ကျော်ညိုသွေး

ဗ်ဴဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ၾကီးမွာ ႏိုင္ငံျခာတိုင္းျပည္ေတြက အတတ္ပညာေတြ ၊ နည္းပညာေတြ ၊ တကၠနစ္ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ မွာ သူ႔ထက္ကိုယ္ အလ်ိဳလ်ိဳ နဲ႔ ေပၚေပါက္လာေတာ႔ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေမာင္ေက်ာ္ညိဳေသြး တစ္ေယာက္လည္း ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေလး တစ္ခု ထူေထာင္မယ္လို႔ စိတ္ကူးမိတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘာစီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား ထူေထာင္ရင္ ေကာင္းမလဲ ဆိုျပီး စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ စာေစာင္ေတြ မဂၢဇင္းေတြ ကို လစဥ္လတိုင္း အာသာငမ္းငမ္း ဖတ္ရႈရံုတင္မက ပဲ ၊ စားသံုးသူေတြကို ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္မယ္႔ နည္းလမ္း အသြယ္သြယ္ကိုလည္း ရွာၾကံဖန္တီး စဥ္းစား အေျဖရွာေနေတာ႔တယ္။ အဲဒီလို အေျဖရွာ သံုးသပ္ ေလ႔လာ ျပီးတဲ႔ ေနာက္ ေမာင္ေက်ာ္ညိဳေသြး တစ္ေယာက္ လုပ္ငန္းတစ္ခုကို စတင္ တည္ေထာင္ လိုက္ပါေတာ႔တယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခု ထူေထာင္ရံုတင္ မကဘူး။ သူ႔ လုပ္ငန္း ေနာက္ကြယ္မွာ လူေတြ ထင္မထားတဲ႔ မားကတ္တင္း နည္းဗ်ဴဟာေတြ ကိုလည္း က်မ္းျပဳထားေသးရဲ႕ေလ။ ေမာင္ေက်ာ္ညိဳေသြး စဥ္းစားတာက စီးပြားေရး လုပ္ငန္း တစ္ခုမွာ မားကတ္တင္းက အဓိက ပဲ။ မားကတ္တင္း ေကာင္းရင္ လုပ္ငန္းတစ္ခုက ေအာင္ျမင္တာပဲ။ မားကတ္တင္း လုပ္ငန္းစဥ္ေတြထဲမွာတင္ ေၾကာ္ျငာကို ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည္႔နဲ႔ လူေတြ ရ...

မူလအရည္အေသြး ဒီဇိုင္းပံုစံအသစ္ ေခ်မြလိုက္ပါေတာ႔ ရီေ၀ေနတဲ႔ စကၠဴ ငွက္ေတြကို အခ်င္းခ်င္းဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ျဖန္႔ခင္းလို႔ ေဟာဒီအခ်ိန္ဆို အျပင္မွာ ညေမႊးပန္းရနံ႔ေတြလည္း သုခမ ကုန္စည္ေတြ ျဖန္႔ခ်ိေရး နဲ႔ သင္းထံုေနေလာက္ျပီ မင္႔ လယ္ကြင္းထဲ က်ဲ ခ်င္သလို ျဖန္႔က်ဲလိုက္… မင္းမ်ိဳးေစ႔ေတြ ျမက္ပန္းျဖဴေတြလို လိႈင္လိႈင္ပြင္႔ေစေတာ႔။ ကမၻာေပၚမွာ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ေတးသြား ဘယ္သူေတြ  ေရးဖြဲ႔ ျပီးလို႔ ငိုက္ျမည္းေနၾကဆဲ။ အျပင္မွာ ကေလးငယ္ေတြ လေရာင္ကို ငတ္မြတ္ တမ္းတစြာ ေပ်ာ္ျမဴးသလို ကိုယ္တို႔ ေခၽြးစက္ေတြနဲ႔ရင္းလို႔ အလွပဆံုး ယိမ္းႏြဲ႔စို႔ေလ… ကိုယ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ ထုပ္ပိုးထားရသလဲ ေဟာဒီမွာ… ဇီးရိုးေရာ ၊ ၀မ္း ေရာ အနီေရာ ၊ အနက္ေရာ ပလပ္စ္ ေရာ ၊ မိုင္းနပ္စ္ေရာ ဒီ အခန္းငယ္ေရာ နာရီသံေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳလုိ႔ အခ်ိန္ယႏၱရားၾကီးဟာ တဒုတ္ဒုတ္ နဲ႔။ ေျပာင္းဖူးေတြ သီးတဲ႔ အခ်ိန္။ ကိုယ္႔တို႔ လင္းလက္သင္႔ျပီကြယ္႔။ ကိုယ္ဟာ ေျပာင္လက္စြာ တိုက္ခၽြတ္ထားတဲ႔ ေၾကးရုပ္လိုပဲ ႏြားႏို႔ေတြရဲ႕ သခင္မ ဟာ ဒီညမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေမွာင္ လို႔ မည္းသလဲ။ စမ္းတ၀ါး၀ါး နဲ႔ တြားသြား သတၱ၀ါ ေတြ နဲ႔ တိုးတိတ္တဲ႔ ရုပ္ရွင္ဖလင္ေတြ ေရြ႕လ်ာ...

