ညီမေလးသို႔…
ေဟာဒီ႔ျပကၡဒိန္ေတြၾကားထဲမွာပဲ
ကိုယ္တို႔ေတြ ကိုယ္႔ပန္းကို ကိုယ္တိုင္ ေမႊးရနံ႕ထည္႔ဖို႔
တစ္ခါတစ္ေလ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနမိၾကတယ္…။
ရင္ဘတ္ခ်င္း…
အေ၀းဆီကပဲ တယ္လီပသီနဲ႔ဆက္သြယ္
ခက္တယ္ကြယ္…
ဓါတ္တိုင္ နန္းၾကိဳးေတြေပၚနားေနၾကတဲ႔
ငွက္ကေလးေတြက ျပက္ရယ္ျပဳၾကမယ္။
လြတ္လပ္ဖို႔ အသိုက္အျမံဳေတြထဲက ထြက္လာမွ
ကိုယ္တို႔ရဲ႕ အေတာင္ပံေတြက
အေရာင္ေတြနဲ႔ စိုစြတ္ခဲ႔ရ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး သီခ်င္းေတြေတာင္ ဆြံ႕အခဲ႔ေပါ႔…။
နာရီလက္တံေတြေပၚခိုစီးရင္း…
ကိုယ္႔ကင္းဗတ္စ္ ကို ကိုယ္တိုင္မထိေတြ႕ႏိုင္တာ…ၾကာ။
ကိုယ္႔ ကဗ်ာကို ကိုယ္ မရွာႏိုင္တာ…ၾကာ။
ကိုယ္႔သီခ်င္းကို ကိုယ္ မညည္းႏိုင္တာ…ၾကာ။
ကိုယ္႔အသီး ကိုယ္ မခူးဆြတ္ႏိုင္တာ…ၾကာ။
ကိုယ္႔ၾကီးျပင္းမႈ႕ကို ကိုယ္႔ဘာသာ ေမ႔ေလ်ာ႔လို႔
ကိုယ္႔မွန္ကို ကိုယ္ျပန္ၾကည္႔ေတာ႔မွ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပန္မသိေတာ႔တဲ႔ ဘ၀
ခပ္မဲ႔မဲ႔ ျပံဳးစရာ ဟာသ တစ္ခုပါ ညီမေလး။
ညီမေလးေရ…
အခုတေလာ…သစ္ပင္ေတြ စိမ္းလန္းေနတာကို
ေငးၾကည္႔ေနခဲ႔ဖူးလား။
ေကာင္းကင္ေပၚမွာ တိမ္ေတြ ျပန္႕က်ဲ ၊ ငွက္ေတြ ပ်ံသန္းသြားတာမ်ိဳး
ေမာ႔ၾကည္႔ေနခဲ႔မိလား။
အျပင္ဘက္မွာ မိုးေတြရြာ ၊ လွ်ပ္စီးေတြလက္၊ မိုးေတြျခိမ္း
တံစက္ျမိတ္ေတြမွာ ဖြာခနဲ ေရစက္ေတြ
ၾကည္႔ေနမိခဲ႔လို႔လား။
ထြက္မေျပးတဲ႔အိမ္ကိုေရာက္ဖို႔
ကိုယ္႔စက္ဘီးကို အားကုန္နင္းေနမိတယ္။
အခ်ိန္ရရဲ႕နဲ႔ ကိုယ္႔ေနလည္စာေတြ က်ားလုိက္သလို
သံုးေဆာင္ေနမိတယ္။
စိတ္ေတြကို မလိုအပ္ပဲ အလ်င္ေတြထည္႔
ျမင္ေနရဲ႕နဲ႔ မသြားႏုိင္တဲ႔ ျမက္ခင္းေတြနဲ႔
ရမၼက္သီခ်င္းေတြပဲ ဆိုညည္း
သံဖိနပ္ေတြ ကိုယ္စီ စီးလို႔
တံလွ်ပ္ေတြ အနီး ေရာက္ဖို႔ ကိုယ္တို႔ေတြ ေျပးေနၾကရတာပဲ။
ဒီလို….နဲ႔
ကိုယ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြကေတာ႔ သန္မာလာၾကတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ အက်ိတ္ေတြက
ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ကို တျဖည္းျဖည္း ရန္ရွာလာတယ္
ဆုေတာင္းၾကစို႔ ညီမေလး..
လူလားေျမာက္ျခင္းနဲ႔အတူ
ကိုယ္တို႔ဆီက ေျပးထြက္သြားတဲ႔ အျဖဴေရာင္ငွက္ကေလး
ေ၀းေ၀းက ျပန္လာပါကြယ္လို႔ေလ။ ။
ေက်ာ္ညိဳေသြး
Comments
Btw : အသစ္တင္ထားတယ္။
ခင္မင္တဲ့
ညီညီေထြး