ကိုဂစ္တာအေၾကာင္း ဘာဘာညာညာ

.
က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းအေဖက ေျပာျပတာေလးတစ္ခုကို မွတ္မိတယ္…။ အဲ႔တုန္းက အေဖက ခင္ေမာင္ထူးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အျမဲဆိုျပတတ္တယ္။ ကေလးဆုိေတာ႔ အဲ႔ဒိသီခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္႔အေဖဆိုတာပဲ ထင္တာေပါ႔ဗ်ာ။ တစ္ေန႔လည္းက်ေရာ အေဖက အနက္ေရာင္ Sharp ေရဒီယိုတစ္လံုး၀ယ္လာတယ္။ ျပီေတာ႔ ကက္ဆက္ေခြထည္႔ျပီး ခင္ေမာင္ထူးသီခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္႔ကိုဖြင္႔ျပတယ္။ အဲ႔ဒီ႔ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။

“ဟာ.. ေဖၾကီး သီခ်င္းကိုဒီေကာင္ဆိုတယ္”လို႔ေျပာပါသတဲ႕ဲဗ်ာ။
အဲ႔ဒီ႔ကတည္းက.. ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အႏုပညာပိုးက ပါခဲ႔တယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အေမေျပာတာမွတ္မိတယ္။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အိမ္အဆင္းအတက္ေလွကားေပၚထိုင္ျပီး အသံေပါင္းစံုကိုေအာ္ေနတတ္တယ္တဲ႔။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ အဲ႔ဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကိုသံစံု လို႔ေတာင္အေမက pet name ေပးခဲ႔ေသးသတဲ႔ဗ်။ အဲ႔ဒီ႔တုန္းကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က နယ္မွာဗ် ကၽြန္ေတာ္႔အသက္ ၁ ႏွစ္ကေန ၅ ႏွစ္သားအထိ အရြယ္ေတြက ေရြက်ီးမုန္႔ၾကြပ္ ထြက္တဲ႔ မႏၱေလးတိုင္းက ေပ်ာ္ဘြယ္ျမိဳ႕ေလးမွာပဲေပါ႔…..အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစု ရန္ကုန္ကိုေျပာင္းလာခဲ႔တယ္။ လိႈင္သာယာဆိုတဲ႔ ျမိဳ႕သစ္ကေလးတစ္ခုရဲ႕ ရပ္ကြက္ကေလးတစ္ခုကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။
လိႈင္သာယာမွာပဲ ပထမတန္းကိုေအာင္ခဲ႔တယ္။ က်ေနာ္႔ရဲ႕ကေလးဘ၀အခ်ိန္ေတြက သာမာန္ကေလးေတြ လို သူလိုကိုယ္လိုပါပဲ။ မွတ္မိေသးတယ္ ဗဒင္ရဲ႕ေနရာစီးရီးထြက္တဲ႔အခ်ိန္က က်ေနာ္ေလးတန္းရွိျပီ။ စည္သူလြင္ နာမည္ၾကီးတဲ႔အခ်ိန္က်ေတာ႔ က်ေနာ္က ရွစ္တန္း။ အဲ႔ဒီ႔တုန္းက အဆိုေတာ္ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။ ေဇာ္ပိုင္ ရဲ႕ဒုတိယအေခြ ျမိဳ႕အ၀င္ည ထြက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီ။
ကၽြန္ေတာ္ 10 တန္းေအာင္ျပီးခါစက အႏုပညာကိုအရမ္းရူးသြပ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ျဖစ္ခ်င္တာက အဆိုေတာ္၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ေတးေရးသူ။ ဘာညာကြိကြ။ သူမ်ားေတြမ်ား ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးရင္ ဘာၾကီးလုပ္မယ္။ညာၾကီးလုပ္မယ္ လုပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ကဗ်ာေတြေရး စာအုပ္ထဲမွာသိမ္းထား ၾကိဳက္တဲ႔ကဗ်ာေလးေတြကို မဂၢဇင္းေတြကိုေနပူက်ဲတဲမွာလိုက္ပို႔။ ဒီလိုေနရင္း နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေတြ သိမ္းတဲ႔ စာအုပ္ကေလးျပည္႔တဲ႔အခါက်ရင္ေတာ႔ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ရမယ္လို႔ တိတ္တခိုးၾကံဳး၀ါးခဲ႔ဖူးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဘယ္လိုေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ရာဘင္ျဒာနသ္တဂိုး ၀င္စားတယ္လို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုအထင္ေရာက္ ဘ၀င္ေတြလည္းေမာက္ခဲ႔ဖူးသဗ်။ အဲ႔ဒီကစခဲ႔ တဲ႔ အႏုပညာဗိုင္းရပ္စက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးနွိပ္စက္ေတာ႔တာပဲ။ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ႔ အေဖက ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေလေနတာသိေတာ႔ ဒီအတိုိင္းေတာ႔မေနနဲ႔ သင္တန္းတစ္ခုခုတက္လို႔ေျပာတယ္ ဘာသင္တန္းတက္မလဲေမးေတာ႔ အဲ႔ဒီအခ်ိန္ကလည္း ကြန္ျပဴတာေတြကလည္းေခတ္စားတာၾကာျပီဆိုေတာ႔ သူမ်ားေယာင္လို႔လုိက္ေယာင္ျပီး ကြန္ျပဴတာသင္တန္း ကိုတက္လိုက္ပါေလေရာ။ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းဆိုလို႔ နာမည္ၾကီးသင္တန္းၾကီးမ်ားမထင္လိုက္နဲ႔ဦး။ သမိုင္းလမ္းဆံုက မထင္မရွားသင္တန္းေလးတစ္ခုမွာေပါ႔။ အဲ႔သင္တန္း တက္ျပီး ျမန္မာစာလက္ကြက္သင္တဲ႔ ေန႔ကိုမွတ္မိေသးတယ္။ လက္ကြက္ေတြ ကို ဆရာမ မလင္းလင္းတင္ေငြက သင္ေပးျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေအာင္ျမင္မႈ႔အတြက္(21)ခ်က္ဆိုတဲ႔ ေလ႔က်င္႔ခန္းကိုရိုက္ခိုင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲ႔ဒါေတြမရိုက္ခ်င္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာစြဲေနတဲ႔ မွဲ႔ကေလး ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာေလးကို ရိုက္တာေပါ႔။ ဆရာမေတြကေတာင္က်ေနာ္႔ကို၀ိုင္းေနာက္ၾကေသးတယ္… အဲ႔ဒိလိုဗ်။ အဲ႔ဒီ႔သင္တန္းမွာလည္း သင္တာကၾကည္႔ဦး ဂရပ္ဖစ္ဒီဇိုင္းကို သင္တာ…။ကြန္ျပဴတာကို ဘာမွန္းမသိခင္ကတည္းက ဒီဇိုင္းကို လုပ္ခ်င္ေနတာ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ ဆက္ ဘာညာေပါ႔။ က်ေနာ္႔အေတြးမွာ ဘယ္ေနရာဘာပဲလုပ္လုပ္ ဘယ္ပဲေရာက္ေရာက္ အႏုပညာဆန္တာေလးတစ္ခုေတာ႔လုပ္လိုက္ရမွ။ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းျပီးေတာ႔ အဲ႔ဒီမွာ ကေလးေတြကိုျပန္ျပီး ဆရာၾကီး ျပန္လုပ္တယ္။ ကြန္ျပဴတာေတြထဲမွာမ်ား က်ေနာ္ အတိုအစေတြ ပြလို႔ …ရယ္ရတာေျပာရဦးမယ္။ ကြန္းျပဴတာသင္တန္းမွာ အလုပ္လုပ္တာေတာင္ သူမ်ားေတြကို ဘာေလးညာေလးသင္ေပးေနတဲ႔သူကေတာင္ အင္တာနက္ ေတြဘာညာေတြ မသံုးတတ္ဘူး။ အခုခ်က္ေနတဲ႔ ခ်က္တင္ဆိုတာ မင္းခိုက္စိုးစန္၀ထၳဳထဲမွာ ပဲေတြ႔ဖူးတာ ခ်က္ရြန္း ဆိုတာ ဘယ္လိုအခန္းၾကီးလဲေပါ႔ေနာ္…ဟားဟား ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား မရယ္ရလဲ အားနာနာနဲ႔ရယ္လိုက္ပါဗ်ာ…ေနာ္..။ ေနာက္မွ သင္တန္းျပန္တက္ ဆိုက္ဘာေတြမွာလိုက္သံုး သူမ်ားေမး ဟိုၾကည္႔ဒီၾကည္႔နဲ႔သံုးတတ္လာတာ..ေနာက္ေတာ႔ က်ဴရွင္တစ္ခုမွ အလုပ္၀င္လုပ္တယ္…..ဟဲ ဟဲ စာေရးၾကီးေပါ႔ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသူေတြၾကားမွာ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ အဲ႔တုန္းက ေတာ္ေတာ္အေရာင္မွိန္ခဲ႔တယ္။ အခုက်မွ အင္တာနက္ ကို ေပါေပါသီသီ သံုးရေတာ႔မွ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ခ်က္တင္ေတြပဲလုပ္ေနမိတယ္။ အေဖကေတာ႔ ေျပာပါတယ္ အီး ကို ေကာင္းေကာင္း ေလ႔လာဖို႔ အီးကိုေလ႔လာဖို႔ဆိုတာက မရြံတတ္မွ.. အဲ႔ေလ..