ကျော်ညိုသွေး

Slow Rock နင္႔ကို ငါမုန္းတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ မုန္းသလဲသိလား တစ္စံုတစ္ေယာက္က တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိတဲ႔အခါ ရင္ထဲက တဆစ္ဆစ္ျဖစ္ျပီး ဓါတ္အားမွ်င္းမွ်င္းေလးေတြ ျဖတ္စီးေနသလို။ ေသြးသားထဲက က်င္ေနတဲ႔ ခံစားမႈနဲ႔ အရမ္းေလးနက္စူးရွတဲ႔ ဂီတသံကို တီးခတ္ရတဲ႔အခါ ခံစားမႈ ျမင္႔လာတဲ႔ ဂစ္တာသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရႈံ႕မဲ႔ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာထားက ဂီတ ရဲ႕ ေသြးသားထဲ ျပဳစားထားခံထားရတဲ႔ ခံစားမႈ လို။ အဲဒီလို တစ္ကုိယ္လံုး ကို ဂီတ တစ္ခုက လွည္႔ပတ္ေမႊေႏွာက္ေနတဲ႔ ခံစားမႈအရွိန္နဲ႔ စီး၀င္ပူးကပ္ျပီး ေသြးေတြထဲ စီးဆင္းေနသလို နင္႔ကိုငါမုန္းတယ္။ အဓိက က မုန္းတယ္ မုန္းတယ္။ ရိုးရိုးသားသားေတာင္ မဟုတ္ဘူး ဆန္းဆန္းျပားျပားကို မုန္းတယ္။ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ဖြဲ ့ႏြဲ ့ ျပီး မုန္းတယ္။ အခ်စ္ေတြကို က်ဴးရင္႔ သီဆိုေနသလို ငါကလည္း နင္႔ကို အႏုပညာေမွာ္ဆန္စြာနဲ႔ မုန္းတယ္။ အမုန္းကိုစာဖြဲ႕ျပီးေတာ႔ေတာင္ မုန္းတယ္။ ငါ က ဂီတ ကို ဆာေလာင္လာတဲ႔အခါ နင္႔ကို မုန္းတဲ႔ အမုန္းေတြကို ဖလက္တံရဲ ႔ တက္ပ္ ေတြထဲ ျမဳပ္ လို႔ တဒုတ္ဒုတ္ခုန္ေနတဲ႔ ရင္ခုန္သံနဲ႔ ရစ္သမ္ ကိုက္ျပီး စိုက္လိုက္ မတ္တပ္ မုန္းတယ္။ သိလား ခ်စ္တတ္တဲ႔ သူက ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ သူဆီက အခ်စ္ေတြ ...

မ်က္ႏွာစာမ်ား - ၂ ေစ်းကြက္ပ်က္ေနလည္း ေလာကတစ္ခုထဲ တိုး၀င္လာမယ္႔ ဖားသူငယ္ေတြ။ ေရခံေနရတဲ႔ မိုးေတြ ထဲ ရြာခ် လိုက္တဲ႔ အသင္႔ေသာက္ ေရပုလင္းေတြ။ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေပါ႔ ေကာင္းကင္ဓါတ္ၾကိဳးေတြ အတြက္ သစ္ပင္ေတြ အနစ္နာခံ အိုဇုန္းလႊာၾကီး အေပါက္ပိုက်ယ္လာ။ ကမၻာၾကီးထဲ(In The World) ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆုေတြ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ဆြတ္ခူးသြားၾက ေကာင္းပါတယ္။ ဒီကမၻာၾကီးထဲက လူသားတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆု ရၾကပါေစ။ ဒီလိုေတြးျပီး မင္းအေျပာမွာ မင္႔ ေဘာ႔စ္ ေသာက္တဲ႔ အျပာေရာင္ ယစ္ေရႊရည္ေၾကာင္႔ ငါဒီည အေတာ္မူးခဲ႔ျပီ။ စိတ္က် တတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ေသာက္တဲ႔ ဗီတာမင္က ဖိုထိုးတဲ႔ သီခ်င္းတဲ႔ ခဏခဏ ေျပာ ေဟာဒီ တြင္းထဲက အျဖဴတစ္လွည္႔ အမည္း တစ္လွည္႔ ႏိႈက္ထုတ္ ရတာလည္း ေဟာဒီ သမိုင္းထဲ ငါတို႔ တင္က်န္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ကာလ မ်ားတဲ႔ ကြယ္။ ေက်ာ္ညိဳေသြး

ျပည္သူေတြ အက်ိဳးအတြက္ ေမွ်ာ္ကိုးျပီး ေရးတဲ႔ ကဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးသမွ် စာေတြ ၊ ကဗ်ာေတြ ၊ ေဆာင္းပါးေတြ အက္ေဆးေတြက ျပည္သူ ေတြ အတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္အေတြး ဟာ ျပည္သူ႔ အက်ိဳးအတြက္ အသံုးခ်ခံ ကိရိယာပဲေပါ႔။ ျပည္သူေတြ တစ္ရပ္လံုးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္႔ အတၱေတြကို ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကြင္ျပင္ရဲ႕ အဆံုးမွာ ျမဳပ္ႏွံထားတာ အားလံုး အသိပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားခဲ႔သမွ်ေတြ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္  ဖန္တီးခဲ႔တဲ႔ အႏုပညာေတြ  အားလံုးဟာလည္း ျပည္သူေတြ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးျပီး ေရးတဲ႔စာေတြ နဲ႔ ျပည္သူေတြ အတြက္ အႏုပညာေတြ  ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အေနနဲ႔ ျပည္သူ ေတြကို အျမဲအာရံုစိုက္လွ်က္ရွိပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ၾကားထဲမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘ၀ကို ထားရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ႏွလံုးသားထဲမွာ ျပည္သူေတြ ကို ေမတၱာအျပည္႔နဲ႔ ေပးဆပ္ခ်င္ေနပါတယ္။ ျပည္သူ ေတြကို ေစတနာ ထားျပီး ကၽြန္ေတာ္ အေလးထားလွ်က္ရွိပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ထပ္တူ က်ခ်င္တယ္ဗ်ာ ဘာလို႔ဆို ျပည္သူေတြ အတြက္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေပးဆပ္ခ်င္စိတ္နဲ႔ ရင္ေတြ ခုန္ခုန္လာတယ္။ ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကဗ်ာေတြဟာ ျပည္သူေတ...

