ဟယ်လင်ရဲ့ကမ္ဘာ

ဟယ်လင်ရဲ့ကမ္ဘာ

.

အနက်ရောင်ပန်းတွေကြားထဲကလှမ်းမြင်ရတဲ့

ဟယ်လင်ရဲ့ နိုင်ငံတော်ဟာ

ဖြူလွလွ အဝတ်စတွေ တလွင့်လွင့်နဲ့။

.

အလွမ်းဆိုတာ..

နှစ်ပါးသွားပြဇာတ်ကိုကြည့်လို့ရတဲ့..

ကြည်နူးမှုမျိုးလိုမဟုတ်ဘူးဆိုတာ 

မင်းသိလောက်ရဲ့။

.

အကြွေစေ့တွေ ပစ်မြှောက်လိုက်တိုင်း

ပြန်ကျလာတာက..

တကူးတက မိုးရေတွေပဲ

လက်ဖဝါးထဲမှာ မီးတောင်တွေထည့်သိမ်းထားတယ်။

.

ကြမ်းတမ်းပါစေ သည်းခံမယ်

လူဖြစ်ရတဲ့ ဘဝထဲက ခက်ခဲမှုတစ်ခုပဲ

ဝင်္ကပါတွေထဲက..

နှင်းဆီပန်းအကြွေတွေမြင်တိုင်း

ငတ်မွတ်နေတဲ့ အပြုံးကို 

ဘယ်လိုအငွေ့ပျံပစ်စေခဲ့ရသလဲ

မင်းသိတယ်။ 

မင်းသိမယ်။ 

မင်းလည်း သိလောက်ရဲ့။

.

ငါ့ကိုယ်ငါလည်း ခွင့်မလွှတ်ဘူး။

ညတွေအပေါက်ပေါက်အပြဲပြဲဖြစ်နေခဲ့ရတာလည်း 

ခွင့်မလွှတ်ဘူး။

လမ်းဆုံးပြီ။

ဘူတာရုံအိုလေးထဲ ကျန်နေခဲ့ပြီ။

ကြယ်ကြွေနေတဲ့..

အိပ်မက်တွေထဲက မင်းနှုတ်ခမ်းပင်လယ်ကို

လက်ပစ်ကူးရင်း ငါကျရှုံးခဲ့ပြီ။

.

ရင်ကွဲပက်လက်နွေထဲက

ငါ့အော်ဟစ်သံတွေတဆုံးမှာ

စပါးနှံတွေရင့်မှည့်ကုန်ကြပြီ။

.

မိုင်များစွာအဝေးဆီ..

တေးသံတွေ ခရီးထွက်သွားကြ

ဟန်းနီးမွန်းဆိုတဲ့ စကားလုံးကို 

ငါ့အဘိဓါန်ထဲက စာမျက်နှာတွေထဲ 

စုတ်ဖြဲလို့ထားခဲ့မယ်။

.

နှစ်ပါးသွားပြဇာတ်ဆိုတာ.. 

ထိုင်ငေးဖို့မဟုတ်ဘူး။

ကိုယ်တိုင်ပါဝင်ကပြဖို့ 

ဆန္ဒတွေ..

ဟောဒီကမ္ဘာထဲမှာ နစ်မြုပ်ဝင်နေခဲ့တာ

အသင်္ချေကြာခဲ့။

ငါမင်းကို အော်ခေါ်နေခဲ့တာ 

အသင်္ချေကြာခဲ့။

တစ်မိနစ်၊ တစ်စက္ကန့်လေးတွေကြားထဲမှာတောင် 

မင်းအသံကို ငါရှာမတွေ့နိုင်တော့ဘူး။

.

ကံကြမ္မာကို ကြိုဖတ်လို့ရရင်

တိမ်တွေဖြစ်ထွန်းလာတဲ့အထိ 

ငါ့ကိုယ်ငါ ကျောက်ချလို့ထားခဲ့မိမှာပဲ

တွေးတယ်။

.

ဒီမြစ်ကို ငါမကူးခတ်လိုက်ရဘူး

ငါးတွေကို ငါမြင်တယ်

ဒီတောင်တန်းတွေကို ငါငေးမောရုံပဲ ကျေနပ်ခဲ့ရ။

.

မင်းလည်းသိမှာပဲ

သံခြေကျင်းခတ်ထားတဲ့ လူ့ဘဝအဖြစ်ကို 

ငါကြိမ်ကြိမ်ငြင်းဆန် 

ငါအကြိမ်ကြိမ် လက်ခံခဲ့ရ

.