ဟုတ္ပါဘူး။ မရွက္တတ္မွ မပ်င္းမွ ေလ English စာေကာင္းသလားေတာ႔မေမးနဲ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ႔ အမွတ္က ေလးဆယ္ခုနွစ္မွတ္ၾကီးမ်ားေတာင္ဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ျဖစ္တာကလား။ ဒီအလုပ္မွာ လုပ္ရင္း … အင္တာနက္ထဲမွာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ခင္တယ္.. နက္ ထဲမွာ မိတ္ေဆြေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပဲဗ်။ သူနဲ႔ကပိုခင္တယ္။ သူနဲ႔ အစကေတာ႔ အဆင္မေျပဘူးဗ် စကားေျပာရတာ။ဒါေပမဲ႔ ေရစက္ပဲထင္ပါတယ္….ေရွးဘ၀က ပါရမီ အထံုကိုေျပာတာေနာ္။ ေရစုပ္တဲ႔ ေရစက္ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔လားမသိ.. သူ႔ကိုေတာ္ေတာ္ခင္တယ္ဗ် အီစီကလီခင္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္ တစ္ကယ္။ သူနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔က ၀ါသနာတူတယ္။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ဗ် သူ႔နာမည္က သြန္းမီမီခို္င္ေလ အခုေတာ႔ သူလည္း ဘေလာ႔ဂါျဖစ္လို႔ေပါ႔ သူက စာေရးဆရာရူးဗ်.. ဒီဘေလာ႔ ကိုသူ႔ေၾကာင္႔ လုပ္ျဖစ္တာ.. တစ္ေန႔သူနဲ႔ခ်က္ရင္း ဟဲ႔သြန္း နင္ဘာလုပ္ေနလဲ…ေျပာေတာ႔
ငါဘေလာ႔လုပ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတယ္တဲ႔ အဟဲ႔ ဘာတုန္းလို႔ထူဆန္းသြားတယ္ ဘေလာ႔ဆိုတာၾကားဖူတာၾကာပါျပီ ဒါေပမဲ႔ အေရးမစိုက္မိဘူး အခုမွသူေျပာေတာ႔ ဘယ္လိုလုပ္္တာလဲေပါ႔ေနာ္…ေမးေတာ႔ သူကက်ေနာ္႔ကို ပီဒီအက္ဖ္ဖိုင္ေလးတစ္ဖိုင္ေပးတယ္ အဲ႔ဒါနဲ႔စလုပ္တာပဲဗ်။
ဘေလာ႔ခ္ လုပ္ေတာ႔စဥ္းစားတယ္။ “ငါဘာအေၾကာင္းေတြ တင္ရင္ေကာင္းမလဲ”ေပါ႔ ..အဲ႔လိုစဥ္းစားမိေတာ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အႏုပညာ၀ါသနာပါတာကတစ္ေၾကာင္း ကိုယ္ပိုင္ဟန္ေလးတစ္ခုရွိခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္းမို႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာ႔မွာ ကဗ်ာေတြ အက္ေဆးေတြ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ သီခ်င္းေလးေတြနဲ႔ စိတ္အာဟာရျဖစ္ေစမဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေရး အျဖစ္အပ်က္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ခင္တဲ႔သူေတြရဲ႕ မွတ္သားစရာ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို တင္ျပဖို႔ စိတ္ကူးမိတယ္… အခုထိေတာ႔ အားလံုးကို ေပးဖို႔အတြက္ ရွာတုန္းေဖြတုန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ Second life ျဖစ္တဲ႔ ဒီဘေလာ႔ခ္ေလးမွာ အႏုပညာအဟာရေတြနဲ႔ အားလံုးကို ေ၀မွ်ခ်င္ပါတယ္..
ဖတ္ရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား အဆင္မေျပရင္ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာရွိတာေျပာခဲ႔ပါ။ စိုင္းစိုင္းကေတာင္ ေျပာေသးတာပဲ …..
“စိတ္ထဲမွာရွိတာလုပ္မယ္ဟုတ္တယ္ ခ်ဳပ္ထိန္းရတာငုပ္တယ္၊ အိိုေက?