က်ဴပင္စု က ဆရာေလး



က်ဴပင္စု က ဆရာေလး




၁၉၈၀ ခုႏွစ္ ေလာက္ကေပါ႔….

က်ဴပင္စု ေက်းရြာက အေရးၾကီးတဲ႔လူေတြထဲမွာ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္။ ျမိဳ႕အေခၚအရဆို ဗြီအိုင္ပီေပါ႔။ နာမည္နဲ႔ လူနဲ႔ ကေတာ႔ တစ္စက္မွမလိုက္။ သူ႔ၾကည္႔လိုက္ရင္ အျမဲမႈန္ကုပ္ကုပ္ ၊ မႈန္ေတေတ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ဘယ္ေတာ႔မွမရွိ။

ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္က ေဟာဒီ က်ဴပင္စု ေက်းရြာေလးမွာ ေက်ာင္းအုပ္ကေလးေပါ႔။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာပီပီ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ေတာ႔ မ်က္ႏွာေၾကာက သိပ္တင္းတာ။ ေက်ာင္းသားေတြဆို သူ႔ကို ေၾကာက္မွ ေၾကာက္။ ေၾကာက္သလားမေမးနဲ႔ ။ ေက်ာင္းသားေတြ မဟုတ္တာ တစ္ခုခုလုပ္ထားမိျပီဆို ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ ၾကိမ္လံုးကိုပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ေနရတာ။ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ လက္သံေျပာင္ပံုေတြကို ေက်ာင္းသားတိုင္း မခံစားဖူးသူမရွိ၊ စည္းကမ္း စနစ္ၾကီးျပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ေသခ်ာထိန္းေက်ာင္း ညႊန္ျပ ေပးတာေၾကာင္႔။ ဆရာေလး ေဟ႔ ဆိုတာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ျပားျပား၀ပ္ ျငိမ္က်ျပီးသား။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ရြာလူၾကီး မိဘေတြက ကေလးေတြ ေလလြင္႔မွာ ၊ စာမက်က္မွာကို မပူရ၊ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ စာမွန္မွန္ က်က္ဖို႔ကေတာ႔ စိတ္ခ်ရတာေပါ႔…။ မ်က္ႏွာက အျမဲတမ္း မႈန္ေတေနျပီး မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတဲ႔ ဆရာေလးကေတာ႔ တစ္ရြာလံုးမွာရွိတဲ႔ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေတြရဲ႕ ငယ္ႏိုင္။


ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ က်ဴပင္စု ေက်းရြာကို ေရာက္လာတုန္းက ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ခါစေလးေပါ႔။ ျမိဳ႕ကေန ဒီ..က်ဴပင္စုေက်းရြာကို တာ၀န္က်တာနဲ႔ ေရာက္လာခဲ႔တာ…။ အရင္က ေက်ာင္းအုပ္က ရာထူးတိုးတာနဲ႔ တစ္ျခားနယ္ကို ေျပာင္းတာနဲ႔ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ဒီရြာကိုေရာက္လာတာက ေရွ႕ဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ပဲ။ ပထမ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး မရွိလို႔ ေက်ာင္းကို ခဏ ပိတ္ထားလို႔ ေက်ာင္းသားေတြ လြတ္လပ္ေနတုန္း ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ေရာက္လာေတာ႔ နားေတာင္မနားပဲ ေက်ာင္းကို ေန႔ခ်င္းစဖြင္႔တာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ အဲဒီေန႔ပဲ ေန႔၀က္ ေက်ာင္းတက္ရေတာ႔တာေပါ႔။




*************************************

ေက်ာင္းစဖြင္႔တာနဲ႔ သင္လက္စ ေလ႔က်င္႔ခန္းေတြ စလွန္ေလွာျပီး သင္ေတာ႔တာပဲ။ ပထမေန႔မို႔ မိတ္ဆက္တာေတြဘာေတြ ေထြေထြထူးထူး မလုပ္ဘူး။

“ ကဲ..ေက်ာင္းသားေတြ.. ဆရာ႔နာမည္ ဦးၾကည္ႏိုင္ လို႔ေခၚတယ္…ဒီေက်ာင္းမွာ စာသင္မယ္႔ ဆရာပဲ… မင္းတို႔ သင္တဲ႔စာေတြကို ေသခ်ာက်က္ရမယ္..ေသခ်ာလုပ္ရမယ္…ေအး..နားမေထာင္ရင္ေတာ႔ အေၾကာင္းသိမယ္…”


ဆိုျပီး ခပ္တည္တည္ေျပာျပီး သင္စရာရွိတာေတြကို သင္တာပဲ။ က်ဴပင္စုက မူလတန္းေက်ာင္း မွာ တျခားဆရာမရွိဘူး။ ေက်ာင္းအုပ္ပဲ ေက်ာင္းအလုပ္ေတြလုပ္ျပီး။ ေက်ာင္းအုပ္ပဲ။ သူငယ္တန္းကေန ေလးတန္းထိ စာေတြကို တစ္ေယာက္တည္းသင္တာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ကလည္း ေက်ာင္းဆရာေတြ သိပ္ရွားေသးတဲ႔ အခ်ိန္မဟုတ္လား။


ေက်ာင္းစဖြင္႔တဲ႔ေန႔ မွာ စာေတြ သင္ျပီးခ်ိန္မွာ အိမ္မွာ က်က္ဖို႔ အိမ္စာေတြကို က်က္ခိုင္းလိုက္တယ္…။ ျပီးေတာ႔.. အိမ္ျပန္ ေရာက္ရင္ စာက်က္ဖို႔ ၊ စာတတ္မွ အသက္ၾကီးတဲ႔အခါ ပညာတတ္ျဖစ္ျပီး အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မပင္မပန္း ပဲလုပ္ႏိုင္မယ္ ဆိုျပီး ေျပာလိုက္တယ္…။


ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း အရင္လို စာမရရင္ အရင္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ဒါဏ္ေပးသလို ထိုင္ထ နားရြက္ဆြဲေလာက္ပဲ လုပ္ခိုင္းမယ္ထင္ျပီး ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးပဲမွတ္ျပီးေတာ႔…ျပန္သြားၾကတယ္။ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းလည္း ေရာက္ေရာ… စာသင္ခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ဆရာေလး စာေမးတာနဲ႔ တန္းတိုးေတာ႔တာပဲ…။ အဲဒီမွာ ဘယ္သူမွ စာမရၾက။ က်က္မလာၾကေတာ႔…ဆရာေလးလည္း တစ္တန္းလံုး ဖင္လွန္ျပီး ေဆာ္လိုက္တာ…ဆရာေလးလက္သံေျပာင္ပံုမ်ား ေက်ာင္းသားေတြ “တအိအိ” နဲ႔ ငိုတာေတာင္ အသံမထြက္ႏိုင္ၾကဘူး။


“ငါက ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ၊ စာတတ္ေစခ်င္လုိ႔ မင္းတို႔ ေက်ာင္းကို ျမိဳ႕ကေန လာသင္တာ”
မင္းတို႔က ငါ႔ကို မေလးမစားနဲ႔ ေနာက္ဆို ဒီထက္နာမယ္”


ဆိုျပီး ေဟာက္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလႈပ္ရဲဘူး။ ေနာက္ေန႔ကစျပီး ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္႔သတင္းက ရြာကို ပ်ံ႕သြားေတာ႔တယ္…။


အရိုက္ၾကမ္းတဲ႔ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္။ 


*****************************


ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းမွာ ရန္ျဖစ္တာ ၊ စကားမ်ားတာေတြကိုလည္း ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ သိပ္မၾကိဳက္ဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ျပီဆိုတာနဲ႔ ရန္စတဲ႔ ေကာင္ေရာ ၊ ျပန္ခ်တဲ႔ေကာင္ေရာ ဖင္အရိႈးရာ ထပ္ျပီသာမွတ္။ အဲဒီေလာက္ထိ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ၾကမ္းတာ။

ေက်ာင္းသားမိဘေတြမ်ားဆို သူတို႔ကေလးေတြ ေျပာမရတာ၊ အေဆာ႔သန္တာမ်ား ရွိရင္ျဖင္႔

“ဆရာေလး လက္ကိုအပ္လိုက္ရမလား”
ဆိုတာနဲ႔ ကေလးေတြ သိပ္ေၾကာက္တာကလား။

က်ဴပင္စုမွာ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦး၀ိမလ နဲ႔ သူၾကီးကို ရြာသားေတြ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ေၾကာက္ရသလို။ ေက်ာင္းသားအရြယ္ ခ်ာတိတ္ေတြ အတြက္ကေတာ႔ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္က ၾသဇာေညာင္းျပီးသား။

