ကျော်ညိုသွေး

ဂ်မ္းဘံုမ သို႔… ဒီအစိုးရကလည္း.. ဟိုအစိုးရပါပဲ ဆိုတဲ႔ တယူသန္ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ နင္ကလည္း အဲဒီမွာပဲ ဆက္ေန။ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းေတြကလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အလြမ္းသီခ်င္းေတြကလည္း တစ္ပုဒ္ျပီး တစ္ပုဒ္ အသစ္ထြက္ေန။ အိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ ေခြးမ ကလည္း တစ္သားျပီးတစ္သား နင္ထြက္သြားတုန္းက ေမြးတဲ႔ အငယ္ဆံုးေခြးလည္း အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ျပီ။ နင္ပါဖူးခဲ႔တဲ႔ ဇာတ္ကားထဲက ေခါင္းေဆာင္မင္းသားလည္း အကယ္ဒမီရျပီ။ ငါက စိတ္ေပါက္ေပါက္ ရွိတိုင္း… “ေကာင္မေလးရယ္… ည ေရာက္တိုင္း မည္းေမွာင္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ၾကီးကို နင္႔မ်က္လံုးေတြ ခဏ ငွားလိုက္ပါဟာ” “တံုးတိုက္တိုက္ က်ားကိုက္ကိုက္ေပါ႔   နင္႔ပါးျပင္မို႔မို႔မွာ…    ကိုယ္႔သစၥာ လယ္ယာတစ္ကြက္    ထြန္ယက္ပါရေစ…” ဆိုျပီး… အဲဒီလို ေပါေတာေတာ ကဗ်ာေတြနဲ႔ နင္ေနတဲ႔ စကာၤာပူကို ခဏ ခဏ လွမ္းသေရာ္မိတယ္။ ေအး… ႏွမ္းတစ္ေစ႔ နဲ႔ ဆီမျဖစ္ေပမယ္႔ စာရြက္ျဖဴျဖဴေပၚ အဲဒီႏွမ္းတစ္ေစ႔ကို တင္ျပီး နင္႔လက္သန္းနဲ႔ ဖိၾကည္႔လိုက္တိုင္း စိမ္႔ထြက္လာမွာက ငါ႔မ်က္ရည္ေတြ ဟ ငါ႔မ်က္ရည္ေတြ…။ ဒီကဗ်ာကို ေရးျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ မဂၢဇင္းေတြကို ပို႔ၾကည္႔ေတာ႔ “ကဗ်ာက ရည္းစားစာ ဆန္ေနလို႔” “ရီယယ္လစ္ဇင

ေက်ာင္းသားသစ္ေတး အကဲခတ္တုန္း… အိပ္စက္ေနတဲ႔ ကေလးငယ္ ၊ လူးလြန္႔လာလို႔ ႏိုးသြားမလားအကဲခတ္တုန္း အံု႔ေနတဲ႔ မိုး   ရုတ္တရက္ ရြာခ်မွာလား အေတြးလိုမ်ိဳး ပန္းအဖူးေတြ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေတာင္ပံဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ ပြင္႔ဖတ္ေတြ နတ္သမီးအကနဲ႔ လွလာမလား အကဲခတ္တုန္း… ေနမင္းကို ေမာ႔ၾကည္႔… တိမ္ေတြကို ေမာ႔ၾကည္႔… မိုးေလ၀သ အသိနဲ႔ သဘာ၀ကို ရင္ဘတ္ဖိလို႔ အကဲခတ္တုန္း ရဲမလိုနဲ႔ ၊ ဆြဲမလိုနဲ႔ ၊ ကဲမလိုနဲ႔ ၊ သည္းမလိုနဲ႔ တြဲမလိုနဲ႔ ၊ ခြဲမလိုနဲ႔ ၊ ခ်ဲမလိုနဲ႔ ၊ ခၽြဲမလိုနဲ႔ စကားအထာ အသြားအလာ အကဲခတ္တုန္း အေျခအေန အေထြေထြကို ေျပမေျပ အကဲခတ္တုန္း ဇာတ္အသြားအလာ မျပတ္သားတာေၾကာင္႔ ပါးစပ္နားလက္ကာလို႔ အကဲခတ္တုန္း ပိတုန္းက ေရာင္စံုပန္းပြင္႔ေတြ ထဲက တစ္ပြင္႔ကို အကဲခတ္သလို ဒီေရက လေရာင္ကို အကဲခတ္သလို ေရးဆြဲသူက ေဆးစက္က်ရာကို အကဲခတ္သလို အျမဲမျပတ္ ပတ္သက္ဖို႔အတြက္ အကဲခတ္တုန္း မေသခ်ာေသးလို႔ ၊ မေရရာေသးလို႔ ၊ အေနမၾကာေသးလို႔ အေသအခ်ာေတြးလို႔ အကဲခတ္တုန္း အေျဖဆိုင္းထားဆဲ ေလလိႈင္းထဲက အကဲခတ္တုန္း ေအးမလား ၊ ေႏြးမလား ၊ ေဆြးမလား ၊ အေတြးက အထပ္ထပ္နဲ႔ အကဲခတ္တုန္း စိုေျပတဲ႔ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ ေမႊးျမတဲ႔ ပန္းမာန္ေတြၾကား ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေျပးလႊား ဘယ္လိုမ်ား အရြယ္ေရာက္လာမလဲ အက

