စံပါယ္ အစြဲ
“ဟင္႔အင္း..ဟင္႔အင္း ေခါင္းၾကီးမစားခ်င္ဘူး မီးမီးမွမၾကိဳက္တာ”
“ေအာ္ မီးေလးရယ္ စားလို႔ေကာင္းပါတယ္ကြ”
သမီးငယ္က မဲ႔မဲ႔ျပီးေျပာေတာ႔ သူစိတ္ဆင္းရဲသြားသည္။ ကေလးက ဒီလိုၾကက္ေခါင္းကို ဘယ္လိုစားခ်င္မတုန္း။ သူသိပါသည္။ ဒါေပမယ္႔မတတ္ႏိုင္ ရွိစုမဲ႔စုေလးႏွင္႔ မေကာင္းေကာင္းေအာင္ ခ်က္တတ္ေသာ ဇနီးသည္ကိုလွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ မ်က္ရည္၀ိုင္းေနသည္ မို႔ သူပို၍စိတ္မေကာင္း။ သူ႔တြင္တာ၀န္ရွိပါသည္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအေနျဖင္႔ မိသားစုအတြက္ အေကာင္းဆံုးဖန္တီးေပးခ်င္မိသည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သူလံုး၀မတတ္ႏိုင္သည္မို႔ေအာင္အည္းသည္းခံက ရွိသမွ်ေငြအင္အားေလးႏွင္႔ အေကာင္းဆံုးဖန္တီးေပးေသာ ၾကင္နာသူ ဇနီးသည္ကိုလည္းကိုယ္ခ်င္းစာသနားမိသည္။ မ်က္ရည္၀ိုင္းေနသည္႔ၾကားမွ သမီးငယ္ကိုတစ္လွည္႔၊ သူ႔ကိုတစ္လွည္႔ ၾကည္႔ရင္း မ်က္ႏွာလႊဲသြားေသာ ဇနီးသည္မ်က္၀န္းတြင္ သူ႔ကိုျပစ္တင္လိုသည္႔ အၾကည္႔မပါ။ သူ႔အခက္အခဲႏွင္႔ သမီးငယ္ဧ။္ အခက္အခဲ လြန္ဆြဲေနေသာအျဖစ္ကို သူမၾကည္႔ရက္ႏိုင္သျဖင္႔ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ျခင္းကို သူေကာင္းေကာင္းသိပါဧ။္။
ငယ္ငယ္ကတည္းက သမီးငယ္ကို ပံုတိုပတ္စမ်ားျဖင္႔ ေခ်ာ႔ေမာ႔လာခဲ႔သည္မို႔ အခုလည္း ဒီလိုပဲၾကံရသည္။ ထမင္းပန္းကန္ကို ကိုင္ရင္း သူ႔ကိုေငးေမာၾကည္႔ကာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသမွ်ကို မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ုိင္းေလးျဖင္႔ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေငးၾကည္႔ေနေသာ သမီးငယ္သည္ ခ်စ္စရာေကာင္းေပစြ။
“ဟင္…ေခါင္းစားရင္ တစ္ကယ္ ဘုရင္ၾကီးျဖစ္တာလား”
“ဒါေပါ႔ကြ”
“ဒါေပမယ္႔ သမီးက ဘုရင္ၾကီးဘယ္လိုျဖစ္မွာလဲ”
“အာာ….”
သူစဥ္းစားရက်ပ္သြားသည္။ ေနာက္မွ ..
