ျပန္မရနိုင္ေတာ႔ေသာကာလေလးမ်ား

အသင္ ဆိုတာ ေမ႔ရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီးတေယာက္ပါ။ ငယ္ငယ္တည္းက အတူကစားအတူစားခဲ႔ၾကတဲ႔အေဖာ္၂ေယာက္။ တေယာက္ကိုတေယာက္ သံေယာဇဥ္ သိပ္ၾကီးၾကသူ နွစ္ဦး။ ဘယ္အရာေၾကာင္႔မွ အသင္နဲ႔ေမ ၾကားက သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔သံေယာဇဥ္ဟာ ပ်က္ျပယ္ဖို႔မရွိသလို တေယာက္ကိုတေယာက္နားက်ည္းမုန္းတီးသြားဖို႔ဆုိတာလည္း မျဖစ္နိုင္ခ႔ဲပါဘူး။
အသင္ကလူေခ်ာတေယာက္ ေကာင္မေလးေတြ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနသူ။ ေမ ဆိုတာ အသင္႔ေဘးကသာမာန္သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ဦး မထင္မရွားေကာင္မေလးတဦးမွ်ပါပဲ ။ အသင္ရဲ႕ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ခ်စ္သူရည္းစားေတြၾကားမွာ ေအာင္သြယ္အျဖစ္ လုပ္ေပးရတဲ႔ ေကာင္မေလးဆိုလည္းမမွားပါဘူး။ အသင္႔ေကာင္မေလးေတြေၾကာင္႔ တခါမွစိတ္အေနွာက္အယွက္မျဖစ္ဖူးတဲ႔ေမ႔ကို ေမ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက အသင္နဲ႔ေမ ကိုစရင္ေတာင္ ေမနည္းနည္းရွက္တာကလြဲလို႔ အသင္ကိုေယာင္လို႔ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔စည္းအျပင္ကေန ခ်စ္မၾကည္႔ဖူးခဲ႔ပါဘူး ဒါကိုအသင္လည္းအသိ ေမလည္းအသိ။ ေမနဲ႔အသင္ရဲ႕ ေအးေဆးေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဘ၀ထဲကို မင္းမင္း ေရာက္လာေတာ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ....
လမ္းထဲက မင္းမင္း ဆိုတဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ ေမ႔ကိုလိုက္ေနမွန္းသိခ်ိန္ကစလို႔အသင္ ေမ႔အေပၚမရိုးသားေတာ႔ပါဘူး.. ကိုယ္႔ျခံထဲကၾကက္ ဘယ္အခ်ိန္ထုတ္ရိုက္ရိုက္ရတယ္လို႔မ်ား ယူဆထားေလသလားအသင္ရယ္။ ေမ အသင္႔ရဲ႕ေျပာင္းလဲသြားတဲ႔ စိတ္ကုိ နားမလည္ခဲ႔ဘူး ။ ဒါေၾကာင္႔လဲ အသင္႔ကို ေမ အျမဲတမ္း သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လိုသာ ရိုးရိုးသားသားဆက္ဆံခဲ႔တာပါ။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔စည္းအျပင္ဘက္ကို ရင္ခုန္သံတခ်က္ မယိမ္းယိုင္ခဲ႔ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ တသက္လုံးသူငယ္ခ်င္းလို ေနလာသူ အသင္ကစျပီး အမူအယာေတြ စေျပာင္းလာခဲ႔တယ္။ ဟိုးအရင္ကဆို ေမ႔ကိုအိမ္ကမအားလို႔ သင္တန္းလိုက္ပို႔ေပးဖို႔ေျပာရင္ ဟိုအေၾကာင္းျပ ဒီအေၾကာင္းျပ အပ်င္းထူျပီးလိုက္မပို႔သေလာက္ ေနာက္ပိုင္း ေမ႔ သင္တန္းေတြကိုသူပဲလိုက္ပို႔ လိုက္ၾကိဳခဲ႔ပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြကေတာ႔ ေမတို႔ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ေနလာတဲ႔ နွစ္ေတြေၾကာင္႔ ဘယ္လိုမွ သံသယမျဖစ္ခဲ႔ၾကဘူးေလ။ သင္တန္းက ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္ မ်က္ေထာင္႔နီနဲ႔ ၾကည္႔ျပီး ပြစိပြစိလုပ္တတ္လာတဲ႔ အသင္႔ကို ေမကဟားတိုက္ရယ္ေမာမိေတာ႔
"ေကာင္မစုတ္ေလးကို ငါသိပ္ခ်စ္ေနမိလို႔ေပါ႔ "
တဲ႔ ေနာက္သလိုေျပာင္သလိုေျပာခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္းေလ...အရိုးသားဆုံး၀န္ခံရရင္အသင္႔ရဲ႕ သ၀န္တိုမွူေတြ ဂရုစိုက္မွူေတြၾကားမွာ ေမ အမွန္တကယ္သာယာခဲ႔မိပါတယ္။ အသင္ကိုခ်စ္မိခဲ႔လား မခ်စ္မိဘူးလားဆိုတာေတာ႔ ေ၀ခြဲမတတ္ခဲ႔ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ကိတ္စတခုေျကာင္႔ ဗန္းေမာ္ဘက္ကို အသင္ခရီးမထြက္ခင္ တညေန ေမတို႔ျခံဘက္ကိုအသင္ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ျခံထဲက ဒန္းေလးေပၚမွာထိုင္ေနတဲ႔ေမ႔ကို
အသင္ - "ငါ မနက္ျဖန္ ခရီးသြားရမယ္ဟာ ေလးငါးရက္ေလာက္ေတာ႔ၾကာလိမ္႔မယ္ နင္ဘာမွာဦးမလဲ..."
ေမ - " ဟင္...ဟုတ္လား ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ ဘာကိစၥလဲ ၊ ေလးငါးရက္ေလာက္ၾကာမယ္ဟုတ္လား"
အသင္ - " အာ...နင္ကလည္း ေမးခြန္းေတြက မ်ားလိုက္တာ ငါကိစၥေလးတစ္ခုရွိလို႔ပါ။ ဘာ၀ယ္ခဲ႔ရမလဲ"
ေမ - " ေအာ္...အင္း.. ဘာမွမလိုပါဘူးဟာ... လမ္းမွာဂရုစိုက္ဦးေနာ္.."
အသင္ - " :) ေအးပါ" လို႔ေျပာျပီး "ငါျပန္လာရင္ နင္အေျဖေပးဖို႔ျပင္ထားေနာ္..ခ်စ္တယ္ဆိုတာပဲျကားခ်င္တယ္"
ဆိုတဲ႔ ခပ္ေျကာေၾကာေျပာလာေတာ႔လည္း အရင္တည္းက အရွူံးေပးတတ္သူပီပီ ျငိမ္ေနမိတယ္။ ရင္ထဲမွာေတာ႔ သိပ္ျပီးထူးထူးျခားျခား မလွုပ္ရွားသြားပါဘူး ဒါေပမယ္႔...အသင္ေမကိုေက်ာခိုင္းလွည္႔ျပန္သြားခ်ိန္မွာ အသင္႔ေက်ာျပင္ကိုၾကည္႔ရင္ မခံစားစဖူး တဖ်တ္ဖ်တ္လြမ္းသြားမိတယ္။ ဒါ အခ်စ္လား ေမကိုယ္တိုင္ေ၀ခြဲမတတ္ေသးပါဘူး။
.................................................................

