အႏုပညာ

ဘယ္သူ႔အျမင္မွာ ဘယ္လိုမွားမွား
တုယွဥ္စရာ တစ္ကယ္ကိုရွားတယ္
အႏုပညာ လူ႔အျမင္မွာ ပါးေနတဲ႔ သိကၡာ
ထြားေနတဲ႔ အ၀ိဇၨာတရားေတြရွင္းမဲ႔
ဓါးေတြမဲ႕ စိတ္သာအရင္းထားလို႔
အစဥ္းအစားမဲ႔ အမိုက္ေတြကို
အမႈိက္ေတြလိုရွင္းမဲ႔ အရာ။

အလင္းရဲ႕ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔
မင္းရဲ႕အနာ အငုပ္ေတြကို
ရွင္းမဲ႔စာတစ္ပုဒ္။

အရင္းမဲ႔စြာ ႏွလံုးသားအေျခက
မင္းနဲ႔ငါ အျပံဳးမ်ား ေ၀ရေအာင္
အေျခမလွလည္း ေႏြဘ၀ကိုေတာင္
ေျဖခ်ေပးမယ္႔ အသံုးအႏႈန္း။

အရံႈး ၊ အမုန္းနဲ႔
လံုးလံုး နဲ႔ေနခ်ိန္ေတြ
မဲ႔ေနတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းထိပ္မွာ
အလြမ္းရိပ္တို႔ျဖိဳ
ငိုေနတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္း
အခ်ိဳေတြနဲ႔ နမ္းမဲ႔ ကဗ်ာ။ ။


ေက်ာ္ညိဳေသြး

Comments

tartar said…
ငိုေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္း
အခ်ိဳေတြနဲ႔နမ္းရင္
ကဗ်ာကို
ပုရြက္ဆိပ္ကိုက္မွာေပါ့ ဂစ္ရဲ႕
ဟိ
Angel Win said…
အရံႈး ၊ အမုန္းနဲ႔
လံုးလံုး ေနတယ္ဆုိေတာ့ ဒုိင္လူၾကီးေခၚမွျဖစ္ေတာ့မယ္ေပါ့
အႏုပညာရဲ႕ အဆင့္ဟာ ႐ူးသြပ္သူေတြအတြက္
တန္ဘိုးျဖစ္ၿပီး အဖိုးျဖတ္မရတဲ့ တန္ခိုး ျမတ္တစ္ခုပါ ..။
အသြားလို ထက္ျမတ္ေပမယ့္ ထြက္ေပါက္ မဲ့ေနတတ္တာလည္း တစ္ခါတစ္ရံ အႏုပညာကို ႏိႈင္းျပ႐ံုနဲ႔ မသိသူေတြအတြက္ ေက်ာ္ခြလို႔ နင္းျဖတ္ခ်င္တဲ့ စံေပၚက ၿငီးေငြ႕သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္တစ္ခုလိုပဲ..
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ အလင္းျဖည့္အားလို႔
ေရာင္ျပန္တတ္တဲ့ စာစီပိုဒ္ေတြမွာ
တစ္ကယ္ေလ့လာရင္ ရင္တြင္းအလွတရားကို
ျဖစ္ထြန္းပီတိနဲ႔ ထြက္ေပါက္တစ္ခုကိုလည္း
ေပးတတ္ျပန္ေရာ ..တစ္ကိုယ္တည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္
အေတြးတစ္စမွာ ကပ္ပါလာတဲ့ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ျဖစ္ရပ္မွာ အၿပံဳးသက္သက္နဲ႔ အမုန္းဖက္ အၾကည့္ေတြၾကား ခုခ်ိန္ခါမွာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုက အဆိပ္သင့္ခဲ့တာ တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ အၿပံဳးတစ္၀က္မွာ မုန္းခ်က္မပါတဲ့ ခ်ိဳျမျခင္းေပ့ါ ..အဲၾကားမွာ အႏုပညာက စိတ္ရဲ႕နယ္နိမိတ္မွာ ကာရံတဲ့ ဒိုင္းတစ္လက္ဆိုရင္ ထိုးခြင္းသူဟာ ဒိုင္းမ်က္ႏွာစာမွာ
ငုပ္တစ္ခုလို က်န္ေနေပမယ့္ ၾကြင္းက်န္မႈရဲ႕ အခ်ိဳင့္တစ္ခုမွာ ေျဖေဆးသိပ္ေပးတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္တည္ေနမွ အႏုပညာဆိုတာ
ကာရံ အလြမ္းမွာ တစ္ခါျပန္ဆန္းမဲ့
ေအာင္ျမင္မႈ မာန္တိုင္လို႔ေတာ့ ထင္မိပါတယ္ ..။

Popular posts from this blog

ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

ညီမေလးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး