အၾကည္ဓါတ္ေလး

.
အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္ ရွိတုန္းက သူ႔အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေျပာတာေလး တစ္ခုကို ျပန္လည္ အမွတ္ရေနမိပါတယ္။ သူေျပာတာေလးက တစ္ကယ္လက္ေတြ႔ ျဖစ္မွ ပိုမိုမွန္ေနတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ “သီခ်င္းပဲေရးေရး ကဗ်ာပဲေရးေရး အၾကည္ဓါတ္ေလး တစ္ခုရွိေနမွ ” တဲ႔ေလ။ သူဆိုလိုခ်င္တာကို အဲ႔ဒိတုန္းကေတာ႔ ေယာင္ေယာင္ေလးပဲ သိလိုက္တာ။ သူေျပာတာက တစ္ကယ္ ဟုတ္မွန္း ခုတစ္ေလာမွာ မွ တစ္ကယ္ သေဘာေပါက္ေတာ႔တယ္။ အဲ႔ဒီ႕ အၾကည္ဓါတ္ဆိုတာကိုလည္း ဘာကိုဆိုလုိခ်င္မွန္း တိတိပပ သိရေတာ႔တယ္။

ခုတစ္ေလာ ညဘက္ေတြ ဆိုရင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ စာေရးမယ္႔ သူေတြအတြက္ေတာ႔ တစ္ကယ္႔ကို အခ်ိန္ေကာင္းပဲ ဒီဇင္ဘာ ေရာက္ျပီဆိုေပမယ္႔ သိပ္လည္းခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေနတာမ်ိဳးမရွိဘူး။ တစ္ကယ္႔ ေနထိုင္ေကာင္းတဲ႔ ရာသီဥတုပဲ။ စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိတာေလးေတြ ၊ ေရးခ်င္တာေလးေတြ ရွိေနေပမယ္႔လည္း တစ္ကယ္တမ္း ခ်ေရးမိေတာ႔ ပထမ တစ္ပိုဒ္ ႏွစ္ပိုဒ္ မွာတင္ပဲ ဖီလင္ က ေအာက္သြားတယ္။ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ႔ဘူး။ ဆက္ေရးခ်င္ ေလာက္ေအာင္ကို စိတ္က မသြားေတာ႔ဘူး ျဖစ္ျဖစ္ေနမိတာေပါ႔။

အရင္တုန္းက စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဆရာ႔ဆရာေတြ ေျပာစကား အရ စာေရး တတ္ခ်င္ရင္ စာေရးေနမွျဖစ္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္အေၾကာင္းအရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရးသာေရး လို႔ေျပာတာေတြ သတိရျပီး ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရးေရးခ်ေနမိတာ…။ ခုတစ္ေလာေတာ႔ ေရးရတာ လမိုင္းကပ္တယ္လို႔ကိုမရွိဘူး။ ဒိုင္ယာရီေရးဖို႔ေတာင္ အလ်င္မရဘူးျဖစ္ေနတာ။

ဘာေၾကာင္႔လဲ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို စဥ္းစားမိေတာ႔မွ ေစာေစာကေျပာသလို အၾကည္ဓါတ္ မဲ႔ေနျခင္းရယ္ပါပဲ။ စာေရးခ်င္စိတ္ဘယ္ေလာက္ပဲရွိရွိ အဲ႔ဒီ႔ ဖီလင္ ေလး ေပ်ာက္ေနေတာ႔ မွင္တံမကိုင္ ခ်င္ေလာက္ေအာင္ရယ္ကို တြန္႔ဆုတ္ေနမိေတာ႔တယ္။

အဓိကကေတာ႔ stress ေတြပါပဲ။ သာမည ကိစၥေလးေတြမွာ အရမ္း ႏွစ္ထားမိတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ခံစားမႈ႕ေတြလည္း မေကာင္းဘူးလို႔ဆိုရမယ္။ ခုတစ္ေလာမွာ အာရံုေၾကာေတြအားနည္း ေနမိတာက တစ္ေၾကာင္း၊ စိတ္ညစ္ျပီး အစားေတြ အမ်ားၾကီးစားတတ္တဲ႔ ကိုယ္႔အက်င္႔ေၾကာင္႔ ၀လာျပီး ထိုင္းမႈိင္းခ်င္ သလိုလို။ အစားကမ်ား၊ အားကစားက မလုပ္၊ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ထိုင္လိုက္ရတဲ႔ PC ေရွ႕။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေျပာလိုက္။ ဟို site ၀င္လိုက္ ဒီ site ၀င္လိုက္နဲ႔။ ကိုယ္႔လက္ညွိဳးေလးကေတာင္ ပါစပ္ပါရင္ ေတာ္ပါေတာ႔လို႔ ေအာ္ရမယ္႔ အေျခပဲ။