ကြမ်းတမ်းလွန်းတဲ့ နူးညံ့မှုကို 

ဇလီဖားတုံးတွေလို မျိုသိပ်ခဲ့ရ

ရင်ဝအထိတက်လာတဲ့ ဆန္ဒကို 

ကျောက်ထွင်းကျိန်စာအဖြစ်စတေးပစ်ခဲ့ရ။

ကျောက်တုံးတွေထဲမှာ ငါ့အတ္တတွေ နစ်ဝင်နေတယ်

အဖြစ်အပျက်တွေဟာ ပုံပြင်ဆန်လွန်းနေတယ်

မိုးရေစက် တစ်စက်ချင်းစီတိုင်းရဲ့အဇ္ဖျတဟာ

မှောင်မိုက်နေတယ်။

.

ကဗျာဆန်သော နေ့ရက်တွေ..

ကြာဖြူတွေလိုပွင့်ခဲ့ပြီး ကျောက်ဖြစ်သွားခဲ့

ငါ့အာရုံတွေဟာ စွန်တစ်စင်းလို ပြတ်ကျခဲ့ပါပြီ

သူရဲကောင်းဆန်တဲ့ သီချင်းကို ငါမုန်းခဲ့ပါပြီ။

.

ပျော်ရွှင်ခြင်းတံဆိပ်ခတ်နှိပ်ထားတဲ့ ဖန်ခွက်အလွတ်တွေထဲ

သိမ်းပိုက်ခြင်းဝိုင်နီနီတွေ ထည့်သောက်ရင်း

မင်းတစ်ယောက် မူးရီလို့နေပြီလား။

အဆိပ်တွေကို ကြည်ဖြူတတ်သွားတော့မယ့် မင်းရဲ့ အနာဂတ်ကို

ငါကြိုမသိနိုင်တော့ဘူး။

.

ပိုးပုရွက်ကောင်တွေရဲ့ ကိုက်ခဲမှုက

ငါ့အနားယူချိန်တွေကို သိမ်းပိုက်သွားပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း

ချိပ်ပိတ်ထားခဲ့တဲ့ တံခါးကို ဖျက်စီးပစ်ချင်တယ်။

.

မင်းကတော့ နောက်ကျနေတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုထဲမှာ

ကျွဲတစ်ကောင်လို လူးနေတော့မယ်

ကြာဖြူတွေကို လှောင်ရယ်နေတော့မယ်

အမှားတွေဟာ အမှန်တွေပဲလို့ ယူဆနေတော့မယ်။

မစွန့်လွှတ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ နိုင်ငံကို

ပျော်ရွှင်ခြင်းနဲ့ အလျော်အစားလုပ်နေတော့မယ်

အတိတ်ကို သတိရနေတဲ့အခါ 

ပျော်ရွှင်ခြင်းဆိုတာ

နောက်ကျခြင်းလို့ အမည်တပ်နေတော့မယ်။

.

လူဖြစ်ရခြင်းက ပင်ပန်းလွန်းတယ်လို့ထင်တယ်

ဖိနပ်တစ်ရံဟာ အိပ်မက်တွေကို အရောင်တင်ပေးတယ်

ခွင့်လွှတ်စိတ်နဲ့ စုတ်ဖြဲခဲ့တဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်ရဲ့ ပြာတွေကို 

လှလှပပငေးနေလိမ့်မယ်။

.

တိမ်ဝါတွေထွန်းတဲ့ ညနေထဲက..

တနယ်တကျေးဆန်တဲ့အရပ်ကို 

အထီးကျန်ကျန်ငေးမောဖို့လည်းမလိုတော့၊

ငုဝါတွေ တဖြည်းဖြည်းပွင့်လာမယ်

သံဝေဂတွေ တဖြည်းဖြည်း ရလာမယ်

မှန်တွေဟာ မင်းသံသယကို ဖြေလျော့ပေးလိမ့်မယ်

အလိုမရှိသော နှုတ်ခမ်းရဲ့ ပုံပြင်ဆန်ဆန် တေးဂီတကို 

ယစ်မူးသာယာနေလိမ့်မယ်။

နှစ်ပါးသွားပြဇာတ်ထဲက မင်းသမီးလေးလို 

အကအလှတွေနဲ့ ရင်တကာကို တုန်ရင်စေခဲ့ပြီးနောက်

နှစ်ပါးသွားပြဇာတ်ဆန်ခဲ့တယ်။

.

မင်းရဲ့ လျှို့ဝှက်သောဂီတကို 

ငါနားထောင်ခဲ့သင့်တယ်။

ငါဟာ..

မင်းကိုယ်တိုင်ထွေးပိုက်တီးခတ်နေခဲ့တဲ့ 

တူရိယာတစ်လက်လည်း ဖြစ်သင့်တယ်။

.

အချိန်တွေကုန်လွန်ခဲ့ပါပြီ

လောင်းလှေကလေးဟာ လကမ္ဘာဆီခရီးထွက်ခဲ့ပါပြီ

ငါယစ်မူးနေသော အမှောင်တွေဟာလည်း အက်ကွဲခဲ့ပါပြီ။

.

ကံကြမ္မာဟာ..

စစ်သူကြီးတစ်ယောက်လို ငါ့ရင်ကိုပျက်စီးစေဖို့ 

ဗျူဟာတွေကျွမ်းကျင်လွန်းလှရဲ့။

မှောင်မိုက်သောတွင်းထဲက ဖားငယ်ကလေးလို

ငါဟာ သိမ်ငယ်မှုပန်းပွင့်တို့ တလွှားလွှားပွင့်ဝေလို့။

.

ယူကလစ်တောနဲ့ တူပါသော 

အခက်အလက်ကလေးရေ..

စွန့်လွှတ်ခြင်းကျမ်းစာဟာ သက်ဝင်ပြောင်မြောက်ခဲ့ပြီ။

နေ့အလင်းနဲ့တူသော ချစ်ခြင်းမေတ္တာထဲမှာ 

ညရဲ့အငွေအသက်တွေရောနှော၊

အရာရာဟာ သမိုင်းပုံပြင်ဆန်ခဲ့ပါပြီ။

.

ငါဟာ သက်ရှိလား၊ သက်မဲ့လား မသိတော့၊

နံရံပေါ်က..

ချစ်ခြင်းဖွဲ့စာသားတွေကို ငေးမောရင်း

ခေတ်အဆက်ဆက်ချစ်သူတွေရဲ့ သင်္ကေတတွေထဲမှာ

အမည်မဲ့သူရဲကောင်းကြီးဖြစ်နေခဲ့တဲ့ အကြောင်း

နေ့ကိုလည်း ပြောပြ၊ ညကိုလည်း ပြောပြ

လေထုထဲက ပန်းရနံ့တွေကိုလည်း ပြောပြ

လမ်းဘေးမှာ လေလွင့်နေတဲ့..

တိရိစ္ဆာန်ကလေးတွေနဲ့ စကားစမြည်မှာ

ငါ့အတိတ်တို့အတွက် ရွာတဲ့မိုးတွေသည်းခဲ့ရတယ်။

.

အခုထိပါပဲ..

ငါ့တူရိယာတွေမှာ 

ဆင်မြန်းထားခဲ့တဲ့ သတ္တုုကြိုးတွေထဲ..

မင်းဝိဉာဉ်တွေ နစ်ဝင်လို့။

.

အနုသုခုမတွေ ပျောက်ဆုံးတဲ့အခါ 

ဟောင်းနွမ်းလေးသော ပြက္ခဒိန်တွေကို 

အပြန်ပြန်လှန်ရှာဖွေမိတယ်။

နေ့၊ ရက် ၊ သက္ကရာဇ်တွေ လွန်းသီတဲ့ ကြိုးနဲ့

ငါ့ကမ္ဘာကိုချည်ခဲ့တဲ့ ပွင့်ဖတ်လွှာတွေထဲ 

မင်းမျက်နှာတွေ အကြိမ်ကြိမ် မြင်မက်ခဲ့။

.

ခြောက်သွေနေတဲ့ သစ်ပင်တွေဟာ ငါ့အကကို ခိုးယူသွားတယ်

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညရဲ့လမ်းတွေဟာ ငါ့အထီးကျန်မှုကို ခိုးယူသွားတယ်

လစ်ဟာနေတဲ့ ဝိုင်ပုလင်းတွေဟာ ငါ့မျက်ရည်ကို ခိုးယူသွားတယ်။

.

နေ့ရက် မနက်တွေရောက်တိုင်း

ငါ့ရင်ခုန်သံအလံတော်ဟာ စိုစွတ်နေလျက်..

တလွင့်လွင့်မလူနိုင်တော့ပါ။

.

သစ်ရွက်တွေခေါ်ဆောင်ရာအတိုင်း

မြို့ရဲ့ခြောက်ကပ်နေတဲ့ အပိုင်းတွေဆီရောက်တဲ့အခါ

လမ်းမတွေထဲ နစ်မြုပ်နေတဲ့ ကျောက်စရစ်ခဲတွေထဲမှာ 

ငါ့ကိုယ်ငါရှာဖွေနေရပေါ့။

.

လမ်းတွေဟာဝေးတယ်။

ငါအလွတ်ကျက်မှတ်ထားတဲ့ မြေပုံတွေရဲ့ ရတနာသိုက်ဆီ

ဘယ်သူက အရင်ရောက်နှင့်တာလဲ။

ငါ့ကိုညွှန်ပြနေတဲ့ လက်တွေဟာ 

ဘယ်ဆီက လာခဲ့ကြတာလဲ။

ငါ့ကိုမပြုစားနိုင်တော့တဲ့ ငုဝါတွေဟာ 

အက်ကွဲနေကြ။

.

အသီးအနှံတွေဟာ 

အဆိပ်အပင်းတွေအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကြ။

ငါ့ရမ္မက်အတွက် မော့သောက်တဲ့ 

အဝါရည်တွေအကုန်လုံး ဆွံ့အသွားကြ။

အကြည်ရောင်တွေဟာ..

ကန္တရထဲက သဲတွေနဲ့ လူးလှိမ့်လို့..

ငိုယိုအော်ဟစ်ကြ။

ဆူးပင်တွေဟာ

ခြေကုန်လက်ပန်းကျနေကြ။

တိမ်တွေဟာ မာကျောလို့

မြေပြင်ဟာ အငွေ့ပျံကုန်ကြတဲ့ 

အဲဒီလိုအချိန်အခိုက်အတန့်တွေသာ 

တစ်ကိုယ်ရည်တကာယ ညတွေကို

စည်းနှောင်ထားကြတော့တယ်။

.

မင်းသိရဲ့လား

သိလောက်ပါ့မလား

ဝေးကွားခြင်းဆိုတာရဲ့အနောက်မှာ

ဝေးကွာခြင်းလှိုင်းတွေ တဝုန်းဝုန်းရိုက်ခတ်

ငါ့နွားခြေရာခွက်ဟာ မုန်တိုင်းကမ္ဘာထန်ခဲ့ပြီ။

.

မခံနိုင်ဘူး..

အရူးတစ်ပိုင်းဆိုတဲ့ ဂီတဟာ

တရားလက်လွတ် ကျွံဝင်ခြင်းစိတ်သဒ္ဒါဆီက

လာတယ်။

ငါ့ဘဝထဲ..

ဘယ်စကားလုံးနဲ့ ငြိငြိ

ဂီတသံဖြစ်ပေါ်ရာ ဌာနဟာ 

မင်းဆိုတဲ့ အကြောင်းတရားနဲ့..

လွန်လေပြီးသော ကြည်နူးခြင်းမြစ်ရေစီးသံဟာ

ဖောင်ဖွဲ့ခြင်းခံရပြီးတဲ့နောက်

သမာဓိအင်္ကျီဟာ ချေးအလိမ်းလိမ်းနဲ့ ပေရေကုန်ကြ။

.

ငါ့သီချင်းသံသင့်တဲ့ ငှက်အမျိုးအပေါင်းတို့

အိမ်ပြန်လမ်းပျောက်ကုန်ကြ။

ငါ့သုခုမကို လိပ်ပြာတွေတောင် ကြောက်ရွံ့ကြတော့တယ်။

.

ညနေခင်းအစင်းစင်းအပေါ် ငါ့စိတ်မိုးတွေရွာကျ

လှလှပပသက်တန့်တွေ ခင်းထားတဲ့

ရထားသံလမ်းတွေဆီက ညည်းညူသံကို ငါကြားတယ်။

သောက်လက်စ ချိုရီဝေသော အခါးတွေဟာ

ငါ့ရင်ထဲမှာ ကခုန်နေကြတယ်

မြစ်ကိုကြည့်ရင်း မူးနေပေါ့။

.

ကျိန်စာဟာ လှလှပပ

ငါ့အဆောင်အယောင်ဟာ ငါ့အရူးစိတ်သာဖြစ်တယ်။

ဝင့်ဝဲနေတဲ့ ပြာတွေဟာ

ငါ့ဝိဉာဉ်ကို လှောင်ရယ်တယ်။

မခံမရပ်နိုင်..

အော်ဟစ်မြည်တမ်းခြင်း တေးသံဟာ

တိတ်ဆိတ်လွန်းလှပါလား၊

ကြောက်မက်ဖွယ်။

.

ကံကြမ္မာဟာ ရုပ်ရှင်တစ်ကားလိုမဟုတ်

လေနှင်ခရီးဟာ ပျက်စီးခြင်းငါးပါးနဲ့

ငါ့သမာဓိဟာ ငါ့ကို ခွက်ထိုးခွက်လှန်ရီနေပေါ့ကွယ်။

.

အမျိုးအမည်မသိစိတ္တဇဖြစ်တဲ့ စာရွက်ဖြူကို စုတ်ဖြဲလိုက်တိုင်း

မီးပွားတွေ လျှံတက်လာတယ်။

အနာဂတ်ဟာ..

သိမ်းဆည်းထားတဲ့ တံဆိပ်ခေါင်းတွေနဲ့ ကျပ်ခဲလို့

ငါ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟာ..

စာအိတ်တွေထဲမှာ လှောင်ပိတ်နေခဲ့ရ

မှုန်ကုပ်ကုပ်စာတိုက်ပုံးကလေးထဲမှာ

လဲလျောင်းအိပ်စက်နေခဲ့ရ

ငါ့ကိုယ်ငါ ရှာတွေ့ဖို့

အကြိမ်ကြိမ်ဖျက်ဆီးခဲ့ရပြီးတဲ့ ဝိဉာဉ်တွေဟာ

ယူကလစ်နံတွေရဲ့ ပြုစားမှုအောက်မှာ 

စမ်းချောင်းဆန်ခဲ့ရ။

.

သာယာတဲ့ တေးသံတွေကို ညကမ္ဘာထဲရှာကြည့်မိတော့

ဖန်ကွဲစတွေပဲ ဟိုးအဝေးကလွင့်လာတယ်။

ငှက်တွေရဲ့ပုံတူဟာ

နှလုံးသားထဲက လွင့်စင်ပြေးထွက်ကုန်တဲ့

နာနာကျင်ကျင် တေးသံတွေပါပဲ။

.

ဟယ်လင်ရေ...

ငါ့ရဲ့ ကမ္ဘာကုန်တိုင်အောင် ဟစ်ကြွေးစီးဆင်းနေခဲ့မယ့်

မြစ်တစ်စင်းရေ..

ခရမ်းရင့်ရောင်ဂီတတွေ 

မင်းတောင်တန်းတွေပေါ်ဖြတ်စီးနေပြီလား

ရှိုက်သံတွေဟာ မိုးခြိမ်းသံတွေလို အလွှာလွှာအထစ်ထစ်

အလိပ်လိပ်တက်ခဲ့ရ မြင်လေရာ ကွင်းပြင်တကာမှာ။

.

ဟယ်လင်ရေ..

မင်းသီချင်းသံတွေနဲ့ ကျစ်သီတဲ့ကြိုးတွေ

ငါ့အသည်းကို ဖျစ်ညှစ်ယူငင် ဆွဲခေါ်ကြပေါ့။

နာတယ်..ကျင်တယ်..ရက်စက်တဲ့ အငွေ့အသက်နဲ့

ငါ့ကိုထုံမွှမ်းထားတဲ့ ညတွေထဲ..

ငါ့ရုပ်ရည်နဲ့ တူလှပါသော စုန်းသံတွေ

ခြောက်ခြားထိတ်လန့်နေစေရဲ့။

.

တစ်ဘက်မှာမင်းကို နတ်ဒေဝါတွေ ကောင်းချီးသံနဲ့

တစ်ဘက်မှာ မင်းကို ဂြိုလ်ကောင်ဆိုးတွေ စုတ်ဖြဲမာန်ဖီခြင်းနဲ့

ငါ့ဟယ်လင်ကို လွှတ်ပေးပါ..

ငါ့ဟယ်လင်ကို ယူသွားပါ..

ငါ့ဟယ်လင်ရေ ငြိမ်းချမ်းပါစေ

ချွေးသံရွှဲရွှဲ အနက်ရောင်ကော်ဇော်ပေါ် 

ငါဟာ အလူူးလူးအလိမ့်လိမ့်။

.

အဲဒီဝင်္ကပါထဲမှာ..

မင်းအသားအရည်ရဲ့ ရောင်စဉ်တွေ

လင်းလက်လာလိုက်

မှောင်မိုက်သွားလိုက်

.

