ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

အခ်ိန္က ညေနေစာင္း၊ ၁၂၄ ကားကိုစီးရင္း ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္၀ဲေနမိသည္။ ျဖစ္ရေလဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယူၾကံဳးမရ ။ ၾကိဳစားထားတာေတြ၊ ေခၽြးျပန္ခဲ႔တာေတြ၊ ေလထဲလြင္႔ေမ်ာေတာ႔မွာလား။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔အတူ ခ်စ္ေသာ၊ ခင္ေသာ ေမာင္ႏွမရင္းခ်ာမ်ားကဲ႕သို႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ေႏြးေထြးခဲ႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင္႔ ေ၀းရမည္ကို ေတြးမိျပီး မ်က္၀န္းအိမ္မွ မ်က္ရည္မ်ား လွ်ံတက္ ေနမိသည္။

…………………………………………………………………………………………………………………………………….



လြန္ခဲ႔ေသာတစ္လေလာက္က စ၍ သူငယ္ခ်င္းခုႏွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္၍ အားနည္းေသာ ဘာသာရပ္အတြက္ က်ဴရွင္တက္ေနလွ်က္ စာအသင္အျပေကာင္းေသာ ဆရာမ အရင္းတစ္ေယာက္ကိုဂ်ီက်ကာ ထိုဘာသာရပ္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္တြင္ ၀ုိင္းသင္ေပးဖို႔ေျပာခဲ႔သည္။အရင္ႏွစ္ေတြက တစ္ပည္႔ေဟာင္းမ်ားျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဧ။္ အခက္အခဲမ်ားကိုသိျမင္ကာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ၍ ဆရာမက ေစတနာထားသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းဧ။္ အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၀ိုင္းသင္ျဖစ္ခဲ႔သည္။ အထူးျပဳဘာသာရပ္တြင္ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဆရာမဧ။္ သင္ၾကားျပသေပးမႈ႕မ်ားသည္ စာသင္ၾကားမႈ႕ကိုရသေျမာက္ေစခဲ႔သည္သာမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထိုဘာသာရပ္အတြက္ ယံုၾကည္မႈ႕မ်ားရလာေအာင္ ျဖစ္ေစခဲ႔ရသည္။



စာေမးပြဲၾကီးစေလျပီ။ ဖယ္ရီကြင္းအျပည္႔ ဆိုက္ေရာက္လာေသာ ကားမ်ားထဲမွ အေရာင္စံုေသာ အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ကိုယ္စီကိုယ္စီ ဆင္းသက္လာေသာအခါ ဖယ္ရီကြင္းၾကီးသည္။ အေရာင္စံုပန္းမ်ား ဖူးပြင္႔ေနေသာ ပန္းခင္းၾကီးပမာ။ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားစြာၾကားမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ အရင္က ခ်ိန္းဆိုထားၾကသည္႔အတိုင္း အခ်င္းခ်င္းစုမိၾကေသာအခါ …

“ဘယ္လိုလဲ အေျခအေန”ဟု တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ေမးရသည္က အေမာ။

