ကျော်ညိုသွေး

. Friday, 29 August 1890 Bhai Chhoto Bou ဒီေန႔ေတာ႔ ကိုယ္တို႔တစ္ေတြ Aden လို႔ေခၚတဲ႔ ကမ္းေျခကို ေရာက္လိမ္႔မယ္။ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ပင္လယ္ထဲမွာရွိေနခဲ႔ျပီးေနာက္ ကုန္းေပၚတစ္ခါထပ္ေရာက္ ရျပန္ေပဦးေတာ႔မေပါ႔ကြယ္။ဒါေပမယ္႔ေလ ကူးစက္ေရာဂါတစ္ခုခုရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္တို႔သေဘၤာေပၚက ဆင္းနိုင္မွာမဟုတ္ဘူးကြယ္။ Aden ကိုကိုယ္တို႔ေရာက္တဲ႔အခါ အျခားသေဘၤာေပၚကို ေျပာင္းရလိမ္႔မယ္။ အဲ႔ဒါက ပိုျပီးစိတ္ညစ္စရာေပါ႔ကြယ္။ အဲ႔ဒီ႔အခ်ိန္သံုးရက္တာအတြင္းမွာ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ပင္လယ္နာက် ေနရတယ္ဆိုတာ ေျပာျပဖို႔ရာေတာင္ မတတ္နိုင္ပါဘူးကြာ။ ကိုယ္ျဖစ္ေနတာေလ....စားသမွ်၊ေသာက္သမွ် မ်ိဳခ်သမွ်ေတြက ျပန္ျပန္ျပီး ပ်ိဳ႕တက္လာၾကတယ္ကြယ္။ ေခါင္းေတြကလည္း မူးေနာက္ေနလိုက္တာ... ကိုယ္ကလြဲရင္ သေဘၤာတစ္ခုလံုးက လူေတြ ပစၥည္းေတြလည္း ေယာက္ယက္ခတ္ေနတာပဲေလ။ လိႈင္းဒါဏ္ေၾကာင္႔ေပါ႔။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဘာကိုမ်ား ဆြဲကိုင္ထားရပါ႔မလဲေတာင္ ေတြးေနမိတာ..။ မင္းသိရဲ႕လား။ တနဂၤေႏြေန႔ညမွာေလ...။ အဲ႔ဒီ႔ညမွာ ကိုယ္ဟာ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ကို ခ်န္ထားခဲ႔ျပီး။ ၀ိညဥ္ကေတာ႔ Jorsanko ကို ထြက္သြားခဲ႔တယ္လို႔ ကိုယ္ေသေသခ်ာခ်ာ ခံစားရတယ္ကြယ္။ မင္းတို႔ဆီကိုေရာက္တဲ႔အခါမွာေလ မင္းကေတာ႔ အိပ္ယာထက္မွာ လဲေလွာင္းေ