“ေအာ္ မီးမီးကလည္း ဘုရင္ၾကီးမျဖစ္ရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံမွာ အၾကီးဆံုးပညာရွိၾကီးျဖစ္မွာေပါ႔။ ဒါမွမဟုတ္လည္း သူေဌးၾကီးျဖစ္မွာေပါ႔”
“ဟင္… ဟုတ္လား ဒါဆို မီးလည္း ေခါင္းပဲစားေတာ႔မယ္”
“ေအးဟုတ္တယ္ စားစားမီးေလး”
သူနယ္ေပးထားေသာ ဟင္းအႏွစ္မ်ားႏွင္႔ ၾကက္ေခါင္းကို ကိုက္ဖဲ႔ကာ အားရပါးရျဖင္႔ စားေနေသာ မီးငယ္ေလးကို ၾကည္႔ကာ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိသည္။ ရင္ထဲကအလံုးက မက်ခ်င္က်ခ်င္ႏွင္႔ က်သြားသည္။ ခုမွ လည္ပင္းတြင္ တစ္ခုခုနင္ေနသလိုခံစားရသည္။ ဇနီးသည္ကိုလွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ ၀ိုင္းေနသည္႔မ်က္ရည္ၾကာမွ လွမ္းျပံဳးျပသည္။ မဂၤလာဦးမွသည္ အခုထိတြင္ ခုေတြ႔ဖူးေသာ ဇနီးသည္ဧ။္အျပံဳးသည္ကား အခ်ိဳဆံုးျဖစ္သည္ဟု ထင္မိသည္။
*******************************************************
ဒီေန႔ေတာ႔ သူေငြရႊင္ေနသည္။ ရလာသည္႔ပိုက္ဆံေတြကိုၾကည္႔ရင္းသူ ဟိုဟာလုပ္မည္။ ဒီဟာလုပ္မည္စဥ္းစားမိသည္။ လက္ထဲမွာရလာသည္႔ ပိုက္ဆံ က ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္။ သူ႕စာေရးဖို႔ အၾကမ္းစာရြက္မ်ားကို ၀ယ္ရမည္ဟု ပထမဆံုးသူေတြးမိသည္။ ဒီဟာက မရွိမျဖစ္။ သူ႕အတြက္ ကုန္ၾကမ္းပင္။ စားေရးသူတစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ ဒါက ေပါေပါမ်ားမ်ားရွိမွျဖစ္မယ္။ ပိုက္ဆံမရွိရင္ေန အၾကမ္းစာရြက္ကေတာ႔ မ်ားမ်ားစားစားရွိမွျဖစ္မည္။ ေနာက္..သူဘာ၀ယ္ရပါ႔မလဲ။ ဘာေတြလိုအပ္သလဲ ေတြးရင္းမွပင္ ဗိုက္ထဲမွ တစ္ၾကဳတ္ၾကဳတ္မည္လွ်က္ ဗိုက္ဆာလာသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ဟိုဘက္လမ္းတြင္ေတာ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေကာင္းေကာင္း တစ္ဆိုင္ရွိသည္။ ထိုဆိုင္သို႔၀င္ျပီး ေကာ္ဖီႏွင္႔ ေပါက္စီႏွစ္လံုးမွာျပီး ေကာ္ဖီကို ဗိုက္ဆာဆာႏွင္႔ တစ္ငံုအရင္ေသာက္ျပီး ေပါက္စီကို တစ္ကိုက္ကိုက္ျပီး ေနာက္တစ္ကိုက္ကိုက္ခါနီးမွ အိမ္က သမီးငယ္ကို သတိရမိသည္။ ဒီရက္ပိုင္း သမီးငယ္ကို ဟင္းေကာင္းေကာင္း မေကၽြးရတာၾကာျပီ။ ဟိုဘက္ရက္ေတြတုန္းက အသားသိပ္မပါသည္႔ ဟင္းေတြႏွင္႔ မို႔ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း သမီးကိုေခ်ာ႔ေမာ႔ကာ ေကၽြးရသည္ ႏွင္႔ ဇနီးသည္ မ်က္ရည္၀ဲရသည္႔ ေန႔ရက္ေတြမ်ားခဲ႔သည္။ အခုမွ သူ႔စာမူကို စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္၍ အယ္ဒီတာက ၾကိဳတင္ေငြထုတ္ေပးခဲ႔သည္မို႔ သူ႕အိတ္ကပ္ ျပန္လည္ေဖာင္းလာရသည္။ ညပိုင္းညဥ္႔နက္ခ်ိန္ေတြထိ သူၾကိဳးစားပမ္းစား