ေနာက္ျပီး ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္မွာ ဆိုးတဲ႔ အက်င္႔တစ္ခုရွိေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ႔ ဆရာဂိုက္မရွိတာပဲ။ အရင္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးနဲ႔ လာလားမွမဆိုင္။ အရင္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက ရွပ္အကၤ် ီ အျဖဴသန္႔သန္႔ လည္ကတံုးနဲ႔ ခ်ည္ေခ်ာပုဆိုးကိုလည္း ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္၀တ္ျပီး စာသင္တတ္တာ။ ဆရာလည္း ကိုၾကည္ႏိုင္ကေတာ႔ ဒီလိုမဟုတ္။ ရွပ္အကၤ် ီလက္တိုကို ဖိုသီဖတ္သီ ၀တ္ထားျပီး ပုဆိုးကိုလည္း ရင္ေခါင္း မေရာက္တေရာက္တက္၀တ္ထားတတ္တယ္။ ဆံပင္ကလည္း ကုပ္ေထာက္နဲ႔ရယ္..။ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ပါးသိုင္းေမႊးကလည္း က်ိဳ႕တို႔က်ဲတဲ ရိတ္ခ်င္မွရိတ္တာ။ အဲဒီလိုပံုစံနဲ႔ ရြာေက်ာင္းက ေက်ာက္သင္ပုန္းကို တျဗန္းျဗန္း နဲ႔ ၾကိမ္လံုးနဲ႔ ရိုက္ျပီး စာသင္တာ။ သူရြာကို လွည္းကေလးစီးျပီး အိတ္ကေလးတစ္လံုး ပိုက္ျပီး ျမိဳ႕ကေန ေရာက္လာတုန္းကဆို.. ရြာသူၾကီးက ဒီရြာကို ေျပာင္းလာတဲ႔ ေက်ာင္းဆရာလို႔ေတာင္မထင္။ သူၾကီးစိတ္ထဲမွာ ေက်ာင္းဆရာဆိုတာ အရင္ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ပံုစံကိုပဲ မ်က္လံုးထဲ စြဲေနတာမဟုတ္လား။ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ကို ေတြ႕ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္သြားပံုရတယ္…။ ဆရာရုပ္မေပါက္တဲ႔ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ကို သူ႔အိတ္နဲ႔အတူ ေရာကိုင္ထားတဲ႔ ၾကိမ္လံုးကို ျမင္လို႔သာ ေက်ာင္းဆရာလို႔ ယံုလိုက္ရတာ…။ အျဖစ္က အဲဒီလို အဲဒီလို…။


******************************

ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္႔အတြက္ အဆိုးဆံုးကေတာ႔ ယမကာ မွီ၀ဲတတ္တာပဲ။ စာသင္ျပီး ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆို သူေနတဲ႔ အခန္း ထဲမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ ဖန္ခြက္နဲ႔ အရက္ပုလင္းေထာင္ျပီး စာဖတ္ေနတတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ႔ ရြာထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ေလ႔ရွိတယ္…အဲဒီအခါမ်ိဳးဆို ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ကို လာျပီး ႏႈတ္ဆက္တဲ႔ ရြာသူ ၊ ရြာသားေတြမ်ား ဆရာေလးဆီက အရက္နံ႔ ရျပီသာမွတ္ေပေတာ႔…။ ၾကာေတာ႔လည္း တစ္ရြာလံုး ဆရာေလး ေသာက္တတ္တာ သိသြားၾကတာပဲ။


အဲ…ဒါေပမယ္႔ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္က ရြာက ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေတြကသာ ေၾကာက္တာ။ လူပ်ိဳကာလသားေတြ ကေတာ႔ ဆရာေလးနဲ႔ ပနံကို သင္႔လို႔။ အေၾကာင္းကဒီလို ဆရာေလး ျမိဳ႕ကေနလာေတာ႔ ပခံုးေထာက္ တေယာျပား ေသးေသးေလး တစ္လက္ ပါလာတယ္။ ညဘက္ဆိုရင္ အရက္ပုလင္းေလး ေဘးမွာခ် တေယာျပားေလးေထာက္ျပီး ျမန္မာသံ သီခ်င္းေလးေတြ ထိုးေနေလ႔ရွိတယ္။ ရြာရဲ႕မူလတန္းေက်ာင္းေလးေဘး မွာရွိတဲ႔ ဆရာေလးေနတဲ႔ အေဆာင္ေလး ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေပၚက တေယာသံ ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႔ လြင္႔ပ်ံလာျပီဆို မယ္ဒလင္ေဒါင္ဒင္ လုပ္ေနတဲ႔ ကိုလွမိုးတို႔ လူပ်ိဳကာလသားေတြ လည္း မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဆရာေလး ရွိရာ ေက်ာင္းေလးဆီကို လာၾကျပီး ဆရာေလးနား လာျပီး တေယာသံနဲ႔ အတူတူစီးေမ်ာေလ႔ရွိတယ္..။ တစ္ခါတစ္ေလ တေယာတီးရင္း စကားစျမည္ေျပာရင္း ကိုလွမိုးတို႔ မယ္ဒလင္သံနဲ႔ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ တေယာျပား လက္သံနဲ႔ ျမန္မာသံေတးေလးေတြ ရြာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ လြင္႔ပ်ံေနေလ႔ရွိတယ္။


ေကာလဟလ လား ဘာလားေတာ႔ မသိဘူး။ လူပ်ိဳကာလသားေတြဆီက သတင္းတစ္ခုေတာ႔ သဲ႔သဲ႔ထြက္လာတာေတာ႔ ရွိတယ္…။ အဲဒါကေတာ႔ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္တစ္ေယာက္ ဒီရြာကို မေရာက္ခင္တုန္းက ျမိဳ႕မွာ အသည္းကြဲခဲ႔တယ္ဆိုပဲ…။ သူ႔ခ်စ္သူ ေကာင္မေလးကလည္း သူ႔လိုပဲ ၀န္ထမ္းဆရာမေလး တစ္ေယာက္လို႔ ကာလသားေတြ ေျပာစကားအရသိရတယ္။ သူ႔ေကာင္မေလးက တစ္ျခားလူနဲ႔ လက္ထပ္သြားတာနဲ႔ ဆရာေလးလည္း အခုလို အရက္ထဲ အသည္းကို ထည္႔စိမ္ထားတယ္လို႔ ေျပာၾကဆိုၾကတာပဲ။ ဒီသတင္းက အမွန္လား ၊ ေကာလဟလလား ဆိုတာကိုေတာ႔ ဘယ္သူမွ တိတိက်က် ေရေရရာရာ မသိ ၾကဘူး။ ရြာမွာဆိုေတာ႔လည္း သိတဲ႔ အတိုင္းပဲ။ သတင္းတစ္ခု ပ်ံ႕သြားရင္ တစ္ရြာလံုး သိသြားတတ္ၾကတာ ဆိုေတာ႔ ဒီသတင္းက တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေက်ာ္လို႔။ ရြာသူေတြ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဆရာေလး ဇာတ္လမ္းေလးက ထြင္, ကား , ခ်ဲ႕ ရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ေျပာင္ေျပာင္ ေျမာက္ေျမာက္ျဖစ္လာတယ္။


ဆရာေလးကေတာ႔…အရင္အတိုင္း ေသာက္ျမဲ ၊ တေယာျပားေလးထိုးျမဲ ၊ စည္းကမ္းေဖာက္တဲ႔ ၊ စာမရတဲ႔ ေကာင္းသားေတြ ကို ေကာင္းေကာင္းတြယ္ျမဲပဲ။


ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ ရြာကိုေရာက္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြလည္း စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ ျဖစ္လာတယ္…။ စာကိုလည္း မွန္မွန္က်က္လာၾကတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္က စာေတာ္တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို သူ႔ဘာသာ ဆုခ်ီးျမင္႔တာမ်ိဳးလုပ္ေတာ႔.. ေက်ာင္းသားေတြလည္း ဆုရခ်င္စိတ္နဲ႔ စာကို အျပိဳင္အဆိုင္လုပ္တာနဲ႔ပဲ ရြာေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စာအံသံေတြက ပိုမို ျပီး အသက္၀င္လာတယ္ေလ။ 




*************************************

ဒီတစ္ႏွစ္ေက်ာင္းေတြ ဖြင္႔ေတာ႔ ေက်ာင္းသားမိဘေတြ က သူတို႔သားသမီးေတြကို ကိုယ္စီဆြဲလို႔ ဆရာေလး ဆီ ေက်ာင္းလာအပ္ၾကတယ္။ ဒီႏွစ္မွတက္မယ္႔ သူငယ္တန္းေတြေရာေပါ႔။ ဆရာေလးရဲ႕ အသင္အျပ ေကာင္းမႈ႕ ၊ စည္းကမ္းၾကီးမႈ႕တို႔ေၾကာင္႔ ေက်ာင္းလံုးကၽြတ္ စာေမးပြဲေအာင္ၾကတယ္။ စာသိပ္ညံ႔တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတာင္ စာကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္လုိ႔ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ေလ။



“ဆရာ မင္းတို႔ နာမည္ေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ေခၚမယ္၊ ကိုယ္႔နာမည္ ၾကားတာနဲ႔ ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ လို႔ ထူးရမယ္…ေနာ္..”