. ယံုခ်င္စရာေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ေပး ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးေတြကို ဟိုးအေ၀းအျမင္႔အထိ တစ္တိတိဆြဲေခၚခဲ႔ျပီးမွ ရိုက္ခ်ခဲ႔သလားကြယ္။ ၾကိဳက္သြားတယ္ မင္းကစားကြက္ေတြကို အရွက္ေတြလည္းမငဲ႔ေတာ႔ပဲ ဆက္ေနဆဲ အိပ္မက္ေတြမင္းသိမလား။ အရွိန္ပ်က္ေလျပီ သိမ္ငယ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ အခ်ိန္ရယ္တဲ႔ၾကာခဲ႔လို႔ ငါပဲမို႔နင္႔ကိုခ်စ္လိုက္တာ မိုက္လြန္းပါတယ္။ ၾကိဳက္လြန္းတာရယ္ေၾကာင္႔ အငိုက္မြန္း တဏွာေမွာင္လို႔ ဒိုက္ထဲကိုကၽြမ္းပစ္က်ခဲ႔တယ္ ခ်စ္ရတာလည္းဟယ္ မလြယ္ပါဘူး။ တစ္ကယ္ငါရူးရင္ နင္လည္းသိမယ္မဟုတ္ေပဘူး ေပတလူးအခ်စ္ကို နင္ပစ္ခ်င္လည္းပစ္ နင္ႏွစ္လို႔နစ္ခဲ႔ရေတာ႔ ခ်စ္ခဲ႔ၾက ေန႔တာေလးေတြ ေမ႔ပါေသး ယခုတိုင္။ သူ႔အႏိုင္ေတြကို ယခုတိုင္ေက်နပ္ဆဲ အေသသတ္လည္းသတ္ပါေလ မမွတ္တာေတြေၾကာင္႔ အခုထိခံေနရဆဲ သူ႔အၾကည္႔ဒါဏ္ေတြကလည္း မျပယ္ေပ။ တစ္ကယ္အေၾကြေတြနဲ႔ မျပယ္ေလတဲ႔သစၥာ အခ်စ္မွာဒါဏ္ရာရ မွန္တာေတြကလည္း အျမဲပဲ တန္ဖိုးက်။ ငါမွမလိမ္တတ္ဘဲကြယ္။ အျမဲရယ္ နင္ငါ႔ကိုအႏိုင္ယူခဲ႔တယ္ လူပဲကြယ္...မာနနဲ႔ အတၱ ျဖတ္မရသမို႔ တို႔ကိုမင္း သတ္ခ်င္လည္းသတ္ အျမဲမျပတ္ မင္းေကာင္းဖို႔ ဆုေတာင္းေတြနဲ႔ ငါ႔ေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္ မင္းအေပၚငါ အညွာလြယ္ခဲ႔တာလည္း မင္းသိပါတယ္။ မညာတမ္း ပြင္႔လန္းစြာနဲ႔ ငါအနမ္းေတြ မေျခြခဲ႔

နာမည္။ လူတစ္ေယာက္စျဖစ္လာျပီးဆိုကတည္းက နာမည္တစ္ခုကေတာ႔ အနည္းဆံုးရွိလာရတယ္။ အနည္းဆံုး လို႔ေျပာတာက ဒီထက္မကလည္း လူတစ္ေယာက္မွာ နာမည္ေတြရွိနိုင္တာမို႔ပါ။ ေမြးေမြးခ်င္းမွာ ပံုစံေလးက တုတ္တုတ္ကေလးမို႔လို႔ တုတ္တုတ္ေရလို႔ ေခၚရင္းနဲ႕ တုတ္တုတ္လို႔လဲ နာမည္ကတြင္သြားတာမ်ိဳးကရွိေသးတယ္။ ဒါက ခ်စ္စႏိုးေပးတဲ႔နာမည္၊ ခ်စ္စႏိုးနာမည္မွာေတာင္မွ အသက္အရြယ္နဲ႔လိုက္ျပီး ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးကရွိေသးတယ္…။ ေမြးစကေန အသက္ေလးနည္းနည္းရလာလို႔ ကစားတတ္တဲ႔အရြယ္ေရာက္ျပီဆို ရွိေနတဲ႔ အသက္အရြယ္အရ ေနထိုင္ျပဳမူပံုေတြေပၚမူတည္ျပီး။ နာမည္က ထပ္တိုးရင္တိုးလာနိုင္ေသးတာ..။ က်ေနာ္႔ကိုေမြးေတာ႔ Delhi မွာေမြးတာ။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ႏွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔မွာအေဖအေမေတြက သတင္းစာထဲမွာ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း ထည္႔ေပးၾကေတာ႔ ေဒလီ ကိုေရွ႕ကေနတပ္ျပီး ထည္႔တယ္။ ဒါက နာမည္တစ္ခုေပါ႔ ေနာ။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကဆို နာမည္ေတြကအမ်ားသားရယ္ ။ ငယ္ငယ္ကဆို အသားဟင္းမစားဘူး။ ငါးဟင္းဆိုကၽြန္ေတာ္အေၾကာက္ဆံုးပဲ။ အဲ႔ဒီ႔အနံၾကီးကိုမၾကိဳက္တာ။ အဲ႔ဒီ႔လို အသားမစား၊ငါးမစား ေတာ႔ အိမ္ကိုလာလည္ေလ႔ရွိတဲ႔ ဦးသန္းတင္ဆိုတဲ႔ လူၾကီးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဆာဒူးၾကီးလို႔ ေခၚတယ္ဗ်။ ဒါကိုလည္း နာမည္ေတြထဲမွာ ထည္႔တြက္