သူငယ္ခ်င္း နဲ႔ သတင္းလိုက္တဲ႔ ေန႔က အေၾကာင္း ကူညီမယ္ဆို… ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ေရဗကၠာ၀င္း ကို ရွာေပးပါေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း နဲ႔ မိုးနတ္မင္း ေရ…။ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ေရဗကၠာ၀င္းမွာ အနီေရာင္ တီရွပ္ေလး တစ္ထည္လည္းရွိပါတယ္။ Love With Understand စာတန္းေလးလည္း ထိုးထားတယ္။ ဒါေပါ႔.. ဒီလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္… ဒါအမွန္ပဲေပါ႔…။ တယ္လီပသီ ရေနတယ္ ဟုတ္? ကိုယ္လည္း လုပ္လက္စ အလုပ္ထက္ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတယ္…. ျပီးခဲ႔ေသာ စေနေန႔ က အေတာ္ၾကာသြားျပီပဲ…PARK ROYAL ေရ…။ Shutter ေတြ ကန္းေနတဲ႔ စကၠန္႔ ဟာ အတိအက် အရိပ္က်လို႔လာ မို႔ေမာက္တဲ႔ ေသာၾကာျဂိဳလ္ခံုကေလး မွာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးနဲ႔ ဒါဏ္ရာရထားတဲ႔ ကစားသမားလို ကိုယ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ေမ႔သြားတယ္ ေ၀ဒနာက ဖိစီးေနေတာ႔တာကိုး။ မ်က္ေစာင္း ၄၅ ဒီဂရီမွာ ေနရာယူလိုက္ျပီး ျပကၡဒိန္ေတြ ထဲမွာ မပါတဲ႔ စကၠန္႔ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ဘာသိဘာသာ ပုစာၦေတြ အေျဖမရွာတတ္သူ ရႈပ္ေထြးျခင္းမ်ား။ ေရဗကၠာ၀င္း သီခ်င္း ကိုယ္ သတိရေတာ႔ ဒီေန႔က စေနေန႔ ဒီလိုပဲ… ဆယ္စကၠန္႔မက အရူးထ မိတဲ႔ ဒရမ္ရိုက္ခ်က္ေတြ Room သံ ေႏွာလို႔ရယ္။ ေရဗကၠာ၀င္း မ်က္၀န္းရဲ႕ သံုးရာ႔ေျခာက္ဆယ္ ဒီဂရီမွာ သရီးဒီရုပ္ရွင္ထဲမွာ ဆင္စြယ္ေရာင္ ႏြားႏို...