She is a Writer.

ေငးသူ ညီမေလး ဘာအတြက္ ညစ္ေနမလဲ ဒီညထဲ ေကာင္းေကာင္း အိပ္စက္ေလ။ ကိုယ္တစ္ခါမွ မမ္မိုရီစတစ္ ၀ယ္မသံုးဖူး ကိုယ္တစ္ခါမွ ရႈးဖိနပ္မ၀ယ္ဖူး ကိုယ္တစ္ခါမွလည္း စတိတ္ရိႈးမၾကည္႔ဖူး ဘူး ကြယ္။ ညီမေဘး ဘာအတြက္ စိတ္ညစ္ေနမလဲ။ မင္းဖုန္းထဲက ဆိုရွယ္နက္၀ဒ္မွာ ကိုယ္ရွိတယ္။ မင္းပိုင္တဲ႔ ဂ်င္းဂ်က္ကက္ထဲ.. မင္းမုန္႔ဖုိး ရွိသေလာက္ထည္႔ အိမ္ေရွ ႔ ထြက္ မတ္တပ္ရပ္ သက္ရႈလွည္႔။ ဘာအတြက္ စိတ္ညစ္ေနမလဲ။ ကိုယ္တစ္ခါမွ ျမဴးဇစ္ အယ္လ္ဘမ္ မာစတာ မရွိဖူး။ ကိုယ္တစ္ခါမွ အီလက္ထရစ္ ဂစ္တာ မစမ္းဖူး။ ကိုယ္တစ္ခါမွ ႏုတ္စ္ေတြ မသင္ဖူး။ မင္း အိုင္ေပါ႔ထဲက ေနရာတစ္ခုမွာ ကိုယ္႔သီခ်င္းရွိတယ္။ နံရံဆီ ၾကက္ဥေတြ ပစ္ေပါက္လိုက္ပါ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီေတြ ကင္းဗတ္ေပၚ ပက္ ပစ္လိုက္ပါ။ တည္ျငိမ္တဲ႔ မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည္႔ အဲဒီမွာ စကားလံုးေတြ ရွိတယ္။ အနက္ေရာင္ဆံပင္ နဲ႔ အျဖဴေရာင္သြား ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ အသား နဲ႔ ေလးေထာင္႔ မ်က္ႏွာထား ညီမေလး ဘာအတြက္ေၾကာင္႔ အားငယ္ေနမလဲ။ ေက်ာ္ညိဳေသြး

ဗီလိန္ မင္းေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈ ျဖစ္ေနခဲ႔မလား... အဲဒီ က်ဴပင္ ျမက္ရိုင္းေတာကေလး ငါတိုးခဲ႔ဖူးတယ္။ ေအးေဆးသာ အိပ္ပါ သူငယ္ခ်င္း ငါက လမ္းေပၚေရာက္ေနျပီ။ ငါကေတာ႔ ငွက္ေပ်ာသီး စားခ်င္္လုိ႔ ငွက္ေပ်ာပင္ ခုတ္ပစ္ခဲ႔တယ္။ ျမက္ယားေတြထဲ မင္းလက္ခတ္နဲ႔ သီခ်င္းေတြ လြင္ပါေစ။ စေတာ္ဘယ္ရီ ခင္းေတြထဲ ဘယ္ေတာ႔မွ မတံုးတဲ႔ စေတာ္ဘယ္ရီ သီးေတြ ေပါမွေပါ။ မင္းလည္း စိတ္အလိုမလိုက္ရင္ ေပ်ာ္ရမွာ။ မင္းေရာက္ေနတဲ႔ ေတာအုပ္ကေလးက ထူးဆန္းတဲ႔ ေမွာ္၀င္ၾကိဳးေတြနဲ႔ ရစ္ပတ္ထားေပါ႔။ ငါေတာင္ လြမ္းမိတာ ပ ။ ေက်ာ္ညိဳေသြး

Download HERE

တစ္ေယာက္ေယာက္ နဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္ "ကေလာက္ ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ " သတင္းေထာက္မေလးက ေမးတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ဆရာမၾကီးက ကေလာက္ ကြန္ပ်ဴးတင္း ဆိုတာ မိုးေပၚက ကြန္ပ်ဴတာလိုလို တိမ္ေတြထဲက နက္၀ဒ္ လိုလို ျပန္ေျဖတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ဆံုၾကေတာ႔... သတင္းေထာက္မေလးက ငါ႔ကိုေမးတယ္။ "ကေလာက္အေၾကာင္း ေသခ်ာသိသြားျပီလား"တဲ႔။ ငါကလည္း ေျဖလိုက္တယ္...။ "အင္း" လို႔။ ငါသိတာေပါ႔ ကေလာက္ ဆိုတာ မိုဘိုင္းဖုန္းမွာ မက္ေဆ႔ခ်္ရိုက္တဲ႔ အသံေလ။ ဟင္းဟင္း...ဘယ္ရမလဲ။ အခုေတာ႔... မီဒီယာဖိုင္းရား ကိုဖြင္႔ျပီး လြန္ခဲ႔တဲ႔ သံုးႏွစ္ကတည္းက လုပ္ခဲ႔တဲ႔ မိုးဦးေလျပည္ အက္ေဆးအီးဘုတ္ကို အပ္ပလုတ္ လုပ္ေနတယ္ေလ။ ဟုတ္ကဲ႔ မိုးဦးေလျပည္ ပတ္ဘလစ္ရွင္းမွ အစ္ရွဴး အသစ္ထြက္ပါျပီ။ ကေလာက္! ကေလာက္! ကေလာက္! ။         ။ ေက်ာ္ညိဳေသြး