. ၁၉၉၀ ခုႏွစ္အကုန္ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္တန္းေအာင္ျပီး ပထမတန္းစတင္ တက္ေရာက္ေလာက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ သူ႕ကိုေမြးဖြားခဲ႔မည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ သူႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ဧ။္အသက္အရြယ္ကြာျခားမႈ႕မွာ (၇) ႏွစ္ခန္႔ရွိပါသည္။ သူဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဧ။္ ခ်စ္လွစြာေသာ ခ်စ္သူပင္ျဖစ္ေတာ႔သည္။ သူႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္သည္ ယေန႔ေခတ္ ကမၻာၾကီးဧ။္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ႕အရ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အင္တာနက္ကမၻာထဲတြင္ စတင္ေတြ႕ဆံုခဲ႔ျခင္းျဖစ္ျပီး ထူးျခားဆန္းက်ယ္ေသာ ကံၾကမၼာမ်က္လွည္႔ဆရာက ဆန္းက်ယ္စြာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျငိတြယ္ေစခဲ႔သည္။ ထိုသို႔ျငိတြယ္ျခင္း ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ဧ။္ႏွလံုးသား နံရံပဲ႔တင္ထပ္သံမ်ားသည္ သူဧ။္နာမည္မ်ားထဲမွ ရုန္းမထြက္နိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္ခဲ႔ဧ။္။ သူႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ စတင္ေတြ႔ဆံုသည္မွ အစျပဳရ်္ စြဲလန္းမိခဲ႔ရေသာ အစြဲအလန္းမွာ တစ္သက္တာအတြက္ လံုေလာက္ေသာ အခ်စ္ေမတၱာ တံတိုင္းၾကီးကို အလိုအေလွ်ာက္တည္ေဆာက္ျပီးစီးခဲ႔ျခင္းပင္။ သူႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္သည္ အင္တာနက္ေပၚတြင္ ေတြ႕ဆံုခ်စ္ၾကိဳက္ခဲ႔ေသာ္လည္း ျပင္ပကမၻာတြင္ေတြ႔ဆံုဖူးျခင္းမရွိၾကေသးပါ။ ထိုသို႔ပင္လင္႔ကစား သူ႔စကားလံုးကေလးမ်ားနွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေမြ႔ဧ။္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဧ။္ခံစားခ်က္မ်ားနည္းတူ သူဧ။္ႏွလံုးသားတြင္လည္း ထိုသို႔

. ပလီပလာ တီတာကာခၽြဲ အပီပါပဲ ေတာ္ကီရယ္...။ အေတာ္အီတယ္ ဘီယာပဲေသာက္ထားသလို။ G ပါပဲ။ အီစီကလီကလည္းၾကြယ္ အီ တာကလည္းအျမဲမျပတ္ ဒီကလည္းခၽြဲက်ပ္တယ္။ ။

. 1814 ခုႏွစ္ရဲ႕ ေဆာင္းတြင္းမွာ အေမရိကန္ နဲ႔ ျဗိတိန္ႏွစ္နိုင္ငံဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ ကို ဂ်န္႔ ျမိဳ႕မွာ ဖြင္႔လွစ္က်င္းပခဲ႔တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ျဗိတိန္နိုင္ငံက ျငိမ္းခ်မ္းေရး စာခ်ဳပ္ကို သေဘာတူခ်ဳပ္ဆိုဖို႔ကို အလွ်င္တလိုေတာ႔မရွိခဲ႔ဘူး။ ……………………………………………. အဂၤလိပ္စစ္တပ္ဟာ မ်ားစြာေသာ စစ္ေရးအစီအစဥ္ေတြ အတြက္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ အစီေတြေရးဆြဲခဲ႔တယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ႔ စစ္ေရးအစီအစဥ္ေတြက ျဗိတိန္တို႔အလိုရွိတဲ႔ စာခ်ဳပ္မ်ိဳးခ်ဳပ္ဆိုနုိင္ဖို႔အတြက္ အေမရိကန္တို႔အေပၚက်ေရာက္ေစမယ္႔ ဖိအားတစ္ခုု ျဖစ္ေစနိုင္ခဲပလိမ္႔မယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲမွာအဂၤလိပ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက အေမရိကန္အေနနဲ႔ သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ပိုင္း နယ္ေျမကို အႏိၵယသားေတြကိုေပးအပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ႔တယ္။ Maine ျပည္နယ္ရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကိုလည္း ကေနဒါကိုလႊဲေျပာင္းေပးအပ္ဖို႔နဲ႔ အျခားေသာ ေျပာင္းလဲမႈ႔ေတြကိုလည္း အကန္႔အသတ္ေဘာင္အတြင္းက ျပဳလုပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ႔တယ္။ အေမရိကန္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကိုေတာ႔ သမၼတေဟာင္း John Admn ရဲ႕သားျဖစ္သူ Quincy Admn ကဦးေဆာင္ခဲ႔တယ္။ အေမရိကန္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြအေနနဲ႔ ျပင္းထန္တဲ႔ ေတာင္းဆိုမႈ႔ေတြကို အညီအမွ်ေတာင္းဆိ