“ဟုတ္ကဲ႔ပါ ဆရာၾကီး”


ေက်ာင္းအပ္တဲ႔ ကိစၥေတြလည္း ျပီးေရာ ဆရာေလး က ေက်ာင္းသားစာရင္း ကို သူငယ္တန္းကေန စျပီးနာမည္ေခၚတယ္…။ ျပီးေတာ႔.. တစ္တန္း ၊ ႏွစ္တန္း စသည္ျဖင္႔ေပါ႔…။ အဲဒီလို နာမည္စာရင္းေတြေခၚေနတုန္းရွိေသး။ ေက်ာင္းခန္းေပါက္၀မွာ ဧည္႔သည္ေရာက္လို႔ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ရြာထဲက မခင္စန္းျမင္႔ နဲ႔ သူသားေလး ေမာင္တိုးေ၀ ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္…ေမာင္တိုးေ၀က ဒီႏွစ္ဆိုရင္ ႏွစ္တန္းကို တက္ရမွာပဲ။ မနက္က ေက်ာင္းအပ္ၾကေတာ႔ လူမ်ားေနတာနဲ႔ သတိမျပဳမိ အခုမွသာ ေရာက္လာတာနဲ႔…ဆရာေလးလည္း..


“ေၾသာ..မခင္စန္းျမင္႔ ပါလား ေမာင္တိုးေ၀လည္း ပါတာပဲ။ ေက်ာင္းလာအပ္တာမလား။ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတယ္ထင္တယ္…ေနာက္က်ေနတာ…”


ဆိုျပီး လွမ္းေခၚေတာ႔… မခင္စန္းျမင္႔က ေမာင္တိုးေ၀ ေလးကို လက္ဆြဲျပီး ဆရာၾကီးစားပြဲနားမွာ ရပ္ျပီးေတာ႔…


“ဆရာ..ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ႔ ေမာင္တိုးေ၀ကို ေက်ာင္းခဏ ထုတ္ထားခ်င္လုိ႔ပါ။”


အဲဒီလို လည္းေျပာေရာ ဆရာေလး အနီးအနားမွာ ရွိတဲ႔ တျခားေက်ာင္းသား ေလးငါးေယာက္ ျငိမ္ျပီး ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေတြ နဲ႔ ၾကည္႔ေနၾကတယ္။ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္လည္း အံအားသင္႔ျပီး မခင္စန္းျမင္႔ကို တလွည္႔ ေမာင္တိုးေ၀ကို တလွည္႔ၾကည္႔တယ္…ျပီးေတာ႔မွ..


“ကေလးကို ဘာလို႔ေက်ာင္းထုတ္မွာလည္းဗ်ာ၊ ကေလးက အခုမွ အတန္းက ငယ္ငယ္ပဲ ရွိေသးတာ ျပီးေတာ႔ စာသင္တာ အဲ႔လိုအရွိန္ျပတ္သြားရင္ မေကာင္းဘူးဗ်။ ”


လို႔ ဆရာေလးက ေျပာေတာ႔…မခင္စန္းျမင္႔လည္း…


“ဆရာရယ္.. ဒီႏွစ္က အရင္ႏွစ္လိုမဟုတ္ဘူး အလုပ္အကိုင္ေတြက သိပ္မေကာင္းေတာ႔… နည္းနည္း အက်ပ္အတည္းျဖစ္ေနတယ္.. ဒါေၾကာင္႔….သူ႔ကိုေက်ာင္းဆက္ထားခ်င္ေပမယ္႔ ဒီႏွစ္ေတာ႔ ခဏနားထားျပီး ေနာက္ႏွစ္ က်မွ ေက်ာင္းျပန္အပ္မလားလို႔….” ဆိုျပီး မခင္စန္းျမင္႔ေျပာလို႔မွ ဆံုးမယ္ၾကံခါ ရွိေသး…


“ေတာ္ေတာ႔… မခင္စန္းျမင္႔…”


ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ဟန္႔လုိက္တဲ႔ အသံက နည္းနည္း မာသြားတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္ ျငိမ္က်သြားတာကိုး။ မခင္စန္းျမင္႔ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ နည္းနည္းေလး ရြံ႕သြားသလို ေခါင္းေလး ပု၀င္သြားတယ္…။ အမွန္ေတာ႔… မခင္စန္းျမင္႔တို႔က တစ္ကယ္လည္း သိပ္ေျပလည္ၾကသူေတြမဟုတ္ ရြာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ခ်ိဳ႕တဲ႔ရွာသည္။ သူ႔ေယာက္်ားက ေန႔စားအလုပ္သမား ၊ မခင္စန္းျမင္႔ကေတာ႔..အိမ္မွာ မုန္႔ေလးဘာေလး ေရာင္းသည္။ ဒီေလာက္ပဲ။ ဆိုေတာ႔က…ကေလးေက်ာင္းထားဖို႔က သိပ္မေျပလည္တာလည္း အဆန္းေတာ႔ မဟုတ္ေခ်။
 

ျပီးမွ ဆရာေလးလည္း ေလသံကိုျပန္ေလွ်ာ႔ျပီး…
“ကဲ… မခင္စန္းျမင္႔ … ကၽြန္ေတာ္ေျပာသလိုလုပ္ ခင္ဗ်ား အလုပ္လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္ေတာ႔ ေမာင္တိုးေ၀ ေက်ာင္းမွာထားခဲ႔ ၊ ေမာင္တိုးေ၀ရဲ႕ ေက်ာင္းကိစၥ ကၽြန္ေတာ္ အားလံုး တာ၀န္ယူတယ္…”
လို႔လည္း ေျပာလိုက္ေရာ…

“ဟင္…ဆရာေလး..တစ္ကယ္လားဟင္…အားနာေပမယ္႔ တစ္ကယ္ၾကီးကို ေက်းဇူးၾကီး တင္ပါတယ္ ရွင္”

ဆိုျပီး ထိုင္ကန္ေတာ႔ မလို႔လုပ္လို႔ ဆရာေလးလည္း အျမန္ကို မခင္စန္းျမင္႔လက္ေမာင္းကေန ဆြဲမျပီး အိမ္ကိုျပန္ခိုင္းရတယ္…။

မခင္စန္းျမင္႔ ေက်ာင္း၀င္းထဲကေန ရြာလမ္းေပၚေရာက္သြားေတာ႔မွ ေက်ာင္းခန္းထဲကို လွည္႔ၾကည္႔ျပီး ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ သက္ျပင္း ႏုႏု တစ္ခ်က္ကို အရွည္ၾကီးခ်လိုက္တယ္…။

ျပီးေတာ႔…မွ ေမာင္တိုးေ၀ ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ပြတ္လိုက္ျပီး။

“ကဲ.. တိုးေ၀.. မင္း ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ရမယ္..ေနာ္..စာလည္းေသခ်ာလုပ္ရမယ္..မင္းစာသင္ဖုိ႔ အတြက္ ဆရာၾကီး တာ၀န္ယူတယ္”