ေတြးေတာကာ ေရးခၽြတ္ခဲ႔တာေလးေတြ အလကာမျဖစ္ေတာ႔ေပ။ ဒီလိုဆိုေတာ႔ ျပန္သြားရင္ သမီးငယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ သူဖန္တီးေပးရေပမည္။ စားလက္စကိုအျမန္စားျပီး ေကာ္ဖီေႏြးေႏြးကို ေမာ႔ေသာက္လိုက္သည္။ ပိုက္ဆံရွင္းျပီးဆိုင္အျပင္ဘက္ထြက္ေတာ႔။ ညေနက တိမ္ေတာက္ေနသည္မို႔ ညေနခင္းက ပုဇြန္ဆီေရာင္သမ္းေနသည္။ လိုင္းကားေပၚသူတက္ျပီးသည္ႏွင္႔ သိပ္မၾကာခင္ ေမာင္းေတာ႔သည္။
========================================================================
အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ေမွာင္ေနျပီ။ ခုႏွစ္နာရီခြဲေလာက္ပင္ရွိေပေတာ႔မည္။ အိမ္ျခံ၀တြင္ ဇနီးသည္က သူ႔ကိုေစာင္႔ၾကိဳေနသည္ မို႔ သူအေမာေျပရသည္။
"သမီးေရာ" ဟုသူေမးေတာ႔
"ရွိတယ္…ကို၊ အိမ္ထဲမွာ ကစားေနတယ္"
ဟု ဇနီးသံကေျပာသည္။ မေရွးမေႏွာင္း၊ တီဗီြေၾကာ္ျငာသီခ်င္းမ်ား မပီတပီဆိုက ေဆာ႔ကစားေနေသာ သမီးငယ္၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ သူျပံဳးျပီး။ ဇနီးသည္အား သူ၀ယ္လာတာေတြကို ေပးထားလိုက္ျပီး။ ထမင္းစားဖို႔ရန္ သူေျပာျပီး။ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးျပီးအိမ္ေပၚတက္လာေတာ႔ ဇနီးသည္က ထမင္းဟင္းမ်ား အဆင္သင္႔ျပင္ထားျပီးျပီ။ အ၀တ္အစားလဲျပီး။ ထမင္း၀ိုင္း၀င္ထိုင္လိုက္ေတာ႔….
"ေဖၾကီးကို သမီးက ေစာင္႔ေနတာ ဗိုက္ဆာေနျပီ" ဟု မပီတပီျဖင္႔သမီးငယ္ငယ္ကေျပာသည္။
"ဟုတ္လား သမီးေလး ဒါေၾကာင္႔ သမီးက သီခ်င္းေတြဆိုျပီး ေဖၾကီးကိုေစာင္႔ေနတာေပါ႔ေလ"
"ဟုတ္တယ္ သီခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးပဲ" သမီးငယ္ကခ်စ္စဖြယ္ျပန္ေျပာသည္။
"ကဲ ဆာျပီဆို ေဖၾကီးနဲ႔တူတူစားမယ္ သမီးကိုဟင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေကၽြးဖို႔ ေဖၾကီး အေကာင္းစားေတြ၀ယ္လာတာ"
ဆိုျပီး ပန္းကန္ထဲမွ ဟင္းကို သမီးပန္းကန္ေလးထဲသို႔ ထည္႔ေပးလိုက္သည္။ ဒီေန႔ ဇနီးသည္ခ်က္ထားသည္႔ ဟင္းကလည္း အစပ္အဟပ္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းကာ ဟင္းတြဲအစပ္မိသည္မို႔ သူ၀ယ္လာသည္႔ဟင္းႏွင္႔ ဆိုေတာ႔ အေတာ္စားျမိန္လွသည္။ စားေကာင္းေကာင္းႏွင္႔ ေလြးေနမိသည္။ ထို႔အတူ ဇနီးသည္ကလည္း ေမာပန္းေနသည္ထင္သည္ ထမင္းကိုျမိန္ရည္ယွက္ရည္ႏွင္႔ သူ႔ႏွင္႔မျခား ငံု႕ေလြးေနေလသည္။ ဆယ္႔ေလးငါးလုတ္ေလာက္ စားျပီး နင္သလိုျဖစ္လာသျဖင္႔ ေဘးနာက ေရဗူးထဲမွ ေရကိုေမာ႔ေသာက္ျပီး သမီးငယ္ကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔…ထမင္းပန္းကန္ကိုၾကည္႔လိုက္ ဟင္းတံုးကိုကိုင္ၾကည္႔လိုက္ျဖင္႔ ျဖစ္ေနသည္မို႔..