ေကြကာ ရဲ႕ ကမၻာ ေဟာဒီ သံသရာထဲမွာ ေၾကာင္ကေလး ေကြကာ ဟာ။ စကၠဴပံုး  နဲ႔ လူ ၾကား အတင္းတိုးေ၀ွ႔လုိ႔ ေခြေခြေလး အိပ္ရွာတယ္။ အိမ္က ထြက္ေျပးခ်င္ေနတဲ႔ ကဗ်ာဆရာရွိတဲ႔ အိမ္ဟာ ဇာတိခ်က္ျမဳပ္။ အိမ္က ထြက္မေျပးေလနဲ႔ ေကြကာ ဒီအိမ္မွာပဲ မင္းေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ အညိဳေရာင္ၾကယ္ကေလးေတြ ရွိတယ္။ မင္းရဲ႕ အကုတ္အျခစ္ခံခ်င္ေသးတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိလိမ္႔မလဲ ေတြးမလား။ ၾကယ္ေတြကို ၾကိဳက္တတ္ေပမယ္႔ မင္းဟာ မင္း သေႏၶကိုလည္း မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္။ သံသရာထဲက အမွီတစ္ခု ကို ေခါင္းခုလို႔ အိပ္ရွာတယ္။ ေဟာဒီ သံသရာထဲမွာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္သံေလးတစ္ခု ၾကားလုိ႔ မင္းဟာ ကင္းေစာင္႔တပ္သားက သတိမ်က္လံုးနဲ႔ ေ၀႔၀ိုက္ၾကည္႔သလိုမ်ိဳး သတင္းအမဲလိုက္သမားက ဆပ္ဘဂ်က္ တစ္ခု ကို ကင္မရာေခ်ာင္းၾကည္႔ေပါက္ထဲ မွ်ားေခၚသလိုမ်ိဳး၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဆြဲယူျခံဳငံုလိုက္တယ္..။ အိပ္ဦး ေကြကာ မင္းရဲ႕ ရင္ခုန္သံႏိႈးစက္က မင္းကို လႈပ္ႏႈိးဖုိ႔ အခ်ိန္ေတြ ေရာက္မလာေသးဘူး အိပ္ဦး...။ ဒီသဘာ၀ၾကီးထဲမွာ မင္း မ်က္လႊာေတြ တက္ၾကြခ်ိန္ဆို အညိဳေရာင္ ၾကယ္ေတြ က မင္း ကို ေစာင္႔ၾကိဳ ေနဦးေတာ႔မယ္။ မင္းအတြက္ေတာ႔.. အညိဳေရာင္ ၾကယ္ကေလးေတြ က ဆိုတဲ႔ သီခ်င္း ...

မွာတမ္း ဟုတ္တယ္။ ပံုႏွိပ္စာလံုး နဲ႔ သူ႔နာမည္ေလး ေတြ႔မိတယ္။ လွလိုက္တာကြယ္။ ကမၻာေပၚက ဖလိုရိုက္ ေဆးရည္ေတြကုန္ျပီလား။ စေတာ္ဘယ္ရီခင္းထဲမွာ ေၾကြေဗဒင္ အေဟာေလး မျပတ္သားဘူး ရယ္...။ ဟုတ္တယ္။ အိပ္မက္ထဲ ဆင္ႏွာေမာင္းေတြ စမ္းမိတဲ႔ မ်က္မျမင္ပုဏၰားဟာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဆိုရွာတယ္။ ပန္းဆိုးတန္း တစ္၀ိုက္မွာ က်က်န္ခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ဟာ အခုေတာ႔ ေန႔လည္စာ စားေနတဲ႔ ရင္ဖံုးအကၤ် ီ ေလး သာ ျဖစ္တယ္။   ေက်ာ္ညိဳေသြး

အ၀ါေရာင္အခန္း စမတ္က်တဲ႔ ျမဴေတြထဲ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ လိုးလိုးလက္လက္နဲ႔ နင္က ၾကယ္ေတြ စံုေနေတာ႔ သက္ဆိုင္သူ႔ ကိုယ္ခႏၶာထဲ ငါ႔၀ိညဥ္ ကို ပင္ကူတစ္ေကာင္လို ပူးကပ္စီးေမ်ာေစလိုက္ တယ္။ ရတနာေရာင္ေတြ ထိန္ထိန္လင္းလင္း ၀င္း၀င္းပပ လွ်ပ္စီးလက္တဲ႔ အက ကို နင္ ယူပါ။ ေက်ာ္ညိဳေသြး