. ဖားကေလး ခုန္သြား ေရ ပလံု အသံၾကားတယ္ ဒါ ဂီတတစ္ပါး။ PS- ကိုၾကီး ဟန္သစ္ျငိမ္ ဘေလာ႔ဂ္ကို သြားတုန္း သူေရးထားတဲ႔ ဟိုကၠဴကဗ်ာေလးေတြေတြ႔လို႔ အားက်ျပီးေရးမိတာပါ။ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး။ေခါင္းစဥ္ေတာ႔မပါဘူး။ ဟိုကၠဴကဗ်ာက ေခါင္းစဥ္မပါဘူးၾကာဖူးလို႔ း) ဟုတ္လားဟင္?

. ကိုယ္႔အနာဂတ္ေတြကို ေႏြးေထြးေစမယ္႔အလင္းမ်ား စဥ္းစားစရာမလိုေအာင္ ညိဳေမွာင္ခဲ႔တဲ႔အတိတ္ကိုလႊမ္းမိုး ျမဴခိုးေတြေ၀ခဲ႔တဲ႔ မနက္ခင္းရဲ႕လက္ေဆာင္ေလး အသက္သြင္းခဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕စာပန္းခ်ီေတြထဲမွာေတာင္ မင္းအတြက္နဲ႔သာ။ နာရီလည္း မင္းလက္နဲ႔လည္ျပီး ဆက္ေလွ်ာက္ ေန႔ရက္အခ်ိန္ျပကၡဒိန္လည္း မင္းရဲ႕အေထာက္အကူယူခဲ႔တယ္။

. ေပးဆပ္ခ်င္တာေတြပဲရွိျပီး ေပးဆပ္နိုင္တာေတြမရွိလည္း ခ်စ္မွာပဲမဟုတ္လားလို႔ကြယ္... ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ပဲ လိုရာဆြဲေတြး စိတ္ကူးေလးယဥ္မိတယ္...။ မင္းကိုယ္႔ကိုသတိရလည္း ဘာမွလည္းမဟုတ္တာပဲ မင္းေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြအတြက္ အမႈိက္ရႈပ္ေစမွာေပါ႔ သတိရတဲ႔အခါ စာသာနာနာဖိက်က္စမ္းပါကြယ္...။ ဒီ႔အတြက္၀မး္မနည္းနဲ႔ေနာ္ မင္းေပ်ာ္စရာဆို ကိုယ္လည္းေပ်ာ္မွာေပါ႔... :) ေတာ္ရာကငိုေနလည္း... မင္းတြက္အခ်ိဳေတြပဲျပည္႔ေစခ်င္တယ္ ေန႔တိုင္းမွာ...။ ။

