ေမ႔တတ္လို႔
လူတစ္ဦးခ်င္းစီမွာ အားနည္းခ်က္လို႔ ဆိုရမယ္႔ အခ်က္တစ္ခုစီကေတာ႔ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ လူၾကားသူၾကားထဲ နားကေလာ္တာ၊ လူၾကားသူၾကားထဲ သြားၾကားထိုးတာ ၊ ေနရာမေရွာင္ ႏွာေခါင္းႏိႈက္တာ၊ ေယာင္တတ္တာ၊ ေမ႔တတ္တာ၊ စကားေျပာရင္ မ်က္ခံုးအလြန္အမင္းတြန္႔ျပီးေျပာတာ၊ စကားကိုလိပ္ပတ္လည္ေအာင္မေျပာတတ္တာ စသည္ျဖင္႔စံုလို႔ေပါ႔။
ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေယာင္တတ္တာအရမ္းပဲ။ ခါးတို႔လိုက္တာနဲ႔ ေယာင္ေတာ႔တာပဲ၊ သူေယာင္တာက ဆဲျပီးေတာ႔ေယာင္တာဆိုေတာ႔ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔စကားမ်ားလို႔ ကိုယ္ကမႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ အဲ႔ဒိေကာင္မေလးနာမည္ကိုေခၚျပီး ေမ႔တတ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ခါးကို တို႔လိုက္တာနဲ႔ "ေဖ......" ဆိုျပီး ေယာင္ျပီး ဆဲပါေလေရာ...။ေကာင္မေလးေတြမွာ စိတ္ပဲဆိုးရမလို၊ ရယ္ပဲရယ္ရမလို။
အဲ႔ဒိတုန္းကေတာ႔ ကိုယ္အႏိုင္ယူခ်င္တာေလး တစ္ခုအတြက္ သူမ်ားအားနည္းခ်က္ကို အသံုးခ်မိတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေယာင္သြားတဲ႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရခက္လိမ္႔မလဲ မေတြးခဲ႔မိဘူး။ အခုေတာ႔ အဲ႔ဒိသူငယ္ခ်င္းလည္း ေယာင္တဲ႔အက်င္႔ေပ်ာက္သေလာက္ ျဖစ္သြားပါျပီ။ တစ္ခါတစ္ေလ ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းကို သတိတရနဲ႔ သူ႔ခါးကို သြားတို႔မိရင္ "အု ...အု" ဆိုျပီးျဖစ္တတ္တယ္။ မေယာင္မိေအာင္ သူ႔ကိုယ္သူ ထိန္းထားရမွာ အေတာ္ခက္မယ္ထင္ပါတယ္ေလ။
အဲ႔ဒိလိုပဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္းအားနည္းခ်က္ရွိမွန္း အစက မသိခဲ႔ဘူး။ ေနာက္ေတာ႔မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပၚလာတာ။ အလုပ္ကျပန္လာျပီဆို ထမင္းခ်ိဳင္႔ရယ္၊ လက္ဆြဲ TRI အိတ္ရယ္ဆြဲလို႔ လမ္းထိပ္က ဆိုင္မွာ စားစရာ၊ ကြမ္းယာ၊ ေကာ္ဖီ စသည္ျဖင္႔ ၀င္၀ယ္တတ္တယ္။ ဆိုင္ထဲေရာက္ရင္ ထမင္းခ်ိဳင္ေလးေဘးမွာခ် ကိုယ္ယူမယ္႔ အမယ္ေတြကို လိုက္ယူ၊ ကြမ္းယာ ယာတာကိုေစာင္႔ယူျပီးရင္ ပိုက္ဆံရွင္းျပီး ထြက္ခဲ႔ေရာ။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ အေမက "ထမင္းခ်ိဳင္႔ဘယ္မွာလဲ" ဆိုမွ "ဟာ" ဆိုျပီး ေစ်းဆိုင္ကိုျပန္ေျပးရတယ္။
