ကဗ်ာနဲ႔ ငါနဲ႔ ကဗ်ာနဲ႔ ငါနဲ႔ ငါ

ငါ႔ကဗ်ာဟာ တန္း၀င္၀င္ မ၀င္၀င္
ငါ႔စာဟာ လမ္းအျပင္တြင္ က်ဉ္ … က်ဉ္။
ျမင္ရာထင္ရာကို
တင္သာ တင္ကာ
မျပင္ပါ မဆင္ပါ
ျမင္သာလာေအာင္ ေတြးျပမယ္
ရင္မွာနာေအာင္ ေရးခ်တယ္။

ဒီမွာငါ႔ကဗ်ာမွာ…
တစ္ခါတစ္ေလ အမွန္နည္း ညာခ်င္ညာမယ္
တစ္ခါတစ္ေလ အသံလည္းမာခ်င္မာမယ္။

ဒါေပမယ္႔
တုပလို႔လည္းမေရးဘူး
အႏုအရြတို႔ လည္းမေရးဘူး
အင္း….
ဆုရဖုိ႔လည္း မေရးခ်င္ဘူး။

အခ်စ္ကဗ်ာဆိုတိုင္းလည္း
က်ဴးေျမာက္ခ်င္မွ က်ဴးေျမာက္မယ္
ဒူးေထာက္ခ်င္မွ ဒူးေထာက္မယ္
ရူးေလာက္ခ်င္မွ ရူးေလာက္မယ္။

ေဟ႔. . .
အရူးတစ္ေယာက္အတြက္ ငါကဗ်ာမလုပ္ဘူး
မယူဘူးအေႏွာက္အယွက္ အာပလာမရႈပ္ဘူး။

ရာသီဘြဲ႕လည္းေရးခ်င္ေရးတယ္
နာရီနဲ႔လည္းေ၀းခ်င္ေ၀းမယ္
လာအီခဲ႔လည္း ေပြးခ်င္ေပြးမယ္။

ေဟာ….
ပန္းဆိုးတန္းနားမွာ
အရမ္းဆိုးသြမ္းတဲ႔ ေနပူပူၾကား
လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္းမွာလည္း
လွ်မ္းေတာက္ေနတုန္းပါပဲ
ကဗ်ာကိုခ်စ္တာလည္း
ငါဘယ္လိုပစ္မွာလဲ
အထာပယ္ တစ္ကယ္ကိုခ်စ္တာပဲ။
မညာတယ္ ဘယ္လိုညစ္စရာပဲေတြ႕ေတြ႔ေလ။

ငါအခုဒီမွာကဗ်ာေရးတယ္
စာမူခမရတာဟာ မတန္ခ်င္ေပမယ္႔
ငါမပူရ ငါ႔ကဗ်ာငါျပန္ျမင္ေလခဲ႔။

အတန္ပင္ မ်က္လံုးေတြကရဲခဲ႔ျပီ
မဟန္ခ်င္ စကားလံုးေတြကခဲခဲ႔ျပီ။
ျပန္ျမင္ မက္မဆံုး ေမကလည္းခြဲခဲ႔ျပီ။

ရဲခဲ႔သည္ ငါ႔လမ္းကိုငါေရြးတဲ႔အတြက္လည္း
ျမဲခဲ႔သည္ ကဗ်ာ႔ပန္းကိုေရြးခဲ႔တဲ႔လက္လည္း
မနည္းခဲ႔ျပီ ဘ၀ၾကမ္းကိုေရြးခဲ႔တဲ႔ အသက္လည္း။

ဆက္ကာပဲသြားမယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း
ခက္တာပဲရွားတယ္ ဘယ္ေလာက္မွန္းမွန္း
ပ်က္ကာပဲသြားမယ္ ဘယ္ေလာက္လန္းလန္း။

တမ္းတမေနေတာ႔ဘူး ေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္
လြမ္းလွ်မေနေတာ႔ဘူး အေကြ႕ကိုဆက္ေဖာက္
လြမ္းသမွ်ေတြေတာ႔ ဖူးမေတြ႕လို Get out!!!


ေက်ာ္ညိဳေသြး

Comments

ေကာင္းကင္ကို said…
ရဲခဲ႔သည္ ငါ႔လမ္းကိုငါေရြးတဲ႔အတြက္လည္း
ျမဲခဲ႔သည္ ကဗ်ာ႔ပန္းကိုေရြးခဲ႔တဲ႔လက္လည္း
မနည္းခဲ႔ျပီ ဘ၀ၾကမ္းကိုေရြးခဲ႔တဲ႔ အသက္လည္း။

မိုိက္လွခ်ည္လား ညီရ း)
July 3, 2009 at 10:20 PM
မမသီရိ said…
ငါအခုဒီမွာကဗ်ာေရးတယ္
စာမူခမရတာဟာ မတန္ခ်င္ေပမယ္႔
ငါမပူရ ငါ႔ကဗ်ာငါျပန္ျမင္ေလခဲ႔။
.....
ဟုတ္ပါ့
စာမူခ မရ လဲ မပူေတာ့ဘူးေနာ္.. း)
July 12, 2009 at 8:51 PM
Post a Comment

Popular posts from this blog

ညီမေလးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္

အိမ္တြင္ညီမေလးႏွင္႔ စကားမ်ားရသည္မွာအၾကိမ္ၾကိမ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဂစ္တာကိုယူယူကိုင္ေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ ကေတာက္ကဆျဖစ္ရတိုင္း အေဖႏွင္႔အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုခ်ည္းဆူေလေတာ႔သည္။ အငယ္ျဖစ္သူ ကိုယ္႔ညီမေလးအား မညွာဘူးဟူ၍ေျပာေသာ္လည္းမရ ကၽြန္ေတာ္႔ပစၥည္း၊ ပစၥယမ်ားကိုယူကိုင္သည္ကိုမၾကိဳက္။ ထို႔ေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို “ကပ္စီးနည္းၾကီး” ဟုအျမဲတမ္းေျပာေလ႔ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းတက္စဥ္က ကၽြန္ေတာ္သည္မုန္႔ဖိုးမ်ားကိုမစားဘဲ စုစုထားကာ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္သည္႔ ပစၥည္းမ်ားကို ၀ယ္ေလ႔ရွိသည္။ ညီမေလးကေတာ႔ စားသင္႔တာစား၊ စုသင္႔တာစုႏွင္႔ ညီညီမွ်မွ်ရွိခဲ႔သည္။ အေမေပးေသာမုန္႔ဖိုးမ်ားကို ကုန္သြားမွာေၾကာက္သျဖင္႔စုစုထားျပီး မုန္႔မစားဘဲ ညီမေလးဆီကသာ ကပ္ရပ္လွ်က္စားခဲ႔သည္ခ်ည္း။ မေကာင္းတတ္၍ညီမေလးအား ၀ယ္ေကၽြးရလွ်င္လည္း။ ေစ်းေပါေသာမုန္႔မ်ားကိုသာ၀ယ္ေကၽြးေလ႔ရွိခဲ႔သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေလး၀ယ္ ေကၽြးေသာ မုန္႔မ်ားမွာကၽြန္ေတာ္ပင္ကိုယ္တိုင္ပင္ ၀ယ္၍မစားဖူးေသာ မုန္႔မ်ားပါေလသည္။ ျမိန္ရည္ယွက္ရည္စားေနေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုၾကည္႔ေနသည္႔ ညီမေလးမ်က္လံုးမ်ားကိုကၽြန္ေတာ္အဓိပၸါယ္မေဖာ္တတ္ခဲ႔။ သို႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေ...
Read more

ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

အခ်ိန္က ညေနေစာင္း၊ ၁၂၄ ကားကိုစီးရင္း ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္၀ဲေနမိသည္။ ျဖစ္ရေလဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယူၾကံဳးမရ ။ ၾကိဳစားထားတာေတြ၊ ေခၽြးျပန္ခဲ႔တာေတြ၊ ေလထဲလြင္႔ေမ်ာေတာ႔မွာလား။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔အတူ ခ်စ္ေသာ၊ ခင္ေသာ ေမာင္ႏွမရင္းခ်ာမ်ားကဲ႕သို႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ေႏြးေထြးခဲ႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင္႔ ေ၀းရမည္ကို ေတြးမိျပီး မ်က္၀န္းအိမ္မွ မ်က္ရည္မ်ား လွ်ံတက္ ေနမိသည္။ ……………………………………………………………………………………………………………………………………. လြန္ခဲ႔ေသာတစ္လေလာက္က စ၍ သူငယ္ခ်င္းခုႏွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္၍ အားနည္းေသာ ဘာသာရပ္အတြက္ က်ဴရွင္တက္ေနလွ်က္ စာအသင္အျပေကာင္းေသာ ဆရာမ အရင္းတစ္ေယာက္ကိုဂ်ီက်ကာ ထိုဘာသာရပ္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္တြင္ ၀ုိင္းသင္ေပးဖို႔ေျပာခဲ႔သည္။အရင္ႏွစ္ေတြက တစ္ပည္႔ေဟာင္းမ်ားျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဧ။္ အခက္အခဲမ်ားကိုသိျမင္ကာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ၍ ဆရာမက ေစတနာထားသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းဧ။္ အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၀ိုင္းသင္ျဖစ္ခဲ႔သည္။ အထူးျပဳဘာသာရပ္တြင္ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဆရာမဧ။္ သင္ၾကားျပသေပးမႈ႕မ်ားသည္ စာသင္ၾကားမႈ႕ကိုရသေျမာက္ေစခဲ႔သည္သာမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထိုဘာသာရပ္အတြက္ ယံုၾကည္မႈ႕မ်ားရလာေအာင္ ျဖစ္ေစခဲ႔ရသည္။ စာေမးပြဲၾကီးစေလျ...
Read more

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ ေလာက္ကေပါ႔…. က်ဴပင္စု ေက်းရြာက အေရးၾကီးတဲ႔လူေတြထဲမွာ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္။ ျမိဳ႕အေခၚအရဆို ဗြီအိုင္ပီေပါ႔။ နာမည္နဲ႔ လူနဲ႔ ကေတာ႔ တစ္စက္မွမလိုက္။ သူ႔ၾကည္႔လိုက္ရင္ အျမဲမႈန္ကုပ္ကုပ္ ၊ မႈန္ေတေတ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ဘယ္ေတာ႔မွမရွိ။ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္က ေဟာဒီ က်ဴပင္စု ေက်းရြာေလးမွာ ေက်ာင္းအုပ္ကေလးေပါ႔။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာပီပီ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ေတာ႔ မ်က္ႏွာေၾကာက သိပ္တင္းတာ။ ေက်ာင္းသားေတြဆို သူ႔ကို ေၾကာက္မွ ေၾကာက္။ ေၾကာက္သလားမေမးနဲ႔ ။ ေက်ာင္းသားေတြ မဟုတ္တာ တစ္ခုခုလုပ္ထားမိျပီဆို ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ ၾကိမ္လံုးကိုပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ေနရတာ။ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ လက္သံေျပာင္ပံုေတြကို ေက်ာင္းသားတိုင္း မခံစားဖူးသူမရွိ၊ စည္းကမ္း စနစ္ၾကီးျပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ေသခ်ာထိန္းေက်ာင္း ညႊန္ျပ ေပးတာေၾကာင္႔။ ဆရာေလး ေဟ႔ ဆိုတာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ျပားျပား၀ပ္ ျငိမ္က်ျပီးသား။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ရြာလူၾကီး မိဘေတြက ကေလးေတြ ေလလြင္႔မွာ ၊ စာမက်က္မွာကို မပူရ၊ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ စာမွန္မွန္ က်က္ဖို႔ကေတာ႔ စိတ္ခ်ရတာေပါ႔…။ မ်က္ႏွာက အျမဲတမ္း မႈန္ေတေနျပီး မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတဲ႔ ဆရာေလးကေတာ႔ တစ္ရြာလ...
Read more