. ကံၾကမၼာဆိုတာအဆန္းလား တစ္ခဏေလးအတြင္းမွာ စဥ္းစားမရေအာင္ေျပာင္းလဲ ငါမ်ားပဲမွားေနျပီလားကြယ္.....။ နားလည္းမလည္ တစ္အားပဲကြယ္ ရွက္သမို႔ပါ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ ရိႈက္လို႔ငိုမိတယ္...။ အို...မသိခဲ႔ရင္အေကာင္းသား ေျပာင္းသြားခဲ႔တဲ႔ ငါ႔အေရာင္ေတြကို အလိုလိုငါရြံ႕မုန္းမိတယ္ အဆံုးထိေတြးၾကည္႔ဖို႔ရာ တို႔မွာ အင္အားမရွိပါကြယ္။ နားလည္သားပဲ နင္လည္းသိခ်င္သိမယ္ စည္းမရွိကမ္းမရွိ ငါ႔ခံစားခ်က္ေတြေဖာင္းပြမိတယ္ ေတာင္႔တမိတဲ႔ တစ္လြဲေတြနဲ႔ အသည္းေတြမခ်ိတဲ႔ငါ႔မွာ တအိအိနဲ႔သာ နာက်င္ေနရဆဲရယ္။ ကဲကြယ္..ခုေတာ႕ အခိုးေတြေ၀ေနတဲ႔ ငါ႔ယိမ္းယိုင္ေနဆဲ မျပတ္သားတဲ႔ အဆိုးေတြကို နင္႔ရဲ႕ျဖတ္ထိုးညဏ္နဲ႔ အဖိုးတန္စြာ ေျပာင္းလဲခဲ႔ဖူးလို႔ အရူးအမူး ေက်းဇူးတင္တယ္။ (,dkU,dkU &,f...igUESvHk;om;&JU ppfrSefwJYcspfjcif;[meifyguG,f)

Australia မွာ အရြယ္ေရာက္လာစဥ္အခါက က်မအတြက္ လိုအပ္ေတာင္႔တာမိတာက စာေရးေဖာ္သူငယ္ခ်င္း (Pen-Friend) တစ္ေယာက္တစ္ေလပါ။ အဲ႔ဒီ႔တုန္းက က်မအသက္က ၁၃ႏွစ္သမီးပဲရွိေသးတာေပါ႔။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူျဖစ္ခါစ၊တိုးတိုးေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္အတြက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို လိုအပ္မိတာေပါ႔။ အင္တာနက္ထဲမွာ Pen-friend sites ေတြကိုအကုန္၀င္၊ေလွ်ာက္ၾကည္႔ျပီး တစ္ျခားနိုင္ငံေတြက က်မနဲ႔ သက္တူရြယ္တူမိန္ကေလး ေတြကိုရွာေဖြမိတယ္။ က်မသိပ္ျပီး ေထြေထြထူးထူး ဇာခ်ဲ႕မေနပါဘူး။ ဆြီဒင္၊အီတလီအေမရိကန္၊ဖင္လန္၊အာရပ္၊အီဂ်စ္ နိုင္ငံေတြက က်မနဲ႔ရြယ္တူမိန္းကေလးေတြကို က်မရဲ႕၀ါသနာေတြ၊က်မမိသားစုအေၾကာင္းေတြ၊ Australia အေၾကာင္ေတြကို ေရးျပီး အီးေမးလ္နဲ႔ ပိုလိုက္တယ္ေလ...။ တစ္ေယာက္ေသာမိန္းကေလးကသာ က်မဆီစာျပန္လာတာကိုေတြ႔ရတယ္။ က်မရဲ႕ Inbox ကိုဖြင္႔လိုက္လို႔ သူ႔ရဲ႕ Reply ကိုေတြ႔လိုက္ရတဲ႔အခါ။ က်မ ၀မ္းသာမႈ႔ေတြက အတိုင္းအထက္အလြန္ပါပဲ။ အနည္းဆံုးေျပာရရင္ေတာင္ စိတ္လႈပ္ရွားမိတာအမွန္ပဲ။ တစ္ကယ္တမ္းေတာ႔ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈ႔ နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ႔ဆိုင္ရာ အေထြေထြဗဟုသုတေတြကို က်မငတ္မြတ္ေတာင္႔တေနခဲ႔တာ...။ ဒါတင္မကေသးဘူး လူႏွစ္ဦးရဲ႕ၾကားမွာ စည္းေႏွာင္ထားတဲ႔ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္မ