အကၤ် ီသစ္ ကံစမ္းမဲေပါက္ခ်င္တယ္။ Junction Center မွာ ေစ်း၀ယ္ဖူးခ်င္တယ္။ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ကိုေရာက္ဖူးခ်င္တ ယ္။ Demo သြင္းခ်င္တယ္။ ပုဂံကိုေရာက္ဖူးခ်င္တယ္။ ၀က္သားျပားကင္ စားခ်င္တယ္။ ေရမုန္႔စားခ်င္တယ္။ အညာက မုန္႔လင္မယား စားခ်င္တယ္။ ခ်ိစ္ဟမ္ဘာဂါစားခ်င္တယ္။ ဇီးရိုးကြာတား ၀တ္ခ်င္တယ္။ ေကာ္ဖီဆိုင္ဖြင္႔ခ်င္တယ္။ Broadcasting Media မွာသြားျပီး စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုအမွန္ သင္ၾကားေရးဆရာ လုပ္ခ်င္တယ္။ စာလည္းမဖတ္ ၊ မွတ္ထားတာလည္းမရွိ တီဗြီလည္းမၾကည္႔ ေခါင္းစဥ္အၾကီးၾကီးေပးျပီး ေဆာင္းပါးေရးခ်င္တယ္။ အခုတေလာ အၾကံရတာနဲ႔ Hints ေတြေပးထားတဲ႔ စာစီစာကံုးေတြကိုေရးေနတယ္။ "မေမ႔ႏိုင္ေသာ ေန႔တစ္ေန႔" "ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကေလးမ်ား " "စိန္ျခဴးရယ္တဲ႔ ၾကာ..ေညာင္" အဲ႔ေလ မွားလို႔ "စည္းကမ္းသည္ လူဧ။္တန္ဖိုး" "ေအာင္ျမင္ျခင္းဆီသို႔" "အခ်ိန္မွန္ အိပ္ အခ်ိန္မွန္စား" "လံု႔လစိုက္ျခင္းဧ။္ အက်ိဳး" အျပစ္ေျပာတတ္ျပီ ေခါင္းစဥ္အၾကီးၾကီးေပးခ်င္တယ္။ ပုလင္းေလးထဲမွာပဲ ေနပါတဲ႔ လိပ္ျပာေလးရယ္ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ဖြင္႔ခ်င္တယ္ အညာေႏြရက္ကေလးမ်ား ရ...

မိုင္ေလးရာေက်ာ္ အဲဒီတစ္ရက္က ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မရဲ႕ အတန္းစာေတြ နဲ႔လံုးပန္းေနရတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ ကၽြန္မဟာ လုပ္လက္စ အိမ္စာေတြကို ခဏရပ္ထားလိုက္ျပီး အိမ္ေရွ႕ ၀ရန္တာကေန အျပင္ကို ေငးရင္း ေလေကာင္းေလသန္႔ကို ရႈရိႈက္ေနမိတယ္။ ပထမဆံုး ကၽြန္မရဲ႕ အျမင္အာရံုထဲ ကို ၀င္လာတာက ယူနီေဖာင္းကို ၀တ္ဆင္ထားျပီး ေဘးလြယ္အိတ္တစ္လံုးကို လြယ္ထားတဲ႔ စာပို႔တိုက္ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးသာပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔အိမ္ေရွ႕က စာပံုးေလးထဲကို စာတစ္ေစာင္လာထည္႔သြားတာကို ျမင္လိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မလည္း အိမ္ေအာက္ ဆင္းျပီး စာအိတ္ကေလးကို ယူၾကည္႔လိုက္တဲ႔အခါ ကၽြန္မရဲ႕ နာမည္ ယူဂ်င္ လို႔ တပ္ထားျပီး ကၽြန္မတို႔ အိမ္လိပ္စာနဲ႔ေပါ႔။ စာအိတ္ကို ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္တဲ႔အခါ ေတြ႕ရတာက စီဒီျပားတစ္ခ်ပ္နဲ႔ စာရြက္တစ္ရြက္၊ အဲဒီစာရြက္ေပၚမွာေတာ႔ ကြန္ပ်ဴတာစာလံုးေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ႔ သီခ်င္းစာသား အပါအ၀င္ ေကာ႔ဒ္ေတြ ၊ ျပီးေတာ႔ စီဒီခ်ပ္က မီနီစီဒီအေသးေလး ၊ ပေလယာထဲကို ထည္႔ျပီးဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္တဲ႔အခါ ကၽြန္မရဲ႕ တီဗြီမွာ ပြင္႔တဲ႔ အသံေတြက သီခ်င္းစာရြက္ထဲက စာသားေတြကို လိုက္ရြတ္လို႔ေနခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မဟာ အလ်င္စလိုပဲ ၀ရန္တာကို ထြက္လိုက္မိတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ေရွ႕တည္႔တည္႔ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ၾကည္႔...

ဘာသာျပန္ကဗ်ာ ငါ႔အလုပ္ေနရာက စတိုထဲမွာ တိုလီမုတ္စေတြ ရွင္းလင္းတဲ႔အခါ အပိုပစၥည္းေတြ ထိန္းသိမ္းထားတဲ႔ ျခင္းေတာင္းေလးထဲက အတိုအစေတြ အသံုးျပဳမယ္႔ သူကို ငံ႔လင္႔ေနသလိုမ်ိဳး မင္းကို သတိရေနတယ္ေပါ႔… လူေတြကလည္းကြယ္… ကမၻာဦးကတည္းက အသံတစ္သံကို ၾကားျပီးတဲ႔ေနာက္ အဲဒီအသံကို ေမွ်ာ္လင္႔ရင္း အတုဖန္တီးတာေတြ မ်ားလာၾကတာ…။ ငါဟာသစ္ရြက္ေတြ ထဲမွာ သိမ္ငယ္ေနတတ္တဲ႔ ဘယ္သူမွ မျမင္တဲ႔ သစ္သီးေလးေတြလိုမ်ိဳး မေတြ႕ႏိုင္တဲ႔ လူေတြ ေတြ႕ပါေစ ဆုေတာင္းေနသလိုမ်ိဳးေပါ႔… ဆာေလာင္မႈနဲ႔ ျပင္းထန္ေနတဲ႔ ငတ္မြတ္ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ “အစားအစာဆိုတာ နတ္ေတြရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးသလိုမ်ား လား” လို႔ ေတြးသလိုမ်ိဳး မည္းၾကဳတ္ေနတဲ႔ အေရတြန္႔ လက္ကေလးနဲ႔ သဲျပင္ေပၚမွာ “ေပါင္မုန္႔… ေပါင္မုန္႔… ေပါင္မုန္႔…” လို႔ ဆာေလာင္မႈေတြ ရပ္တန္႔ ေမ႔ေလ်ာ႔သြားခ်ိန္အထိ ေရးျခစ္မိေနသလိုမ်ိဳး မင္းနာမည္ကို ေအာ္ေခၚေနသံ ဘယ္ဆီကမွန္းမသိၾကားတယ္… ခုႏွစ္ထပ္ ေျမာက္ဟိုတယ္ အလႊာရဲ႕ ပူအိုက္တဲ႔ စတိုခန္း ေဘးျပတင္းေပါက္ေတြကေန လွမ္းေမွ်ာ္ရင္း ျမင္ကြင္းေတြ ကို ၾကည္႔တဲ႔အခါ ထီးေဆာင္းသြားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေတာ႔ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ကေန လြယ္အိတ္လြယ္ရင္းကားေပၚက ဆင္းလာတဲ႔ ငါ႔က...