“အိုေကပါတယ္ အဆင္သင္႔ပဲ” “ငါေတာ႔ ဟိုဟာေလး မရေသးဘူး နည္းနည္းလုပ္ပါဦး” စသည္ျဖင္႔ ကိုယ္စီကိုယ္စီ အားေပးရင္း၊ ေဆြးေႏြးရင္းမွ အခ်ိန္တန္ေသာအခါ သက္ဆိုင္ရာ အေဆာင္အခန္းအသီးသီးသို႔ ကိုယ္စီ၀င္ေရာက္ကာ ရင္ထဲရွိသမွ်၊ ေခါင္းထဲရွိသမွ် ၾကံဆကာ သြန္ထုတ္ရင္း ပထမေန႔မွစ၍ Economics သီအိုရီ ေျဖဆိုသည္႔ေန႔အထိ မည္သူမွ် သိပ္ျပီး အခက္အခဲမရွိပဲ ေက်ာ္ျဖတ္လာႏိုင္ခဲ႔ၾကသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ statistic ေျဖရမည္။ ထိုဘာသာက ႏွစ္စတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အခက္အခဲရွိျပီး စိတ္ညစ္ေနရေသာ ဘာသာျဖစ္ခဲ႔ေသာ္လည္း ဆရာမဧ။္ စာေမးပြဲမတိုင္ခင္ အေကာင္းဆံုးသင္ၾကားမႈ႕မ်ားႏွင္႔ သင္ၾကားခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔ လည္းေကာင္း၊ အီကို ေျဖအျပီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ အနီးကပ္မြမ္းမံသင္ၾကားမႈ႕မ်ားေၾကာင္႔ ယံုၾကည္႔ခ်က္အျပည္႔ျဖင္႔ ေက်ာင္းစာေမးပြဲခန္းသို႔ ၀င္ေရာက္ႏိုင္ခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ထိုဘာသာရပ္အတြက္ အဆင္ေျပေျပ ေျဖႏိုင္ၾကလိမ္႔မည္ဟု ကိုယ္စီယံုၾကည္ခဲ႔ၾကသည္။ ပို၍အဆင္ေျပသည္မွာ အနီးကပ္တြင္ ဆရာမ ထပ္ေဆာင္းသင္ၾကားေပးလိုက္ေသာ unseen မ်ားပံုစံတူ ပါလာေသာအခါ ပို၍ေပ်ာ္ရသည္မွာ ကုိယ္႔ရင္ခုန္သံေတြပင္ ျပန္ၾကားခဲ႔ရသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုရင္ခုန္သံမ်ားမွာ ေနာက္ႏွစ္နာရီ အၾကာတြင္ မ်က္ရည္စက္မ်ား အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔လိမ္႔မည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳတင္မသိခဲ႔ေပ။ ေမးခြန္းကိုၾကည္႔လိုက္ေသာအခါ ကိုယ္ရျပီးသား ပိုင္ျပီးသား ပုစာၧေတြ၊ definition ေတြခ်ည္း ။ ကၽြန္ေတာ္ေတြေ၀သြားခဲ႔ျပီ။ ဟိုတစ္ခုၾကည္႔လိုက္၊ ဒီတစ္ခုၾကည္႔လိုက္ျဖင္႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိခဲ႔။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္ကိုယ္ကို တည္ျငိမ္ခ်င္ေယာင္ဟန္ေဆာင္၍ အဆင္ေျပမည္ထင္ေသာ ပုစာၧမွ စတြက္သည္။ ပထမတစ္ဆင္႔၊ ဒုတိယ တစ္ဆင္႔၊ တတိယအဆင္႔၊ တြက္လာခဲ႔ျပီး တစ္ကယ္႔ပံုေသနည္း ထည္႔ရမည္႔အခါ အေၾကအလည္ အလြတ္ရေနေသာ ပံုေသနည္းမွာ သတိရသလိုလို၊ မရသလိုလို မေရရာ၊ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မေသခ်ာသျဖင္႔ ေရွ႕ဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ ျဖစ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းကို အလွ်င္စလို အခန္းေစာင္႔ ဆရာမသိေအာင္ ခပ္တိုးတိုး လွမ္းေမးမိသည္။



“ေဟ႔ေကာင္ ငါ႔ကို ပံုေသနည္းေလး နည္းနည္းေလာက္”

“ဘယ္ဟာလဲ”

“xxxxx ေလကြာ”

“ေအးဒီမွာၾကည္႔”

“ဟာ…ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ”

“ဟုတ္ပါတယ္ကြ မင္းကလည္း အေရးထဲ”

“ေအး ေအး”



