23

တစ္ႏွစ္တစ္ခါေတာ႔ ၾသဂုတ္လက ျပန္ေရာက္လာစျမဲ၊ တစ္နွစ္တစ္ခါေတာ႔ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးနဲ႔ ဒီလိုမိုးေအးေအးနဲ႔ၾကံဳရစျမဲေပါ႔။ က်ေနာ္႔ကို ဒီလိုၾသဂုတ္လ ရဲ႕ မိုးသည္းတဲ႔ည ၇ နာရီခြဲမွာ ေမြးဖြားခဲ႔တာတဲ႔။ ၾကာသာပေတးသား၊ မရဏဖြား၊ငါးဂဏန္းသမား ငါးဂဏန္းက်ေအာင္ အေဖက ေသခ်ာတြက္ျပီး ကိုင္ရိုနည္းအရ က်ေနာ္႔ကို အဲ႔ဒီညမွာပဲ နာမည္ေပးခဲ႔တယ္။1984 ခုနွစ္က 23 ရက္ကိုျပန္မေရာက္နိုင္ေတာ႔ေပမဲ႔ အခု2008 ခုနွစ္ ၾသဂုတ္ 23 ရက္ေန႔ကိုျပန္ေရာက္တဲ႔အခါက်ရင္ေတာ႔ က်ေနာ္ အသက္က 24 ရွိျပီ။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေတြမွာ က်ေနာ္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔တာေတြကိုျပန္ေတြးတိုင္း မေန႔တစ္ေန႔ကလိုျပန္ခံစားရဆဲပါပဲ။ 23 နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ စကားေလးတစ္ခုေတာင္ ၀န္ထမ္းေလာကမွာရွိသဗ်။ ဘာတဲ႔…. ျပတ္တုန္း လပ္တုန္း ႏွစ္ဆယ္႔သံုး တဲ႔။ သူမ်ားေတြ ျပတ္လပ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ေမြးခဲ႔တာေလ။ အဲ႔ဒီ႔ေတာ႔ က်ေနာ္ကလည္း မၾကာမၾကာ ျပတ္ေလ႔ ရွိတယ္ ဗ်။ ဒိုးျပားေတြေလ…။ ေႏြေတြ၊မိုးေတြ၊ေဆာင္းေတြ နဲ႔ ျပကၡဒိန္ေတြ ရင္ကြဲျပီးရင္းကြဲခဲ႔တဲ႔ က်ေနာ္႔ရဲ႕မနက္ေတြ….ေနာက္ျပီးေတာ႔ လည္ပင္းေတြဆို႔ေနတဲ႔ ညေန…အားလံုးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ မရႊင္လန္းမခ်မ္းေျမ႕ေစနိုင္တဲ႔ အတိတ္ေတြက အိပ္မက္ကဗ်ာေလးေတြကလည္း အခုေတာ႔ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေနသားက်ေနၾကျပီလားမသိ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ႔ သတိရမိသား။လြမ္းေတာ႔မလြမ္းေတာ႔ပါဘူး။ ဟိုတစ္ကြက္သည္တစ္ကြက္ Pattern ခ်ထားတဲ႔ စိတၱဇ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္လို။လမ္းမေပၚက ရက္ပါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ေတြေရာေမႊထားတဲ႔ ဟစ္ေဟာ႔ပ္ေတးတစ္ပုဒ္လို၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြျမန္ဆန္လြန္းလွတဲ႔ အိပ္မက္ရွည္တစ္ပုဒ္္လို ငယ္ဘ၀ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေတြးတိုင္း ေပ်ာ္စရာတစ္ကြက္ လြမ္းစရာ တစ္ေရာင္ အေမွာင္ေတြကတစ္လွည္႔ အလင္းေတြကတစ္ခါနဲ႔ ဘာသာပဲ အေ၀းကိုေငးမိတယ္။ လာရာလမ္းကိုျပန္ၾကည္႔ရင္ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ တန္ဖိုးထားတဲ႔ ၀ါသနာေတြရွိတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက တမ္းတမိတဲ႔ ဘ၀တစ္ခုရွိတယ္။ ကိုယ္နဲ႔အတူ ကပ္ပါေနတဲ႔ မရဏဖြားကံၾကမၼာတစ္ခု ရွိတယ္။ ဲ႔ ပိုက္ဆံျပတ္ခ်ိန္ေတြမွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို အတူတူမွ်ေသာက္မဲ႔ သိပ္ခင္ရတဲ႔ မရဏဖြား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ေက်နပ္စရာပါ လို႔ေတြးရင္လည္းေက်နပ္ခဲ႔မိတယ္။ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ လမ္းကိုျပန္ၾကည္႔ရင္ ေခ်ာေမြ႔လားဆိုေတာ႔လည္းမေခ်ာေမြ႔ဘူး။ ခက္ထန္လြန္းတယ္လည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ သိမ္ငယ္မိတဲ႔မ်က္ရည္၊ တစ္ခါတစ္ေလ အားက်မိတဲ႔မ်က္ရည္၊ ေက်နပ္မိတဲ႔မ်က္ရည္…..