ေမ်ာက္ေတြလက္ထဲက ပန္းသီး အဲဒီစိမ္းျပာေရာင္ အထည္ကေလးကို မင္း၀တ္တိုင္း ရင္နာေနရတုန္းပါပဲ။ ရိုးသားတဲ႔ ၀ယ္လိုအားတစ္ခုအတြက္ အေရာင္ပါတဲ႔ ေရာင္းလိုအားေတြနဲ႔ မွ်ေျခမရွိတဲ႔ အျဖစ္က ဘ၀ေတြကို ကိုင္လႈပ္ခဲ႔တယ္။ မင္းရဲ႕ ေရႊ၀ါေရာင္ လည္တိုင္ထက္က ဆႏြင္းမကင္းပံု ဆြဲသီးေလးကို ျမင္တိုင္း ဒီေခတ္ၾကီးမွာ.. နည္းပညာေတြ တိုးတက္လာျခင္းရဲ႕ သခ်ၤာကို အေျဖထြက္ေအာင္ မတြက္တတ္ေတာ႔ဘူး။ ေသခ်ာတယ္… ကိုယ္ရတဲ႔ အေျဖက မ်က္၀န္းေရွ႕မွာတင္ျပယ္လြင္႔ခဲ႔တာေပါ႔ကြယ္…။ မင္းကေတာ႔… စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ အရာရာဟာ လွပလို႔ မင္းကေတာ႔… ေဟာဒီေႏြရာသီကို အပူခ်ိန္ 16  ံ C ထားလို႔ မင္းကေတာ႔… အလုပ္ထြက္သြားတဲ႔ ၀န္ထမ္းကို ေမ႔ပစ္လို႔ ကိုယ္ထင္တယ္… ေမလမွာ ပြင္႔တဲ႔ စိန္ပန္းနီနီေတြက မင္းအတြက္ တိတ္ဆိတ္ေနၾကမယ္ေပါ႔။ ကိုယ္သာ မင္းနဲ႔ တစ္စံုတစ္ရာ မပတ္သက္ခဲ႔ဘူးဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္ မင္းကို ေမ႔သြားခဲ႔မွာပါပဲ…။ မင္းအတြက္ ကိုယ္လုပ္ေပးႏိုင္တာ မရွိခဲ႔ဘူး။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေတာင္ အေရာင္လက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရခ်ိန္ကြယ္…။ Nude Art ေတြကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ဒါေပမယ္႔… အႏုပညာဆိုတာ လုပ္ယူထားတဲ႔ အေရာင္လည္းမဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္တဲ႔ ကိုယ္႔အလွ ဘယ္သူမွ ခိုးယူ ခံစားလုိ...

ပန္းဆိုးတန္း သတင္းေထာက္ ဟိုတုန္းက ပန္းဆိုးတန္းမွာ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္ရွိခဲ႔တယ္။ ဟိုးတုန္းကတည္းက သူ႔မွာ လိုက္ေန တဲ႔ သတင္း အစအန တစ္ခု ရွိခဲ႔တာ အခုထိ လက္ထဲက ရိုက္လိုက္တဲ႔ ကင္မရာက ဖိုးကပ္စ္ေတြ မျပတ္သားဘူး ဖြာလိုက္တဲ႔ ငါးဆယ္တန္ စီးကရက္က မီးခိုးေတြလိုပဲ မ်က္စိတ၀ိုက္မွာ ရုပ္လံုးေပၚလာတဲ႔ သတင္းေတြ မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ေပ်ာက္ကြယ္ သတင္းေတြ သတင္းေတြ ေလထုနဲ႔ အတူ ဘယ္ဆီမွာလဲမသိ အိမ္ျပန္ရင္ မီးမွိတ္ အိပ္ရမယ္မွန္းသိလို႔ ေလထုေတြ ၾကားထဲမွာ အရက္ဆိုင္ထိုင္လား ထိုင္ရဲ႕ ကစားပြဲရံုသြားလား သြားရဲ႕ အျပာမယ္ေလးနဲ႔ တြတ္ထိုးလား တြတ္ထိုးရဲ႕ ေဆးသမားေတြရဲ႕ ေဆးထိုးအပ္ေတြကိုင္လား ကိုင္ၾကည္႔ရဲ႕ အဓိပၸါယ္မသိတဲ႔ စာသားေတြထက္ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ႔ သံစဥ္ေတြကို ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္မလား ေကာင္းကင္ဟာ အျပာက အျပာပဲေလ တစ္ေယာက္တည္း အခ်ိန္းအခ်က္နဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲစားရံုနားက တံခါးခ်ပ္ကိုမွီလို႔ မတ္တပ္ရပ္ေနခဲ႔တယ္။ ေဘးလြယ္အိတ္ထဲက အေပါစား ကဗ်ာစာအုပ္မွာ ေကာ္ဖီစက္ေတြ စြန္းထင္လို႔ တင္းကုပ္ထဲက လြတ္သြားတဲ႔ ႏြားတစ္ေကာင္လို ရွိတဲ႔ အရပ္ကေန မရွိတဲ႔ အရပ္ကို ခဏခဏ လြတ္ေနတယ္ေပါ႔ စာအုပ္ကို အသာပိတ္ျပီး ျပန္လာေတာ႔ လည္း ေပ်ာ္ပြဲစားရံုထဲက ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေအာ...