"သမီးေလး စားမေကာင္းဘူးလား ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ၾကည္ျဖဴ သမီးေနမေကာင္းဘူးလား"
"ေကာင္းပါတယ္ အကိုရဲ႕ သီခ်င္းဆိုျပီး ကစားေတာင္ ကစားေနတာပဲဟာကို "
ဟုတ္ေတာ႔လည္းဟုတ္သားပဲ၊ဒါဆို သမီးကဘာေၾကာင္႔ထမင္းပန္းကန္ကို စိုက္ၾကည္႔ျပီး ျငိမ္သက္ေနရသနည္း။ က်ေနာ္မသိေတာ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ..
"သမီး.. ဟင္းက စားမေကာင္းဘူးလား"
"အင္း..ေကာင္းတယ္"
"ဟင္ဒါဆိုဘာလို႔ မစားတာလဲသမီးရဲ႕ စားေလ" လို႔ေျပာေတာ႔
"ေဖၾကီးဟင္းက ေခါင္းမွမပါတာ သမီးက ေခါင္း ပါမလားလို႔ၾကည္႔တာ တစ္ေခါင္းမွလည္းမပါဘူး"
" အာ….ေခါင္းက ဘာလုပ္ဖို႔လဲသမီးရာ ပုဇြန္ထုပ္ဟင္းက ေခါင္းမထည္႔ထားဘူးေလ…ေခါင္းကမေကာင္းဘူး မစားရဘူး"
အဲ႔လိုေျပာေတာ႔…သမီးက က်ေနာ္႔ကို မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ုိင္းေလးျဖင္႔ေမာ႔ၾကည္႔ျပီး…
"ဟင္ …ဟိုအရင္ေန႔က ေဖၾကီးေျပာေတာ႔ ေခါင္းစားရင္ မင္းျဖစ္တယ္ဆို" ဆိုျပီး တစ္အံတစ္ၾသႏွင္႔ ျပန္ေမးေတာ႔မွ.