ဟိုးအရင္တုန္းကဆို အသင္ ဘယ္ခရီးသြားသြာ ေမဘာမွမခံစားမိခဲ႔ဘူးေလ အနားမွာသူမရွိရင္ ျပသနာေပးမယ္႔ သူတေယာက္ ေလ်ာ႔တယ္ဆိုျပီးေတာင္ ေပ်ာ္မိေသးတယ္။ အခုေတာ႔ အသင္မနက္ျဖန္မနက္လို ခရီးသြားေတာ႔မယ္ဆို ေမတေယာက္ တညလုံးအိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔ဘူး။ ဒါေတြဟာအသင္ကို ေမတကယ္ခ်စ္ေနမိျပီလား ဆိုျပီး ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ သံသယ၀င္မိခဲ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔တညလုံး ဟိုေတြးဒီေတြးအေတြးေတြနဲ႔ ခ်ာခ်ာလည္ျပီး မိုးလင္းခဲ႔ရတယ္။ အသင္သြားတဲ႔ေန႔မွာပဲ ေမ႔သူငယ္ခ်င္း ပပ က သူ႔အေဖတာ၀န္က်ရာ ပုသိမ္ကိုအလည္သြားၾကမယ္ဆုိျပီး ေမ႔ကိုအတင္းလာေခၚေတာ႔တာပဲ။ ပပရဲ႕ မိဘေတြနဲ႕႔ ေမ႔မိဘေတြကလည္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔္႔ အသာတၾကည္ထည္႔လိုက္တာေပါ႔ . ပပရယ္ ေမရယ္ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြ ၄ေယာက္ရယ္ တေပ်ာ္တပါးၾကီး ပုသိမ္ကိုထြက္လာၾကတယ္။ ပုသိမ္မွာ ၁ညအိပ္ျပီး ေခ်ာင္းသာကို ၂ ညအိပ္ေလာက္သြားလည္မယ္ဆုိျပီး ေမတို႔သူငယ္ခ်င္း ၆ေယာက္နဲ႔အတူ ပပ မိဘေတြပါ ေခ်ာင္းသာကိုခရီးထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။
မိဘေတြနဲ႔အတူေခ်ာင္းသာကို ခဏခဏေရာက္ဖူးတဲ႔ ေမ႔အတြက္ ပင္လယ္ဆိုတာအထူးအဆန္းသိပ္မျဖစ္သလို အရမ္းလည္းမေပ်ာ္ျမဳးခဲ႔ပါဘူး ေမ႔စိတ္ထဲမွာ အသင္႔ကိုလြမ္းတဲ႔စိတ္နဲ႔ပဲ ခုခ်ိန္ဆိုအသင္ ဘယ္နားမွာဘာလုပ္ေနလဲဆိုတဲ႔အေတြးေတြပဲၾကီးစိုးေနလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ ေမ႔ကိုအျပစ္ေျပာျကတယ္။ ေခ်ာင္းသာကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းညေနမွာ ေမ ေရထဲမဆင္းဘူး .. ဟိုးအရင္ကေရထဲကမတတ္ဘဲ ေနတတ္တဲ႔ေမ တေယာက္ အသားမဲမွာေျကာက္ျပီးေရထဲမဆင္းပဲ ဘန္ဂလိုေပၚကေန မွန္ဘီလူးတလက္နဲ႔ ဟိုျကည္႔ဒီျကည္႔ေပါ႔။ အတြဲတတြဲက ေမ႔မွန္ဘီလူးထဲ၀င္လာတယ္..ကမ္းေျခကေနေရေဆာ႔ျပီးျပန္တတ္လာတဲ႔အတြဲေလးကိုျကည္႔ျပီး ေမလည္းတေန႔အသင္နဲ႔ လာဦးမယ္လို႔ ေလွ်ာက္ေတြးရင္းေသခ်ာျကည္႔လိုက္တဲ႔အခါ...
ေမမွန္ဘီလူးကိုမ်က္နွာကခြာလိုက္ျပီး အံၾသတၾကီးျဖစ္ေနတဲ႔ေမ႔ကို အသင္လည္း အနားေရာက္ေတာ႔ ျမင္သြားပါတယ္။ အသင္ မ်က္နွာအခုေလာက္ပ်က္သြားတာ တခါမွေမ မျမင္ဖူးခဲ႔ဘူး ။ ဘန္ဂလို ၀ရံတာတန္းေလးမွာ ေျခေထာက္နွစ္ဘက္ခ်ျပီးထိုင္ေနတဲ႔ေမ႔ကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔ မရသလို အသင္႔ေဘးက အရပ္ပုပုေကာင္မေလးကိုလည္း ေမ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားဖို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ။ အသင္ကိုအခုလို မိန္းကေလးတေယာက္နဲ႔တြဲေတြ႔တာ ေမ႔အတြက္အထူးအဆန္းမွမဟုတ္ခဲ႔တာ ဒါေၾကာင္႔ေမကပဲ အသင္ကိုအရင္ရယ္ျပလိုက္ပါတယ္ ေနာက္ျပီး ဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ ငါ ဒီေန႔လည္မွေရာက္တာလို႔ ရီရီေမာေမာ ဘာမွမျဖစ္သလိုေျပာလိုက္မိတယ္။ အသင္ဘာစကားမွျပန္မေျပာနိုင္ခဲ႔ဘူး သူ႔ေကာင္မေလးကေတာ႔ရွက္ျပံဳးေလးနဲ႔ေပါ႔။ ေရကူးျပီးတတ္လာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အသင္နဲ႔ေမ နဲ႔အျဖစ္ကိုျမင္ျပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသား မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႔။ ေမ ဟန္ေဆာင္တတ္ခဲ႔တာလား ဘာမွမခံစားခဲ႔တာလား။