လို႔ ဆရာေလးက ေျပာေတာ႔ ေမာင္တိုးေ၀လည္း မ်က္ႏွာေလး ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွိလာျပီး သူထိုင္ရမယ္႔ေနရာမွာသြားထိုင္တယ္။ ဆရာေလးလည္း ေမာင္တိုးေ၀ကို စာၾကိဳးစားဖုိ႔ ေျပာမယ္႔သာ ေျပာရတာ ေမာင္တိုးေ၀က အရင္ကတည္းက စာၾကိဳးစားတဲ႔ ကေလးပဲ။ ခ်စ္စရာေကာင္းျပီး လိမၼာသိတတ္မႈ႕ရွိသည္။

အဲဒီေနာက္ေတာ႔ ဆရာေလး လည္း နာမည္ေခၚလက္စကို ဆက္ေခၚျပီး။ စာသင္စရာရွိတာေတြကို တစ္တန္းခ်င္းစီ လိုက္သင္တယ္…။

ႏွစ္စမွာ စာသင္ေနၾကတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အသံကေတာ႔ ဒီႏွစ္မွာ ၾကည္လြင္စြာ ထပ္မံ ပ်ံ႕လြင္႔လို႔ေပါ႔။ 



***********************************

က်ဴပင္စုရြာကေလးရဲ႕ ႏွစ္စဥ္က်င္းပျမဲျဖစ္ေသာ သက္ၾကီးရြယ္အို ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ပြဲ နီးလာေခ်ျပီ။ ဒီႏွစ္မွာလည္း ရြာထဲရွိ အသက္ ၇၅ ႏွစ္ အထက္ ဘိုးဘြားမ်ားကို စာရင္းေကာက္ ျပီး ကန္ေတာ႔ပြဲတြင္ ထည္႔သြင္း ကန္ေတာ႔ခံႏိုင္ေစရန္ ရြာသူၾကီး ဦးေရႊမိုး မွ ဦးေဆာင္ကာ ပြဲမစတင္ခင္ တစ္လေလာက္အလို ကေန စျပီး စီစဥ္ခဲ႔သည္။ ရြာရွိ ကာလသားမ်ားကလည္း လုပ္စရာရွိတာေတြကို ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးခဲ႔ၾကသည္။ ကန္ေတာ႔တာအျပင္ ေခါင္းေဆး မဂၤလာေတြ ဘာေတြလည္း လုပ္ၾကဦးမွာ။ ျပီးေတာ႔ သူၾကီးကလည္း ရြာမွာရွိတဲ႔ အရြယ္ေရာက္တဲ႔ လူငယ္ေတြကိုလည္း ပစဥ္းခံေပးဦးမယ္႔ အလွဴပြဲၾကီးကလည္း ရွိေသးတယ္။
ေနာက္တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေနရင္ သက္ၾကီးရြယ္အို ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ပြဲ နဲ႔ 

ပဥၨင္းခံ အလွဴပြဲရွိတယ္ဆိုေတာ႔ ဆိုေတာ႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြ ျပင္ဆင္ ၊ မ႑ပ္ေဆာက္တဲ႔ လူေတြကကလည္းေဆာက္၊ ျမိဳ႕ကို ကန္ေတာ႔ ပစၥည္းသြား၀ယ္ဖို႔ၾကေတာ႔ ကာလသားေတြ နဲ႔ ဘ႑ာေရးမွဴး ကို၀င္း တို႔အဖြဲ႔ေပါ႔။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္႔တာ၀န္က်ရာကို ျပီးစီးေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္။ သူၾကီးတုိ႔ လူၾကီးပိုင္းေတြကေတာ႔ လိုအပ္တာေတြကို ၀ိုင္း၀န္းစဥ္းစား ျပီးလိုအပ္တာ ရွိတာေတြကို ညႊန္ၾကားေနၾကတာေပါ႔။

ညေနပိုင္း သူၾကီးအိမ္မွာ ရြာခံလူၾကီးေတြ စုျပီး စကား၀ိုင္းဖြဲ႕ၾကေတာ႔…သူၾကီးကေတာ္ ေဒၚေမခင္ က

“ေတာ္တို႔ ဘိုးဘြားပူေဇာ္ပြဲမွာ ေရွ႕ကေန

ကန္ေတာ့ခ်ိဳး ရြတ္ျပီး တိုင္ေပးမယ္႔ သူေရာ ဘယ္သူမ်ား စီစဥ္ထားတုန္း ။ ေသခ်ာ ေခ်ာေခ်ာ မႊတ္မႊတ္ေလး နဲ႔ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔တန္းတန္း ရြတ္တတ္ ဆိုတတ္တဲ႔ လူမွ ျဖစ္မွာေနာ္”

လို႔ ေျပာေတာ႔မွ သူၾကီးနဲ႔ ရြာလူၾကီးေတြလည္း သတိရသြားၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူၾကီးက

“အင္း… ရြာမွာ ဆုိရင္ေတာ႔ က်ဳပ္စဥ္းစားမိတာ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ေတာ႔ ရွိတယ္ဗ် ဘယ္လိုသေဘာရၾကလဲ..” ဆိုေတာ႔.. ရြာခံလူၾကီးေတြကလည္း

“ေကာင္းပါတယ္ သူၾကီး ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ကလည္း ပညာတတ္လည္းျဖစ္တယ္။ အေျပာအဆိုကလည္း ေက်ာင္းဆရာဆိုေတာ႔ ေျပာစရာမလိုဘူးေလ” ဆိုျပီး ေထာက္ခံၾကတယ္..။

ဒါနဲ႔ပဲ သူၾကီးက ဆက္ျပီးေတာ႔….

“က်ဳပ္ဆီမွာ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း သံုးေနၾက

ကန္ေတာ့ခ်ိဳး အေဟာင္းေတာ႔ ရွိပါရဲ႕ အေဟာင္းေတာ႔ ကူးထားတာ ရွိပါရဲ႕ ဒါေပသည္႔ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ႔
ကန္ေတာ့ခ်ိဳး အသစ္ကေလး ျပင္ေရးျပီး ပူေဇာ္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ထင္ရဲ႕ဗ်ာ။
ကန္ေတာ့ခ်ိဳးအသစ္ထပ္ေရးဖို႔အတြက္ကေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္နဲ႔ တိုင္ပင္မွပဲ…”

လို႔ေျပာေတာ႔ ရြာခံလူၾကီးေတြကလည္း ေကာင္းတယ္ ေပါ႔။

“ကဲ ဒါဆိုလည္း က်ဳပ္တို႔ မနက္ျဖန္ ၾကရင္ ဆရာေတာ္ၾကီးဆီသြားျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ႔..”

ဒီတစ္ႏွစ္လည္း ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း က်င္းပခဲ႔သလို စည္ကား သိုက္ျမိဳက္စြာနဲ႔ သက္ၾကီးရြယ္အို အဘိုးအဘြားမ်ား ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ပြဲက ျဖစ္ေျမာက္လာေတာ႔မည္ မို႔ ရြာခံလူၾကီးေတြလည္း ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ေနမိ ၾကသည္။ လူငယ္ေတြကလည္း လုပ္စရာရွိတာေတြကို တက္ၾကြစြာလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။ သူၾကီးကလည္း သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ ႏွင္႔အတူ ပဥၨင္းခံအလွဴပြဲရွိတယ္ဆိုေတာ႔ ရြာက ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ပန္းေတာင္ ကိုင္ေတြကလည္း တျပင္ျပင္ ဒီလိုမ်ိဳးအလွျပင္ျပီး လူလံုးေသခ်ာ ျပရတာ ရြာမွာက ၾကံဳခဲတယ္ မဟုတ္လား။ ကာလသားေတြကလည္း ကိုယ္႔အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ အဆို အတီးေတြ နဲ႔ ေပ်ာ္ၾကမယ္႔ပြဲကိုး ..။ 




********************************

သူၾကီး နဲ႔ ရြာလူၾကီးေတြ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းထဲ ေရာက္ေတာ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေက်ာင္းေရွ႕ေျမကြက္လပ္မွာ ေခါက္တံု႕ေခါက္ျပန္ စၾကၤန္ေလွ်ာက္ေနတယ္။ သူၾကီးတို႔ကို ေတြ႕ေတာ႔ ဆရာေတာ္က ေက်ာင္းေရွ႕က ခံုတန္းလွ်ားမွာ သီတင္းသံုးလိုက္တယ္။ သူၾကီးတို႔လည္း ဆရာေတာ္ၾကီးကို ဦးခ်ျပီး လာရင္း ကိစၥကို ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။

“ဘုန္းၾကီး အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ႔ လူ ဘိုးဘြားေတြကို ကန္ေတာ႔မယ္႔ ကိစၥမွာ လူ၀တ္ေၾကာင္ျဖစ္တဲ႔ တပည္႔သားေျမးေတြ ေရးထားတဲ႔ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး ကုိပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဘုန္းၾကီး ေရးေပးလို႔ မရဘူးလား ဆိုေတာ႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ နဲ႔ ကိုယ္႔ ေခၽြးနည္းစာ ေတြနဲ႔ ပူေဇာ္ ကန္ေတာ႔ တဲ႔ ပြဲမွာ ဒီ ကန္ေတာ့ခ်ိဳးေလးကလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရးၾကတာပဲ သင္႔ေတာ္မယ္လို႔ ထင္တယ္။”



ဆရာေတာ္က အဲဒီလို မိန္႔ ေတာ႔ ရြာသူၾကီးနဲ႔ လူၾကီးေတြလည္း အခက္ေတြ႕သြားၾကတယ္။

ဆရာေတာ္က ဆက္ျပီး.