"အာ"ခနဲဆိုျပီး
သူလည္းဇနီးသည္ကို အၾကည္႔ ဇနီးသည္ကလည္း သူ႔ကို ျပန္ၾကည္႔ျပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ..ျပီးမွ သူနဲ႔ ဇနီးလည္းမျပံဳးႏိုင္ပဲ ၀ါးလံုးကြဲရယ္ေမာၾကရေလသည္။
သမီးငယ္ကေတာ႔ ရႈပ္ေထြးစြာျဖင္႔ ပုဇြန္ထုပ္အၾကီးၾကီးကိုကိုက္လွ်က္။
ေက်ာ္ညိဳေသြး
(မွတ္ခ်က္- ေခါင္းစဥ္ကို ဆရာ တာရာမင္းေ၀ဧ။္ ၀ထၳဳေခါင္းစဥ္တစ္ခုကို ၾကိဳက္မိ၍ ခပ္ဆင္ဆင္ ေပးထားမိပါသည္။ က်န္ရွိေသာအေရးအသားမ်ားမွာ ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္ပါသည္။)
“ေအာ္ မီးေလးရယ္ စားလို႔ေကာင္းပါတယ္ကြ”
သမီးငယ္က မဲ႔မဲ႔ျပီးေျပာေတာ႔ သူစိတ္ဆင္းရဲသြားသည္။ ကေလးက ဒီလိုၾကက္ေခါင္းကို ဘယ္လိုစားခ်င္မတုန္း။ သူသိပါသည္။ ဒါေပမယ္႔မတတ္ႏိုင္ ရွိစုမဲ႔စုေလးႏွင္႔ မေကာင္းေကာင္းေအာင္ ခ်က္တတ္ေသာ ဇနီးသည္ကိုလွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ မ်က္ရည္၀ိုင္းေနသည္ မို႔ သူပို၍စိတ္မေကာင္း။ သူ႔တြင္တာ၀န္ရွိပါသည္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအေနျဖင္႔ မိသားစုအတြက္ အေကာင္းဆံုးဖန္တီးေပးခ်င္မိသည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သူလံုး၀မတတ္ႏိုင္သည္မို႔ေအာင္အည္းသည္းခံက ရွိသမွ်ေငြအင္အားေလးႏွင္႔ အေကာင္းဆံုးဖန္တီးေပးေသာ ၾကင္နာသူ ဇနီးသည္ကိုလည္းကိုယ္ခ်င္းစာသနားမိသည္။ မ်က္ရည္၀ိုင္းေနသည္႔ၾကားမွ သမီးငယ္ကိုတစ္လွည္႔၊ သူ႔ကိုတစ္လွည္႔ ၾကည္႔ရင္း မ်က္ႏွာလႊဲသြားေသာ ဇနီးသည္မ်က္၀န္းတြင္ သူ႔ကိုျပစ္တင္လိုသည္႔ အၾကည္႔မပါ။ သူ႔အခက္အခဲႏွင္႔ သမီးငယ္ဧ။္ အခက္အခဲ လြန္ဆြဲေနေသာအျဖစ္ကို သူမၾကည္႔ရက္ႏိုင္သျဖင္႔ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ျခင္းကို သူေကာင္းေကာင္းသိပါဧ။္။
ငယ္ငယ္ကတည္းက သမီးငယ္ကို ပံုတိုပတ္စမ်ားျဖင္႔ ေခ်ာ႔ေမာ႔လာခဲ႔သည္မို႔ အခုလည္း ဒီလိုပဲၾကံရသည္။ ထမင္းပန္းကန္ကို ကိုင္ရင္း သူ႔ကိုေငးေမာၾကည္႔ကာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသမွ်ကို မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ုိင္းေလးျဖင္႔ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေငးၾကည္႔ေနေသာ သမီးငယ္သည္ ခ်စ္စရာေကာင္းေပစြ။
“ဟင္…ေခါင္းစားရင္ တစ္ကယ္ ဘုရင္ၾကီးျဖစ္တာလား”
“ဒါေပါ႔ကြ”
“ဒါေပမယ္႔ သမီးက ဘုရင္ၾကီးဘယ္လိုျဖစ္မွာလဲ”
“အာာ….”
သူစဥ္းစားရက်ပ္သြားသည္။ ေနာက္မွ ..