ဟလုိ ဒီေခါင္းစဥ္ကို ေရးျပီးတာနဲ႔ပဲ ဟလိုဆိုတဲ႔ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဆိုေတာ႔က… ဘယ္လိုသြားထိသလဲ ဘယ္ကို သြားထိသလဲ မသိေတာ႔… ၾကားလိုက္တဲ႔အတိုင္းပဲ ထားလိုက္ေတာ႔တယ္။ စိတ္မပါပါဘူးကြာ ကိုယ္႔ အေရြ႕နဲ႔ သူ႔အေရြ႕နဲ႔ မတူတဲ႔အခါ ဟလို…ဟလို ၾကားလား …ၾကားလား ၾကားလား = က်ားလား ကိုယ္က က်ားလား သူက ၾကားလား သူက ၾကားလား သူက က်ားလား ဟလိုဟလို ဒီလိုနဲ႔… တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ဟလိုဟလို ဘယ္လို…ဘယ္လို ဟ…လို။ ေက်ာ္ညိဳေသြး

ခ်က္ခ်င္းတပ္ ခ်က္ခ်င္းျဖဳတ္ သူမ လုပ္သလို အက္ရွင္မ်ိဳးနဲ႔ အခ်စ္ အခ်စ္ အခ်စ္ အား...ေဆးျပားေတြ တက္ပလက္ေတြ အား...ဆံပင္ေရစိုေတြ မိုးရြာထဲ လွမ္းတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြ အား...ရူးသလို ရြဲေနသလို မ်က္လံုးမ်ိဳး နဲ႔ မ်က္မွန္လည္း မိုးေရထဲမွာ အဖ်ားတက္တုန္း အိုက္စ္ခရင္ နဲ႔ ေရာစားမိတဲ႔ မ်က္ရည္။ အား...ရူးသြပ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ အား..။ အား...ဘီယာေတြ အပ်ိဳရည္မပ်က္ေအာင္ မူးတဲ႔ အမူးေတြ ရူးရူးမူးမူး ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲလိုက္ေပမယ္႔ ခြင္႔လႊတ္ခ်င္စရာ အထာေတြ မ်က္လံုးထဲ ျပာခနဲေ၀သြားေစမယ္႔ သူမႏႈတ္ခမ္းက ထြက္က်လာတဲ႔ ကြမ္း တံေထြး က်ဲက်ဲေတြ ေထြးလိုက္ပံု စင္ေနာက္မွာ ေခြေခြေလး အား...။ ရီေ၀ တဲ႔ အက္ရွင္က ရူးေလာက္ရဲ႕ ေသေလာက္ရဲ႕ ေ၀သႏၱရာၾကီး ျပန္ရွင္လာေလာက္ရဲ႕ စကားလံုးရွာရင္းနဲ႔ ႏွစ္တရာခရီးသည္ျဖစ္ေလာက္ရဲ႕ ခြင္႔မလႊတ္ပါနဲ႔ ဒီတက္ပလက္ေတြ သဲေတြထဲ က်သြား ျပန္မရေတာ႔ တဲ႔အခါ အရူးတပိုင္း ေအာ္ဟစ္ရင္း အခ်စ္အခ်စ္အခ်စ္ သူမ လက္ထဲမွာ တက္ပလက္ေတြ မိုဘိုင္းေတြ အင္တာနက္ေတြ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေတြ၊ ဆိုရွယ္ နက္၀ဒ္ထဲက ကားရန္႔စေတးတပ္စ္ေတြ ပ်ားရည္လို ခ်ိဳတဲ႔ ဒုကၡေတြဆိုတာ ပ်ားရည္။ ခၽြင္ခၽြင္ခၽြင္ခၽြင္ ေလွကားရင္းက အိပ္ေဆးေတြ တက္လာပံု ကုန္းကုန္းကြ...

ရူးလြယ္ ေကာင္းလြယ္ က်င္႔၀တ္ေဖာက္ဖ်က္မိမွာ စိုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူေပးတဲ႔ လက္ေဆာင္မွလည္း မယူဘူး။ ဘယ္သူတိုက္တဲ႔ ေကာ္ဖီမွလည္း မေသာက္ဘူး။ ဘယ္သူတိုက္တဲ႔ ေရတစ္ခြက္မွလည္း မေသာက္ဘူး။ ဘယ္သူေတြ ရဲ႕ ပိုင္နက္ထဲက ေလကိုမွလည္း မရွဴ ဘူး။ သူမ်ားပိုင္နက္ထဲ ေရာက္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေအာင္႔ထားတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္စီဂ်င္ ဗူး တစ္ဗူးကို အျမဲတမ္းလြယ္ထားတယ္ ဟို အမ္တီဗြီထဲကလိုေပါ႔။ လူေတြကို သူ႔ကို အရူးလို အထူးအဆန္းလိုၾကည္႔ၾကတယ္။ သူကေတာ႔ ေအးေဆးပဲ။ အခုတေလာ ေဆးထိုး ေဆးေသာက္ သိပ္ေၾကာက္ေနတယ္ဗ်ာ တဲ႔။ ခြင္႔မေတာင္းပဲ တံခါးဖြင္႔လို႔ ကို မရဘူး မန္းေဒးဆို ဖုန္းမဆက္ဘူး။ ဟလို အစ္ကို ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲတဲ႔။ ဟုတ္ကဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က x x x x x x ပါ။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး...ျပီး ဘယ္သူေပးတဲ႔ ေဘာလ္ပင္မွလည္း မယူပါဘူး ဘယ္သူမွလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဘာအေၾကာင္းမွ လာမေျပာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆီမွာ လြတ္လပ္ျခင္းေတြ ပဲ ရွိတယ္။ ဆိုေတာ႔က... ကၽြန္ေတာ္ မိုးေပၚ ပ်ံေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အာကာသထဲမွာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေပၚမွာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လြတ္လပ္တယ္ အမွီအခိုကင္းတယ္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေလဟာနယ္ထဲက သစ္တစ္ပင္ျဖစ္တယ္။ ငွက္တစ္ေသာင္း နားခ်င္ နား ...