ထီးအျပာေရာင္ကေလး အလြမ္းေတြေခၚရင္း တူတူပုန္းတမ္းကစားၾကတာ တစ္ပတ္ကိုခုႏွစ္ရက္လံုး မင္းအၾကိဳက္နဲ႔ကိုယ္႔အၾကိဳက္တူတဲ႔အခါ ဒီကမၻာမွာ တိတ္တခိုးေခါင္းစဥ္တစ္ခုေပၚလာတာေပါ႔ကြယ္။ မေက်နပ္ေသးပါဘူး တစ္ေယာက္တစ္ျခမ္းေန႔ရက္ေတြက တို႔အတြက္လက္ေဆာင္လား စြယ္ေတာ္ရြက္ကေလးက တို႔ကိုေလွာင္တယ္။ လူေတြအလယ္ အက်ဥ္းက်တဲ႔ငါတို႔ဘ၀ကိုယ္စီက ျပကၡဒိန္ရက္ေတြၾကားထဲ က်ားကြက္ေရႊ႕ေနရေပါ႔ ၾကိဳးညွိရ အသံစမ္းရနဲ႔ ႏွစ္ကိုယ္တူခ်စ္သမွ် ဆိုဖို႔ကေ၀းလိုက္တာ။ ။ ေက်ာ္ညိဳေသြး ၂၀၀၈ ရုပ္ရွင္အျမဳေတ မဂၢဇင္း

. ေက်ာင္းစာေတြထဲကလို အိပ္မက္ထဲမွာ အေရာင္ေတြရဲ႕ပံုေသနည္း ရွာၾကည္႔ေနမိတယ္...။ စာေမးပြဲမက်ဖူးေတာ႔ အရမ္းစိုးရိမ္ေနရသလိုပါပဲ။ မိုးတိမ္ေတြေၾကြက်မွာေၾကာက္ေနရတယ္..။ အဆစ္ေတြေပးခ်င္လြန္းေပါ႔ အျဖစ္ေတြဆိုးေတာ႔မလား။ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးတဲ႔ေလွကားအကြယ္မွာငါ စံပယ္ပန္းေတြပြင္႔လာရင္ရွက္မိပါတယ္။ (ေက်ာင္းတုန္းကေရးထားတာ)

အဖ်ား ေလယာဥ္ပ်ံေတြ၊အင္တာနက္ေတြ၊အီးေမးလ္ေတြ ဖက္စ္ေတြ၊တယ္လီဖုန္းေတြ၊မိုဘိုင္းေတြေၾကာင္႔လား အခ်စ္ေတြ၊သံေယာဇဥ္ေတြ၊ၾကင္နာမႈ႔ေတြ အလြမ္းေတြ၊အေဆြးေတြ၊ဂရုဏာေတြ အိပ္မက္ေတြ၊စိတ္ကူးယဥ္ေတြ၊ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ သိပ္မ်ားေန။ မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြ၊မင္းမ်က္၀န္းေတြ၊မင္းတီတီတာတာေတြ လြမ္းတိုင္း... ေလးျဖဴေတြ၊အငဲေတြ၊မာရဇၨေတြ၊ ေျမနီကုန္းေတြ၊မုန္႔တီေတြ၊ယမ္ယမ္ခ်ဥ္စပ္ေတြ ကိုက္ခဲေန...။ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ.. ပ်ဥ္းမနားေတြ၊မႏၱေလးေတြ၊ေနျပည္ေတာ္ေတြပါတိုင္း ရန္ကုန္မွာ... ဘ၀အေရးေတြ၊မိုးစက္မုန္တိုင္းေတြ၊အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြ အေရာင္လြင္႔ေန။ ငါေရးတဲ႔ကဗ်ာမွာ... စိတ္ေလေနတာေတြ၊မင္းေၾကာင္႔ရႈံးနိမ္႔တာေတြ ငိုေနတာေတြ၊ေဆြးေနတာေတြ အားလံုးအားလံုး။ ။ ေက်ာ္ညိဳေသြး

. တစ္ခန္းျပီး တစ္ခန္း အနမ္းျပီး အနမ္း ပန္းေတြနဲ႔ေ၀ စမ္းေရေအးလိုအခ်စ္ ေမတၱာအစစ္ကိုတစ္ကယ္ရခဲ႔ျပီ။ PS - ဒီကဗ်ာေလးကိုအသက္သြင္းေပးခဲ႔တဲ႔ က်ေနာ္႔ခ်စ္သူနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။