ဂ်င္းေဘာင္းဘီ

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ


က်ပ္ တဲ႔ အရသာ ဟာ ဘာနဲ႔မွမတူဘူး။
ခပ္က်ပ္က်ပ္ ကို ေရြးတယ္။
က်ပ္မွပဲ ၾကိဳက္တယ္။
ေရာ႔ခ္သီခ်င္းေတြက ေစာင္႔ေနၾကျပီ။
ျမန္ျမန္ေရြး
ျမန္ျမန္ေလး၀ယ္ေတာ႔...
ခပ္က်ပ္က်ပ္ကေလး
ခပ္က်ပ္က်ပ္ကေလးကြယ္..
ဘ၀မွာ ရသေတြ သိပ္မ်ား
ရိုက္ခ်က္ေတြ က ႏွလံုးသားကို ထိပါး
ႏွလံုးခုန္သံေတြ ဖိထားရေအာင္ ခပ္က်ပ္က်ပ္ကေလး
ေကာင္းကင္ၾကီး ကို ကိုယ္တို႔
ျခံဳရံု ခ်ဳပ္လုပ္လို႔
မိုးသားေတြထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္။
ဘ၀ဟာ
ေစးေစးပိုင္ပိုင္
ဘ၀ဟာ
ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ေသေသသပ္သပ္
လွလွပပေလး။
ဟိုမွာ ေရာခ္႔အင္ရိုးလ္ ေတြ ေစာင္႔ေနၾကျပီ။


ေက်ာ္ညိဳေသြး

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

အခ်ိန္က ညေနေစာင္း၊ ၁၂၄ ကားကိုစီးရင္း ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္၀ဲေနမိသည္။ ျဖစ္ရေလဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယူၾကံဳးမရ ။ ၾကိဳစားထားတာေတြ၊ ေခၽြးျပန္ခဲ႔တာေတြ၊ ေလထဲလြင္႔ေမ်ာေတာ႔မွာလား။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔အတူ ခ်စ္ေသာ၊ ခင္ေသာ ေမာင္ႏွမရင္းခ်ာမ်ားကဲ႕သို႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ေႏြးေထြးခဲ႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင္႔ ေ၀းရမည္ကို ေတြးမိျပီး မ်က္၀န္းအိမ္မွ မ်က္ရည္မ်ား လွ်ံတက္ ေနမိသည္။ ……………………………………………………………………………………………………………………………………. လြန္ခဲ႔ေသာတစ္လေလာက္က စ၍ သူငယ္ခ်င္းခုႏွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္၍ အားနည္းေသာ ဘာသာရပ္အတြက္ က်ဴရွင္တက္ေနလွ်က္ စာအသင္အျပေကာင္းေသာ ဆရာမ အရင္းတစ္ေယာက္ကိုဂ်ီက်ကာ ထိုဘာသာရပ္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္တြင္ ၀ုိင္းသင္ေပးဖို႔ေျပာခဲ႔သည္။အရင္ႏွစ္ေတြက တစ္ပည္႔ေဟာင္းမ်ားျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဧ။္ အခက္အခဲမ်ားကိုသိျမင္ကာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ၍ ဆရာမက ေစတနာထားသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းဧ။္ အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၀ိုင္းသင္ျဖစ္ခဲ႔သည္။ အထူးျပဳဘာသာရပ္တြင္ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဆရာမဧ။္ သင္ၾကားျပသေပးမႈ႕မ်ားသည္ စာသင္ၾကားမႈ႕ကိုရသေျမာက္ေစခဲ႔သည္သာမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထိုဘာသာရပ္အတြက္ ယံုၾကည္မႈ႕မ်ားရလာေအာင္ ျဖစ္ေစခဲ႔ရသည္။ စာေမးပြဲၾကီးစေလျ
Read more

ညီမေလးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္

အိမ္တြင္ညီမေလးႏွင္႔ စကားမ်ားရသည္မွာအၾကိမ္ၾကိမ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဂစ္တာကိုယူယူကိုင္ေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ ကေတာက္ကဆျဖစ္ရတိုင္း အေဖႏွင္႔အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုခ်ည္းဆူေလေတာ႔သည္။ အငယ္ျဖစ္သူ ကိုယ္႔ညီမေလးအား မညွာဘူးဟူ၍ေျပာေသာ္လည္းမရ ကၽြန္ေတာ္႔ပစၥည္း၊ ပစၥယမ်ားကိုယူကိုင္သည္ကိုမၾကိဳက္။ ထို႔ေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို “ကပ္စီးနည္းၾကီး” ဟုအျမဲတမ္းေျပာေလ႔ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းတက္စဥ္က ကၽြန္ေတာ္သည္မုန္႔ဖိုးမ်ားကိုမစားဘဲ စုစုထားကာ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္သည္႔ ပစၥည္းမ်ားကို ၀ယ္ေလ႔ရွိသည္။ ညီမေလးကေတာ႔ စားသင္႔တာစား၊ စုသင္႔တာစုႏွင္႔ ညီညီမွ်မွ်ရွိခဲ႔သည္။ အေမေပးေသာမုန္႔ဖိုးမ်ားကို ကုန္သြားမွာေၾကာက္သျဖင္႔စုစုထားျပီး မုန္႔မစားဘဲ ညီမေလးဆီကသာ ကပ္ရပ္လွ်က္စားခဲ႔သည္ခ်ည္း။ မေကာင္းတတ္၍ညီမေလးအား ၀ယ္ေကၽြးရလွ်င္လည္း။ ေစ်းေပါေသာမုန္႔မ်ားကိုသာ၀ယ္ေကၽြးေလ႔ရွိခဲ႔သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေလး၀ယ္ ေကၽြးေသာ မုန္႔မ်ားမွာကၽြန္ေတာ္ပင္ကိုယ္တိုင္ပင္ ၀ယ္၍မစားဖူးေသာ မုန္႔မ်ားပါေလသည္။ ျမိန္ရည္ယွက္ရည္စားေနေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုၾကည္႔ေနသည္႔ ညီမေလးမ်က္လံုးမ်ားကိုကၽြန္ေတာ္အဓိပၸါယ္မေဖာ္တတ္ခဲ႔။ သို႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေ
Read more

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ ေလာက္ကေပါ႔…. က်ဴပင္စု ေက်းရြာက အေရးၾကီးတဲ႔လူေတြထဲမွာ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္။ ျမိဳ႕အေခၚအရဆို ဗြီအိုင္ပီေပါ႔။ နာမည္နဲ႔ လူနဲ႔ ကေတာ႔ တစ္စက္မွမလိုက္။ သူ႔ၾကည္႔လိုက္ရင္ အျမဲမႈန္ကုပ္ကုပ္ ၊ မႈန္ေတေတ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ဘယ္ေတာ႔မွမရွိ။ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္က ေဟာဒီ က်ဴပင္စု ေက်းရြာေလးမွာ ေက်ာင္းအုပ္ကေလးေပါ႔။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာပီပီ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ေတာ႔ မ်က္ႏွာေၾကာက သိပ္တင္းတာ။ ေက်ာင္းသားေတြဆို သူ႔ကို ေၾကာက္မွ ေၾကာက္။ ေၾကာက္သလားမေမးနဲ႔ ။ ေက်ာင္းသားေတြ မဟုတ္တာ တစ္ခုခုလုပ္ထားမိျပီဆို ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ ၾကိမ္လံုးကိုပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ေနရတာ။ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ လက္သံေျပာင္ပံုေတြကို ေက်ာင္းသားတိုင္း မခံစားဖူးသူမရွိ၊ စည္းကမ္း စနစ္ၾကီးျပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ေသခ်ာထိန္းေက်ာင္း ညႊန္ျပ ေပးတာေၾကာင္႔။ ဆရာေလး ေဟ႔ ဆိုတာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ျပားျပား၀ပ္ ျငိမ္က်ျပီးသား။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ရြာလူၾကီး မိဘေတြက ကေလးေတြ ေလလြင္႔မွာ ၊ စာမက်က္မွာကို မပူရ၊ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ စာမွန္မွန္ က်က္ဖို႔ကေတာ႔ စိတ္ခ်ရတာေပါ႔…။ မ်က္ႏွာက အျမဲတမ္း မႈန္ေတေနျပီး မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတဲ႔ ဆရာေလးကေတာ႔ တစ္ရြာလ
Read more