ၾကယ္ေငးသူ လက္ရွိမွာ ျပန္ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ ဘ၀မွာ ဘယ္လို ေနထိုင္လာခဲ႔သလဲဆိုတာ မမွတ္မိေတာ႔ပါဘူး။ ထို႔အတူပါပဲ… ဘယ္လို အိပ္မက္မ်ိဳးေတြ မက္ခဲ႔သလဲဆိုတာလည္း မမွတ္မိေတာ႔ပါဘူး။ ဘ၀ဟာ အိပ္မက္မဟုတ္ဘူးလို႔ ဟန္ေဆာင္ျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ေအာ္ခဲ႔ဖူးတာလည္း အိပ္မက္ဟာ ဘ၀ကို ၾကံ႕ခိုင္ေစဖို႔ ေလ႔က်င္႔ခန္းေပးေနရဆဲပါပဲ။ တခ်ိဳ႕အိပ္မက္ေတြဟာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ တူတယ္။ ပူေႏြးေနတုန္းမွာ အရသာ ေပၚလြင္တာ တခ်ိဳ႕အိပ္မက္ေတြ က်ေတာ႔ အိုက္စ္ခရင္မ္ နဲ႔တူတယ္ ေအးခဲထားလိုက္မွ အရသာထူးတာမ်ိဳး ဘ၀ထဲ ေလွ်ာက္သြားၾကည္႔ေတာ႔… မနက္ဖန္တိုင္းဟာ စက္၀ိုင္းရဲ႕ ေကြးေနတဲ႔ အနားေတြလိုပါပဲ။ အနီးကပ္ေျဖာင္႔တန္းသလိုထင္ရေပမယ္႔ ေကြးေကာက္တဲ႔ သတၱိေတြ တေရးေရးနဲ႔ မမွတ္မိခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အဲဒီေန႔ရက္ေတြဟာ အမွတ္တရ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ပ်င္းရိဖြယ္ သစ္ရြက္မ်ား။ အိပ္မက္ေတြဟာ… အိပ္စက္ေနတုန္းမွာ ျဖစ္ေပၚျပီး အိပ္စက္ေနတုန္းမွာပဲ ေပ်ာ္၀င္သြားၾကတာပဲ။ တစ္ကယ္႔ လက္ေတြ႕မွာေတာ႔… မက္ခဲ႔တဲ႔ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္းကို တျခားသူေတြဆီ ျပန္ေျပာျပတတ္တဲ႔ သူေတြနဲ႔ မက္ခဲ႔တဲ႔ အိပ္မက္အေၾကာင္းကို တစ္ကိုယ္ရည္ ပံုေဖာ္ျပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ျပန္မေျပာျပတတ္တဲ႔ သူေတြလည္း ရွိၾကေပါ႔။ အဲဒီထဲမွာမွ… မိမိမက္ခဲ႔တဲ႔ အ

မင္းကဗ်ာက ငါ႔ဆီေၾကးနန္းရိုက္တဲ႔အခါ ဒီညေနမွာ ငါဟာ တဖန္ျပန္လည္ ႏိုးထလာခဲ႔ ေပါ႔ အဲဒီကဗ်ာကို မင္းေရးတုန္းက အေျခအေနကို ငါ ခန္႔မွန္းမိတယ္။ မင္းရဲ႕ကဗ်ာဟာ လြင္႔ေနေမ်ာေနေပါ႔ တိမ္တစ္စလို ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ေတြ႕ေနရတဲ႔ တိမ္ခိုးဟာ လက္နဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ေတာ႔ မလြယ္ ကမၻာမေက်ာ္တိုင္း စာမေတာ္ဘူးလို႔ ေျပာမရသလို စာေတာ္တိုင္းလည္း ကမၻာမေက်ာ္တာ ငါသိပါတယ္ေလ…။ ရည္းစားစာ ဆန္တဲ႔ ကဗ်ာလို႔ လူေတြက ေျပာၾကေပမယ္႔ မင္းျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းေတြနဲ႔ မင္းပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ စိမ္းလန္းမႈေတြ ေတြ႕တယ္… ေတြ႕မိတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကို ေရးတုန္းက မင္းဟာ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနခဲ႔တယ္။ ဒါလည္း … ငါ႔ဘာသာ ငါခန္႔မွန္းတာပါေလ… ဟုတ္မယ္ထင္တယ္။ ေလာကၾကီးနဲ႔ မင္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနသလိုပါပဲ။ ဟိုးေ၀းေ၀း ကို ေမွ်ာ္ၾကည္႔တိုင္း လွမ္းဖမ္းဆုပ္တိုင္း မမိေအာင္ လြတ္ထြက္သြားတတ္တဲ႔ ေဆာင္းပိုးေကာင္ေတြ ေလထဲ ရပ္တန္႔ေနသလို စကားလံုး ၊ စကားစုေတြဟာ မင္းေရွ႕မွာတင္ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ေနၾကေပါ႔။ တခါတေလလည္း… ရေပါက္ရလမ္းကေန ကိုင္ေဆာင္မိတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေငြအေၾကြေတြ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လို႔ေပါ႔… မင္းဟာ တေနရာရာကို ေရာက္သြားတယ္… လူေတြ ၾကားထဲမွာေပမယ္႔ အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ သူစိမ္းဆန္ေနခဲ႔ေပါ႔… ဒါေပမယ