တိတ္တခိုး

ခ်စ္ၾကင္ခင္တြယ္ ၊ရင္၀ယ္လႈိင္းခတ္
ပါစပ္ဖ်ားမွ၊ တတ္အားမႏိုင္
ခ်စ္ပြင္႔ခိုင္ကို၊ ခ်ဴႏိုင္မတတ္
လႈိင္ၾကဴခတ္ပန္း၊ လန္းဆန္းသူပိုင္
ယူႏိုင္မလား၊ တအားေျခငယ္
ေမရယ္ထိတ္ထိတ္၊ တိတ္တဆိတ္ႏွင္႔
ၾကိတ္မွိတ္ေၾကကြဲ၊ ေျဖလည္းမတတ္
ေရငတ္သည္႔သား၊ အားႏြမ္းသူႏွယ္
လူရယ္မသိ၊ ခ်ိသည္ရင္သည္
ျမင္ၾကည္လန္းရ၊ သူ႕အလွအား
နားစက္ခ်ိန္တိုင္း၊ တိမ္လိႈင္းပမာ
လြန္႔လူးလာသည္၊ နာရီက်ိန္းစက္
အိပ္မက္ရံုလႊာ၊ ကမၻာငယ္ထဲ
တစ္၀ဲလည္ျဖင္႔၊ ၀င္႔ကာ၀ဲ၀ဲ
သည္းသည္းလႈပ္လႈပ္၊ ျဖဳတ္မရအား
သူ႔မွ်ားခ်က္သည္၊ ဒီရင္သည္းစိုင္
ျမဲႏိုင္စြဲစြဲ ၊ တည္း၍ေႏွာင္သည္
ဂီတညည္းသံ၊ စိတ္ပ်ံလြင္ထြက္
ၾကင္သက္တြက္တာ၊ ကဗ်ာသီထံုး
ပြင္႔ကံုးခ်ည္ရာ၊ စကားလႊာတြင္
နာက်င္သည္ဟု ၊ ခုမၾကားေစ
ေ၀သည္႔ခ်စ္ပန္း ၊ နမ္းမထိုက္လည္း
ပန္းစိုက္သမား ၊ ပန္းမ်ားသစၥာ
ခ်စ္ကဗ်ာ၌ ၊ အနာအခိုက္
စိတ္အမိုက္ကို၊ တိုက္ျဖိဳထိန္းေၾကာင္း
သိန္းေသာင္းမက၊ ေတာင္းတစိတ္လည္း
ၾကိတ္လည္းေျဖျဖ၊ ေႏြထဲေနသို႕
ေျဖဖို႕စိတ္တင္း၊ ပိတ္က်င္းေမွာင္မိုက္
ခိုက္သည္႔ရင္သည္၊ ျမင္သည္သမွ်
စိတ္ကသူ႕ထင္၊ ျပင္ဆင္မရ
တသသႏွင္႔ ၊ ညည္႔နက္အလြမ္း
ပန္းမ်ားေၾကမြ၊ လွသည္႔ၾကယ္စင္
အရင္ေၾကြႏွင္႔၊ နင္႔ေနာက္တေခၚ
အေဖာ္အျဖစ္၊ ငါေသာ္ေၾကြက
တစ္ဘ၀တြင္၊ တူယွဥ္တြဲတြဲ
အျမဲပြင္႔လင္း၊ ရင္းႏွီးျခင္းျဖင္႔
တင္႔သည္႔အေဆြ၊ေနျမဲေနမည္
မေဟသီတြက္ ၊ ခက္ခက္လွျခင္း
အလ်ဉ္းကင္းပ ၊ ရွင္းေပ်ာက္ရေစ။

ေက်ာ္ညိဳေသြး