သူျပေသာ ပံုေသနည္းကို စိတ္ထဲမွာ မယံု။ ကိုယ္ခ်ေရးထားတာကို အမွန္ဟုယူဆျပီး ပံုေသနည္း ထဲအစားသြင္းကာ တြက္သည္။ ေနာက္ဆံုးအေျဖထြက္၊ ျပီးျပီ။ မ်ဥ္းပိတ္၊ ေနာက္တစ္ပုဒ္၊ ေနာက္တစ္ပုဒ္ႏွင္႔ အဲ႔ဒီ႔လိုအပုဒ္ေတြ သံုးေလးပုဒ္။ Definition မ်ားကလည္း ေဟာတစ္ပုဒ္၊ေဟာတစ္ပုဒ္။ မွားခ်င္မွား၊ မွန္ခ်င္မွန္။ မသိ။ အားရေအာင္ေျဖျပီးခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္ေစ႔ျပီ။ ေက်ာင္းခန္း ထဲကထြက္လာျပီး စာအုပ္လွန္ကာ ပံုေသနည္းျပန္ၾကည္႔မိေတာ႔မွ တြက္သမွ်ပုစာၧေတြမွာ ပံုေသနည္းမ်ား အမွားေတြခ်ည္း။ သြားျပီ..။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ႔ ဆူညံလို႔။



အျပန္။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွလာၾကိဳေသာ ကားေပၚတြင္ ေျဖခဲ႔ေသာ ဘာသာရပ္အေၾကာင္း ကိုယ္စီ စာျမံဳ႕ျပန္လို႔ ေျပာစဥ္ သူငယ္ခ်င္းမ ႏြယ္နီက နင္႔အေျခအေနဘယ္လိုလဲ ဟု ကာေခါင္းခန္းမွ လွမ္းေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အသံမထြက္ႏိုင္။ ခဏၾကာမွ..

“မႏြယ္..ကၽြန္ေတာ္႔ကို အားေပးပါဦးဗ်ာ” ကၽြန္ေတာ္႔အသံတိမ္၀င္သြားသည္။ ရႈိက္သံမ်ားပါလာသည္။ ႏွာရည္မ်ား ရြဲက်လာသည္။ “ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ”ဟု တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ထေမးေတာ႔ ျဖစ္သမွ်ေျပာခ်ရင္း ငိုခ်မိသည္။ အရင္က စာေမးပြဲမ်ား က်ခဲ႔ဖူးေသာ္လည္း ။ အခုလိုစာမေျဖႏိုင္၍ စာေမးပြဲအတြက္ တစ္ခါမွ မငိုစဖူး။ အမွန္ေတာ႔ မေျဖႏိုင္၍မဟုတ္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ မခံမရပ္ႏိုင္လြန္းေသာေၾကာင္႔။

မႏြယ္က အားေပးရင္း “ ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဟာ နင္လည္းေသခ်ာလုပ္ထားတာပဲ တစ္ျခားဟာေတြလည္း ေျဖလိုက္ႏိုင္ေသးတာပဲ မငိုနဲ႔ေတာ႔ တိတ္ေတာ႔” ဟုႏွစ္သိမ္႔မွ ပိုရိႈက္မိသည္။ “တိတ္ေတာ႔ ဟာ နင္ကလည္း ငါ႔ရည္းစား ေတာင္ နင္႔လို မေခ်ာ႔ ဖူးဘူး”ဟု ဟာသစြက္ကာ ေျပာသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၀ိုင္း၀န္းကာ အားေပးမႈ႕ေၾကာင္႔ မ်က္ရည္မ်ားေျခာက္ခဲ႔ရသည္။ ကားေပၚက ဆင္းခါနီး တြင္ “ဟဲ႕ ညေနမလာပဲမေနနဲ႔ ဦးေနာ္ တစ္ဘာသာပဲ က်န္ေတာ႔တာ” ဟု စာအတူစုက်က္သည္႔ အိမ္သို႔ လာရန္ မႏြယ္က ေသခ်ာ မွာလိုက္ေသးသည္။

……………………………………………………………………………………………………………………………………



လာသာလာရေသာ္လည္း စိတ္မပါေတာ႔ေပ။ ေနာက္ဆံုးတစ္ဘာသာ သာ က်န္ေတာ႔သည္မို႔ စိတ္ေလစြာျဖင္႔ လိုင္ကားစီး၍ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီသို႔ လည္ပင္းထဲ တစ္ဆို႔ဆို႔ျဖင္႔ လာခဲ႔သည္။ ထိုသို႔လာရင္း ကိုယ္႔ကို္ယ္ကို ျပန္အားေပးကာ စိတ္ကိုတင္း၊ အံၾကိတ္ရင္းျဖင္႔ တစ္ခါက အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္း ရြတ္ျပခဲ႔ဖူးေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ျပန္လည္ရြတ္ဆိုေနမိသည္။

ကဗ်ာေလး ရြတ္အျပီးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ အားရွိလာသလိုခံစားလာရသလို ကဗ်ာေလးဧ။္ အမႈ႕မဲ႔အမွတ္မဲ႔ ျဖစ္ေနခဲ႔ေသာ ကဗ်ာေလးဧ။္ အဓိပၸါယ္မွာလည္း ပိုမိုအသက္၀င္လာခဲ႕ရျပီး က်န္ရွိေနေသာ ဘာသာရပ္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔အတူ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးရင္း အျပီးသတ္ေသာ ျပင္ဆင္မႈ႕မ်ားကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ႔သည္။ ထိုႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္ေအာင္ခဲ႔ပါသည္။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္သာ စိတ္ေလွ်ာ႔ကာ က်န္ေသာ တစ္ဘာသာအတြက္ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ျဖစ္ခဲ႔မည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ပို၍ ေၾကကြဲရမည္မွာ ဆိုဖြယ္ရာမရွိ။

ထိုႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္႔စိုးရိမ္မႈ႕မ်ား အတြက္ သက္သာရာရခဲ႔ျပီး စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ခဲ႔ျခင္းသည္ စိတ္မေလွ်ာ႔ပဲ အပင္ပန္းခံခဲ႔မႈ႕မ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဧ။္အားေပးမႈ႕မ်ား ႏွင္႔ အားေဆး တစ္ခြက္ျဖစ္ေစခဲ႔ေသာ တစ္ခါကသူငယ္ခ်င္းရြတ္ျပခဲ႔သည္႔ ကဗ်ာေလးေၾကာင္႔ပင္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀တြင္ ထိုကဗ်ာေလးက အေရးပါခဲ႔ေလျပီ။



“ထိပ္ဆံုးသို႔”



တစ္ေတာင္ေပၚတစ္ေတာင္ဆင္႔

ေတာ္အျမင္႔ ပတ္ျခံရံ

တစ္ေတာင္ ဆံုးျပန္ေတာ႔

တစ္လံုး က်န္ေပသမို႔

ဖန္ဖန္ေလ အားအင္ႏိႈးလို႔ရယ္

ၾကိဳး ေလွ်ာက္ရျပန္



ခါတစ္ေလ တစ္ကယ္ပမ္းတာေၾကာင္႔

ေတာ္ပါျပီ ဆက္မလွမ္းခ်င္ဘု

ရပ္တန္းက ရပ္မယ္ၾကံ

အမွန္ေတာ႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါ႔မလား

အားေလွ်ာ႔က ဆုတ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔

စိတ္ႏြမ္း အသာေျဖဦး



မာလာေငြ ကန္ေရေေအးရယ္ႏွင္႔

ငွက္ေက်းကို အာရံုဆင္လို႔

မူတသြင္ အားအင္သစ္လိုက္ပါ႔

ခ်စ္ဖြယ္လူသား။ ။



(ကဗ်ာေရးသူ မွာ ရွင္မဟာရဌသာရ လား ဆရာမ ေငြတာရီလား ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ မသဲကြဲပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေငြတာရီျဖစ္သည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ရွင္မဟာရဌသာရ ဟုေျပာၾကသည္။ အမွန္သိသူမ်ား ေျပာျပေစလိုပါသည္။)





သူငယ္ခ်င္း ေမသူပိုင္ Tag ထာားတာေလးကို ေက်ာင္းသား ဘ၀ အမွတ္တရမ်ားႏွင္႔ ေပါင္းစပ္ျပီး ေရးဖြဲ႔ထားပါသည္။ ဤပိုစ္႔ေလး ျဖစ္ေျမာက္လာေစဖို႔ သတိတရနဲ႔ Tag လာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ေမသူပိုင္ကို ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိပါသည္။



အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္…



ကိုဂစ္တာ