ေမသိပ္ရွက္တာပဲ..အသင္အခုလိုေကာင္မေလးနဲ႔တြဲတာကို သူငယ္ခ်င္းေတြျမင္သြားတာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပမယ္႔ ေမ႔ကိုအသင္ခ်စ္ေရးဆိုထားမွန္း သူငယ္ခ်င္းေတြသိျပီးမွ အခုလိုျဖစ္တာ အရမ္းရွက္တယ္။ ေမဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ႔ပါတယ္။ အသင္တို႔အတြဲကို ထပ္ေတြ႔ေတာ႔လည္း အျပဳံးမပ်က္နွုတ္ဆက္နိုင္ခဲ႔တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ ေမဘက္ကနာျပီး လုံး၀မေက်နပ္ၾကဘူးေပါ႔။ အသင္နဲ႔ေမက ခ်စ္သူေတြမွမဟုတ္ေသးတာ အသင္ဘယ္သူနဲ႔တြဲတဲြပါလို႔ ခြင္႔လြတ္စကားဆိုမိေပမယ္႔ အသင္ရယ္...နင္ လုပ္ရက္လိုက္တာလို႔ေတာ႔ ရင္ထဲမွာအထပ္ထပ္။ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ေသးေပမယ္႔လည္း...ေမဘယ္လိုခံစားရတယ္ဆိုတာေတာ႔ ေျပာျပဖို႔လိုမယ္မထင္ပါဘူးေနာ္.။
ပုသိမ္ကေနျပန္လာျပီးတပတ္အၾကာ လွည္းတန္းမီးပြီဳင္႔မွာ အသင္နဲ႔ေမ ကားခ်င္းကပ္လ်က္ဆုံျဖစ္ေသးတယ္. အသင္က ျပည္လမ္းဘက္လမ္းေၾကာင္းမွာ ေမက အင္းစိန္ဘက္လမ္းေၾကာင္းမွာ ..ခါတိုင္းကားခ်င္ဆုံရင္ ေအာ္ဟစ္နွတ္ဆက္ေနၾကသူငယ္ခ်င္း ၂ဦး မသိသလိုေနေနၾကတာ တေယာက္ကိုတေယာက္အသိပါ။ ေမအျဖဳစင္ဆုံးဘယ္လိုေနခဲ႔တယ္ဆိုတာအသင္သိတဲ႔အတြက္ အသင္ကိုယ္တိုင္လည္းေမ႔ကို ျပန္ဆက္ဆံဖို႔ မ၀ံ႔မရဲျဖစ္ေနခဲ႔တယ္ေလ။ အသင္ေမ႔ဆီကေတာင္းထားတဲ႔အေျဖကို ဘယ္ေတာ႔မွလာေတာင္းမွာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ၂အိမ္ တအိမ္၀င္ထြက္ေနတဲ႔အသင္တို႔နွစ္ေယာက္လဲ ဘယ္ေတာ႔မွ အရင္အေျခအေနကို ျပန္ေရာက္မွာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး ။ အသင္သာေမ႔ကိုခ်စ္ေရးမဆိုခဲ႔ရင္ ေမဟာလည္း အသင္႔ေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အေနနဲ႔ အသက္ထက္ဆုံးရွိေနမွာပါ..အခုေတာ႔ အသင္ကစျပီးေျပာင္းလဲခဲ႔တယ္..
ေမေျပာင္းလဲလာေအာင္အသင္လုပ္ခဲ႔တယ္..ကိ္စၥေတြအားလုံးျပီးသြားခ်ိန္မွာ အသင္သာေမ႔ကို ...သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လိုျပန္ေခၚလွည္႔ပါ..အသင္ေျပာခဲ႔တဲ႔ "ခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ႔စကားကုိ ေမ လုံးလုံးေမ႔ပစ္ျပီး အရင္လိုသူငယ္ခ်င္းေတြဘ၀နဲ႔ထပ္ေနခ်င္တာေပါ႔။
ေနာက္ဆုံးေတာ႔ အသင္ရယ္...ေမ တမ္းတမ္းတတျဖစ္ေနတာ..အသင္ေမ႔အေပၚထားတဲ႔ ဂရုစုိက္မွူလည္းမဟုတ္သလို ၾကင္နာမွူလည္းမဟုတ္ပါဘူး...ဘယ္ေတာ႔မွျပန္မရနိုင္ေအာင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႔ ေမနဲ႔အသင္ရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းဘ၀ေလးကိုပါပဲ။

ေလစားစြာျဖင္႔.....
ဂဂၤ ါ

Comments

၀ထၳဳေလးေတြဆို စိတ္၀င္စားတယ္......
တကယ္ေကာင္းတယ္....... ေမးလို.ရရင္ ေမးခြန္းေလး တစ္ခုေလာက္ ...........
အသင္ဟာတကယ္္ခ်စ္ခဲ.တယ္လုိ.ထင္ပါသလား......

Popular posts from this blog

ညီမေလးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္

ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး