သားရဲ႕အလွ်ားလိုက္ေန႔ေတြ

ခရစ္စမတ္မွာ Discount ခ်တဲ႔
အကၤ ်ီေတြ ေဘာင္းဘီေတြ ၀ယ္ခ်င္တယ္။
ပြဲေစ်းတန္းေတြမေလွ်ာက္ခ်င္ဘူး သားေျပာခဲ႔ေပမယ္႔
အဲ႔ဒိလူေတြၾကားထဲေမ်ာေနတယ္။

အေမနဲ႔အေဖသိလား
ငယ္ငယ္က အရုပ္ဆက္တဲ႔ ျပည္ၾကီးလုပ္ ကဒ္ကေလး
လိုခ်င္လုိ႔ မပူဆာရဲခဲ႔ဘူး။
တစ္ေန႔တစ္က်ပ္နဲ႔ ေက်ာင္းမုန္႔ဖိုးက
သံုးဆယ္႔ရွစ္က်ပ္ျပည္႔ဖို႔ ေတာ္ေတာ္အားထုတ္ရမယ္။

အခုသားအလုပ္ရျပီေလ
ငယ္ငယ္တုန္းက မ၀ယ္ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ကစားစရာကို
ေငးေမာၾကည္႔ခဲ႔ရသလိုမ်ိဳး
တစ္ျခားမ၀ယ္ႏိုင္ေသးတဲ႔ အရာေတြကို
ေငးေမာၾကည္႔ေနခ်င္ေသးတယ္။

ႏွစ္ေတြကလည္းေျပာင္း
ေခတ္ေတြကလည္းေျပာင္း
ေမာ္ဒယ္အသစ္ေတြကလည္း
ေမာင္ဒယ္ေတြေဟာင္းကုန္ၾကတယ္။
ဒီလိုပဲ
ဆႏၵအေဟာင္းနဲ႔...

ဆႏၵအသစ္ေတြၾကား
သားတို႔ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားခဲ႔ၾကတာပဲ။

ငယ္ငယ္က အေမေပးတဲ႔မုန္႔ဖိုးနဲ႔
တစ္ေန႔တာ ၾကည္လင္ခဲ႔ေပမယ္႔
အခုေတာ႔...
အင္နာဗြန္စီ မွီ၀ဲမွ
သားမ်က္လံုးေတြ ေၾကာင္လို႔ေၾကာင္ေနခဲ႔တယ္။

Google Morning ပါေမေမ
ဒီမနက္လည္း အိပ္ရာထေနာက္က်တယ္
အေပါက္၀ကထြက္ေတာ႔
အေမေပးတဲ႔ တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ဆြဲထြက္ခဲ႔တယ္။

သားရဲ႕အားနည္းခ်က္က
အားနာတတ္တယ္
ခ်စ္တတ္သနားတတ္ျပီး
ပါးစပ္ဖ်ားက ထြက္ေတာ႔ ၾကမ္းတမ္းတယ္။

အေမတိုက္တဲ႔ ေဆးခါးၾကီးကို
ကၽြန္ေတာ္က မေသာက္ခ်င္ဘူး
လူပါး၀တဲ႔ တံဆိပ္နဲ႔
ပရိယာယ္မာယာ သာေဌး ရမွာ။
စားထားတဲ႔ အစာေလးေတြေတာင္ အန္ထြက္မွာစိုးတယ္။

ကိုေအာင္မင္းသိမ္း ကဗ်ာထဲကလို
ရွက္တယ္ဆိုတာ
ခက္တယ္လို႔ထင္ေနတဲ႔ေကာင္ေပါ႔
အစစ္ေပးရင္ ပစ္ေျပးတတ္ၾကတဲ႔ေခတ္ထဲမွာ
သားလည္းအဲ႔ဒိျမစ္ထဲမွာ ေမ်ာေနေတာ႔တယ္။

ေက်ာ္ညိဳေသြး