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ A-    Facebook က တစ္ကယ္တမ္း ေတာ႔ လက္ဖက္ရည္မပါတဲ႔ ေလထန္ကုန္းပဲကြ။ B-    ေကာင္းတယ္ကြ ပို္က္ဆံမကုန္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ကြာ A-    ဘယ္ကလာ မင္းကလဲ...ဒီမွာ က အရူးေတြ မ်ားတယ္ကြ B-    အာ..ဘယ္ကလာ မင္းကလည္း ႏိုင္ငံၾကီးသားေတြပါကြ၊ ေဖ႔စ္ဘုတ္သံုးျပီး ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးမွာ ရွိေနတဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပဳျပင္ဖို႔ လုပ္ေနတာ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲက အမတ္ေတြထက္ေတာင္ ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိၾကေသးတယ္။ A-    ဒါေပမယ္႔ မင္႔ ဟာ ေတြ က ေျပာတာ ဘယ္သူက စာတမ္းျပဳစုျပီး၊ ဘယ္သူေတြကို တင္ျပေနလို႔လဲ။ ဒီလိုပဲ အိုးဒါးပို႔စ္ ျဖစ္သြားတာ။ B-    ဒါေတာ႔ ဒါေပါ႔ ကြာ...ဒါေပမယ္႔ ဒီလိုရွိတယ္ သူငယ္ခ်င္းရ အဲဒါက ဒီလိုေပမယ္႔ ဒီေလာက္ေလးနဲ႔လည္း ဟိုဒင္းေတာ႔ျပဳႏိုင္ပါတယ္ကြ... A-    ဟာကြာ...မင္းဥစၥာကလည္း ဘာမွန္းကို မသိဘူး။ ဒါဒါ ဒီဒီ နဲ႔ျပီးေနတာပဲ။ မင္း ေၾကးနန္းရိုက္ေတာလား။ B-    အာ...ငါေျပာတာက ေဖ႔စ္ဘုတ္မွာေပမယ္႔ တႏိုင္ငံလံုးကို သိရွိေစတယ္ေလကြာ။ တြမ္တီ၀မ္း ဆန္က်ဴရီ မွာဆိုရင္ အားလံုးက အိုင္တီဆန္...အဲ႔ေလ...အိုင္တီဇန္ ...

ဂ်တ္ဇ္ေတးသြားေတြ ေဆြးသြားမယ္႔အေၾကာင္းတရား ကိုယ္က ဖုန္းမဆက္ရင္၊ မက္ေဆ႔ခ်္ေလးတစ္ေၾကာင္းေတာင္ မပို႔ရင္ ငါ႔စိတ္ေတြကိုသူ႔အေပၚ နည္းနည္းေလးမွမကိုင္းရင္ သူ႔ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးအျပဳအမူေတြကို အသိအမွတ္မျပဳရင္ သူ႔လက္ေဆာင္ ကဗ်ာေလးကို တို႔ထိမၾကည္႔ရင္ အီးလ္ေမးလ္ထဲ စကားလံုးေလးတစ္လံုးမွ ေပးကမ္းမစြန္႔ၾကဲရင္ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးေနေၾကာင္းမျပေတာ႔ရင္ သူေပးခဲ႔တဲ႔ ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္ အိမ္မက္ေလးေတြ ျပန္မေျပာေတာ႔ရင္ သီခ်င္းရယ္ ၊ ပန္းရယ္  အဲဒီေန႔က အသံလိႈင္းေလးေတြရယ္ သူ ညလံုးေပါက္ မအိပ္ရေသးတဲ႔အေၾကာင္း ျပန္ေျပာပံုရယ္ သူ႔ကို သနားမိတဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကေလးရယ္ ေနၾကာပန္းေတြလို သူေမွ်ာ္ေနပံုကို သူျပန္ေမ႔သြားရင္ သူ႔ရဲ႕ ရည္းစားေဟာင္းေတြ ေၾကာင္႔ စိတ္ညစ္ရတာကို ေပါက္ကြဲမျပေတာ႔ရင္ အမိန္႔ေပးေစခိုင္းပံုမ်ိဳးနဲ႔ အႏိုင္မက်င္႔ေတာ႔ရင္ သူ႔လက္မွာေပါက္တဲ႔ ၾကြက္ႏို႔အေၾကာင္း မေျပာေတာ႔ရင္ ကိုယ္႔ဆီ ဖုန္းဆက္ဖို႔ သူ သိပ္ရွက္ရြံ႕ ေနခဲ႔ရင္ အိုင္ဖုန္း ေတြ အသစ္ေပၚခဲ႔ရင္ အိုင္ဖုန္း ကလုန္းနဲ႔ အိုင္ဖုန္း ေအာ္ တို႔ ခြဲျခားရခဲ႔ရင္ (ခြဲျခားရေၾကာင္း သတင္းတစ္ခုပါလာရင္) တစ္ခ်ိဳ႕ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာေတြ ကမ္းဆိုက္ခဲ႔ရင္ အိပ္တန္းျပန္ငွက္တို႔ အသိုက္ကိ...

စေကာလား ရွစ္ အြန္လိုင္းလည္း မသံုးတတ္တဲ႔လူေတြအတြက္ ဆိုက္ဒ္အက္ဖက္ေတြ ရွိတယ္။ နည္းပညာဆိုတာလည္း ေခတ္မွီရင္ျပီးေရာ သံုးျဖစ္ေအာင္သံုးလိုက္တယ္။ ေက်ာ္၀င္း စာအုပ္ေတြလည္း ဖတ္တယ္။ ေပၚလတီကယ္ ဆိုင္းယမ္႔စ္ ကိုလည္း တီးမိေခါက္မိတယ္။ ၃၈ျဖာမဂၤလာကိုလည္း အလြတ္ရတယ္။ ကမၻာၾကီး ျပားတယ္ဆိုတာကေန ျပန္လံုးသြားတဲ႔အေၾကာင္းလည္း သူအရင္သိတယ္။ အခုေန ေကာ္ဖီေသာက္တာ ႏွလံုးေရာဂါေပ်ာက္တယ္ ေကာ္ဖီေသာက္တာ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ပိုမ်ားတယ္။ အကင္စားရင္ ကင္ဆာ မျဖစ္ေတာ႔ပါ။ အကင္စားရင္ ကင္ဆာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေသးတယ္ အကင္နံ႔ရရင္ ဗိုက္ဆာတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အားလံုး သိတယ္။ ရွပ္အကၤ်ီ ၀တ္ရင္ ေရႊၾကယ္သီးေလးပါ တပ္ တတ္တယ္။ ခါးပတ္ပတ္ရင္ ဂ်န္းတဲလ္မန္း အဆင္နဲ႔ ကာကီေရာင္ေလး မွာ မေဟာ္ဂနီေလးတြဲ စတိုင္လ္ပန္ထဲ ၀င္ေနတဲ႔ ရွပ္ ခါးအနားကိုလည္း ခါးပတ္နား ၀ဲေနေအာင္ ဆြဲခ်ထားတယ္။ သားရည္ ဘုဒ္ ကလည္း ေခြးရုပ္ ေပၚေနတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး အေသရိတ္တယ္။ မုတ္ဆိတ္စစ ထားတယ္။ ေခတ္ေပၚဖက္ရွင္ အေနနဲ႔ စာေရးတယ္။ ကဗ်ာ ေသျပီေျပာတယ္။ ရသစာေပေတြ ေဖာ္ထုတ္တဲ႔အေနနဲ႔ မာဆတ္မွာ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ေတြ ေလ႔လာတယ္။ ရသေခတ္ကုန္ဆံုးေတာ႔မလား တစ္ေယာက္တည္း စိုးရိမ္ၾကီးေနတယ္။ အင္ေဖာ္ေမးရွင္...

