာပဲ ကြ်န္မကိုအရြဲ႔တိုက္ျပီး သူ ေကာင္မေလးတေယာက္ ရသြားခဲ႔တယ္။ အခ်ိန္မေရြးျပန္လာပါ နင္ကိုသာငါအခ်စ္ဆုံးပါ တဲ႔။ အခ်စ္လမ္းက ေညာင္ပင္ေျခရင္းမွာ သူတို႔ခ်စ္သူနွစ္ဦး သြားထိုင္မွာပဲဆိုတာ ေတြးလိုက္မိတိုင္း ကြ်န္မ ငိုခဲ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အခ်စ္လမ္းကို သူေကာင္မေလးကို မေခၚသြားခဲ႔ပါဘူး။ ကြ်န္မကိုခ်စ္ေနဆဲျဖစ္ျပီး ကြ်န္မကိုေစာင္႔စားေနဆဲ ဆိုတဲ႔ သူ႔ရဲ႕ မုသာ၀ါဒစကားလုံးေတြကိုပဲ မ်က္စိမွိတ္ယုံလိုက္မိတယ္။ ကြ်န္မအျပင္ တျခားမိန္းကေလးတေယာက္ကို သူ႔ရင္ထဲ ေနရာေပးထားတဲ႔အတြက္လည္း အျပစ္တလုံးမွမဆိုပါဘဲ ခြင္႔လႊတ္ေပးခဲ႔တယ္။ ကြ်န္မမွ သူ႔အနားမွာ မေနနိုင္ေသးတာ သူစိတ္ခ်မ္းသာသလို လုပ္ပါေစဆိုတဲ႔ အေတြးေလးနဲ႔ သူ႕ကိုကြ်န္မ မတားခဲ႔မိဘူး။ ကြ်န္မရင္ထဲက စိတ္ေစတနာကိုသူျမင္ရင္ ကြ်န္မေက်နပ္ပါတယ္။

ဒီေန႔ေတာ႔ ကြ်န္မအခ်စ္လမ္းကို ကြ်န္မတေယာက္တည္း ေရာက္လာမိတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ျမိဳ႔ေလးက နွင္းလႊာေတြၾကားမွာ တိတ္ဆိတ္ ္ျငိမ္သက္ေနတယ္။ ျမဴနွင္းဆန္ဆန္ မိုးမွုန္ေလးေတြလည္း တဖြားဖြားက်ေနတယ္။ မရည္ရြယ္ပါဘဲ အခ်စ္လမ္းကို ကြ်န္မတေယာက္တည္း ထြက္လာမိတယ္။ သစ္ရြက္ေျကြတခ်ိဳ႔ လမ္းေပၚမွာ နွင္းေငြ႔နဲ႔အတူ စိုစြတ္ေနတယ္။ နွင္းမႈန္ပါးပါးေလး က်ေနတဲ႔အထဲမွာ ခ်ယ္ရီပြင္႔ေတြပါ ေရာပါလာတယ္။
စိတ္ထဲ အတန္တန္ တားျမစ္ထားပါလွ်က္ ထိုင္ေနက် ေညာင္ပင္ေျခရင္းေလးမွာ ကြ်န္မထိုင္လိုက္မိတယ္ အရင္လို လက္ကိုင္ပု၀ါေလးနဲ႔ ဖုန္ခါေပးတဲ႔သူကို ေယာင္ျပီး တမ္းတမိလိုက္ေသးတယ္
မိုးနွင္းဆန္ဆန္ နွင္းမွုန္ေလးေတြကို အုပ္မိုးကာကြယ္ေပးမယ္႔ သူ႔ ဂ်ာကင္ျပာျပာေလးမရွိဘူး
မနက္ေစာေစာမီးထရွို႔တတ္တဲ႔ အနီးအနားျခံတျခံက ျခံေစာင္႔အဖိုးၾကီးကေတာ႔ မီးထရွို႔ေနတုန္းပါပဲ
ကြ်န္မ မ်က္လုံးထဲကို မီးခိုးေတြ၀င္လို႔ စပ္ျပီး မ်က္ရည္၀ဲလာတယ္..
ဒါေပမယ္႔ မီးခိုေငြ႔ေၾကာင္႔မဟုတ္ပါပဲ မ်က္ရည္တခ်ိဳ႔လည္း ပါးျပင္ေပၚစီးက်ေနတယ္ .. ။
ဟိုအရင္ခ်ိန္ကလို တယုတယနဲ႔ မ်က္ရည္သုတ္ေပမယ္႔သူဆိုတာ အခုေတာ႔....။

ဘယ္သူမွ ရွိမေနတဲ႔အတြက္ ကြ်န္မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေလ ကြ်န္မ ဒီျမိဳ႔ေလးကို တိတ္တဆိတ္ ေရာက္လာတာ ဘယ္သူမွမသလို အခ်စ္လမ္းေလးမွာ တိတ္တဆိတ္ လာထိုင္သြားတာကိုလည္း ဘယ္သူကိုမွ မသိေစခ်င္ပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆုံရင္ အံၾသတၾကီး ေမးလာမယ္႔ စကားသံေတြနဲ႔ အတူ သနားတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြရဲ႕အၾကည္႔ကို ကြ်န္မမခံနိုင္ဘူး ဘယ္သူမွမသိခင္ ကြ်န္မ ဒီျမိဳ႔ေလးကေန အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာသြားေတာ႔မွာပါ။ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အခ်စ္လမ္းကိုလာျပီး ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ သူ႔ကို လြမ္းဆြတ္တမ္းတခြင္႔ရွိပါေသးတယ္။ နွင္းကြဲစအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ လာရာလမ္းအတိုင္း ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ႔တယ္
ခပ္ေ၀းေ၀းကေနပဲ ေညာင္ပင္အိုၾကီးကို နွုတ္ဆက္ၾကည္႔လိုက္ရင္း အခ်စ္လမ္းကေန တေယာက္တည္း ေက်ာခိုင္းျပန္လာခဲ႔ တယ္။
ဒါ ေနာက္ဆုံးပါပဲ အခ်စ္လမ္းရယ္..။


သိပ္မၾကာေတာ႔တဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ျမိဳ႕လယ္က ျမိဳ႔ရဲ႕တခုတည္းေသာခန္းမမွာ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခု ခမ္းနားသိုက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပေတာ႔မယ္။

...........................................................................................

ေရးသားသူ - ဂဂၤ ါ