“ဒါနဲ႔ ဒကာၾကီးတို႔က ဘယ္သူ႕ကို ကန္ေတာ့ခ်ိဳး တိုင္ခိုင္းဖို႔ စီစဥ္ထားတုန္း” ဆိုေတာ႔…


သူၾကီးကပဲ..

“ ရြာက မူလတန္းေက်ာင္း ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ကိုပဲ တာ၀န္ယူခိုင္းဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္ ဘုရား”

ဆိုေတာ႔… ဆရာေတာ္က

“ အင္း သင္႔ေတာ္သားပဲ… ဒါျဖင္႔ရင္လည္း သူ႔ပဲ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး ေရးခုိင္းေပါ႔ေလ ဒါမွ သူေရးတာ သူတိုင္ျပီး ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ရွိေတာ႔မေပါ႔ ”

လို႔ ထပ္မိန္႔လိုက္ေတာ႔…သူၾကီးတို႔လည္း ဟုတ္သားပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲဆရာေတာ္က ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ကို ဒီကိစၥကို တာ၀န္ယူဖို႔ မိန္႔ဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ကို အေခၚခိုင္းလိုက္တယ္။ သူၾကီးနဲ႔ လူၾကီးေတြကေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ လာမွာကို ေစာင္႔ေနၾကတယ္။

ေက်ာင္းသား သြားတာ ကြမ္းတရာညက္ေလာက္ မကေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ႔ ရြာေက်ာင္းနဲ႔ ကလည္း သိပ္ေ၀းလွတာမဟုတ္။ ဆရာေတာ္ ကေတာင္ ေက်ာင္းသား ဘာလို႔ ၾကာပါလိမ္႔လို႔ မိန္႔ေနျပီ။ သူၾကီးတို႔ လူၾကီးေတြလည္း လည္ တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔ေမွ်ာ္လို႔ေပါ႔။ ဒါနဲ႔ ကြမ္းႏွစ္ရာ ညက္ေလာက္ လည္း ေက်ာ္ေရာ… ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ နဲ႔ အေမာင္ ေက်ာင္းသားတို႔ ေျခလွမ္းက်ဲၾကီးေတြနဲ႔ လွမ္းလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။


ေက်ာင္းသား နဲ႔ ဆရာေလးကို ၾကည္ႏိုင္တို႔ ဘုန္းၾကီး နဲ႔ သူၾကီးတို႔ လူၾကီးေတြ နားကိုေရာက္ေရာ ေက်ာင္းသားက ဘုန္းၾကီးေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနေတာ႔…ဆရာေတာ္

“ ဖိုးလံုး မင္းကို ဆရာေလးကို ေခၚခိုင္းလိုက္တာ ဘာလို႔ ၾကာေနတာလဲ မင္းေလွ်ာက္ေဆာ႔ေနတယ္မလား”

လို႔ မာန္ ေတာ႔ ေက်ာင္းသားက ဘာမွမေျပာ ရို႕ရို႕ေလးသာရပ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာေလးက ..

“မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား တပည္႔ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ ဖိုးလံုးက ႏိႈးေနတာနဲ႔ တပည္႔ေတာ္ သန္႔ရွင္းေရး နည္းနည္းလုပ္ေနတာနဲ႔ ၾကာသြားတာပါဘုရား”


လို႔ ေျပာလိုက္မွ ေက်ာင္းသား ဖိုးလံုးလည္း သက္သာရာရသြားတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သက္သာရာမရတာက ဆရာေလး ေရွ႕တည္႔တည္႔မွာ ထိုင္ေနတဲ႔ ဆရာေတာ္ နဲ႔ ေဘးနားမွာ ထိုင္ေနတဲ႔ သူၾကီးတို႔ လူစုပဲ။ ဘယ္သက္သာရာရမလဲ ဆရာေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတာက ယမကာ ကို မိုင္ကုန္လႊတ္ျပီးမွ အိပ္ေပ်ာ္တာဆိုေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား ဖိုးလံုးေတာင္ မနည္းႏိႈးယူရတယ္ေလ။

အခုလည္း မအိပ္ခင္က မွီ၀ဲထားတဲ႔ ယမကာ နံ႔ ျပင္းျပင္း ေၾကာင္႔ ဆရာေတာ္နဲ႔ လူၾကီးေတြ ႏွာေခါင္းတြန္႔သြားၾကတယ္။ သူၾကီးတို႔ လူစုကေတာ႔ ႏွာေခါင္းေလးပြတ္ကာ ပြတ္ကာနဲ႔ေပါ႔။ ဆရာေတာ္ကေတာ႔ သူၾကီးတို႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ႔ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ ကိစၥေတြကို ဆရာေလးကို မိန္႔ၾကားျပီး ကန္ေတာ့ခ်ိဳး ေရးဖို႔ နဲ႔ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ မွာ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး တိုင္ဖုိ႔ ကို ဆရာေလး ကို တာ၀န္ယူခိုင္းလိုက္တယ္။ ကိစၥျပီးၾကေတာ႔ သူၾကီးနဲ႔ ရြာလူၾကီးေတြ နဲ႔ အတူ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္လည္း ျပန္မယ္ အလုပ္ ဆရာေတာ္က …

“ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ တျခား အလုပ္ကိစၥရွိေသးလား”

ဆိုေတာ႔…

ဆရာေလးက

“မရွိ ပါဘူး ဘုရား ”

“အိမ္း ဒါဆိုလည္း ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ခဏေလာက္ က်န္ေနခဲ႔ပါဦး သူၾကီး တို႔ ေတာ႔ ကိစၥရွိတာ လုပ္ၾကပါ” ဆိုေတာ႔… သူၾကီးတို႔လည္း ျပန္သြားၾကတယ္…။ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ကေတာ႔ ေက်ာင္းေရွ႕က ခံုတန္းလ်ားမွာ ငုတ္တုတ္ေလး က်န္ခဲ႔တာေပါ႔။ 





**************************************************

“ဒကာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ကို ဘုန္းၾကီး တစ္ခုေလာက္ ေမးခ်င္တယ္”

ဆိုျပီးဘုန္းၾကီး ကမိန္႔ေတာ႔ ဆရာေလးလည္း ရုတ္တရက္ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနရာကေန ရုတ္တရက္ တြန္႔သြားတယ္။ ျပီးမွ


“တင္ပါ႔ ဘုရား ေမးပါဘုရား”


“ဒကာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ အေနနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္သက္ ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ”


“သံုးႏွစ္ပါဘုရား ျမိဳ႕မွာက ႏွစ္ႏွစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ခဲ႔ပါေသးတယ္ဘုရား”

“ ေၾသာ္..ဒီလိုဆိုေတာ႔ ဒီရြာမွာက တစ္ႏွစ္ ရွိျပီေပါ႔…။ ဒါနဲ႔ ဆရာေလး အေနနဲ႔ ယမကာ မွီ၀ဲ တာေတြ ရွိလား”

ဘုန္းၾကီးက ရုတ္တရက္ ထေမးေတာ႔ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ရွိန္သြားတယ္…မေျဖလို႔လည္း မျဖစ္ျပန္ ဘုန္းၾကီးကိုလည္း မလိမ္ခ်င္တာေၾကာင္႔..