တစ္ခါကလည္း အလုပ္ကျပန္လာတာ ထမင္းခ်ိဳင္႔ေမ႔က်န္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က် ထမင္းခ်ိဳင္႔ထည္႔မယ္လည္းလုပ္ေရာ အေမက ခ်ိဳင္႔ေပ်ာက္လို႔ေျပာမွ ေစ်းဆိုင္မွာ ထမင္းခ်ိဳင္႔က်န္ခဲ႔မွန္းသိရတယ္။ အဲ႔ဒိ႔ေန႔က အျပင္စာစားလိုက္ရတယ္ေလ။ အဲ႔ဒိလိုအလုပ္မွာ က်န္ခဲ႔တာနဲ႔ ဆိုင္မွာက်န္ခဲ႔တာနဲ႔ ျဖစ္တာက သံုးေလးၾကိမ္လည္းမကေတာ႔ဘူး။ ဒါအျပင္ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးက်န္ခဲ႔တာ၊ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းမွာကို ေမ႔ျပီး ျပန္ထြက္လာတာ ေတြလည္း မနည္းဘူး။
အစကေတာ႔ ဒီလိုေမ႔တာကို ေပါ႔ေပါ႔ပဲထားခဲ႔မိတာ။ အခုတေလာမွာပိုပိုဆိုးလာတယ္။ အလုပ္မွာထမင္းခ်ိဳင္႔က်န္ခဲ႔တာေတြ၊ ဓါတ္ပံုသြားေရြးဖို႔ ပိုက္ဆံက်န္တာ၊ ေဘာက္ခ်ာက်န္တာ၊ မွတ္ပံုတင္ေမ႔က်န္တာ၊ memory stick ေမ႔က်န္တာ၊ အမ်ားၾကီးပဲ ေမ႔တာေတြမ်ားလာတယ္။ မေန႔ကဆို ေျမနီကုန္းမွာ ကြမ္းယာဆိုင္၀င္ေတာ႔ ဆိုင္ရွင္က အေၾကြမအမ္းႏိုင္လို႔ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ျပီးကြမ္းတရာကိုယူစားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ သူပိုက္ဆံလည္းျပန္အမ္းေရာ ထြက္ခဲ႔လိုက္ေရာ။ အေတာ္ေလးလွမ္းျပီး ဆိုင္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးေ၀းေတာ႔မွ ကြမ္းယာထုပ္ယူဖို႔ေမ႔ခဲ႔မွန္း သိရတယ္။ ကြမ္းတရာကို ေငြတစ္ရာေပးျပီး၀ယ္ခဲ႔မိတဲ႔ အျဖစ္ရယ္ပါ။
ဒီလိုေမ႔တတ္တာေတြေၾကာင္႔ ေႏွာင္႔ေႏွး တာေတြလည္း ရွိခဲ႔သလို လက္လြတ္ခဲ႔တာေတြ၊ ကိုယ္အေလးထားရသူေတြက ကိုယ္႔ကို အထင္လြဲခံခဲ႔ရတာေတြလည္း ခံစားခဲ႔ရဖူးတယ္။ ေမ႔တတ္လို႔အေတာ္ေလးခံစားရေအာင္ ေၾကကြဲဖုိ႔ေကာင္းေအာင္ ျဖစ္ရတာေတြလည္း ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ ဒီလိုေမ႔တတ္တာလည္း ေရာဂါတစ္ခုလိုပါပဲ။ ဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္လုိ႕ေမ႔တတ္တာကစြဲကပ္လာတယ္မသိဘူး။ အိပ္ေရးပ်က္တာေတြေၾကာင္႔လား။ အင္တာနက္သံုးခ်ိန္မ်ားေနလို႔လား။ စိတ္ဖိစီးမႈ႕ေတြမ်ားလို႔လား။ ဘာေၾကာင္႔မွန္းလည္းေတြးမရေသးပါဘူး။ အသီးအႏွံမ်ားမ်ားစား၊ အိပ္ေရး၀၀အိပ္၊ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ျပီး၊ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္မွပါပဲေလ။
ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေယာင္တတ္တာအရမ္းပဲ။ ခါးတို႔လိုက္တာနဲ႔ ေယာင္ေတာ႔တာပဲ၊ သူေယာင္တာက ဆဲျပီးေတာ႔ေယာင္တာဆိုေတာ႔ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔စကားမ်ားလို႔ ကိုယ္ကမႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ အဲ႔ဒိေကာင္မေလးနာမည္ကိုေခၚျပီး ေမ႔တတ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ခါးကို တို႔လိုက္တာနဲ႔ "ေဖ......" ဆိုျပီး ေယာင္ျပီး ဆဲပါေလေရာ...။ေကာင္မေလးေတြမွာ စိတ္ပဲဆိုးရမလို၊ ရယ္ပဲရယ္ရမလို။
အဲ႔ဒိတုန္းကေတာ႔ ကိုယ္အႏိုင္ယူခ်င္တာေလး တစ္ခုအတြက္ သူမ်ားအားနည္းခ်က္ကို အသံုးခ်မိတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေယာင္သြားတဲ႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရခက္လိမ္႔မလဲ မေတြးခဲ႔မိဘူး။ အခုေတာ႔ အဲ႔ဒိသူငယ္ခ်င္းလည္း ေယာင္တဲ႔အက်င္႔ေပ်ာက္သေလာက္ ျဖစ္သြားပါျပီ။ တစ္ခါတစ္ေလ ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းကို သတိတရနဲ႔ သူ႔ခါးကို သြားတို႔မိရင္ "အု ...အု" ဆိုျပီးျဖစ္တတ္တယ္။ မေယာင္မိေအာင္ သူ႔ကိုယ္သူ ထိန္းထားရမွာ အေတာ္ခက္မယ္ထင္ပါတယ္ေလ။
အဲ႔ဒိလိုပဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္းအားနည္းခ်က္ရွိမွန္း အစက မသိခဲ႔ဘူး။ ေနာက္ေတာ႔မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပၚလာတာ။ အလုပ္ကျပန္လာျပီဆို ထမင္းခ်ိဳင္႔ရယ္၊ လက္ဆြဲ TRI အိတ္ရယ္ဆြဲလို႔ လမ္းထိပ္က ဆိုင္မွာ စားစရာ၊ ကြမ္းယာ၊ ေကာ္ဖီ စသည္ျဖင္႔ ၀င္၀ယ္တတ္တယ္။ ဆိုင္ထဲေရာက္ရင္ ထမင္းခ်ိဳင္ေလးေဘးမွာခ် ကိုယ္ယူမယ္႔ အမယ္ေတြကို လိုက္ယူ၊ ကြမ္းယာ ယာတာကိုေစာင္႔ယူျပီးရင္ ပိုက္ဆံရွင္းျပီး ထြက္ခဲ႔ေရာ။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ အေမက "ထမင္းခ်ိဳင္႔ဘယ္မွာလဲ" ဆိုမွ "ဟာ" ဆိုျပီး ေစ်းဆိုင္ကိုျပန္ေျပးရတယ္။