အဓိပၸါယ္ေတြမ်ားစြာနဲ႔ လည္းက်ခဲ႔ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ေၾကကြဲစရာေတြ ကို ဒိုင္ယာရီေတာ႔ ေရးမွတ္မထားမိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ အဘိဓါန္မွာ အခက္အခဲဆိုတဲ႔ စကားလံုးက ထိပ္ဆံုးက ပါေနခဲ႔တယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္ လြယ္ကူတာေတြက က်ေနာ္႔အတြက္ အခက္ခဲဆံုးေတြပဲ။ ဒါေပမဲ႔က်ေနာ္ေက်နပ္တယ္။ က်ေနာ္႔ရဲ႕ ညာဏ္ေတြအကုန္ထုတ္သံုးျပီး အခက္အခဲေတြကိုနပန္းလံုးရလို႔ ဘာမဆိုေတာ္ရံုတန္ရံုနဲ႔ အေလွ်ာ႔ေပးဖို႔ မေတြးတတ္ခဲ႔ဘူး။
ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္း ရစ္ဆိုင္းေနတဲ႔ လြမ္းစရာေတြနဲ႔ အတူ ႏွစ္သစ္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔တာ 23 ႏွစ္တိုင္ခဲ႔ျပီ။ ျပီခဲ႔တဲ႔နွစ္ေတြက မပြင္႔ခဲ႔တဲ႔ပန္းေတြကို ဒီႏွစ္မွာပြင္႔ဖို႔ၾကိဳးစားရဦးမယ္။ မႏွစ္က ပိတ္ထားခဲ႔တဲ႔ တံခါးေတြကိုလည္း ဒီနွစ္မွာ ပြင္႔သြားဖို႔ အားစိုက္ရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္အသိတရား နဲ႔နွလံုးသားဟာ ေဆာ႔ဖ္၀ဲေတြသာျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ပိုေကာင္းတဲ႔ version အျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲဖို႔ဒီႏွစ္မွာ ၾကိဳးပမ္းရေပေတာ႔မယ္။ ဒါတင္ပဲမက ဟာ႔ဒ္၀ဲျဖစ္တဲ႔ ခႏၶာကိုယ္က်န္းမာေရးကိုလည္း ပိုျပီးလန္းဖို႔ ၾကိဳးပမ္းရေပဦးမယ္။ နယူးဗားရွင္း အသိတရားေတြ နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အသစ္ေတြ ကို လာမဲ႔နွစ္မွာျပီးေျမာက္ေစဖို႔ေမွ်ာ္လင္႔မိတာအမွန္ပင္။ လုပ္ရမွာေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္နွစ္ အေရာင္ေျပာင္းလာတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြအတြက္ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြကို ျပန္ပ်ိဳးစရာရွိတာပ်ိဳး၊ ေျခာက္ေသြ႔ညိႈးႏြမ္းေနတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း စံပယ္ရံုကေလး ေတြကိုလည္း ေရေလာင္းေပါင္းသင္ရေပဦးမေပါ႔။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္မွာ ဘ၀ဆိုတဲ႔ခရီးၾကမ္းကို သြားဖို႔အတြက္ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ဖို႔ရင္ထဲမွာ တြယ္ျငိေနခဲ႔တဲ႔ ရွင္မဟာရဌသာရ ရဲ႕ထိပ္ဆံုးသို႔ ကဗ်ာေလး ရွိတယ္။ ကၽေနာ္႔ ကို တြန္းအားေတြ အျမဲျဖစ္ေစခဲ႔တဲ႔ ကိုေလးျဖဴရဲ႕ အမဲလိုက္အက သီခ်င္းရွိတယ္…။ ေဂ်းမီရဲ႕ ရင္ခံုသံျမန္ေစမဲ႔ သီခ်င္းေတြ၊ ရဲေလး ရဲ႕ R&B ခ်ိဳခ်ိဳ ျမဴျမဴး ေလးေတြ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ ေမာက္စ္ေတြ၊ ကီးဘုတ္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြ၊ကဗ်ာေတြ၊ Photoshop ေတြ၊ တီရွပ္ေတြ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘၤီေတြ၊ ဂစ္တာေတြ၊ နက္စ္ေကာ္ဖီေတြ၊ မုန္႔လင္မယားေတြ၊ အာလူးေၾကာ္ေတြ၊ ေအဖိုးစာရြက္ျဖဴျဖဴေတြ၊ က်ေနာ္သိပ္ၾကိဳက္ေသာ အေမခ်က္တဲ႔ ရံုးပတီသီးေၾကာ္ေတြ၊ ငါးဖယ္ဆုပ္ဆီျပန္ေတြ နဲ႔ လာမဲ႔ ၾသဂုတ္ 24 ကစလို႔ ေဟာင္းႏြမ္း ကၽြတ္က်ေနတဲ႔ က်ေနာ္႔ ရဲ႕ရင္အခန္းနံရံက စိမ္းလန္းမႈ႔ေတြကို တစ္ဖန္ျပန္လည္သုတ္လိမ္းရင္း……။

ကိုဂစ္တာ