“ေအာ္ မီးမီးကလည္း ဘုရင္ၾကီးမျဖစ္ရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံမွာ အၾကီးဆံုးပညာရွိၾကီးျဖစ္မွာေပါ႔။ ဒါမွမဟုတ္လည္း သူေဌးၾကီးျဖစ္မွာေပါ႔”
“ဟင္… ဟုတ္လား ဒါဆို မီးလည္း ေခါင္းပဲစားေတာ႔မယ္”
“ေအးဟုတ္တယ္ စားစားမီးေလး”
သူနယ္ေပးထားေသာ ဟင္းအႏွစ္မ်ားႏွင္႔ ၾကက္ေခါင္းကို ကိုက္ဖဲ႔ကာ အားရပါးရျဖင္႔ စားေနေသာ မီးငယ္ေလးကို ၾကည္႔ကာ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိသည္။ ရင္ထဲကအလံုးက မက်ခ်င္က်ခ်င္ႏွင္႔ က်သြားသည္။ ခုမွ လည္ပင္းတြင္ တစ္ခုခုနင္ေနသလိုခံစားရသည္။ ဇနီးသည္ကိုလွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ ၀ိုင္းေနသည္႔မ်က္ရည္ၾကာမွ လွမ္းျပံဳးျပသည္။ မဂၤလာဦးမွသည္ အခုထိတြင္ ခုေတြ႔ဖူးေသာ ဇနီးသည္ဧ။္အျပံဳးသည္ကား အခ်ိဳဆံုးျဖစ္သည္ဟု ထင္မိသည္။
*******************************************************
ဒီေန႔ေတာ႔ သူေငြရႊင္ေနသည္။ ရလာသည္႔ပိုက္ဆံေတြကိုၾကည္႔ရင္းသူ ဟိုဟာလုပ္မည္။ ဒီဟာလုပ္မည္စဥ္းစားမိသည္။ လက္ထဲမွာရလာသည္႔ ပိုက္ဆံ က ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္။ သူ႕စာေရးဖို႔ အၾကမ္းစာရြက္မ်ားကို ၀ယ္ရမည္ဟု ပထမဆံုးသူေတြးမိသည္။ ဒီဟာက မရွိမျဖစ္။ သူ႕အတြက္ ကုန္ၾကမ္းပင္။ စားေရးသူတစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ ဒါက ေပါေပါမ်ားမ်ားရွိမွျဖစ္မယ္။ ပိုက္ဆံမရွိရင္ေန အၾကမ္းစာရြက္ကေတာ႔ မ်ားမ်ားစားစားရွိမွျဖစ္မည္။ ေနာက္..သူဘာ၀ယ္ရပါ႔မလဲ။ ဘာေတြလိုအပ္သလဲ ေတြးရင္းမွပင္ ဗိုက္ထဲမွ တစ္ၾကဳတ္ၾကဳတ္မည္လွ်က္ ဗိုက္ဆာလာသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ဟိုဘက္လမ္းတြင္ေတာ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေကာင္းေကာင္း တစ္ဆိုင္ရွိသည္။ ထိုဆိုင္သို႔၀င္ျပီး ေကာ္ဖီႏွင္႔ ေပါက္စီႏွစ္လံုးမွာျပီး ေကာ္ဖီကို ဗိုက္ဆာဆာႏွင္႔ တစ္ငံုအရင္ေသာက္ျပီး ေပါက္စီကို တစ္ကိုက္ကိုက္ျပီး ေနာက္တစ္ကိုက္ကိုက္ခါနီးမွ အိမ္က သမီးငယ္ကို သတိရမိသည္။ ဒီရက္ပိုင္း သမီးငယ္ကို ဟင္းေကာင္းေကာင္း မေကၽြးရတာၾကာျပီ။ ဟိုဘက္ရက္ေတြတုန္းက အသားသိပ္မပါသည္႔ ဟင္းေတြႏွင္႔ မို႔ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း သမီးကိုေခ်ာ႔ေမာ႔ကာ ေကၽြးရသည္ ႏွင္႔ ဇနီးသည္ မ်က္ရည္၀ဲရသည္႔ ေန႔ရက္ေတြမ်ားခဲ႔သည္။ အခုမွ သူ႔စာမူကို စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္၍ အယ္ဒီတာက ၾကိဳတင္ေငြထုတ္ေပးခဲ႔သည္မို႔ သူ႕အိတ္ကပ္ ျပန္လည္ေဖာင္းလာရသည္။ ညပိုင္းညဥ္႔နက္ခ်ိန္ေတြထိ သူၾကိဳးစားပမ္းစား ေတြးေတာကာ ေရးခၽြတ္ခဲ႔တာေလးေတြ အလကာမျဖစ္ေတာ႔ေပ။ ဒီလိုဆိုေတာ႔ ျပန္သြားရင္ သမီးငယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ သူဖန္တီးေပးရေပမည္။ စားလက္စကိုအျမန္စားျပီး ေကာ္ဖီေႏြးေႏြးကို ေမာ႔ေသာက္လိုက္သည္။ ပိုက္ဆံရွင္းျပီးဆိုင္အျပင္ဘက္ထြက္ေတာ႔။ ညေနက တိမ္ေတာက္ေနသည္မို႔ ညေနခင္းက ပုဇြန္ဆီေရာင္သမ္းေနသည္။ လိုင္းကားေပၚသူတက္ျပီးသည္ႏွင္႔ သိပ္မၾကာခင္ ေမာင္းေတာ႔သည္။
========================================================================
အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ေမွာင္ေနျပီ။ ခုႏွစ္နာရီခြဲေလာက္ပင္ရွိေပေတာ႔မည္။ အိမ္ျခံ၀တြင္ ဇနီးသည္က သူ႔ကိုေစာင္႔ၾကိဳေနသည္ မို႔ သူအေမာေျပရသည္။
"သမီးေရာ" ဟုသူေမးေတာ႔
"ရွိတယ္…ကို၊ အိမ္ထဲမွာ ကစားေနတယ္"
ဟု ဇနီးသံကေျပာသည္။ မေရွးမေႏွာင္း၊ တီဗီြေၾကာ္ျငာသီခ်င္းမ်ား မပီတပီဆိုက ေဆာ႔ကစားေနေသာ သမီးငယ္၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ သူျပံဳးျပီး။ ဇနီးသည္အား သူ၀ယ္လာတာေတြကို ေပးထားလိုက္ျပီး။ ထမင္းစားဖို႔ရန္ သူေျပာျပီး။ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးျပီးအိမ္ေပၚတက္လာေတာ႔ ဇနီးသည္က ထမင္းဟင္းမ်ား အဆင္သင္႔ျပင္ထားျပီးျပီ။ အ၀တ္အစားလဲျပီး။ ထမင္း၀ိုင္း၀င္ထိုင္လိုက္ေတာ႔….
"ေဖၾကီးကို သမီးက ေစာင္႔ေနတာ ဗိုက္ဆာေနျပီ" ဟု မပီတပီျဖင္႔သမီးငယ္ငယ္ကေျပာသည္။
"ဟုတ္လား သမီးေလး ဒါေၾကာင္႔ သမီးက သီခ်င္းေတြဆိုျပီး ေဖၾကီးကိုေစာင္႔ေနတာေပါ႔ေလ"
"ဟုတ္တယ္ သီခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးပဲ" သမီးငယ္ကခ်စ္စဖြယ္ျပန္ေျပာသည္။
"ကဲ ဆာျပီဆို ေဖၾကီးနဲ႔တူတူစားမယ္ သမီးကိုဟင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေကၽြးဖို႔ ေဖၾကီး အေကာင္းစားေတြ၀ယ္လာတာ"
ဆိုျပီး ပန္းကန္ထဲမွ ဟင္းကို သမီးပန္းကန္ေလးထဲသို႔ ထည္႔ေပးလိုက္သည္။ ဒီေန႔ ဇနီးသည္ခ်က္ထားသည္႔ ဟင္းကလည္း အစပ္အဟပ္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းကာ ဟင္းတြဲအစပ္မိသည္မို႔ သူ၀ယ္လာသည္႔ဟင္းႏွင္႔ ဆိုေတာ႔ အေတာ္စားျမိန္လွသည္။ စားေကာင္းေကာင္းႏွင္႔ ေလြးေနမိသည္။ ထို႔အတူ ဇနီးသည္ကလည္း ေမာပန္းေနသည္ထင္သည္ ထမင္းကိုျမိန္ရည္ယွက္ရည္ႏွင္႔ သူ႔ႏွင္႔မျခား ငံု႕ေလြးေနေလသည္။ ဆယ္႔ေလးငါးလုတ္ေလာက္ စားျပီး နင္သလိုျဖစ္လာသျဖင္႔ ေဘးနာက ေရဗူးထဲမွ ေရကိုေမာ႔ေသာက္ျပီး သမီးငယ္ကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔…ထမင္းပန္းကန္ကိုၾကည္႔လိုက္ ဟင္းတံုးကိုကိုင္ၾကည္႔လိုက္ျဖင္႔ ျဖစ္ေနသည္မို႔..