ကမၻာလဆန္း ၁ ရက္ ေန႔  (၁) လူေတြစကားမေျပာတဲ႔တဲ႔ ေခတ္ေတြ၊ လူေတြ ဘာဘာညာညာမသိတဲ႔ အသံနဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ႔ေခတ္ေတြ ၊ စကားေတြ နဲ႔ဆက္သြယ္တဲ႔ ေခတ္ေတြ ၊ အသံေတြကို မိုင္ေထာင္ခ်ီ ကြာေ၀းေနေတာင္ ၾကားႏိုင္တဲ႔ေခတ္ေတြ ၊ လူေတြ စကားသံေတြအစား အျပဳအမူေတြ နဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ႔ေခတ္ေတြ ၊ ကုန္စည္နဲ႔ ၀န္ေဆာင္မႈ တိုက္ရိုက္ဖလွယ္တဲ႔ အေလ႔အက်င္႔ ၊ သြယ္၀ိုက္ ဖလွယ္တဲ႔ေခတ္၊ အဖိုးတန္သတၱဳေတြနဲ႔ ၾကားခံဖလွယ္တဲ႔ေခတ္၊ ဘာမွမရွိတဲ႔ ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႔ ဖလွယ္ႏိုင္တဲ႔ေခတ္၊ အ၀တ္ မ၀တ္တဲ႔ ေခတ္၊၀တ္တဲ႔ ေခတ္ ၊လံုျခံဳစြာ၀တ္တဲ႔ေခတ္၊ နည္းနည္းေဖာ္တဲ႔ ေခတ္ ၊ ဇီးရိုးကြာတားနဲ႔ ဘရာစီယာေခတ္၊ အသီးအရြက္စားတဲ႔ေခတ္၊သားစိမ္းစားတဲ႔ေခတ္၊မီးကင္စားတဲ႔ ေခတ္၊ ျပဳတ္စား/ခ်က္စားတဲ႔ေခတ္၊ ျပဳတ္တာျပန္စားတဲ႔ေခတ္၊ ကင္တာျပန္စားတဲ႔ေခတ္ ၊ အသားစိမ္းျပန္စားတဲ႔ေခတ္ ဟိုဟိုဒီဒီေခါက္ျပီး  တီးတဲ႔ ဆိုသံမပါတဲ႔သီခ်င္း ၊ ေဟးဟား  ေအာ္တဲ႔သီခ်င္း ၊ စကားေျပာသံေတြနဲ႔ခ်ည္း ဆိုတဲ႔သီခ်င္း မယ္လိုဒီနည္းနည္းပါတဲ႔သီခ်င္း ၊ အသံစံုတီး၀ိုင္းေတြနဲ႔ ေအာ္တဲ႔ သီခ်င္း ၊ ႏြဲ႔ေႏွာင္းစြာ ဆိုတဲ႔သီခ်င္း ၊ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္တဲ႔ သီခ်င္း ၊ မပီမသ ေအာ္တဲ႔ သီခ်င္း ၊ စကားသံေတြ ခ်ည္းပဲ ဆိုတဲ႔သီခ်င္း၊ဟ...

မယ္႔ အခ်စ္ စန္း ကံအေၾကာင္းမလွတာက သံေခ်ာင္း တမွ်ကို ခံ ေပါင္း သမွ် ေၾကြ လွန္ ေထာင္း မရ ေလတဲ႔ ေမ။ အၾကံေကာင္း တခ်က္မို႔ အမွန္ ေပါင္းဖက္ဖို႔ ရယ္ကြယ္ သူၾကြယ္လင္ အ၀င္ေခ်ာေစဖုိ႔ တစ္ကယ္ပင္ လင္အေမာ ေျပေစစြမ္းေသာ္လည္း အေျခေန မေသြ ဂြမ္း တာေၾကာင္႔ ေမ   စန္းေခ်ာ္လဲ။ ေၾသာ္..ကဲ ..ႏွစ္လင္ကြာ အျပီးမွာပဲ ေပ်ာ္ဆဲ အၾကင္နာသည္ မီး မျငိမ္းေလေတာ႔ ရင္မွာအတည္ အသီးဖူးပြင္႔ ေ၀ေ၀ရယ္နဲ႔ မဂၤလာစည္တီး က်ဴးရင္႔ေလတယ္။ အရူးပြင္႔ေတြ ေလထဲအလြင္႔မွာ အရူးရင္႔ေနေလလည္း မလင္႔သာပဲ ခင္႔မွာလည္း ကိုယ္၀န္ (တယ္) တည္။ ဟိုအရင္မယ္ ကြယ္ကာ လွ်ိဳးကာနဲ႔ ကိုရင္ငယ္ တကယ္ပါ ဆိုးပါသကြယ္႔ ကြယ္။ က်ိဳးပါမယ္႔ က်ဳပ္ အရိုးေတြ ရယ္ အဟုတ္ဆိုးေနတယ္ (ကြယ္) တြယ္ကာ ပိုးတာေၾကာင္႔ က်ဳပ္အဘိုးေတြ ရယ္ (ဟယ္) တစ္ကယ္ပါ   တ မိပါ႔ အိုး….လျပည္႔ည ဇာတ္လမ္း။ Oh…Shit ကြယ္…ခဏေတြ႕ရ အရွိန္ မေသေလေတာ႔ ခိုး…အခ်စ္ရယ္…လျပည္႔ည ရင္ ႏွစ္ျဖာပါကင္ထုပ္လို႔ရယ္ ၾကင္မကြာ မဂၤလာ အပါ သိမ္းေတာ႔တာ ႏွစ္လင္ကြာ ခင္ကညာ သံုးခါဟိန္း တဲ႔ စည္ အုန္းအုန္း ဂ်ိန္းဂ်ိန္း ရယ္ ျမည္။ ဒိန္းတလိန္းအစံု ပတ္မ ႏွံေလေတာ႔ ရွိန္းရွိန္း...