Computer ေရွ႕ထိုင္မိရင္ ေတာ႔ ထမင္းေမ႔၊ ဟင္းေမ႔ဆိုသလို ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ညေနေစာင္းမွပဲ မနက္စာ စားဖို႔ သတိရလို႔ အေျပးအလႊား သြားေလြးရတယ္။ ေရ ထေသာက္ဖို႔ေတာင္ ေမ႔ေနတတ္တာ…။ Water Cooler က ကိုယ္ထိုင္ေနတဲ႔ computer နဲ႔ ဆို သံုးေလးလွမ္းပဲေ၀းတာကို ထမေသာက္ျဖစ္ဘူး။ ေရဓါတ္ေတြခမ္းျပီး လူက မူးေနာက္ေနာက္ ျဖစ္မွ ေရေသာက္ဖို႔ကို သတိရတာ။

အေနအထိုင္ေတြမမွန္ေတာ႔ လူက ၀သာ၀လာတယ္ မလန္းဆန္းဘူး။ အဲ႔ဒိမွာ stress ေတြနဲ႔ေရာျပီး အၾကည္ဓါတ္ ေပ်ာက္တယ္ဆိုတာ စပါေလေရာ။ stress ေတြကင္းမွ စိတ္ ၾကည္လင္လန္းဆန္းမွပဲ အေတြးေလးေတြၾကည္လင္ျပီး စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါႏိုင္မွာမဟုတ္လား။

အဲ႔ဒိလို ၾကည္လင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ဆို ေစာေစာက ေျပာတဲ႔ အၾကည္ဓါတ္မ်ိဳး ရႏိုင္မယ္ ထင္ရဲ႕ေလ။ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ေသြးလည္ပတ္မႈ႕ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕တဲ႔ အခါမ်ိဳးမွာဆိုရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ႕အျပည္႔နဲ႔ စာေရးႏိုင္မယ္ ထင္ရဲ႕။

စိတ္အေျခအေနမွာ ဖိအားေတြ မ်ားလာျပီဆို တီဗီ အစီအစဥ္ ထိုင္ၾကည္႔ျပီး စိတ္ေလွ်ာ႔လိုက္တာမ်ိဳးတို႔၊ ဖတ္စရာမ်ားမ်ားပါတဲ႔ တည္တည္တံတံ စာအုပ္မ်ိဳးဖတ္ေနတာတို႔ ကေတာ႔ ကိုယ္႔အတြက္ အဆင္ေျပေစမယ္ ထင္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ဂစ္တာ တီးျပီး သီခ်င္း ေအးေအးေလးေတြ ညည္းရင္း ေျဖလို႔ေျဖ။ လူၾကီးသူမေတြနဲ႔ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေလးေျပာေနမိတာကလည္း စိတ္လက္ၾကည္လင္ေစတယ္။

အဲ႔ဒီလိုလုပ္ျပီး စိတ္လက္ၾကည္လင္ ေျပေလ်ာ႔ေနတဲ႔ အခါမ်ိဳးမွာ အၾကည္ဓါတ္ေလး ကိန္း၀ပ္လာတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဒါတင္မကေသးဘူး တစ္ခါတစ္ေလ အဲ႔ဒိလိုလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလးေတြေၾကာင္႔ ေတြးစရာ၊ေရးစရာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေလးေတြ ေတာင္ ေ၀ဆာလာတတ္ေသးရဲ႕ေလ။

ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ေျဖေျဖ အဓိက ကေတာ႔ စာေရးခ်င္သူ တစ္ေယာက္အတြက္ အၾကည္ဓါတ္ေလး ကိန္း၀ပ္ေနမွ။ က်န္းမာမွပဲ။ အဲ႔ဒါမွလည္း အေတြးေတြ လတ္ဆတ္ျပီး အေရးေတြ သပ္ရပ္ေနမွာေလ….။


ကိုဂစ္တာ