"သမီးေလး စားမေကာင္းဘူးလား ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ၾကည္ျဖဴ သမီးေနမေကာင္းဘူးလား"
"ေကာင္းပါတယ္ အကိုရဲ႕ သီခ်င္းဆိုျပီး ကစားေတာင္ ကစားေနတာပဲဟာကို "
ဟုတ္ေတာ႔လည္းဟုတ္သားပဲ၊ဒါဆို သမီးကဘာေၾကာင္႔ထမင္းပန္းကန္ကို စိုက္ၾကည္႔ျပီး ျငိမ္သက္ေနရသနည္း။ က်ေနာ္မသိေတာ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ..
"သမီး.. ဟင္းက စားမေကာင္းဘူးလား"
"အင္း..ေကာင္းတယ္"
"ဟင္ဒါဆိုဘာလို႔ မစားတာလဲသမီးရဲ႕ စားေလ" လို႔ေျပာေတာ႔
"ေဖၾကီးဟင္းက ေခါင္းမွမပါတာ သမီးက ေခါင္း ပါမလားလို႔ၾကည္႔တာ တစ္ေခါင္းမွလည္းမပါဘူး"
" အာ….ေခါင္းက ဘာလုပ္ဖို႔လဲသမီးရာ ပုဇြန္ထုပ္ဟင္းက ေခါင္းမထည္႔ထားဘူးေလ…ေခါင္းကမေကာင္းဘူး မစားရဘူး"
အဲ႔လိုေျပာေတာ႔…သမီးက က်ေနာ္႔ကို မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ုိင္းေလးျဖင္႔ေမာ႔ၾကည္႔ျပီး…
"ဟင္ …ဟိုအရင္ေန႔က ေဖၾကီးေျပာေတာ႔ ေခါင္းစားရင္ မင္းျဖစ္တယ္ဆို" ဆိုျပီး တစ္အံတစ္ၾသႏွင္႔ ျပန္ေမးေတာ႔မွ.
"အာ"ခနဲဆိုျပီး
သူလည္းဇနီးသည္ကို အၾကည္႔ ဇနီးသည္ကလည္း သူ႔ကို ျပန္ၾကည္႔ျပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ..ျပီးမွ သူနဲ႔ ဇနီးလည္းမျပံဳးႏိုင္ပဲ ၀ါးလံုးကြဲရယ္ေမာၾကရေလသည္။
သမီးငယ္ကေတာ႔ ရႈပ္ေထြးစြာျဖင္႔ ပုဇြန္ထုပ္အၾကီးၾကီးကိုကိုက္လွ်က္။
ေက်ာ္ညိဳေသြး
(မွတ္ခ်က္- ေခါင္းစဥ္ကို ဆရာ တာရာမင္းေ၀ဧ။္ ၀ထၳဳေခါင္းစဥ္တစ္ခုကို ၾကိဳက္မိ၍ ခပ္ဆင္ဆင္ ေပးထားမိပါသည္။ က်န္ရွိေသာအေရးအသားမ်ားမွာ ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္ပါသည္။)
Comments
ဇာတ္လမ္းက သိမ္မကြဲေပမယ့္
ဆြဲေဆာင္မွူရွိတယ္....