ဟင္းဖတ္

ပါပါးနဲ႔ မာမားက ေမးတဲ႔အခါ
ကုိယ္႔အေၾကာင္းထဲမွာ
အႏုပညာလည္း ၀ါသနာပါတာ
ခ်န္လွပ္ထားခဲ႔ကြယ္…။

အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္က ေျပာဖူးရဲ႕..
စိတ္ေတြေလေနလို႔သာ
ကဗ်ာေတြ ေရးၾကသတဲ႔။
ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ေဘာ္ဒါေတြကေတာ႔
လက္ေတြ႕နဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ မွာ
ဟိုဘက္အျခမ္း နဲ႔ ဒီဘက္အျခမ္း
ေခါင္းနဲ႔ပန္းပါပဲ။

ပါပါး နဲ႔ မာမား အျမင္အတြက္
စီးပြားေရး သမားေလးအသြင္ သားမက္ကေလးပဲ
ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
ရင္ထဲက အႏုပညာေတြ ဖြက္လို႔
ကိုယ္႔အခက္အလက္ေတြ ၾကားထဲက
ရြက္ပုန္းသီး ကဗ်ာေလးေတြပဲ
တိတ္တခိုးခ်ိဳေနမယ္။

အႏုပညာ နဲ႔ ေအာင္ျမင္ဖို႔ထက္
အိမ္ကေလး တစ္လံုးအသြင္ ပီျပင္လာဖို႔
ၾကံဳလာတဲ႔အခါ။
ကိုယ္႔အကၡရာေတြလည္း ခ၀ါခ်
ကိုယ္႔မ်က္လႊာေတြလည္း အသာခ်
ပကာသန တိုက္ပံု၀တ္လို႔
ကဗ်ာက အမိႈက္ပံုျဖစ္လို႔ရယ္။

ကိုယ္ကေတာ႔ သစၥာကိုခ်စ္လို႔
ေမတၱာကိုႏွစ္ခ်ိဳ႕ေအာင္ေပါင္းဖို႔
အခ်စ္ကဗ်ာကို ပစ္လို႔ေတာင္ ထားခဲ႔ပါ႔မယ္
ညီမေလး။


အခုေတာ႔….
ကိုယ္႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္က ညီမေလးရဲ႕ ဖိနပ္တစ္ရံဖိုး
ကိုယ္႔အိတ္ကပ္မွာက အခ်စ္အတြက္ မညီမွ်ေသးတဲ႔ ေရာင္စံုျခယ္က်ပ္တန္တစ္ခ်ိဳ႕
ေလာကဓံနဲ႔ ေဘာကန္ဆဲပါပဲ
အသီးအပြင္႔ေတြ ကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ နပ္မမွန္လို႔
ကြင္းျပင္က်ယ္ထဲက ေလေတြ အဆုတ္ထဲထိ္
တစ္အားရိႈက္လိုက္တယ္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ရဲ႕မနက္ျဖန္ဖို႔။

ေက်ာ္ညိဳေသြး