“တင္ပါ႔ ဘုရား မွီ၀ဲျဖစ္ပါတယ္။” ဆိုျပီး ဆရာေတာ္ကို ေမာ႔ဖူးေတာ႔ ဆရာေတာ္က သူ႔ကို တည္တည္ ၾကည္႔ေနတာ ေတြ႕ေတာ႔ မ်က္လႊာျပန္ခ်သြားတယ္။


ဆရာေတာ္ က ဆက္ျပီး…

“ဘုန္းၾကီးအေနနဲ႔ ကေတာ႔ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္လို႔ ေက်ာင္းဆရာမ်ိဳးကို ဒီလို ေသရည္အရက္နဲ႔ တပူးတြဲတြဲ ျဖစ္ေနတာကို မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါက ဘုန္းၾကီးရဲ႕ ဆႏၵပါ။ ဆရာေလး အေနနဲ႔ ဒီရြာကေလးက ကေလးေတြကို လာေရာက္ ပညာသင္ၾကားေပးတာကိုက ဘုန္းၾကီးတို႔ တစ္ရြာလံုးအေပၚမွာ ေက်းဇူးေတြ မ်ားလွပါျပီ။ ဆရာေလး ေရာက္လာမွ ေက်ာင္းသားေတြ စာေတြ လုပ္ၾကတယ္။ လိမၼာသိတတ္လာၾကတယ္ ဆိုတာလည္း ဘုန္းၾကီး နားကိုေရာက္ပါတယ္ ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကေလးတို႔ကို စာသင္ျပေပးေနတဲ႔ ဆရာေလး အေနနဲ႔ ေသရည္အရက္နဲ႔ ေပါင္းဖက္ေနတာကေတာ႔ ဘုန္းၾကီး စိတ္မွာ ဘ၀င္မက်လွဘူး။ ဆရာေလး အေနနဲ႔လည္း ေရွ႕ဆက္ျပီး ေအာင္ျမင္တိုးတက္ဖို႔ အခြင္႔အေရးေတြ ရွိလိမ္႔ဦးမွာပါ။”


လို႔ ဘုန္းၾကီးက ဆက္တိုက္ လည္း မိန္႔ေရာ ဆရာေလး က နဂိုမ်က္လႊာခ်ရာကေန ခံုေပၚကို လက္တဖက္ေထာက္ရင္း ေခါင္းကိုတြင္တြင္ၾကီးငံု႕ထားတယ္။ ရွည္လွ်ားေနတဲ႔ နဖူးကဆံပင္ေတြေၾကာင္႔ ဆရာေတာ္ေတာင္ ဆရာေလးမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာမျမင္ရဘူး။


ဒါနဲ႔ပဲ ဘုန္းၾကီးက ဆက္ျပီး…..

“ဆရာေလးလည္း ဗုဒၶ ဘာသာပဲ မဟုတ္လား ” ဆိုေတာ႔ ဆရာေလးက ေခါင္းငံု႕ထားတဲ႔ အတိုင္း ေခါင္းျငိမ္႔ျပတယ္။

“ဗုဒၶ ဘာသာ ဆိုရင္ ဆရာေလးလည္း သိမွာပါ ဘုန္းၾကီးတို႔ ဘာသာမွာက ငါးပါးသီလ ကိုလံုျခံဳေအာင္ ေစာင္႔ထိန္းဖို႔ အဆံုးအမ ရွိၾကတယ္။ ငါးပါးသီလမွာ ေသရည္အရက္ကို မေသာက္သံုးဖို႔ တားျမစ္ထားတာလည္း ရွိပါတယ္၊ ေသရည္အရက္ ကိုေသာက္သံုးျပီး သူရာေမရယ ကံ က်ိဳးေပါက္တာနဲ႔ က်န္တဲ႔ ကံေလးပါးလည္း က်ိဳးေပါက္ႏိုင္တာ မို႔ ဆရာေလး ကို ေသရည္အရက္ကို ေရွာင္က်ဥ္ေစခ်င္တယ္။ အခုလို ဘုန္းၾကီးေျပာရတာလည္း ဘုန္းၾကီးတို႔ ရြာရဲ႕ကေလးေတြ ပညာေရးကို ေကာင္းမြန္စြာ သင္ၾကားေပးေနတဲ႔ ဆရာေလးရဲ႕ ေက်းဇူးကို ဆပ္တဲ႔ သေဘာပါပဲ။ ” ဆိုျပီး ဆရာေတာ္ မိန္႔လိုက္ေတာ႔ ဆရာေလးလည္း လက္အုပ္ခ်ီျပီး…

“တင္ပါ႔ဘုရား”

ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ေျပာလိုက္တဲ႔ စကားသံက တိမ္၀င္သြားတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဆံပင္ေတြ ကိုသပ္တင္လိုက္တယ္..။ ဆံပင္ေတြ ေအာက္က ဖံုးေနတဲ႔ မ်က္ႏွာက မ်က္ရည္၀ိုင္းေနတဲ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔။ လက္ဖမိုးနဲ႔ မ်က္ရည္၀ိုင္းေနတာေတြကို သုတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔မွ…

ဆရာေတာ္ ရဲ႕ ဆံုးမစကားေတြကို ျငိမ္သက္စြာ နာယူတယ္။ ဆရာေတာ္က ဆရာေလးကို ျပန္ခြင္႔ျပဳေတာ႔မွ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းထဲကေန ထြက္ျပီး ရြာလမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ ျဖည္းညွင္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ျပန္ခဲ႔တယ္။ ညေန ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္သြားေခ်ျပီ။ လသာရက္မို႔ သိပ္ျပီးမေမွာင္။ 





***************************************************************


ဒီေန႔ကေတာ႔ က်ဴပင္စု ေက်းရြာေလးရဲ႕ ႏွစ္စဥ္က်င္းပျမဲျဖစ္ေသာ သက္ၾကီးရြယ္အို ဘိုးဘြား ပူေဇာ္ပြဲ က်င္းပတဲ႔ ေန႔ေပါ႔။ ျမိဳ႕မွာ ကန္ေတာ႔ ခံ ပစၥည္းသြား၀ယ္ၾကတဲ႔ ဘ႑ာေရးမွဴး ကို၀င္း တုိ႔ အုပ္စုလည္း ျပန္လာျပီး ကန္ေတာ႔ ပစၥည္းေတြကို ေသခ်ာ ထုပ္ပိုးျပင္ဆင္ထားၾကျပီ ၊ လူပ်ိဳကာလသားေတြကလည္း ကန္ေတာ႔ပြဲျပီးတဲ႔အခါ အတီးအမႈတ္အတြက္္ ျပင္ဆင္ထားၾက ၊ ရြာသူ ေတြကလည္း လုိအပ္တဲ႔ ကိစၥေတြကို ကိုယ္စီ ျပင္ဆင္ ေနၾက ၊ သူၾကီးတို႔ လူၾကီးေတြကလည္း ေကာက္ထားတဲ႔ သက္ၾကီးရြယ္အို စာရင္းအရ အပူေဇာ္ခံမယ္႔ သက္ၾကီး ဘိုးဘြားေတြ လာေရာက္ႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ေဆာင္ရြက္ေပးေနၾကနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာေပါ႔။ ဒီလိုနဲ႔ သက္ၾကီးဘိုးဘြားပူေဇာ္ပြဲ အခ်ိန္က နီးကပ္လာေတာ႔ ဘိုးဘြားေတြလည္း စံုလင္ျပီ ကန္ေတာ႔ၾကမယ္႔ တပည္႔ သားေျမး ေတြနဲ႔ ရြာခံလူငယ္ လူရြယ္ေတြလည္း မ႑ပ္ထဲမွာ စံုလင္သေလာက္ရွိျပီ။ ကန္ေတာ႔က်ိဳးရြတ္မယ္႔ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္မေရာက္ေသးတာ သိျပီးေတာ႔ သူၾကီးက ကာလသားေခါင္း လွမိုးကို ေခၚျပီးေတာ႔ ေမးတယ္..

“ေဟ႔ေကာင္ လွမိုး ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ေရာက္တာ မေတြ႕ဘူးလားကြ” ဆိုေတာ႔..