နားမလည္ဘူး ေရွးေရွးတုန္းက အရူးျဖစ္သြားပံုေတြမ်ား ဆန္းက်ယ္ ဘယ္လိုေတးသြားမ်ိဳးေၾကာင္႔ ဒီလို အပြင္႔ေတြ ပြင္႔ခဲ႔ၾကသလဲ အခ်စ္တံဆိပ္တပ္ ေကာ္ဖီနဲ႔ အႏုပညာတံဆိပ္တပ္ အေဖ်ာ္ယမကာမ်ား အစြန္းႏွစ္ဘက္ေရာက္ေအာင္ မူးေ၀ေစပံုတဲ႔။ ေကာ္ဖီ ဆိုတာ ဘာရယ္ နားမလည္ တဲ႔ လူအမ်ားနဲ႔ ယမကာ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွန္း နားမ၀င္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ၾကား ကိုယ္႔ အမွန္တရား နဲ႔ ကိုယ္ မြန္းက်ပ္ေစေပါ႔။ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစတဲ႔ ခြန္အားေတြနဲ႔ ခြန္အားျဖစ္ေစ တဲ႔ အဆိပ္အေတာက္ေတြလည္း ကိုယ္႔ဖက္ရွင္ ကိုယ္ထြင္လို႔ မတတ္ၾကဘူး။ ပန္းသီး Cup ေလးထဲက ၀ိုင္ေတြကို ဘယ္လို ႏွလံုးသားနဲ႔ ႏြားေတြက အရသာခံတတ္ပါ႔မလဲ။ ဖိုခေနာက္ ဆိုင္ သံုးခု ေပၚက ေရေႏြးအိုးလည္း တျဖည္းျဖည္း ဆူလာေျချပီ။ ေနထြက္ နဲ႔ ေန၀င္ဟာ ဂီတ သံ ကို မုန္းသတဲ႔ေလ။ ေရွးေရွးတုန္းကဆို… အရူးျဖစ္သြားပံုေတြ မ်ား သိပ္ကို ဆန္းက်ယ္။ ေက်ာ္ညိဳေသြး ကဗ်ာျဖစ္ေပၚလာပံု အႏုပညာရွင္ ေတြ နဲ႔ အႏုပညာမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္သူ ၊ ရင္ခုန္ခံစား ဘ၀ နဲ႔ အတူတူယွဉ္ တြဲျပီး ေနတတ္တဲ႔ သူမ်ားဟာ ဘယ္လို နကၡတ္မ်ိဳးျခံရံ ျပီး ေမြးဖြားလာတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေတြပါလိမ္႔လို႔ ေတြးေတာေနမိခဲ႔ပါတယ္။ အႏုပညာရွင္ နဲ႔ အႏုပညာခံုမင...

ဖီးနစ္ငွက္မ်ား အခ်စ္ေရ တက္ေနက် ဓါတ္ေလွကားအတိုင္း ကိုယ္တို႔တက္သြားရင္ ဓါတ္ေလွကားေျခရင္းမွာ ညခေရ ႏွစ္ပြင္႔ေတာ႔ အလွေတြ ၀င္႔လို႔ ေစ႔ေစ႔ စပ္စပ္ လွမ္းမၾကည္႔လည္း သူတို႔ ဘယ္လို ဆင္ျမန္းထားလည္း ေမာင္သိတာေပါ႔ ဇီးရိုးကြာတား နဲ႔လည္ ဟုတ္တယ္။ ဂ်ီစရင္းန္ နဲ႔လည္း ဟုတ္တယ္။ တက္ခ်္စခရင္ ကလည္း သူတို႔အတြက္ ဖက္ရွင္တစ္ခုပဲေပါ႔။ မရိုးေပမယ္႔ မဆန္းတဲ႔စိတ္နဲ႔ ေ၀႔ၾကည္႔တယ္။ အရာရာတိုင္းမွာ ပင္ကိုစိတ္ကို ဖံုးမရတဲ႔ တံခါးေပါက္ေတြနဲ႔ အေပၚယံေတြၾကားက သူတို႔ရဲ႕ သိမ္ငယ္တဲ႔ စိတ္ နဲ႔ မူးေစတဲ႔ ဆူးေတြၾကားက ရူးေနတဲ႔ ဆိုက္ကိုေတြ ကို ေတြ႕တယ္။ ေမာင္႔လို႔ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အတြက္ ေတာ႔ တစ္ကယ္ကို ရင္နာစရာပါပဲ ဓါတ္ေလွကား တံခါးအပြင္႔မွာ ရုတ္တရက္ ေမာ႔လာၾကတဲ႔ မ်က္ႏွာေတြ ေမာင္မၾကည္႔၀ံ႔ဘူး ကိုယ္႔ကိစၥအတြက္ ဓါတ္ေလွကား တံခါး ခလုတ္အႏွိပ္ ထိုင္ေနတဲ႔ ခံုေပၚက မတ္တပ္ထရပ္ၾကပံုက ရင္နာစရာ ေမာင္ဟာ ဟုတ္ဟုတ္ျမည္ေနတဲ႔ ဒီေဟာ္တယ္ ၾကီး ထဲက ဘာမွမဟုတ္တဲ႔ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္သာ သူတို႔ အတြက္မွာက သစ္ပင္ ထက္က ကိုင္းဖ်ား ကိုင္းနား အပြင္႔အေခါက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားအတြက္ အတန္းရွင္းန္ လုပ္ေနရသလဲ မေတြးတတ္ဘူး။ အခုတေလာ စိတ္ညစ္လို႔ထားတ...