ငါ႔မွာေလ

ေတာ္ကီကေလးေတြက အေတာ္မႊတ္လို႔
ေဂၚလီေဆာ္ကေလးေတြက လႊတ္ေသးသကို
ဇြတ္ကေလးကို တြတ္တီတာနဲ႔
ပလြတ္ရႊတ္ အီတာပဲကြယ္။
ဒီကအသည္းရယ္ ႏုတယ္အမွတ္
သူ႔အရြယ္ တတ္သေလာက္ေလးနဲ႔
ျဖတ္ေလွ်ာက္ကေလးလည္း ပါေသးတယ္။
ခါေသးတယ္ အသာေလးလႈပ္
ငါအေတြးထဲ ရႈပ္ေစမလားလို႔
ၾကာကေလးနဲ႔ အဟုတ္ထပ္ကာ
လုပ္ရပ္က ႏွာသံေလးေဖၚလို႔
ေအာ္...တို႔ကို လာၾကံေသးတယ္။

ငါျပန္ေျပးမယ္ ေၾကာက္လို႔
ေဖာက္ဖို႔ မလြယ္တဲ႔ သစၥာနဲ႔
ခ်စ္တာက သူ႔တစ္ေယာက္တည္း
တုမေလာက္ပဲကြာ
ေလွ်ာက္ျမဲသာဆက္ကာ ေလွ်ာက္မယ္
အသက္သာေပ်ာက္မယ္ မေျခာက္တဲ႔ ရင္မွာ အခါခါေပၚ
သာနာေပ်ာ္အသံေလးေတြနဲ႔ အတန္ေလးအသားက်ျပီမို႔
အနားကမခြာခ်င္
ငါသာလွ်င္ သူ႔အတြက္
ယခုအသက္ ဒီကမၻာမွာ မျဖည္သာေမတၱာ ၾကိဳးေတြက
ရိုးေျမက် သစၥာ။


ေက်ာ္ညိဳေသြး

Comments

ေတာ္ကီေကာင္းတဲ့ အကုိပဲထင္တယ္ဗ်ဳိး
ကဗ်ာေရးတာကုိက မုိက္တယ္ဗ်
လာလာျပီးမွတ္သြားတယ္
အသုံးခ်ဖုိ႔ဟုတ္ပါဘူး
ၾကဳိက္လုိ႔ပါဗ်ိဳး
ကိုဂီတာ---
အခ်ိဳးစပ္နည္း ကဗ်ာတပိုဒ္ပါလား--
ဂီတာ တီးတယ္ဆိုရင္ ဒီကဗ်ာေလးကို
သံစဥ္ေတြရွာၿပီး--သီခ်င္းတပိုဒ္ ဖန္တီးလို႔
ရႏိုင္တယ္---
ကဗ်ာေလး လွလို႔ပါ---
ခင္မင္လ်က္
thihanyein said…
ကဗ်ာကိုဖတ္ၿပီးရီလည္းရီရတယ္ အဟဲ
ေရးတတ္ပါ့ ကိုဂစ္တာရယ္
ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတယ္ဗ်
lovelessguiter said…
ဟုတ္ပဗ်ာ.. ကိုဂစ္တာႀကီးက တယ္ေရးတတ္သကိုး...။
thonn thonn said…
ဘယ္သူၾကိဳက္ၾကိဳက္ တို႔မၾကိဳက္ပါကြယ္။ :P
အိမ္ said…
ဟင့္... ေကာင္မေလးေတာ့ မသိဘူး သားေတာင္ ေၾကြၿခင္လာၿပီ... ေၾကြက်လုိက္ရမလားဟင္...

Popular posts from this blog

ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္သက္ဆံုးကဗ်ာ

ညီမေလးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္

က်ဴပင္စု က ဆရာေလး