“ဟုတ္ သူၾကီး ဒီကို ေရာက္လာတာေတာ႔ မေတြ႕ေသးဘူး။ သူၾကီးအိမ္မွာ မ်ားေရာက္ေနလား မသိဘူး” ဆိုျပီး ျပန္ေျပာေနတုန္း


“ကိုလွမိုး ကန္ေတာ႔ေငြထည္႔မယ္႔စာ အိတ္ေတြ ေကာ္နဲ႔ ပိတ္ဦးမွာလား”

ဆိုျပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က လွမ္းေအာ္ ေျပာတာနဲ႔ လွမိုးလည္း သူၾကီးေရွ႕ကေန အေျပးအလႊား အသံၾကားတဲ႔ ဘက္ကို ထြက္သြားတယ္။ သူၾကီးလည္ လည္တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔ ဆရာေလးကို ေမွ်ာ္လို႔ေပါ႔။ အိမ္ကို လိုက္ျပီး ၾကည္႔ဖို႕အတြက္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္တယ္။ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ ေရာက္ေနရင္ မ႑ပ္ကိုပဲ လာခဲ႔ခိုင္းဖို႔ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ လႊတ္လိုက္တဲ႔ ကေလး ျပန္ေရာက္လာတယ္ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ သူၾကီးအိမ္မွာမရွိဘူးေပါ႔။ ဒီလို နဲ႔ ကန္ေတာ႔ ခံမယ္ ႔ ဘိုးဘြားေတြလည္း စံုလာတယ္။ လူေတြလည္း မ႑ပ္ထဲ စံုလို႔ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး ရြတ္ျပီး ကန္ေတာ႔ ၾကဖိို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ႔ သူၾကီးလည္း စိတ္မရွည္ေတာ႔ပဲ။ ကိုလွမိုးတုိ႔ ကာလသား အဖြဲ႔ထဲက ကာလသား တစ္ေယာက္ကို ဆရာေလးရဲ႕ ေက်ာင္းကို အေခၚလႊတ္ဖို႔လုပ္မွ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ လုပ္မယ္႔ မ႑ပ္ေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာ တာကို အားလံုးေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္။

မ႑ပ္ထဲက လူေတြ အကုန္လံုး “ဟာ” ခနဲ “ဟင္” ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ေရာက္လာျပီ။ အခ်ိန္က ကပ္ေနျပီမို႔ ဆရာေလးလည္း ေနရာယူကာ ပါလာတဲ႔ ကန္ေတာ႔က်ိဳး စာရြက္ေလးကို ထုတ္ျပီး အသင္႔ျပင္လိုက္တယ္။

အခုေတာ႔ က်ဴပင္စု ရြာကေလးရဲ႕ ႏွစ္စဥ္က်င္းပျမဲျဖစ္တဲ႔ သက္ၾကီးဘုိးဘြားမ်ား ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ပြဲက စတင္ က်င္းပေနျပီ ျဖစ္တယ္။ မ႑ပ္ထဲမွာေတာ႔ ရြာခံလူေတြ ၊ လူပ်ိဳ ၊ အပ်ိဳ ကာလသားသမီးေတြ ကို ဦးေဆာင္ျပီး လည္ကတံုး အျဖဴ စတစ္ေကာ္လာ ၊ ကခ်င္ ပုဆိုး နဲ႔ ဆံပင္ကို တိုတိုပါးပါး ဆင္ယင္ထားတဲ႔ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္တဲ႔ ပံုစံနဲ႔ လူငယ္ ေက်ာင္းဆရာ ေလး ကိုၾကည္ႏိုင္က ကန္ေတာ့ခ်ိဳး ကို ေရွ႕က တိုင္ေပးေနပါျပီ။ 



***********************************

ေနာက္ေန႔မနက္ကစလို႔ ရြာထဲမွာ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ သတင္းက ေျပာမဆံုးဘူး။ ဆရာေလးရဲ႕ ပံုစံေတြ ေျပာင္းသြားတဲ႔ အေၾကာင္းကိုေပါ႔။ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲေန႔က ဆရာေလး ဆင္ျမန္းလာတဲ႔ ပံုစံကို လူပ်ိဳကာလသားေတြကလည္း သေဘာက်လို႔မဆံုး။ လူၾကီးေတြကလည္း ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္သင္႔ေနတာ ၾကာျပီဆိုျပီး ေျပာၾကေပါ႔။ 



အထူးျခားဆံုးကိစၥတစ္ခုလည္း ရွိေသးတယ္။ ဒါကေတာ႔ ကာလသားေခါင္း ကိုလွမိုးတို႔ အတြက္ကေတာ႔ ကသိကေအာက္ ႏိုင္စရာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ကိုလွမိုးတို႔လည္း ဆရာေလးအတြက္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမိၾကတယ္။ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ ျပီးလို႔ ေနာက္တေန႔ ညေနပိုင္း ဆရာေလး တေယာထိုးသံ ျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္းေလးၾကားရေတာ႔ ကိုလွမိုးတို႔ ကာလသား အုပ္စုလည္း ဆရာေလး ရွိရာသြားေတာ႔ ကိုလွမိုးတို႔ တအံတၾသ ျဖစ္ခဲ႔ၾကရတယ္။ အခါတိုင္းဆို ဆရာေလး နဲ႔ အတူတူ ယမကာေလး ေမာ႔လိုက္ သီခ်င္းေလး ဆိုလိုက္ ။ အဲဒီေန႔က ဆရာေလး အရက္ျဖတ္လိုက္ျပီး ၾကားေတာ႔ ယူလာတဲ႔ပုလင္းေတြေတာင္ မေသာက္ျဖစ္ၾကေတာ႔ဘူး။ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ ႏွစ္ပုဒ္ ဆိုျပီး ေနလို႔ အဆင္မေျပတာနဲ႔ ကာလသားေတြလည္း ေစာေစာ ျပန္ခဲ႔ၾကတယ္။



****************************

အခုေတာ႔ က်ဴပင္စုရြာကေလးက ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ ေက်ာင္းဆရာပီသစြာ
သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး ေနတတ္ျပီ။ ေက်ာင္း စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္လို႔ ဆံပင္ေတြ မုတ္ဆိတ္ေတြ ၊ ႏႈတ္ခမ္းေမြးေတြလည္း ရိတ္သင္လို႔ အရင္ကထက္ ပိုျပီး ၾကည္႔ေကာင္းလာတယ္။ ေက်ာင္းသားေေတြကလည္း ဆရာေလးကို အရင္ကလို အရက္ခိုးေတြေၾကာင္႔ မ်က္ေထာက္နီနဲ႔ ၾကည္႔တတ္တဲ႔ လူဆိုးၾကီးလို႔ မထင္ေတာ႔ပဲ ပိုပိုျပီး သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျပီး တြယ္တာလာၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ပိုျပီး သက္သာရာရတာကေတာ႔ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ စြန္႔လႊတ္တဲ႔ အထဲမွာ ၾကိမ္လံုးလည္းပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ရိုက္ႏွက္ျခင္းထက္ သေဘာေပါက္နားလည္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေျပာျပျခင္းက ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ကို ဆရာေတာ္ၾကီး ေၾကာင္႔ သူသိခဲ႔ျပီေလ။ 



ေက်ာင္းသားေတြကို လာၾကိဳ လာပို႔ လုပ္ၾကတဲ႔ ရြာခံ လူေတြ မ်ား ေက်ာင္းခန္းထဲက ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ကို ေတြ႕တာနဲ႔ စိတ္ေအးခ်မ္းသြားၾကတယ္လို႔ ေတာင္ ေျပာစမွတ္ျဖစ္ခဲ႔ၾကျပီ။ 




****************************************



ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ တျခားရြာက အထက္တန္း ေက်ာင္း ကို ေျပာင္းရေတာ႔မယ္….

