အေဖ ရက္စက္တယ္...

.
အေဖ႔ရဲ႕အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမတစ္သိုက္ ေနခဲ႔ရသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔တစ္သက္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ပင္ေက်ာ္ခဲ႔ေလျပီ။ အေဖ႔အိမ္တြင္ အေဖ႔ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္မ်ား နွင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမမ်ားသည္ အေဖ႔ကို ခ်စ္၊ ေၾကာက္ရိုေသစြာျဖင္႔ သိုသိုသိပ္သိပ္ေနခဲ႔ သည္မွာ အေဖ႔ကို ခ်စ္၍လည္းေကာင္း၊ ေၾကာက္၍လည္းေကာင္း၊ အေဖ႔အလိုအရ လိုက္နာသမႈ ျပဳလုပ္ထားရေသာ္လည္း ဤသည္မွာ အေကာင္းထက္အဆိုးကိုသာ ရည္ရြယ္သလိုျဖစ္ေနရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမမ်ား ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္သည္ပင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ျဖစ္ေနသည္႔တိုင္ အေဖသည္ အလြန္ပင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းရာက်သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေက်ာင္းမွအျပန္ ဆိိုက္ဘာကေဖးတစ္ခု တြင္ အေ၀းေရာက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင္႔ ေတြ႔ခ်င္၍အင္တာနက္၀င္သံုးေနေၾကာင္းအေဖ သိသည္႔အခါ အေဖက မင္းတို႔ ပိုက္ဆံနဲ႔အခ်ိန္ေတြသိပ္ျဖဳန္းတာပဲ ဘာမွလည္းဟုတ္တာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ဟု ေအာ္ေငါက္ဖူးပါသည္။ အိမ္တြင္ အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ ဟစ္ေဟာ႔ပ္ေတးသီခ်င္းမ်ား ဖြင္၍နားေထာင္ရာတြင္လည္း အေဖ႔ရဲ႕လက္ညိွဳးသည္ Stop ခလုတ္ေပၚ သို႔အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရာက္ခဲ႔ဖူးပါသည္။ လူငယ္ဆိုသည္မွာ လြတ္လပ္မႈ႕ကိုျမတ္နိုးျပီး ျမင္ျမင္ရာကို စူးစမ္းခ်င္စိတ္ႏွင္႔ ဒြန္တြဲေနသူမ်ားလည္းျဖစ္ပါသည္။ အသစ္အဆန္းကိုလည္း ျမည္းစမ္းၾကည္႔ခ်င္ၾကပါသည္။ အေဖ႔ရဲ႕ဆံုးမသြန္သင္မႈ႕မ်ားေၾကာင္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္နွမမ်ားသည္ ရင္က်က္တန္သင္႔သေလာက္ ရင္႔က်က္ျပီး အဆိုးအေကာင္း အက်ိဳးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ နိုင္သည္႔စြမ္းအားမ်ားလည္း ရွိေနခဲ႔ပါျပီ။ အေဖတို႔ေခတ္က နားေထာင္ေသာ တြံေတးသိန္းတန္ သီခ်င္းမ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမမ်ား အသံေနအသံထားမွန္မွန္ျဖင္႔ ဆိုညည္းနိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကိဳက္သည္မွာ Hip Hop ႏွင္႔ R&B ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအတူ အင္တာနက္အသံုးျပဳျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမမ်ားသည္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး၀က္ဘ္ဆိုက္မ်ားကိုလည္း ၾကည္႔ပါသည္။ ထို႔အတူ ကၽြန္ေတာ္႔တို႔ဧ။္ခပ္ဆိုးဆိုး အစ္ကို ကိုမိုးသည္ ေပါက္ကရေလးဆယ္ မ်ားကို အင္တာနက္စာမ်က္နွာေပၚကို တင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အႏုပညာ၀ါသနာပါသျဖင္႔ ကဗ်ာေလး စာေလးမ်ားကို ေရးျပီးတင္ပါသည္။ အစ္ကိုေလး ကိုမ်ိဳးျမင္႔ သည္လည္း ေပ်ာ္စရာဟာသေလးမ်ားကို ေရးပါသည္။ ညီမေလးမွာလည္း အလုပ္တစ္ဖက္ ေက်ာင္းတစ္ဖက္ျဖင္႔ ပညာကိုၾကိဳးစားသင္ယူရင္း သူဧ။္ အလုပ္ႏွင္႔ ေက်ာင္းမွ အေတြ႔အၾကံဳေလးမ်ားကို ေရးျပီးဘေလာ႔ေပၚသို႔တင္ပါသည္။ ဘေလာဂ္စေပါ႔ေခၚ web log server ျဖစ္သည္႔ blogger.com ဧ။္ေကာင္းမႈ႔ျဖင္႔ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေလးမ်ားလုပ္ၾကပါသည္။ ဘေလာဂ္ေလးမ်ားေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဧ။္ယံုၾကည္ခ်က္မ်ား ခံစားမႈ႕မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေရးသားေဖၚျပၾကပါသည္။ အထူးသျဖင္႔ ျမန္မာဘေလာ႔ဂါမ်ားသည္။ လူငယ္အခ်င္းခ်င္းရိုင္းပင္းကူ့ညီကာ တတ္ေျမာက္သိရွိမႈ႕မွန္သမွ်ကို တစ္ဦးကိုတစ္ဦး တြဲလွ်က္ ဘ၀လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ နည္းပညာ တတ္ကၽြမ္းသူမ်ားက သူတို႔ဧ။္နည္းပညာမ်ားကို ညီငယ္ညီမငယ္၊ အစ္ကိုအစ္မ၊ ဦးၾကီး၊ ေဒၚၾကီးမ်ားကို ျပန္လည္ေ၀မွ်ကာ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာစြာျဖင္႔ ျပားေနေသာကမၻာၾကီးေပၚတြင္ ေပ်ာ္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူငယ္မ်ားသည္လည္းပဲ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ လူစြမ္းအားအရင္းအျမစ္မ်ားကို ပိုမိုေတာက္ပေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခ်င္သည္႔ဆႏၵမ်ားမွာ အမ်ားအျပားရွိၾကပါသည္။ အေဖ႔အိမ္တြင္ အေဖ ဂုဏ္ယူရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႔တို႔ ေမာင္ႏွမ ဘေလာ႔ဂ္ဂါမ်ားသည္ စြမ္ေဆာင္ခ်င္သည္႔ဆႏၵမ်ားလည္း ကိုယ္စီရွိၾကပါသည္။ ထို႔အတူ အင္တာနက္ဆိုသည္မွာ လူငယ္တိုင္းမျဖစ္မေန ထိေတြ႔ အသံုးျပဳနိုင္ရမည္႔ အရာပင္ျဖစ္ျပီး မည္သို႔မွတားဆီးပိတ္ပင္၍မရစေကာင္းပါ။ လုပ္လည္းမလုပ္ေကာင္းပါ။ လူငယ္မ်ားအတြက္ ယေန႔ေခတ္တြင္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ပိုမိုမ်ားျပားကာ မမွီမကမ္းနွင္႔ အေမာတေကာ လိုက္တမ္းေျပးတမ္းကစားေနရသည္။ ယခုလိုေခတ္ၾကီးတြင္ အေဖ႔အေနျဖင္႔ လူငယ္မ်ားဧ။္ခံစားခ်က္မ်ားကို စာနာနားလည္ေစလိုပါသည္။ အေဖသည္လည္း လူငယ္ဘ၀မွ ၾကီးျပင္းလာသည္ျဖစ္ရာ လူငယ္ဘ၀တြင္ေတြ႔ရွိရေသာ အခက္အခဲမ်ားနွင္႔ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို အေဖ႔ အေနျဖင္႔သိျမင္နိုင္မည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ ယခုအခါ ႏိုင္ငံတစ္ကာ လူငယ္မ်ားႏွင္႔ မျဖစ္မေန ရင္ေဘာင္တန္းရမည္႔ အေျခအေနသို႔ေရာက္ရွိလာေသာအခါ အိမ္ထဲတြင္ပိတ္၍ေလွာင္ထားသလို အျဖစ္ခံေနရသည္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အလြန္ပင္အားငယ္္ရပါသည္။
သူမ်ားအိမ္မွ ကေလးမ်ား ေဆာ႔ေနသည္ကို ေပ်ာ္ေနသည္ကို လွမ္းေမွ်ာ္၍ ေက်ာင္းစာအုပ္ကိုသာ မ်က္ရည္စမ္းစမ္းနွင္႔ ဖတ္ေနရေသာ ကေလးငယ္ဧ။္ ခံစားခ်က္မ်ားလိုပင္။
ငယ္ငယ္က အေဖ႔အိမ္တြင္ အေဖ႔စကားကိုနားေထာင္ျပီး မိဘကိုကူညီသည္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဧ။္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင္႔အတူ အေဖစကားကို နားမေထာင္သည္႔ တစ္ျခားအစ္ကို အစ္မ ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားကိုလည္း ေတြ႔သည္႔အခါ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အားလံုးေခၚ၍ရိုက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အမည္မသိေသာ ခံစားခ်က္မ်ားျဖင္႔ မ်က္ရည္ေပါက္မ်ား က်ခဲ႔ရပါသည္။ အဲ႔ဒီတုန္းက အေဖသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ာင္းစာပဲက်က္ခိုင္းျပီး အိမ္တြင္ တီဗြီရွိလွ်က္နဲ႔ပင္ တီဗြီၾကည္႔သည္ကို လည္းမၾကည္႔ခိုင္းပါ။ တြတ္ပီစာအုပ္ဖတ္သည္ကိုလည္း မၾကိဳက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာသာ ပန္းခ်ီဆြဲသည္ကိုပင္ အေဖက ရိုက္ပါသည္။ ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက က်န္ေက်ာင္းကား အေၾကာင္းေျပာသည္႔အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္နွမမ်ားသည္ မ်က္ႏွာငယ္ျဖင္႔ေငးေနသည္ကို အမွတ္ရေနမိပါေတာ႔သည္။