တစ္ခါကလည္း အလုပ္ကျပန္လာတာ ထမင္းခ်ိဳင္႔ေမ႔က်န္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က် ထမင္းခ်ိဳင္႔ထည္႔မယ္လည္းလုပ္ေရာ အေမက ခ်ိဳင္႔ေပ်ာက္လို႔ေျပာမွ ေစ်းဆိုင္မွာ ထမင္းခ်ိဳင္႔က်န္ခဲ႔မွန္းသိရတယ္။ အဲ႔ဒိ႔ေန႔က အျပင္စာစားလိုက္ရတယ္ေလ။ အဲ႔ဒိလိုအလုပ္မွာ က်န္ခဲ႔တာနဲ႔ ဆိုင္မွာက်န္ခဲ႔တာနဲ႔ ျဖစ္တာက သံုးေလးၾကိမ္လည္းမကေတာ႔ဘူး။ ဒါအျပင္ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးက်န္ခဲ႔တာ၊ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းမွာကို ေမ႔ျပီး ျပန္ထြက္လာတာ ေတြလည္း မနည္းဘူး။
အစကေတာ႔ ဒီလိုေမ႔တာကို ေပါ႔ေပါ႔ပဲထားခဲ႔မိတာ။ အခုတေလာမွာပိုပိုဆိုးလာတယ္။ အလုပ္မွာထမင္းခ်ိဳင္႔က်န္ခဲ႔တာေတြ၊ ဓါတ္ပံုသြားေရြးဖို႔ ပိုက္ဆံက်န္တာ၊ ေဘာက္ခ်ာက်န္တာ၊ မွတ္ပံုတင္ေမ႔က်န္တာ၊ memory stick ေမ႔က်န္တာ၊ အမ်ားၾကီးပဲ ေမ႔တာေတြမ်ားလာတယ္။ မေန႔ကဆို ေျမနီကုန္းမွာ ကြမ္းယာဆိုင္၀င္ေတာ႔ ဆိုင္ရွင္က အေၾကြမအမ္းႏိုင္လို႔ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ျပီးကြမ္းတရာကိုယူစားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ သူပိုက္ဆံလည္းျပန္အမ္းေရာ ထြက္ခဲ႔လိုက္ေရာ။ အေတာ္ေလးလွမ္းျပီး ဆိုင္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးေ၀းေတာ႔မွ ကြမ္းယာထုပ္ယူဖို႔ေမ႔ခဲ႔မွန္း သိရတယ္။ ကြမ္းတရာကို ေငြတစ္ရာေပးျပီး၀ယ္ခဲ႔မိတဲ႔ အျဖစ္ရယ္ပါ။
ဒီလိုေမ႔တတ္တာေတြေၾကာင္႔ ေႏွာင္႔ေႏွး တာေတြလည္း ရွိခဲ႔သလို လက္လြတ္ခဲ႔တာေတြ၊ ကိုယ္အေလးထားရသူေတြက ကိုယ္႔ကို အထင္လြဲခံခဲ႔ရတာေတြလည္း ခံစားခဲ႔ရဖူးတယ္။ ေမ႔တတ္လို႔အေတာ္ေလးခံစားရေအာင္ ေၾကကြဲဖုိ႔ေကာင္းေအာင္ ျဖစ္ရတာေတြလည္း ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ ဒီလိုေမ႔တတ္တာလည္း ေရာဂါတစ္ခုလိုပါပဲ။ ဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္လုိ႕ေမ႔တတ္တာကစြဲကပ္လာတယ္မသိဘူး။ အိပ္ေရးပ်က္တာေတြေၾကာင္႔လား။ အင္တာနက္သံုးခ်ိန္မ်ားေနလို႔လား။ စိတ္ဖိစီးမႈ႕ေတြမ်ားလို႔လား။ ဘာေၾကာင္႔မွန္းလည္းေတြးမရေသးပါဘူး။ အသီးအႏွံမ်ားမ်ားစား၊ အိပ္ေရး၀၀အိပ္၊ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ျပီး၊ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္မွပါပဲေလ။
Comments
ေနာက္တဲ့သူကသာ ဘာမွမသိတာ ေယာင္တတ္တဲ့သူ
အတြက္ အရမ္းပင္ပန္းတယ္လုိ႔ ေၿပာၾကတယ္ဗ်။
ေမ့တတ္တာကေတာ့ ရွပ္ၿပာ ရွပ္ၿပာနဲ႔ ဆပ္ၿပာသည္လင္
ေပ်ာက္သလုိ လုပ္ရင္ေတာ့ ေမ့မွာပဲဗ်ဒီေတာ့ ေနာက္ဆုိ
ဘာမဆုိ သတိထားၿပီးလုပ္ဗ်။ဟီဟီး ဆရာလုပ္သြားတယ္