ဆိုေတာ႔…ဘယ္သူမွ စိတ္မေကာင္း။ ေနလာတာလည္း ၾကာျပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ သူ႔တပည္႔ေတြဆို လူပ်ိဳေပါက္ေတြေတာင္ ျဖစ္လုျပီ။ သူလည္း ကေလးေတြကို ဘယ္ခြဲခ်င္ပါ႔မလဲ။ ပရိုမိုးရွင္းန္ ရေတာ႔ တျခားေက်ာင္းကိုေျပာင္းရတာ။ အဲဒီေန႔က သူရြာကေန ႏြားလွည္းေလးနဲ႔ ထြက္သြားေတာ႔။ ေနာက္ကေန သူ႔တပည္႔ေဟာင္း ကေလးေတြ ငိုသူကငို နဲ႔ ဆရာေလး လွည္းေပၚပါသြားတဲ႔ လမ္းေပၚမွာ အုပ္စုလိုက္ၾကီး။ ဆရာေလး လည္း ေက်ာင္းသားေတြကို လက္လည္း လွမ္းျပေရာ အားလံုးပဲ…



“ဆရာေလး…” ဆိုျပီး ျပိဳင္တူ ေအာ္ျပီး ေနာက္ကေန ေျပးလိုက္သြားၾကတယ္….။


ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္လည္း၊ မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းလို႔ ၊ ရြာျပင္ကို ေရသြားထမ္းတဲ႔ လွမိုး တစ္ေယာက္ အဲဒီအျဖစ္ကို ျမင္ေတာ႔… လမ္းလယ္မွာ ေရပံုးၾကီးထမ္းလို႔ ဆရာေလးနဲ႔ တပည္႔ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနပံုေတြကို ငူငူၾကီး ရပ္ၾကည္႔ေနတယ္။


အဲ..ဒီမွာ...ရြာျပင္ လွည္းလမ္းေပၚကို ကေလးတစ္ေယာက္ ေျပးထြက္လာျပီး ေက်ာင္းသားအုပ္ ေနာက္ကေန ေျပးလာတယ္…အဲဒီကေလးက ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အဆင္မေျပလို႔ဆိုျပီး ဆရာေလးကိုယ္တိုင္ ေထာက္ပံ႔ေနတဲ႔ ေမာင္တိုးေ၀ ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔…ကေလးအုပ္မွာ ေနာက္ဆံုးကေန တုတ္တေခ်ာင္း ကိုင္ျပီး ေျပးလာတဲ႔ က ေမာင္တိုးေ၀ တစ္ေယာက္ ေခ်ာ္လဲပါေလေရာ...။ ကေလးက အရွိန္နဲ႔ ေျပးေနရာကေန ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး လဲတာဆိုေတာ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကို လဲသြားတာ..။ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ႔ တုတ္ေခ်ာင္းေတာင္မွ လြတ္ ထြက္သြားတယ္။ အိပဲ႔ အိပဲနဲ႔ သြားေနတဲ႔ လွည္းအေပၚစီး ကေန အဲဒါကိုလည္း ျမင္ေရာ ႏြားလွည္းေပၚကေန ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ ဘာမေျပာ ၊ ညာမေျပာနဲ႔ ခုန္ဆင္းတာ ေမွာက္ရားထိုး လဲက်ပါေလေရာ အဲဒီမွာ ဆရာေလးလည္း ဒူးေတြ လက္ေတြ ပြန္းပဲ႔ကုန္တာေပါ႔ ။ အဲ႔ဒါကို ကမန္းကတန္းျပန္ထျပီး ခုနက လဲေနတဲ႔ ေမာင္တိုးေ၀ ကေလးရွိတဲ႔ေနရာကို သြားျပီး ….


"သား ဘာျဖစ္သြားလဲ..."

ဆိုျပီးေမးေတာ႔ ေမာင္တိုးေ၀က ျပန္ေမးတယ္။

“ဆရာၾကီးေရာ...ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ” တဲ႔...။


ခုနက ေနာက္ကေန ေျပးလိုက္လာတဲ႔ ကေလးအုပ္ကေတာ႔ ေဘးနားကေန ၀ိုင္းအံုလို႔…။

ဆရာေလးလည္း ျပာျပာသလဲပဲ …

“ဆရာၾကီး ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး သားရယ္…ေနာက္ကေန ဘာလို႔ အတင္းေျပးလိုက္လာရတာလဲ…သားေမာေနမွာေပါ႔….”

အမွန္ေတာ႔ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို အီစိမ္႔သြားတယ္…လွည္းက ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနေပမယ္႔ ရုတ္တရက္ ခုန္ခ်လိုက္တာဆိုေတာ႔ ၀တ္ထားတဲ႔ အကၤ် ီလည္ကတံုးရဲ႕ တံေတာင္ဆစ္ေနရာမွာလည္း ေျမၾကီးေတြ ေပလုိ႔။ ေမွာက္ရားထိုး လဲက်တယ္ဆိုေတာ႔ အဲဒီေျမၾကီးေပေနတဲ႔ ေနရာမွာလည္း ပြန္းပဲဒဏ္ေၾကာင္႔ ေသြးစို႔လုိ႔ရယ္…

“ဆရာၾကီး အက်ၤ ီမွာ ေသြးေတြနဲ႔” ဆိုျပီး ကေလးအုပ္ထဲက တစ္ေယာက္က ဆိုျပီးေျပာေတာ႔…

“ရတယ္..ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆရာၾကီး နည္းနည္းေလးျဖစ္တာ…သားေနာက္ကေန မလိုက္ခဲ႔နဲ႔ေတာ႔ေနာ္ အေ၀းၾကီး ဆက္သြားရဦးမွာ…”

လို႔ ေျပာေတာ႔…

လဲက်တဲ႔ ေမာင္တိုးေ၀ ေလးက …

“သား ဆရာၾကီး ေမ႔က်န္ခဲ႔တာ ကိုလိုက္ေပးမလို႔ ေနာက္ကေန ေျပးလာတာ…”

လို႔လည္း ေျပာေရာ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္လည္း အံ႔အားသင္႔သြားတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္လွည္႔ျပီး လွည္းေပၚက သူ႔ အိတ္ကို တလွည္႔ ၊ ေဘးနားက ၀ိုင္းအံုၾကည္႔ေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို တလွည္႔ ၊ သူ႔ေရွ႕မွာ ေပေရပြေနျပီး ထိုင္ေနတဲ႔ ေမာင္တိုးေ၀ ကို တလွည္႔ ၾကည္႔တယ္…ျပီးေတာ႔မွ…

“ဆရာ ဘာက်န္ခဲ႔လို႔တုန္း…” ဆိုျပီး ေမးေတာ႔…

ေမာင္တိုးေ၀ ေလးက သူထိုင္ေနတဲ႔နားက ေျမျပင္ကို လိုက္ၾကည္႔တယ္…၊ ဘယ္ဘက္ကို ၾကည္႔တယ္…ျပီးေတာ႔…ညာဘက္ကို ၾကည္႔တယ္….အဲ႔လိုလည္း ၾကည္႔ေရာ…ေဘးနားက ၀ိုင္းအံုေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ နည္းနည္းရွဲ သြားၾကတယ္…။

ထိုင္ေနတဲ႔ ကေလးက ဘယ္ၾကည္႔ညာၾကည္႔လုပ္ျပီး သူ႔အေနာက္ဘက္ မေရာက္တေရာက္မွာ ရွိတဲ႔ တုတ္ကိုယူျပီး သူ႔ရဲ႕ လက္ေသးေသးေလးနဲ႔ တစ္ခ်က္ ခါျပီး ဆရာၾကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေပးတယ္…

ပါးစပ္ကလည္း…


“အေမက ေျပာတယ္…ဆရာၾကီးသြားခါနီး သြားကန္ေတာ႔လိုက္ဦးလို႔ေျပာလို႔ ေက်ာင္းကိုသြားေတာ႔ ဆရာၾကီးက မရွိေတာ႔ဘူး။ အဲ႔ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ေတြ႕လို႔ ဆရာၾကီးကို လိုက္ေပးတာ…” လို႔ေျပာလိုက္တယ္….

ဆရာေလး လက္ထဲမွာကေတာ႔….ကေလး ေလးလိုက္ေပးတဲ႔…မွ်င္မွ်င္ေသးေသး ၾကိမ္လံုုးႏွစ္လံုးပူးျပီး သားေရပင္ေတြနဲ႔ ခ်ည္ထားတဲ႔ ရြာကေက်ာင္းသားေတြ ေၾကာက္တဲ႔ ႏွစ္လံုးျပဴးၾကိမ္…။ 



ေက်ာ္ညိဳေသြး

Comments

ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ပထမကိုၾကည္ႏိုင္ထက္ ေျပာင္းသြားတဲ့ ဒုတိယကိုၾကည္ႏိုင္ လိုလူမ်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီးရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။


ခင္မင္ေလးစားလ်က္
lwin said…
ဒီလုိမ်ဳိးေလးေရးေတာ့လည္း ဖတ္လုိ႔ေကာင္းတာပါဘဲ။ ကဗ်ာဆရာ ဝထၱဳတုိနဲ႔ ကဗ်ာေရာေရာျပီးေရးရင္ပုိေကာင္းမယ္ထင္တယ္။
Mhu Darye said…
လာတယ္ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ း)

Popular posts from this blog

ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

ညီမေလးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္