Comments

အကိုေရ
အကိုေျပာခ်င္တာကိုနာလည္ပါတယ္
မိဘဆိုသာ အုပ္ထိန္းသူျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။
သားသမီးေတြကို လမ္းမမွားေအာင ္ထိန္းေက်ာင္းေပးရပါတယ္။
သားသမီးေတြကို ထိန္းေက်ာင္းတယ္ဆိုတာ ေထာင္တခုလိုေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး။ စူးစမ္းခ်င္တာကို စူးစမ္းေစၿပီး မွားေနရင္ နာလည္ေအာင္ရွင္းျပ။ ေနာက္တခါဒီလို မလုပ္နဲလို႔ ထိန္းေက်ာင္း ေပးသင့္ပါတယ္။ ငါေျပာသလိုလုပ္ ဆိုေတာ့ဘယ္ေကာင္းမလဲ။ လူတဦးနဲ႔တဦးစိတ္ခ်င္း မတူၾကပါဘူး။ အျမင္ေတြက ကြဲျပားေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒါေလးကို ထည့္သြင္းေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး လူငယ္ဆိုတာ အသစ္ကိုစူးစမ္းခ်င္တယ္ေလ။ အဲဒီစိတ္ကို မရိုက္ခ်ိဳးသင့္ပါဘူး။ လမ္းကိုကိုယ့္ဘာသာေဖာက္ေစၿပီး ထိန္းေက်ာင္းေစခ်င္တယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ့္သေဘာပါေနာ္။။