ငါ့မျက်ဝန်းတွေက..

မြင်ကွင်းတွေ နီးလာလိုက်၊ ဝေးသွားလိုက်

ငါတီးခတ်သမျှသော တေးသံတွေဟာ

ငါ့အဖျားကို စုပ်ယူနေကြပေါ့။

စိုစိုလက်လက်နှုတ်ခမ်းဟာ ဒဏ္ဍာရီဆန်လွန်းရဲ့ကွယ်။

ဘယ်လိုလက်တွေက တောင်ကုန်းတွေကို ချေမွနေခဲ့မလဲ

ဘယ်လိုလက်နက်တွေက 

ပါးလွှာသောသဘာဝကို စုတ်ဖြဲနေခဲ့မလဲ။

.

ယူကျုံးမရဘူးကွယ်

ငါဟာ ယူကျုံးမရတဲ့ သွေးသားတွေ

လောင်စာလို..

တလှိုက်လှိုက် တဟုပ်ဟုပ် ဆူပွက်နေခဲ့။

ငါ့ကိုယ်ငါ တိုက်လေသော ကျိန်စာတွေ 

ညကမ္ဘာထဲ တဝုန်းဝုန်း တဒိုင်းဒိုင်း။

.

ငါ့အရိုင်းစိုင်းဆုံးသော သက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေ

သဘာဝပေါက်ပင်တွေကို ကျိုးကြေပျက်စီးတဲ့အထိ

လောင်မီးကျစေခဲ့ပေါ့။

အကွဲကွဲအပြားပြားသော စိတ်တွေ

နိုင်ငံအမွှားအမွှားတည်သလို

လိမ်ကျစ်နှောင်တည်းနေသော ငါ့အသွေးအသားကမ္ဘာတွေ

စင်္ကြာဝဠာအထိ ကျွမ်းထိုးမှောက်ခုံ 

အမှားမှားအယွင်းယွင်း။

.

ခမ်းနေတဲ့ မြစ်ထဲက ငါးတွေရဲ့ရယ်သံဟာ

ကြောက်မက်ဖွယ် ထစ်ချုန်းလို့

ငါကူးခတ်နေခဲ့တာ ဟယ်လင်ရေ...

.

လက်ဖဝါးတွေ..

ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားတဲ့အထဲ

ကောက်ရိုးမျှင်မျှင်တွေဟာ 

မင်းရဲ့အဓိပ္ပာယ်တွေကြေမွလို့။

ချောင်းကြည့်ပေါက်သေးသေးလေးထဲက 

မင်းမျက်နှာတစ်ခါလောက်မြင်ရချင်တယ်။

.

နံရံတွေကိုငါ ကြောက်လွန်းလို့ပါ..

ကြောက်မိနေတယ်။

ဝံပုလွေတစ်ကောင် 

မင်းကို စားသုံးနေတာ တွေ့တယ်

ကြောက်မက်ဖွယ်တောကြီးထဲ 

ဆူးတွေနဲ့ပြည့်နေပေါ့။

.

ငါ့အိပ်စက်ခြင်းကို ချောင်းကြည့်နေကြတယ်

ငါဟာ မလှုပ်မယှက် 

ဟယ်လင်..ဟယ်လင်..အား..။

.

ချောက်ကမ်းပါးကြီးပေါ် ငါတက်သွားတယ်

နေရာအနှံ့မှာ မင်းကို စားသုံးနေကြတဲ့ ဝံပုလွေတွေ

ငါ့ကိုလှမ်းကြည့်ကြပေါ့..။

တိမ်တွေပေါ်မှာ..

မင်းက ပြဇာတ်ကို ဟားတိုက်ရယ်မောလို့..

ဟယ်...လင်...ရေ... ဟယ်လင်..ရေ...လို့ 

ငါဟာ ထိတ်လန့်တကြား..အော်နေခဲ့။

.

ဟယ်လင်ရေ...

ငါ့နားတွေ...ငါ့နားတွေကို ပြန်ခေါ်ပေးပါ 

ငါ့နားတွေကို ပြန်ခေါ်ပေးပါဟယ်လင်။

ဆူးတွေအပြည့်နဲ့ မျက်နှာကျက်မှာ..

အဝါရောင်ကလေးငယ်လေးတစ်ယောက် ငါ့ကို 

ချောက်ခြားဖွယ်ကြည့်နေတယ်..ကြည့်နေတယ်..။

.

ကျော်ညိုသွေး