ဗစ္တိုးရီးယားကဗ်ာ

.










မင္းေတြ႔ပါလိမ္႔မယ္ အ၀င္ကတည္းကရင္ထဲမွာဆို႔
တို႔ကုန္တိုက္က ေဆာ္ေတြလည္း
အေတာ္ကို ေလွ်ာ္ေပသမို႔ အေတာ္ "ေလ"ကာ
ကၽြန္ေတာ္ေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳေငးရေအာင္ ပန္းခ်ီမ်ိဳးေဒ၀ီ
ျမင္လိုက္ကာ ေသခ်င္သည္ေလး။

မေသြအ၀င္က တစ္ဖန္ဆက္တိုးၾကရေလကုန္ေတာ႔ အမွား
စားေသာက္ကုန္ အစံုစံုေရာင္းတဲ႔ ပန္းဖေယာင္းေဒ၀ီေတြမ်ား
ခါေသးတဲ႔ရင္ခ်ီမယ္ တစ္ကယ္ကိုေငးရဖြယ္ေကာင္းပံုမ်ား
အားအင္ေတြကုန္ခမ္းေအာင္ ပန္းဖ်ားေတြဖ်ား။

ပန္းမ်ားေၾကြမလား ေအာက္ေမ႔ရ သတတ္
ေအာက္ထပ္က အလွ်ိဳလွ်ိဳေသာ အပ်ိဳေတြလွလိုက္တာက
ဟ..ၾကိဳက္တာေရြးၾကည္႔ေတာ႔
ေသးတာကေသး ေကြးတာကေကြး
ျပဴးတာကျပဴး ရႈးတာက ရႈး
မူးေလာက္ဖြယ္ အဆင္
ဆံပင္ေလးေကာင္းေတာ႔ ဘေရာင္းေရာင္ အေသြးလွတဲ႔
အေ၀းကေခ်ာတဲ႔သူ ေမာတဲ႔သူကူပါကြယ္ေလး။

လူတကာရယ္ ကေျပာေတာ႔ ေခ်ာပါေပ႔ ဗစ္တိုးရီးယားသူ
ကိုရီးယားသူမ်ား အားက်ေလာက္ဖြယ္ အသားကေျခာက္တယ္
ဟားဟ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ရင္ လံုး၀
စုန္းမေၾကာက္မယ္။

အျပံဳးက ေမာက္တယ္ သိပ္ျပီး
ပါတိတ္ၾကီးေတြကိုင္တဲ႔ စတိုင္နဲ႔ မမေတြက အျပတ္အသတ္
ရွပ္ေကာင္တာကေန ဖိနပ္ေကာင္တာအထိ
တအိအိေလွ်ာက္လွမ္းကာ ၾကည္႔ေတာ႔
ပီတိေတြျဖာမိတာ ေလပူထဆဲ။
စူပါေတြကလည္း လူတကာေတြေငးရေအာင္
ရူပါေလးေတြက ခ်ဴခ်ာေသးတယ္။

မူယာေလးေတြၾကြယ္...
လူတကာ အေတြးမွာ ႏွစ္ခါျပန္မွတ္မိေစနိုင္တဲ႔
အေတာ္လာတဲ႔ေတာ္ကီကေလးေတြက နိပ္လွတယ္
ဟိတ္...
"စိတ္ပါမွ၀ယ္" တဲ႔။

သိကၡာက်တယ္တဲ႔
"Date တာက မရတဲ႔ၾကားထဲ" တဲ႔
ရွိတ္ လာၾကတဲ႔ ဘဲေတြကိုလည္းေအာ္.....တယ္။

ေပ်ာ္တယ္ဆရာ ဗစ္တိုးရီးယားကို တစ္ခါသာလာခဲ႔ပါ
ဘာညာသာရကာ ဘာဘရာေတြၾကား
အခါခါ ေလမ်ားရင္း
အေၾကသားေလွ်ာ္လွတဲ႔ အေတာ္ရြတဲ႔ေဆာ္ေတြလည္းေပါ။
ေအာ္....မေလနဲ႔ေတာ႔
ေပ်ာ္ေနတဲ႔ သူေတြနဲ႔ အတူလိုက္လို႔ေပ်ာ္
ေ၀ၚ…တြက္ေျခလည္း ကိုက္ဖို႔ လိုတယ္
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လိုက္လို႔ ေလွာ္
ၾကိဳက္ဖို႔ေနာ္ေခါင္းမစားနဲ႔ မင္းအတြက္ေတာ႔ သံုးရက္မေက်ာ္
ျပံဳးလွ်က္ေနာ္ အခ်ိန္တန္ရင္
ပန္ဆင္ကြယ္႔ေလး။

Comments

မိုးေသာက္ said…
ဂြတ္
ရသေျမာက္တယ္ဗ်ာ ..
ကဗ်ာဆရာၾကီး မင္းသု၀ဏ္ လား ထင္မွတ္ရတယ္ .
October 13, 2008 at 1:58 PM
WWKM said…
အိုး..က်မအခုမွစေရာက္ဖူးတာထင္ပါရဲ႕။
စာအေရးအသား ေတာ္ေတာ္ရသေျမာက္တာပဲေနာ္။
ကဗ်ာဆရာၾကီးထင္ပါရဲ႕။
ေနာက္လည္းလာလည္ပါဦးမယ္။
အားေပးေနပါမယ္ေနာ္။
October 14, 2008 at 7:05 AM
အလွတရား said…
သေရာ္ကဗ်ာေလးလုိ႔.ယူဆပါသဗ်ာ
ေရွးက ေတးထပ္အသြားမ်ိဳးေလးပဲ
ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္
October 15, 2008 at 4:33 AM
ပန္းခရမ္းျပာ said…
အရမ္းေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေေလးပါပဲ။ ကာရန္မဲ့ေတြ ၾကားမွာ ဒီလို ကာရန္မိ၊ ဟာသေျမာက္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ကဗ်ာအသစ္ ေတြေမွ်ာ္ေနမယ္။
October 16, 2008 at 8:06 AM
မသက္ဇင္ said…
ကိုဂီတာေရ---
သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းရဲ႔ ေလးခ်ိဳးႀကီးမ်ား
ဖတ္ေနရသလားမွတ္ပါတယ္---
အေပၚက ပံုက ဘယ္သူလဲ---
ကိုဂီတာ ပံုေတာ႔ ဟုတ္ေလာက္မယ္မထင္ဘူး--
ခင္မင္လ်က္
October 16, 2008 at 9:12 PM
စႏၵီမိုးျမင့္ said…
အစ္ကိုက
ကဗ်ာေရးရာမွာ ပါရမီ ထူးလိုက္တာ
အားက်မိပါတယ္ အစ္ကိုရယ္
ကေလာင္စြမ္းအတြက္လဲ ခ်ီးက်ဴပါတယ္ အစ္ကိုေရ
အျမဲတမ္းအားေပးလ်က္
စကားမစပ္ ဓါတ္ပံုက အစ္ကို႔ပံုၾကိးလား
:P
October 17, 2008 at 2:12 PM
Post a Comment

Popular posts from this blog

ညီမေလးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္

အိမ္တြင္ညီမေလးႏွင္႔ စကားမ်ားရသည္မွာအၾကိမ္ၾကိမ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဂစ္တာကိုယူယူကိုင္ေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ ကေတာက္ကဆျဖစ္ရတိုင္း အေဖႏွင္႔အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုခ်ည္းဆူေလေတာ႔သည္။ အငယ္ျဖစ္သူ ကိုယ္႔ညီမေလးအား မညွာဘူးဟူ၍ေျပာေသာ္လည္းမရ ကၽြန္ေတာ္႔ပစၥည္း၊ ပစၥယမ်ားကိုယူကိုင္သည္ကိုမၾကိဳက္။ ထို႔ေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို “ကပ္စီးနည္းၾကီး” ဟုအျမဲတမ္းေျပာေလ႔ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းတက္စဥ္က ကၽြန္ေတာ္သည္မုန္႔ဖိုးမ်ားကိုမစားဘဲ စုစုထားကာ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္သည္႔ ပစၥည္းမ်ားကို ၀ယ္ေလ႔ရွိသည္။ ညီမေလးကေတာ႔ စားသင္႔တာစား၊ စုသင္႔တာစုႏွင္႔ ညီညီမွ်မွ်ရွိခဲ႔သည္။ အေမေပးေသာမုန္႔ဖိုးမ်ားကို ကုန္သြားမွာေၾကာက္သျဖင္႔စုစုထားျပီး မုန္႔မစားဘဲ ညီမေလးဆီကသာ ကပ္ရပ္လွ်က္စားခဲ႔သည္ခ်ည္း။ မေကာင္းတတ္၍ညီမေလးအား ၀ယ္ေကၽြးရလွ်င္လည္း။ ေစ်းေပါေသာမုန္႔မ်ားကိုသာ၀ယ္ေကၽြးေလ႔ရွိခဲ႔သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေလး၀ယ္ ေကၽြးေသာ မုန္႔မ်ားမွာကၽြန္ေတာ္ပင္ကိုယ္တိုင္ပင္ ၀ယ္၍မစားဖူးေသာ မုန္႔မ်ားပါေလသည္။ ျမိန္ရည္ယွက္ရည္စားေနေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုၾကည္႔ေနသည္႔ ညီမေလးမ်က္လံုးမ်ားကိုကၽြန္ေတာ္အဓိပၸါယ္မေဖာ္တတ္ခဲ႔။ သို႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ္႔ညီမေ...
Read more

ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

အခ်ိန္က ညေနေစာင္း၊ ၁၂၄ ကားကိုစီးရင္း ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္၀ဲေနမိသည္။ ျဖစ္ရေလဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယူၾကံဳးမရ ။ ၾကိဳစားထားတာေတြ၊ ေခၽြးျပန္ခဲ႔တာေတြ၊ ေလထဲလြင္႔ေမ်ာေတာ႔မွာလား။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔အတူ ခ်စ္ေသာ၊ ခင္ေသာ ေမာင္ႏွမရင္းခ်ာမ်ားကဲ႕သို႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ေႏြးေထြးခဲ႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင္႔ ေ၀းရမည္ကို ေတြးမိျပီး မ်က္၀န္းအိမ္မွ မ်က္ရည္မ်ား လွ်ံတက္ ေနမိသည္။ ……………………………………………………………………………………………………………………………………. လြန္ခဲ႔ေသာတစ္လေလာက္က စ၍ သူငယ္ခ်င္းခုႏွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္၍ အားနည္းေသာ ဘာသာရပ္အတြက္ က်ဴရွင္တက္ေနလွ်က္ စာအသင္အျပေကာင္းေသာ ဆရာမ အရင္းတစ္ေယာက္ကိုဂ်ီက်ကာ ထိုဘာသာရပ္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္တြင္ ၀ုိင္းသင္ေပးဖို႔ေျပာခဲ႔သည္။အရင္ႏွစ္ေတြက တစ္ပည္႔ေဟာင္းမ်ားျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဧ။္ အခက္အခဲမ်ားကိုသိျမင္ကာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ၍ ဆရာမက ေစတနာထားသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းဧ။္ အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၀ိုင္းသင္ျဖစ္ခဲ႔သည္။ အထူးျပဳဘာသာရပ္တြင္ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဆရာမဧ။္ သင္ၾကားျပသေပးမႈ႕မ်ားသည္ စာသင္ၾကားမႈ႕ကိုရသေျမာက္ေစခဲ႔သည္သာမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထိုဘာသာရပ္အတြက္ ယံုၾကည္မႈ႕မ်ားရလာေအာင္ ျဖစ္ေစခဲ႔ရသည္။ စာေမးပြဲၾကီးစေလျ...
Read more

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ ေလာက္ကေပါ႔…. က်ဴပင္စု ေက်းရြာက အေရးၾကီးတဲ႔လူေတြထဲမွာ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္။ ျမိဳ႕အေခၚအရဆို ဗြီအိုင္ပီေပါ႔။ နာမည္နဲ႔ လူနဲ႔ ကေတာ႔ တစ္စက္မွမလိုက္။ သူ႔ၾကည္႔လိုက္ရင္ အျမဲမႈန္ကုပ္ကုပ္ ၊ မႈန္ေတေတ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ဘယ္ေတာ႔မွမရွိ။ ဆရာေလး ကိုၾကည္ႏိုင္က ေဟာဒီ က်ဴပင္စု ေက်းရြာေလးမွာ ေက်ာင္းအုပ္ကေလးေပါ႔။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာပီပီ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ေတာ႔ မ်က္ႏွာေၾကာက သိပ္တင္းတာ။ ေက်ာင္းသားေတြဆို သူ႔ကို ေၾကာက္မွ ေၾကာက္။ ေၾကာက္သလားမေမးနဲ႔ ။ ေက်ာင္းသားေတြ မဟုတ္တာ တစ္ခုခုလုပ္ထားမိျပီဆို ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ ၾကိမ္လံုးကိုပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ေနရတာ။ ဆရာေလးကိုၾကည္ႏိုင္ရဲ႕ လက္သံေျပာင္ပံုေတြကို ေက်ာင္းသားတိုင္း မခံစားဖူးသူမရွိ၊ စည္းကမ္း စနစ္ၾကီးျပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ေသခ်ာထိန္းေက်ာင္း ညႊန္ျပ ေပးတာေၾကာင္႔။ ဆရာေလး ေဟ႔ ဆိုတာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ျပားျပား၀ပ္ ျငိမ္က်ျပီးသား။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ရြာလူၾကီး မိဘေတြက ကေလးေတြ ေလလြင္႔မွာ ၊ စာမက်က္မွာကို မပူရ၊ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ စာမွန္မွန္ က်က္ဖို႔ကေတာ႔ စိတ္ခ်ရတာေပါ႔…။ မ်က္ႏွာက အျမဲတမ္း မႈန္ေတေနျပီး မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတဲ႔ ဆရာေလးကေတာ႔ တစ္ရြာလ...
Read more