ဟဲဟဲ ဒါနဲ႔ အကို႔ညီမေလးလည္း ဘေလာ့ဂါပဲဆို မိတ္ဆက္ေပးပါအံုးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ခင္တတ္ပါတယ္ေနာ္ ဟီး :P :P
flowerworld said…
ကိုဂစ္တာေရ...
အကို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုနားလည္ပါတယ္
မီးေလးတို႔ဆိုရင္လဲအေဖ့အိမ္မွာေနတုန္းကဒီလိုမ်ိဳးပဲ
ထိန္းခ်ဳပ္ခံရဖူးပါတယ္...မိဘကေတာ့သားသမီးေတြကို
ခ်စ္လို႔စိုးရိမ္လို႔ေပါ့ေနာ္...ဒါေပမယ့္...သားသမီးျဖစ္တဲ႔သူမွာေတာ့
ေထာင္က်ေနသလိုစိတ္က်ဥး္က်ပ္၇တာေပါ့....
မီးေလးကအၾကီးဆိုေတာ့ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရတာေပါ့
အခုေတာ့လဲအေဖနဲ႔မေနတာၾကာေတာ့လြပ္လပ္စြာေနရေပမယ့္
ဒီလိုလြတ္လပ္မွဳ႕မ်ိဳးနဲ႔ အေဖရဲ႕ ခ်ဳပ္ခ်ဳယ္တဲ႔ အိမ္ေလးကို လဲခ်င္တယ္ကိုဂစ္တာေရ.....
မိဘနဲ႕ေ၀းေနမွဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္ မိဘရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာပဲေနခ်င္တယ္...
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္
thihanyein said…
ရင္ထဲထိ ထိလိုက္တာ အကို လူၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔အၿမင္နဲ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့အၿမင္မတူႏိုင္ဘူးဆိုတာကုိလည္း နားလည္လိုက္ပါတယ္ အကို႔ခံစားရတာကိုလည္း စာနာနားလည္ေပးပါတယ္
အကို ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ့ပါေစခင္ဗ်ာ
အစ္ကိုေရ အစ္ကိုကမိဘနဲ.ေနရေသးတယ္ ကၽြန္ေတာ္အေဖနဲ.အေမက ကြဲေနၾကတာ။
ကိုဂီတာေရ---
"အေဖ ရက္စက္တယ္..."
ကို ဖတ္ရင္း မိဘနဲ႔ သားသမီး
ေတြရဲ႔ ေခတ္ကြာဟ မွဳကို ေတြ႔လာရတယ္--
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ---မိဘနဲ႔သားသမီး
မိဘဆိုတာကေတာ႔--သားသမီးတိုင္းကို--
ေကာင္းတာပဲျမင္ခ်င္ၾကတာပါ----
ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးဟာ အေရွ႕တိုင္းမွာ မၾကာခဏ ၾကားေနရတဲ့ ျပႆနာပါပဲ။ အေကာင္းဆံုးက မိသားစုဆုိတာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ နားလည္မႈနဲ႕ သူ႕အၾကိဳက္ ကုိယ့္အၾကိဳက္ ၊ သူလုပ္ခ်င္တာ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာကို အျပန္အလွန္ အေပးအယူတည့္ဖို႕ အေရးၾကီးပါတယ္။ ေခတ္နဲ႕ မ်က္ေျခမျပတ္သင့္သလို ေဘးကေန လိုအပ္တာေလာက္ကို ထိန္းသိမ္းပဲ့ျပင္ရံုေလာက္ပဲ လုပ္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ တခါတေလ ေစတနာဟာ လူတစ္ေယာက္ကို ေ၀ဒနာတင္မက ၊ မလိုလားအပ္ေသာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေတြ ျဖစ္ေစတတ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ ကေလးအရြယ္မွာ စိတ္ပူလို႕ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ စိတ္မခ်ေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္လာရင္ လြတ္လပ္မႈအတုိင္းတာတစ္ခုကို ေပးရပါတယ္။ တခါတေလ လူငယ္ေတြကို အလြန္အကၽြံ အႏၱရာယ္ျဖစ္ကိန္း မျမင္ဘူးဆိုရင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ ဒါမွ ဘ၀ရဲ႕ ခါးသီးမႈ ၊ ေအးခ်မ္းမႈ ၊ လြတ္လပ္မႈ ၊ သတၱိရွိမႈ အရသာကို လက္ေတြ႕ခံစားဖူးမွာပါ။

တစံုတစ္ခုျဖစ္မွာစိုးရိမ္ရင္ လူငယ္ေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းျပီး စကား၀ိုင္းထဲပါ ၊ မ်က္ေျခမျပတ္ ကေလးေတြလုပ္ေနတာကို ေလ့လာရင္း အျမင္မေတာ္တာေလာက္ကိုပဲ အျပဳသေဘာနဲ႕ ဆံုးမမယ္ဆိုရင္ ေစတနာေတြကို လူငယ္အားလံဳးက ပိုမိုလက္ခံ နားလည္သေဘာေပါက္လာၾကမွာပါ :)

အေကာင္းဆံုးကို ေသခ်ာနားလည္ရွင္းျပျပီး လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းစြာ မိသားစုအားလံုး ခ်စ္ခင္ၾကပါေစရွင္ :)

မိဘႏွင့္သားသမီး ပတ္သတ္ျပီး ဒီပို႕စ္ကို ေရးဖူးပါတယ္။

http://linletkyalsin.blogspot.com/2007/12/blog-post_03.html
pandora said…
ကိုဂစ္တာေရ
ဒီပို႕စ္ေလးကို ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းဘူး။ မိဘေတြရဲ႕ ေစတနာကေတာ့ သံသယရိွစရာကိုမဟုတ္ေပမယ့္ မ်ိဳးဆက္ကြာဟမႈမွာ သူတို႕ နားမလည္ႏိုင္တာေတြ ရွိေနတာေတာ့အမွန္ပဲ။

ျမန္မာျပည္မွာ မိဘေတြက သားသမီးေတြကို ကေလးလိုပဲ အၿမဲျမင္ေနၿပီး ငါေျပာသလိုလုပ္ ဆိုတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အေဖ နားလည္ေအာင္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပၾကည့္ေပါ့ေနာ္။ အေဖက ကိုယ့္ကို လူႀကီးလို ျမင္လာေအာင္ ကိုယ္ေျပာျပမယ့္ စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလးေလးစားစား နားေထာင္ခ်င္လာေအာင္လို႕ အိမ္ကိစၥေတြ မိသားစုအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြမွာလည္း အေဖအားကိုးေလာက္မယ့္ လူႀကီးေနရာက ၀င္ကူလုပ္ကိုင္ေပးရင္း တျဖည္းျဖည္း နားလည္မႈကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။

Popular posts from this blog

ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

ညီမေလးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး