ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔တယ္ (၂)

.












ကဗ်ာေလးဆံုးေတာ႔ ခဏေလး
ညီမေလးျပံဳးမယ္
သံုးတတ္လိုက္တာရယ္လို႔
အဆံုးသတ္ေတာ႔လည္းကြာ
ငါ႔ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္လံုး
စာအုပ္အဖံုးၾကားထဲညွပ္
ငါထုတ္သံုးခဲ႔ရတဲ႔ စကားေတြ အထပ္ထပ္လည္း
တအားေလထဲ လြင္႔ခဲ႔တယ္။

ေၾကကြဲခြင္႔ေတြက် လိုင္စင္ကရလြန္းတယ္
ဆိုင္ခ်င္လွလည္း ယိုင္အစဥ္ငါ႔အခ်စ္ကို
ပိုင္ရွင္မ မလုပ္ခ်င္တဲ႔မင္း
အဟုတ္ရင္ထဲ အထုတ္မက်ဥ္ပဲခ်စ္
မဆုတ္မနစ္ မႏႈတ္မထြက္ ခက္ပါတယ္။

လုပ္ရက္တယ္ဟာ...
အဟုတ္အခက္ေတြၾကားထဲက ခ်စ္ေတာင္
အမ်ားတကာ တအားမညွာေလွာင္ရယ္
အနားမွာေနခ်င္လည္း
ေသြအစဥ္ပဲ ေရွာင္ဖယ္ေတာ႔ကြယ္။

ေယာင္လည္လည္ငါ႔တစ္ေယာက္တည္း ေျမ႕ေျမ႕
ေလွ်ာက္ဆဲေပါ႔ ေျခာက္ေသြ႔ဆဲရင္မွာပူ
ၾကင္နာသူ ႏွစ္ေယာက္တြဲေတြ ၾကားထဲ
ေနာက္ဆဲေပါ႔ စိတ္အစဥ္ ခ်ိဳမရြင္ပါ
ငိုခ်င္တာ မင္းမသိပါလား။

အတင္း၊ အရိ နဲ႔ မင္းမသိတဲ႔ စကားေတြခါးလွတယ္
အမ်ားကရယ္ အပီေလေဖါက္ကာ
အရယ္ေတြေနာက္မွာ လာလာစူး
မညွာတာဘူးေျပာတဲ႔စကားမွာ
ငါ...မယားထာရူး သာျဖစ္ခဲ႔တယ္။

မသာယာဘူးကြယ္ ရွက္ဖြယ္ငါအရူး
ကဗ်ာေတြႏူးညံ႔တာလည္း ေပ်ာက္ပ်က္ကြယ္
ေႏွာက္ယွက္တယ္လို႔ အခ်စ္ကိုထင္ရင္
ရင္ခြင္လည္းေၾကကြဲ ေနလည္းမေျဖသာသမို႔
ေသရြာတို႔သြားျပီကြယ္။